AMAÇ: Eskiden total splenektomi travmatik dalak yaralanmalarında tek seçimdi. Ancak modern tıpta cerrahidışı tedavi ve dalağı koruyucu teknikler tercih edilmektedir. Cerrahın splenektomi uygulamaya sevk edildiği bazı durumlarda dalağın ototransplantasyonu dalak fonksiyonunu koruyabilir. Dalak ototransplantı etkisini en iyi değerlendirme yönteminin seçimi yıllarca tartışma konusu olmuştur. Bu çalışmada implante edilmiş dalağın fonksiyonunu değerlendirmede çokça kullanılan üç testi karşılaştırdık.
GEREÇ VE YÖNTEM: Laparotomi ve splenektomi adayı 10 hasta çalışma katılımcılarını oluşturmuştu. Splenektomi yaptıktan sonra her hastanın omentum majusu içine beş dalak parçası implante ettik. Üç ay sonra implante edilmiş dalağın fonksiyonu nükleer eritrosit sintigrafisi, periferik kanda serum immünoglobülin M (IgM) düzeyif ve Howell-Jolly (HJ) cisimciklerinin varlığıyla değerlendirildi.
BULGULAR: Hastaların hepsinde periferik kandan yapılan yayma testi patolojik değildi. Yalnızca bir olguda IgM düzeyi normalden düşüktü, başka birinde sintigrafi nakledilen böbreği göstermemişti.
TARTIŞMA: Bu testlerin tümünde benzer sonuçlar alınabilir. Ancak bulunabilirliği, düşük maliyeti ve kolayca uygulanabilirliği nedeniyle periferik kandan yayma preparatının implante edilmiş dalak fonksiyonunu değerlendirmede ilk seçenek olduğu düşünülebilir.
BACKGROUND: Historically, total splenectomy was the only choice of treatment for traumatic splenic injuries. However, non-operative management and spleen-preserving surgical techniques are preferred in modern medicine. In some situations in which the surgeon has to perform splenectomy, spleen autotransplant may preserve the splenic function. Selecting the best method for evaluating the splenic autotransplant effect has been debated for several years. In this study, we compared three common tests in evaluating the implanted spleen function.
METHODS: Participants included 10 patients who were candidates for laparotomy and splenectomy. After performing splenectomy, we implanted five pieces of the spleen in the greater omentum of each patient. After 3 months, the implanted spleen function was evaluated by nuclear red blood cell (RBC) scan, serum immunoglobulin (Ig) M level, and presence of Howell–Jolly (HJ) bodies in the peripheral blood smear.
RESULTS: All patients had normal peripheral blood smear. The IgM level was lower than normal in one patient, and scintigraphy did not demonstrate the transplanted spleen in another patient.
CONCLUSION: All these tests may have comparable results, but because of availability and low cost of peripheral blood smear, which is also easily performed, it can be considered as the first option to evaluate the implanted spleen function.