AMAÇ: Diyabetik ayak hastalarında standart tedavi ve bakım yaklaşımında özellikle hücresel bağışıklık, enfeksiyon ve diğer komplikasyonların ortaya çıkmasını sınırlandırmak ve yara iyileşmesini sağlamak için glukoz ve HbA1c seviyesinin optimum düzeyde tutulması öncelikle önemsenmektedir. GEREÇ VE YÖNTEM: Bu araştırma, genel cerrahi diyabetik ayak kliniğinde, diyabetik ayak tanısıyla servis yatışı yapılarak cerrahi uygulanan ardışık 301 hasta ile yürütülmüştür. Hastalara ait HbA1c değerleri ile WAGNER ve PEDİS evreleri ile yapılan cerrahi işlemler arasındaki ilişki analiz edildi ve tedavi sonuçları değerlendirildi.
BULGULAR: HbA1c değerleri %10.1 ve üzeri olanlar ile, Wagner evre 4 diyabetik ayak yara gelişimi arasında istatistiksel olarak %90’lık anlamlı bir iliş-ki olduğu saptandı (p=0.037). HbA1c %10 ve üzeri olanlar ile PEDIS evre 3 yara gelişmesi arasında %85 oranında istatistiksel olarak kuvvetli bir ilişki olduğu saptandı. HbA1c değerleri arttıkça, PEDIS evre 3 yara oluşumu arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki olduğu analiz edilmiştir (p=0.003). HbA1c değerleri ile olgulara uygulanan cerrahi operasyonlar karşılaştırıldığında istatistiki olarak %26 oranında kuvvetli olmayan bir ilişki olduğu ve HbA1c değerleri arttıkça cerrahi amputasyon seviyesinin artabileceği saptandı.
SONUÇ: Bu araştırmanın sonuçları, diyabetik ayaklarda HbA1c değerleri yükseldikçe, Wagner ve PEDIS evrelerinin artacağı ve ilişkili olarak hastalık şiddetinin artacağı yönündedir. Yanı sıra cerrahi amputasyon sınırlarının artmasıyla doku kaybının artabileceği öngörülmektedir. Diyabetik ayak hastalık şiddetinin düşürülmesi ve uzuv kaybının önüne geçilebilmesi için diyabet tedavi ve glisemik kontrol uyumunun arttırılması gerekmektedir.
BACKGROUND: Diabetic foot is a complex syndrome that is associated with other diabetic complications, such as peripheral arte-rial disease and peripheral neuropathy. Optimization of plasma glucose and glycated hemoglobin (HbA1c) is one of the main principles of standard care and treatment approaches in individuals with diabetes mellitus (DM). In this study, the relationship of HbA1c level at the time of diagnosis was evaluated with diabetic foot disease severity score and surgical extension in patients with Type 2 DM.
METHODS: This study included 301 consecutive patients who were diagnosed with diabetic foot in the general surgery diabetic foot clinic and were hospitalized for surgery. The relationships between the HbA1c levels of the patients with the Wagner and PEDIS (Perfusion, Extent, Dept, Infection, Sensation) classification system grades, and the surgical procedures performed were analyzed and the treatment outcomes were evaluated.
RESULTS: It was determined that there was a 90% statistically significant relationship between HbA1c values of ≥10.1% and the de-velopment of Wagner Grade 4 diabetic foot ulcer (DFU) (P=0.037). A strong statistically significant relationship at the rate of 85% was determined between HbA1c values of ≥10.1% and the development of PEDIS Grade 3 ulcers. As the HbA1c values increased, so there was determined to be a statistically significant relationship with the development of PEDIS Grade 3 ulcer (P=0.003). In the comparison of the HbA1c values according to the type of surgery performed, a weak relationship was determined at the rate of 26%, and it was determined that as the HbA1c values increased, so there could be an increase in the amputation level.
CONCLUSION: The results of this study showed that as HbA1c values at diagnosis increased in patients with diabetic foot; Wagner/PEDIS grades, disease severity, surgical extension, amputation level, and tissue loss increased. To reduce the severity of diabetic foot disease and prevent amputation, compliance with diabetic treatment and glycemic control should be increased.