AMAÇ: Bu çalışmada, metilprednizolon, koenzim Q10 ve metilprednizolonla birarada koenzim Q10 tedavilerinin deneysel spinal kord yaralanmasındaki etkinlikleri karşılaştırıldı. GEREÇ-YÖNTEM: Sprague-Dawley cinsi 32 erkek sıçan (200-250 gr) dört gruba ayrıldı. Spinal kord hasarlanması ekstradural olarak T4-5 seviyesine yerleştirilen anevrizma klibi ile uygulandı. Travmanın ardından, grup K’ya (kontrol grubu) soya yağı, grup M’ye (metilprednizolon grubu) 30 mg.kg-1 ardından idamede saatte 5,4 mg.kg-1 dozunda metilprednizolon, grup Q’ya (koenzim Q10 grubu) 10 mg.kg-1 koenzim Q10, grup MQ’ya (metilprednizolon ve koenzim Q10 grubu) 30 mg.kg-1 ardından idamede saatte 5,4 mg.kg-1 dozunda metilprednizolon ile 10 mg.kg-1 koenzim Q10 intraperitoneal olarak verildi. Travmadan 24 saat sonra sıçanların spinal kord örnekleri alınarak histopatolojik ve biyokimyasal inceleme yapıldı. BULGULAR: Histopatolojik incelemelerde grup K’da grup M, grup Q ve grup MQ’ya göre ödem şiddeti anlamlı olarak yüksekti (p<0,001). Grup M, grup Q ve grup MQ arasında ödem ve kanama açısından anlamlı farklılık yoktu (p>0,05). Ortalama süperoksit dismutaz değerleri diğer grupların tümünde grup K’ya göre, grup MQ’de grup M’ye göre anlamlı olarak daha düşüktü (p<0,05). Malonildialdehidin ortalama değerleri grup M, grup Q, grup MQ’da grup K’ya göre düşük olmasına rağmen arada anlamlı fark yoktu (p>0,05). SONUÇ: Sonuç olarak metilprednizolon, koenzim Q10 ve bu iki ajanın birlikte kullanımının ödemi azaltmada faydalı olduğu, koenzim Q10’un deneysel spinal kord hasarında, ikincil hasarın önlenmesinde faydalı olabileceği sonucuna varıldı.
Anahtar Kelimeler: Koenzim Q10, metilprednizolon; sıçanlar, Sprague-Dawley cinsi; spinal kord hasarı.In this study, we aimed to compare the efficacy of methylprednisolone, coenzyme Q10 and combined methylprednisolone and coenzyme Q10 treatments on experimental spinal cord injury. METHODS: Thirty-two male Sprague-Dawley rats (200-250 g) were divided into four groups. Spinal cord injury (SCI) was performed by placement of an aneurysm clip, extradurally at the level of T4-5. After the trauma, group K (control group) received soybean oil, group M (methylprednisolone group) received 30 mg.kg-1 methylprednisolone and 5.4 mg.kg.hour-1 maintenance dose of methylprednisolone, group Q (coenzyme Q10 group) received 10 mg.kg-1 coenzyme Q10, group MQ (methylprednisolone and coenzyme Q10 group) received 30 mg.kg-1 methylprednisolone and 5.4 mg.kg.hour-1 maintenance dose of methylprednisolone and 10 mg.kg-1 coenzyme Q10 intraperitoneally. Twenty-four hours after the trauma spinal cord samples of the rats were obtained and tissue samples had been harvested for both biochemical and histopathological evaluation. RESULTS: In histopathological examination, the edema pattern was significantly more severe in group K than the group M, group Q and group MQ (p<0.001). There was no statistically significant difference between group M, group Q and group MQ regarding edema and bleeding (p>0.05). Mean superoxide dismutase (SOD) scores were significantly low while comparing the group K with all remaining groups and the group MQ comparing with the group M (p<0.05). Mean malondialdehyde (MDA) scores were low in the group M, Q and MQ in comparison with the group K, but there was no statistically significant difference between all groups (p>0.05).
CONCLUSION: Methylprednisolone, coenzyme Q10 and combined methylprednisolone and coenzyme Q10 treatments were found to be effective as they decrease the edema and coenzyme Q10 could be effective for prevention of secondary injury at experimental SCI.