Hızlı Arama
Acil servise müracaat eden yakın arkadaş şiddeti hastalarının 10 yıllık geriye dönük analizi
Nezih Kavak1, Rasime Pelin Kavak2, Meltem Özdemir2, Mustafa Sever3, Nurcan Ertan2, Aslı Suner41Sağlık Bilimleri Üniversitesi, Dışkapı Yıldırım Beyazıt Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Acil Tıp Kliniği, Ankara2Sağlık Bilimleri Üniversitesi, Dışkapı Yıldırım Beyazıt Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Radyoloji Kliniği, Ankara
3Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi Ankara Hastanesi, Acil Tıp Kliniği, Ankara
4Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi, Biyoistatistik ve Tıbbi Bilişim Anabilim Dalı, İzmir
AMAÇ: Yakın arkadaş şiddeti (IPV), dünya genelinde her üç kadından birinin maruz kaldığı önemli bir insan hakları sorunudur. Bu çalışmanın amacı, IPV nedeni ile üçüncü basamak bir acil servise başvuran hastaların demografik, travma ve radyolojik özelliklerini değerlendirmektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: IPV tanısı almış hastaların sosyo-demografik özellikleri (yaş, cinsiyet, eğitim düzeyi, medeni durumu), travma özellikleri (şiddet, tip ve lokasyonları), radyolojik görüntüleme bulguları (radyografi, bilgisayarlı tomografi, manyetik rezonans görüntüleme) değerlendirildi. BULGULAR: Çalışmamızda 1225 hasta değerlendirildi, bunların %98.7’si kadındı (ortalama yaş 35, IQR: 17). Hastaların %63.1’i lise ve üniversite mezunu idi. Evli kadın oranı %74.6 idi. Cinsiyet, yaş, eğitim durumu ve medeni hal ile arasında ilişki saptanmadı (p>0.05). Travmaların büyük ço-ğunluğu minör (%85.4) ve künt (%81.9) travma olup, en sık travma şekli tekme (%49.9) ve yumruk (%47.3) şeklindeydi. Hastaların en sık etkilenen bölgesinin baş ve boyun (%76.7) olduğu, erkek hastalarda pelvik travma sıklığının yüksek olduğu saptandı (p<0.05). En sık kırık gözlenen kemik nazal (%40.5) olup, bunu ulna kırıkları (%14.5) izlemekte idi. IPV’ye maruz kalan hastalarda en çok sol taraflı diyafiz kırığı geliştiği tespit edildi. Çalışmamızda mortalite sıklığı %12.9 olup erkeklerde anlamlı olarak daha yüksek bulunmuştur (p<0.05).
TARTIŞMA: Kadın hastalar daha sık IPV’ye maruz kalmaktadır. IPV tanılı hastalarında spesifik yaralanma özellikleri tespit edilebilir ve bu hastalarda tespit edilen eski kırıklar klinisyeni IPV konusunda uyarmalıdır.
A 10-year retrospective analysis of intimate partner violence patients in the emergency department
Nezih Kavak1, Rasime Pelin Kavak2, Meltem Özdemir2, Mustafa Sever3, Nurcan Ertan2, Aslı Suner41Department of Emergency Medicine, University of Health Sciences, Dışkapı Yıldırım Beyazıt Training and Research Hospital, Ankara-Turkey2Department of Radiology, University of Health Sciences, Dışkapı Yıldırım Beyazıt Training and Research Hospital, Ankara-Turkey
3Department of Emergency Medicine, Başkent University Faculty of Medicine Ankara Hospital, Ankara-Turkey
4Department of Bioistatistics and Medical Informatics, Ege University Faculty of Medicine, İzmir-Turkey
BACKGROUND: Intimate partner violence (IPV) is an important human rights problem faced by one in three women worldwide. The aim of this study is to evaluate the demographic, trauma, and radiological characteristics of patients admitted to a tertiary emer-gency department due to IPV.
METHODS: Sociodemographic characteristics (age, gender, education level, and marital status), trauma characteristics (severity, type, and location), radiological imaging findings (radiography, computed tomography, and magnetic resonance imaging) of patients diagnosed with IPV were evaluated.
RESULTS: In the study, 1225 patients were evaluated, and 98.7% of them were women (mean age 35 [IQR: 17] years). Of the pa-tients, 63.1% were high school and university graduates. The rate of married women was 74.6%. No relationship was found between gender, age, educational status, and marital status (p>0.05). Most of the traumas were minor (85.4%) and blunt (81.9%) trauma, and the most common types of trauma were kicking (49.9%) and punching (47.3%). It was found that the most frequently affected areas of the patients were the head and neck (76.7%), and the frequency of pelvic trauma was high in male patients (p<0.05). The most com-mon bone fracture was nasal (40.5%) followed by ulna fractures (14.5%). The left-sided diaphyseal fractures were the most common in patients exposed to IPV. In our study, the frequency of mortality was 12.9%, and it was found to be significantly higher in males (p<0.05).
CONCLUSION: Female patients are more frequently exposed to IPV. Specific injury characteristics can be detected in patients diagnosed with IPV and old fractures detected in these patients should alert the clinician about IPV.
Makale Dili: İngilizce