AMAÇ: Karın içi yapışıklıklar halen önemli bir sorundur. Bakteriyel dekontaminasyon sağlanmasıyla karın içi yapışıklıkların azalacağı düşünülmektedir. Geçmişte çeşitli antibiyotikler septik karında adezyon formasyonunun önlenmesi için kullanılmıştır. Bu çalışmanın amacı çekal ligasyon ve puncture yöntemi ile sepsis modeli oluşturulan sıçanlarda ertapenem etkinliğinin gösterilmesidir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalışmada ağırlıkları 200–250 gr arasında değişen, erkek cinsi, 28 adet Wistar cinsi sıçan kullanıldı. Sıçanlar rastgele dört gruba ayrıldı. Tüm gruplarda çekal ligasyon ve puncture yöntemiyle bakteriyel peritonit oluşturuldu. Grup 1 sham grubu olarak kabul edildi; grup 2’ye serum fizyolojik (SF), grup 3’e ertapenem tek doz, grup 4’e ertapenem her gün günde bir doz intraperitoneal yolla verildi. Cerrahiden yedi gün sonra karın içi yapışıklıklar değerlendirildi, histopatolojik inceleme yapıldı, elde edilen asitesten mikrobiyolojik inceleme yapıldı. Sıçanlardan alınan kan örneklerinden TNF-α bakıldı.
BULGULAR: Ertapenem uygulaması ile adezyon skoru anlamlı derecede azaldı (p<0.001) ve fibrozis skorları anlamlı derecede düşük olarak bulundu (p=0.005). Tüm gruplar arasında, antibiyotik uygulaması ile koloni sayısındaki azalma arasındaki ilişki anlamlı bulunmadı (p=0.109). Tek doz ertapenem verilen grup ile multipl (çok doz) ertapenem verilen grup arasında istatistiksel olarak fark saptanmadı (p=1).
TARTIŞMA: Bu veriler ışığında septik karında, ertapenemle peritoneal lavajın adezyonu önlemede etkin olduğu görülmektedir. Tek doz ile çok doz antibiyotik uygulaması sonunda adezyon skorlarında fark saptanmadığından operasyon sonrası tek doz uygulamanın yeterli olabileceği düşünülmektedir. Sonuçların bir klinik çalışmada değerlendirilmesi gerektiği düşünülmektedir.
BACKGROUND: Intra-abdominal adhesions are still a major problem which is expected to be reduced by the provision of bacterial decontamination. Various antibiotics have been used to prevent the formation of adhesion in the septic abdomen. This study aims to investigate the efficacy of ertapenem in sepsis of rats induced by cecal ligation and puncture.
METHODS: Twenty-eight Wistar rats were divided into four groups randomly. In all groups, bacterial peritonitis was created by cecal ligation and puncture method. Group 1 was considered as sham group. Groups 2, 3 and 4 were given, respectively, saline, a single dose of ertapenem and a dose of ertapenem intraperitoneally every day. Intra-abdominal adhesions were assessed seven days after surgery by histopathological examination. Microbiological examination was performed through the ascites obtained. TNF-α was measured from blood taken from rats.
RESULTS: Adhesion score decreased significantly by the application of ertapenem (p<0.001) and fibrosis scores were found to be significantly lower (p=0.005). Among all groups, the relationship between the decrease in the number of colonies and antibiotics application was not statistically significant (p=0.109). No statistically significant difference was found between the group given a single dose of ertapenem and the group given multiple ertapenem (p=1).
CONCLUSION: Peritoneal lavage with ertapenem appears to be effective in preventing the adhesion in the septic abdomen. As no difference was detected at the end of a single dose and multiple-dose administration of antibiotics in the adhesion scores, a single dose after surgery seems to be enough. The findings suggest that the results should be evaluated in a clinical trial.