AMAÇ
Travmatik beyin hasarı, sağ kalan kişilerde yüksek mortalite ve morbiditeye neden olan majör bir kamu sağlığı problemidir.
GEREÇ VE YÖNTEM
Ağır travmatik beyin hasarına sahip olan hastalara ilişkin retrospektif bir kohort çalışması gerçekleştirdik. Tedavi eden doktorun hastanın bilincine ilişkin değerlendirmesi, hastanın demografik özellikleri, rutin fiziksel ölçümleri ve tıbbi girişimler kaydedildi. Glasgow Koma Skalası ve genişletilmiş Glasgow Sonuç Skalası kullanıldı.
BULGULAR
Bu çalışmaya 60 hasta (%83,3 erkek, ortalama yaş 49,5 yıl) dahil edildi. Glasgow Koma Skalası skoru 4,8±1,9 ve genişletilmiş Glasgow Sonuç Skalası skoru 2,9±2,5 puan idi. Daha yüksek genişletilmiş Glasgow Sonuç Skalası skoruna yönelik lineer regresyon, varyansın %59,8’ini açıkladı ve önemli prediktörler olarak epidural hematomanın varlığını gösterdi. Daha yüksek genişletilmiş Glasgow Sonuç Skalası skoruna yönelik sınıflama ağacı, şu değişkenlerin önemli olabileceğini gösterdi: Hastanede kalma süresi, Glasgow Koma Skalası skoru, parsiyel karbondioksit basıncı, cerrahi, hastane dışı acil ekibinin yanıt zamanı, sistolik ve diyastolik kan basıncı, düşme ve kafa kaidesi kırığı.
SONUÇ
Ağır travmatik beyin hasarlı hastalara yönelik bakımı geliştirmek için travma merkezleri arasında gelecekte daha yararlı karşılaştırmalar yapmak ve karşılaştırmalı değerlendirmeyi ilerletmek üzere; izleme, girişim ve sonuç kaydı ile ilgili standardize yatılı tedavi protokolü benimsenmelidir.
BACKGROUND
Traumatic brain injury is a major public health problem due to high mortality and morbidity among survivors.
METHODS
We performed a retrospective cohort study of patients with severe traumatic brain injury. We recorded the attending physician’s evaluation of the patient’s consciousness, the patient’s demographics, routine physical measurements, and medical interventions. We used Glasgow Coma Scale and Extended Glasgow Outcome Scale.
RESULTS
We included 60 patients (83.3% males, mean age: 49.5 years). The Glasgow Coma Scale score was 4.8±1.9 and the Extended Glasgow Outcome Scale score was 2.9±2.5 points. Linear regression for higher Extended Glasgow Outcome Scale score explained 59.8% of the variance and revealed the duration of hospital stay and the presence of epidural hematoma as significant predictors. The classification tree for the higher Extended Glasgow Outcome Scale score revealed the following variables to be important: the duration of hospital stay, Glasgow Coma Scale score, partial pressure of carbon dioxide, surgery, response time of out-of-hospital emergency team, systolic and diastolic blood pressure, fall, and basis fracture.
CONCLUSION
Standardized inpatient protocol on monitoring, intervention and outcome recording should be adopted to make future comparisons more useful and to promote benchmarking between trauma centers in order to improve care for patients with severe traumatic brain injury.