Amaç: Sentetik malzemelerin kontamine alanlarda kullanımı ile ilgili farklı görüşler mevcuttur. Bu çalışma, ticari olarak erişilebilen kompozit yamalardan birinin karın içi enfeksiyon varlığında kullanılabilirliğini araştırmayı amaçlamaktadır.
Gereç ve Yöntem: Yirmi adet sıçanda deneysel peritonit oluşturulmasından yirmi dört saat sonra, denekler iki adet onarlı gruba randomize edildi. İkinci bir laparotomi ile karın içinin temizlenmesini takiben karın kontrol grubunda sürekli sütürlerle, deney grubundaysa kompozit yama kullanılarak kapatıldı. Bundan sonra sıçanlar sepsis bulguları, ölüm ve yara yeri enfeksiyonu açısından takip edildi. Yirmi sekizinci günde sıçanlar sakrifiye edilerek karın içi enfeksiyon, karın içi yapışıklıklar açısından ve alınan yama ve doku örnekleri de kültür üremeleri açısından değerlendirildi.
Bulgular: Mortalite oranları kontrol ve yama gruplarında sırasıyla %0 ve %30 (p=0,21) ve yara yeri enfeksiyonu oranları ise sırasıyla %20 ve %57,1’di (p=0,162). Yama grubunda yapışıklıklar istatistiksel olarak önemli biçimde daha yoğundu(p=0,018) ve doku kültürlerinde önemli ölçüde daha fazla mikroorganizma üremişti (p=0,003).
Sonuç: Yama grubunda karın içi yapışıklıkların yoğunluğunun ve bakteri üremesinin önemli ölçüde daha fazla olması ve aynı zamanda mortalite ve yara yeri enfeksiyonu oranlarındaki artış eğilimi, bu kompozit yamanın, karın içi enfeksiyon varlığında karın defektlerinin onarımı için güvenle kullanılamayacağını göstermektedir.
BACKGROUND: There are varying opinions on the feasibility of the placement of synthetic materials in contaminated surgical fields. The aim of this study was to investigate the outcomes of the use of a commercially available composite mesh in the presence of abdominal infection.
METHODS: Twenty-four hours after the induction of experimental peritonitis, 20 rats were randomized into 2 groups of 10 subjects. After abdominal cleansing with a second laparotomy, the abdomen was closed with running sutures in the control group and the composite mesh was applied in the experimental group before closure. The rats were followed up for findings of sepsis, mortality, and wound infection. On the 28th day, the rats were sacrificed and evaluated for abdominal infection, abdominal adhesions, and bacterial growth in the mesh and tissue cultures.
RESULTS: The mortality rate was 0% and 30% in the control and mesh groups, respectively (p=0.21), and the wound infection rate was 20% and 57.1% (p=0.162). In the mesh group, the adhesions were significantly more intense (p=0.018) and significantly more microorganisms proliferated in the tissue cultures (p=0.003).
CONCLUSION: The significant increase in the intensity of adhesions and bacterial proliferation, as well as the higher rate of mortality and wound infection in the mesh group indicated that this composite mesh cannot be used safely in the repair of abdominal defects in the presence of abdominal infection.