AMAÇ: Parmak ucu amputasyonları, acil servise başvuran yaygın yaralanmalardır. Ancak tüm amputasyonların replantasyon şansı yoktur ve bu durumda kompozit greft kurtarma tedavileri arasındadır. Bu tedavi hem uygulaması kolay hem de ekonomiktir. Çalışmamızda acil serviste ve ameli-yathanede kompozit greftlemenin başarısını ve maliyetini karşılaştırdık.
GEREÇ VE YÖNTEM: Kabul ölçütlerini karşılayan 36 hasta çalışmaya alındı. Tamir yeri kararı hasta uyumuna ve acil servisin yoğunluğuna göre cerrah tarafından verildi. Hastaların demografik ve hastalık bilgileri kaydedildi. Anlamlılık düzeyi olarak p<0.05 kabul edildi.
BULGULAR: Yirmi iki olgu pediatrik hastaydı. Acil serviste 18 ezilme yaralanması ve 22 vaka tedavi edildi. Acil serviste ve ameliyathanede yapılan girişimlere göre komplikasyonlar, ek girişim gereksinimi ve parmak kısalığı açısından anlamlı fark yoktu. Acil servisteki müdahaleler, maliyet açısından önemli ölçüde daha düşük ve hastanede kalış süreleri daha kısaydı. Hasta memnuniyeti açısından anlamlı bir fark yoktu.
TARTIŞMA: Kompozit greft parmak ucu yaralanmalarında basit ve güvenilir bir yöntemdir ve hasta memnuniyeti açısından yüz güldürücü sonuçlar vermektedir. Ayrıca acil serviste parmak ucu yaralanmalarında kompozit greft uygulaması hem maliyeti düşürecek hem de hastane yatışlarının azal-ması nedeniyle oluşabilecek hastane enfeksiyonlarını önleyecektir.
BACKGROUND: Fingertip amputations are common injuries presenting to the emergency room. However, all amputations do not have a chance of replantation, and composite graft is among the salvage treatments in this case. This treatment is both easy to apply and economical. Our study compares the success and cost of composite grafting in the emergency and operating rooms.
METHODS: Thirty-six patients who met the criteria were included in the study. The decision on the repair site was made by the sur-geon according to patient compliance and the intensity of the emergency clinic. Demographic and disease information of the patients were recorded. P<0.05 was accepted as the significance level.
RESULTS: Twenty-two cases were pediatric patients. Eighteen cases of crush injuries and 22 cases were treated in the emergency room. There was no significant difference in terms of complications, need for additional intervention, and short fingers related to interventions performed in the emergency room and operating room. Interventions in the emergency department were significantly lower in cost and shorter hospitalization times. There was no significant difference in terms of patient satisfaction.
CONCLUSION: Composite grafting is a simple and reliable method in fingertip injuries and gives satisfactory results in terms of patient satisfaction. In addition, composite graft application in fingertip injuries in the emergency department will both reduce the cost and prevent hospital infections that may occur due to the reduction in hospitalization.