AMAÇ
Selektif non-operatif tedavi, künt solid organ travmalı hastalar ile ilgili standart tedavi haline gelmiştir ve bilgisayarlı vücut tomografisi (BT) yararlı terapötik ipuçları sağlamaktadır. Biz, bu çalışmayı künt solid organ travmalı hastalarda atlanan tanıların sıklığını ve karakterini belirlemek üzere yürüttük.
GEREÇ VE YÖNTEM
Ağustos 2003 ile Ekim 2006 tarihleri arasında solid organ yaralanmaları (karaciğer, dalak ve böbrek) nedeniyle Chi-Mei Tıp Merkezine yatırılan ve vücut BT’si çekilen bütün künt travmalı hastaların tıbbi kayıtları gözden geçirildi.
BULGULAR
Hastalar, atlanmış bir tanı bulunup bulunmamasına göre atlanan grup (24 hasta) ve değişmeyen grup (262 hasta) şeklinde gruplara ayrıldı. Genel atlanan tanı oranı %8,4 idi. Yalnızca tanımlanmamış bir bağırsak yaralanması takip BT’si ile açığa çıkarıldı, atlanan yaralanmaların hepsi laparotomi ile ortaya çıkarıldı. Atlanan grup, daha yüksek bir Yaralanma Şiddet Skoru, daha düşük Glasgow Koma Skalası, daha fazla Yoğun Bakım Ünitesi (YBÜ) tedavisi ve daha uzun hastanede kalma süresine sahip olmuştur.
SONUÇ
Ciddi travması uzun süre devam eden hastalarda, atlanmış tanıların ortaya çıkarılması seyrektir. Laparotomi atlanmış tanıların hepsini ortaya çıkarmış ve takip BT’si tanımlanmamış yaralanmaların saptanmasında düşük bir yeteneğe sahip olduğunu ortaya koymuştur. Klinik kötüleşme oluşması durumunda, künt solid organ travmalı hastaların non-operatif tedavisinde takip BT’si yerine laparotomi yapılmasını öneriyoruz.
BACKGROUND
Selective nonoperative management has become the standard care for blunt solid organ trauma patients, and torso computed tomography (CT) provides useful therapeutic clues. We conducted this study to determine the frequency and character of missed diagnoses in blunt solid organ trauma patients.
METHODS
We reviewed the medical records of all blunt trauma patients who underwent torso CT and who were admitted for solid organ injuries (liver, spleen and kidney) at the Chi-Mei Medical Center from August 2003 to October 2006.
RESULTS
The patients were divided into the Missed Group (24 patients) and the Unaltered Group (262 patients) according to the presence or absence of a missed diagnosis. The overall missed diagnosis rate was 8.4%. Only one unidentified bowel injury was disclosed by follow-up CT, and all of the missed injuries were revealed by laparotomy. The Missed Group had a higher Injury Severity Score, lower Glasgow Coma Scale, more Intensive Care Unit (ICU) care, and longer duration of hospitalization.
CONCLUSION
Discovery of missed diagnoses is not uncommon in patients who sustain severe trauma. Laparotomy revealed all of the missed diagnoses, and follow-up CT demonstrated a poor ability to detect unidentified injuries. We suggest laparotomy instead of follow-up CT in the nonoperative management of patients with blunt solid organ injuries if clinical deterioration occurs.