AMAÇ
Rektal yaralanmaların tedavi prensipleri savaş deneyimlerine dayanmaktadır. Sivil yaralanmalarda bu prensipleri uygularken sivil rektal yaralanmaların özelliklerini ve bunun yanında morbiditeye etkili faktörleri bilmek gerekir.
GEREÇ VE YÖNTEM
Ateşli silah ve delici-kesici aletle rektal yaralanma oluşmuş 29 hastanın özellikleri değerlendirildi. Risk faktörlerini belirlemek amacıyla hastalar morbidite olanlar ve olmayanlar şeklinde iki gruba ayrıldı (morbidite olan: Grup 1, morbidite olmayan: Grup 2) ve faktörler gruplar arasında karşılaştırıldı.
BULGULAR
Şiddetli fekal kontaminasyon, perianal veya gluteal yaralanma, travma tedavi intervali ve izole ekstraperitoneal yaralanma olması morbidite gelişimi üzerine etkili faktörlerdi. Hastanede kalış süresi Grup 1’de Grup 2 ile karşılaştırıldığında anlamlı derecede daha uzundu.
SONUÇ
Rektal yaralanmalarla nadiren karşılaşılmasına rağmen, morbidite ve mortalite oranları yüksektir. Risk faktörlerinin bilinmesi ve hastaya göre tedavi planı yapılması tedavinin başarısı için önemlidir. Zamanında tedavi edilen hastalarda morbidite oranı önemli ölçüde azalmaktadır. Bu nedenle, doktorların yanı sıra hastaların da rektal yaralanma konusunda bilinçli olması gerekmektedir.
BACKGROUND
The principles of the treatment of rectal injuries have been determined based on the experiences gained from military injuries. While adopting these principles in civilian life, it is essential to know the characteristics of civilian rectal injuries as well as the risk factors affecting morbidity.
METHODS
The characteristics of 29 inpatients who had been treated due to rectal injuries caused by gunshot wounds and penetrating devices were evaluated. In order to determine the risk factors, the patients were divided into two groups regarding the presence of morbidity (Group 1, with morbidity; Group 2, without morbidity) and compared.
RESULTS
Severe fecal contamination, perianal or gluteal injuries, duration of trauma- treatment interval, and isolated extraperitoneal injury were significant factors that affected the development of morbidity. The length of hospital stay was significantly longer in Group 1 as compared to Group 2.
CONCLUSION
Although rectal injuries are rarely encountered, they carry high morbidity and mortality. Awareness of the risk factors and planning of a patient-based treatment are essential for the success of the therapy. The rate of morbidity is substantially decreased when patients are treated in time. Thus, the awareness of both patients as well as physicians managing trauma about rectal injuries should be increased.