AMAÇ: Pediatik kırıkların epidemiyolojisi, çok faktörlü bir şekilde, zamanla değişim göstermektedir. Bu çalışmanın amacı, mevcut AO/OTA kırık sınıflamasına göre, yol güvenliği için mevcut on yıllık eylem planı kapsamında pediatrik kırıkların son beş yıllık epidemiyolojik analizini ortaya koymaktır. GEREÇ VE YÖNTEM: Bu geriye dönük, epidemiyolojik tanımlayıcı çalışmaya birinci düzey bir travma merkezinde ortopedi ve travmatoloji ile ilişkili en az bir kırık tanısı almış 3261 pediatrik hasta alındı. Hastalar yaşlarına gore; <2, 2–5.9, 6–9.9 ve 10–17.9 olmak üzere dört yaş grubunda incelendi. Kırıklar AO/OTA kırık sınıflamasına göre değerlendirildi.
BULGULAR: Üç bin iki yüz altmış bir hastada 3396 kırık vardı. Hastaların ortalama yaşı 9.8±4.6 (1–17) idi. Yaş gruplarına göre kırık sayıları sırasıyla 28 (%0.008), 735 (%22.53), 863 (%26.47) ve 1635 (%50.99) idi. AO/OTA kırık sınıflamasına göre en sık görülen üç kırık; 23 (radius/ulna distal %22.9), 13 (humerus distal, %13.3) ve yedi (el/karpal, %12) idi. Hastaların %68.8’i ameliyatsız ve %31.2’si ameliyatla tedavi edildi. Toplam ölüm oranı %0.1 idi.
TARTIŞMA: Bildiğimiz kadarıyla bu çalışma, beş yıllık bir dönem boyunca AO/OTA sınıflandırmasına göre pediatrik kırıkları analiz eden ilk çalışmadır. Geleceğe yönelik olarak, majör travmaların önlenmesi için sürdürülebilir bir eylem planı oluşturmak amacıyla daha fazla çok merkezli epidemiyolojik çalışma yapılması gerekmektedir.
BACKGROUND: The epidemiology of pediatric fractures has been changing timely, in a multifactorial fashion. The aim of this study was to put forward a recent 5-year epidemiological analysis of pediatric fractures, according to the current AO/OTA fracture classification, in the current decade of action for road safety.
METHODS: A total of 3261 pediatric patients who were diagnosed with at least one fracture related with orthopedics and traumatology in a level-one trauma center were included in this retrospective and epidemiological descriptive study. The patients were grouped according to their ages as follows; <2, 2–5.9, 6–9.9, and 10–17.9. The fractures were examined according to the AO/OTA classification.
RESULTS: A total of 3396 fractures were present in 3261 patients. The mean age of the patients was 9.8±4.6 (1–17). The number of patients according to the age groups was as follows; 28 (0.008%), 735 (22.53%), 863 (26.47%), and 1635 (50.99%), respectively. The most frequent three fractures according to the AO/OTA fracture classification were; 23 (radius/ulna distal 22.9%), 13 (humerus distal, 13.3%), and 7 (hand/carpal, 12%). About 68.8% and 31.2% of the patients were treated non-surgically and surgically, respectively. Overall mortality rate was 0.1%.
CONCLUSION: To the best of our knowledge, this study represents the first analysis of pediatric fractures according to the AO/OTA classification, over a 5-year period. As a future prospect, further multicentric epidemiological studies are warranted to constitute a sustainable action plan for the prevention of major traumas.