AMAÇ: Sağlıkta şiddet ne yazık ki her serviste olan ancak acil servislerde daha sık görülen bir halk sağlığı ve gelişmişlik sorunudur. Çalışmada, genel cerrahların acilde yaşadıkları şiddeti ve buna yönelik algılarını saptamayı amaçladık.
GEREÇ VE YÖNTEM: Araştırmamız kesitsel tipte tasarlandı. Ülke genelinde Ağustos–Eylül 2019 döneminde Ulusal Travma ve Acil Cerrahi Derneği’nde kayıtlı 941 genel cerrahın e-postalarına 11 soru içeren anket gönderildi. Çevrimiçi yanıtlanan ankete katılım oranı %9.98 oldu. BULGULAR: Katılımcılardan herhangi bir şekilde şiddete maruz kalanlar ve şiddetle hiç karşılaşmamış olanlar sırasıyla %64.9 ve %16.0’dır. Ankete katılanların %10.6’sını oluşturan kadın cerrahlarda şiddete maruz kalma oranı %90.0’dır. Cerrahın karşılaştığı hasta sayısı arttıkça şiddete uğrama oranı da artmaktadır (p=0.014). Sözel şiddete uğrayanlar hukuki mercilere daha az başvurmaktadır (p=0.046). Mahkemeye başvuran bağlanan cer-rahlar kurumlarından dikkate değer derecede destek görememektedir. Ankete katılanlar, şiddete başvuranların etkin cezalar alması ve uğrayanların da güçlü bir şekilde desteklenmesi gerektiğini bildirdiler.
TARTIŞMA: Acil serviste şiddete maruz kalan uzmanlar arasında genel cerrahlar da yer almaktadır. Cerrahların şiddete maruz kalma riskinin artması iş yükü ile ilişkilidir. Mahkeme aşamasına taşınan sözlü şiddet, fiziksel şiddete göre daha az görülmektedir. Yasal düzenlemelerle güçlendirilmiş ciddi yaptırımların çözüm için atılacak ilk adım olması uygun olacaktır.
BACKGROUND: Violence in healthcare in public health is a problem about socio-economic and personal development that is un-fortunately seen in every service but more frequently in emergency departments. In our study, we aimed to determine the violence experiences of general surgeons in the emergency room and their perceptions about it.
METHODS: The study is designed in a cross-sectional type. We sent a survey containing 11 questions to the e-mails of 941 general surgeons registered in the National Trauma and Emergency Surgery Association in August–September 2019. The rate of participation to the online survey was 9.98%.
RESULTS: The participants who have been subjected to violence in anyway and who have never encountered violence were 64.9% and 16.0%, respectively. Female surgeons composed 10.6% of the participants and their rate of exposure to violence was 90.0%. When the number of patients accepted by the surgeon increased, the rate of being exposed to violence rose (p=0.014). Those who’re ex-posed to verbal violence applied to courts less frequently (p=0.046). The surgeons whose had to applied to courts could not receive remarkable support from their institutions. The participants stated that who’re source of violence should get effective punishments and victims should be strongly supported.
CONCLUSION: The specialists exposed to violence in the emergency room include general surgeons. Increase of the risk of ex-posure to violence for surgeons correlates workload. Verbal violence moved to the court stage has observed less frequently than the physical. It would be appropriate to take serious sanctions strengthened by legal regulations as the first step toward a solution.