Hızlı Arama
Eklem içi distal radius kırıklarının tedavisinde iki cerrahi yöntemin karşılaştırılması: Volar kilitli plaklama ve K-teli ile güçlendirilmiş köprü eksternal fiksatör
Kerim Öner, Ahmet Emre Paksoy, Serhat DurusoyYozgat Bozok Üniversitesi Tıp Fakültesi, Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı, YozgatAMAÇ: Biz bu çalışmamızda eklem içi distal radius kırıklarında uygulanan volar radius kilitli plak ve K-teli ile güçlendirilmiş köprü eksternal fiksatör (BEF) tedavilerinin radyolojik, klinik ve fonksiyonel sonuçlarını karşılaştırmayı amaçladık.
GEREÇ VE YÖNTEM: Mayıs 2016 ve Ocak 2019 tarihleri arasında kliniğimizde ameliyat edilen AO/OTA sınıflamasına göre 23-C2 ve 23-C3 tipi kırığı olup dahil edilme kriterlerini sağlayan 162 hasta geriye dönük olarak değerlendirildi. Hastaların 78’ine (37 erkek, 41 kadın, ortalama yaş 49.92) K-teli ile güçlendirilmiş köprü eksternal fiksatör (BEF), 84’üne (41 erkek, 43 kadın, ortalama yaş 46.81) ise volar kilitli plak (VLP) ile tespit uygulanmıştır. Hasta gruplarının demografik (yaş, cinsiyet, travma şekli, takip süresi) radyolojik (radial inklinasyon, radial yükseklik, volar tilt, kaynama zamanı) klinik ve fonksiyonel (eklem hareket açıklıkları, kavrama kuvveti, QuickDash, GreenO’Brien ve Mayo skorlamaları) verileri kaydedilerek istatistiksel olarak karşılaştırıldı.
BULGULAR: Hasta grupları arasında fonksiyonel skorlama sistemleri açısından anlamlı farklılık bulunamadı. Radyolojik olarak radial inklinasyon ve radial uzunluk volar plak grubunda anlamlı olarak daha iyiydi. Eklem hareket açıklıkları açısından fleksiyon, ekstansiyon, pronasyon, supinasyon hareketleri VLP grubunda anlamlı olarak daha iyiydi. BEF grubunda Sudek atrofisi görülme oranı ve sıkma kuvveti kaybı daha fazlaydı. Ortalama kaynama süresi ise BEF grubunda anlamlı olarak daha kısaydı.
TARTIŞMA: Her iki tedavi yönteminde de başarılı sonuçlar alınabilir. Ancak VLP tedavisi BEF tedavisine göre daha iyi eklem hareket açıklığı sağlamaktadır ve komplikasyon oranları daha azdır.
Comparison of two surgical methods in the treatment of intra-articular distal radius fractures: Volar locking plate and K-wire augmented bridging external fixator
Kerim Öner, Ahmet Emre Paksoy, Serhat DurusoyDepartment of Orthopedics and Traumatology, Yozgat Bozok University Faculty of Medicine, Yozgat-TurkeyBACKGROUND: In this study, we aimed to compare the radiological, clinical and functional results of volar radius locking plate, and K-wire augmented bridging external fixator (BEF) treatments that applied in intra-articular distal radius fractures.
METHODS: Between May 2016 and January 2019, 162 patients who met the inclusion criteria of 23–C2 and 23–C3 according to the AO/OTA classification who operated in our clinic were evaluated retrospectively. 78 patients (37 males, 41 females, mean age 49.92) were fixated with K wire augmented BEF and 84 patients (41 males, 43 females, mean age 46.81) were fixated with volar locking plate (VLP). Demographic (age, gender, type of trauma, and follow-up time), radiological (radial inclination, radial height, volar tilt, and fracture healing time), and clinical and functional (range of motion [ROM], grip strength, Quick Dash, Green O’Brien and Mayo scores) data of the patient groups were recorded and compared statistically.
RESULTS: There was no significant difference between the patient groups in terms of functional scoring systems. Radiologically, radial inclination, and radial length were significantly better in the volar plate group. In terms of joint ROM, flexion, extension, pronation, and supination movements were significantly better in the VLP group. Sudek atrophy incidence and loss of grip strength were higher in BEF group. Mean time of union was significantly shorter in the BEF group.
CONCLUSION: Successful results can be obtained in both treatment methods. However, VLP treatment provides better joint ROM and lower complication rates compared to BEF treatment.
Makale Dili: İngilizce