Amaç: Bu çalışmada tibia alt uç büyüme plağı yaralanması sebebiyle cerrahi tedavi edilen çocuklarda yaralanmanın dağılımı incelenerek klinik ve radyolojik sonuçlar değerlendirilmiştir.
Gereç ve yöntem: 26’sı kız, 33’ü erkek olan toplam 59 olgu retrospektif olarak değerlendirildi. Büyüme plağı kırıkları Salter-Harris’ sınıflamasına göre sınıflandırıldı; kırıkların 4’ü tip I, 22’si tip II, 29’u tip III ve 4’ü tip IV idi. 29 hastaya kapalı, 30 hastaya açık redüksiyon ve internal tespit uygulandı. Kırık anında ortalama hasta yaşı 10,9 (6-14) idi. Hastalar AOFAS sistemine göre değerlendirildi.
Bulgular: Hastalar ortalama 3,8 saat (3-72) içinde ameliyata alındı. Tespitte 50 hastada yalnızca K teli, 6 hastada sadece vida, 3 hastada da K teli ve vida birlikte kullanıldı. İzlem süresi ortalama 71,7 ay (12-149) idi. Hiçbir hastada erken fizis kapanması, ekstremite kısalığı, açısal deformite oluşumu, enfeksiyon, kaynamama, osteonekroz gibi komplikasyonlar ile karşılaşılmadı. Son kontrollerinde AOFAS skoru ortalama 86,6 (65-100) olarak saptandı.
Sonuç: Ayak bileği epifiz kırıklarında, erken müdahale ile en fazla iki kez redüksiyon manevrası kullanılarak yeterli redüksiyon ve stabil tespit sağlanması halinde başarılı sonuçlar elde edilebilir ve komplikasyonlar en aza indirilebilir.
Background: In this study, we evaluated the clinical and radiological results of the distal tibial epiphyseal fractures in children treated with surgery.
Methods: We evaluated 59 patients (33 boys and 26 girls) retrospectively. Physeal fractures were classified according to the Salter-Harris classification; 4 fractures were in type I, 22 were in type II, 29 were in type III and remaining 4 fractures were in type IV. Closed reduction and internal fixation was performed in 29 patients while open reduction and internal fixation were performed in 30 patients. Mean age at the time of trauma was 10.9 years (6-14). Patients were evaluated by AOFAS score.
Results: Patients were operated in mean 3.8 hours time (3-72). Fixation was performed with K-wire in 50 patients, with screw in 6 patients, and with both K-wire and screw in 3 patients. Mean follow-up time was 71.7 months (12-149). Complications like premature physeal arrest, limb length inequality, angular deformity, infection, nonunion, and osteonecroses were not observed in any patients. Mean AOFAS score was 86.6 (65-100) at last follow-up.
Conclusion: Successful results with fewer complications could be obtained in ankle ephyseal fractures by early management through adequate reduction and stabilized fixation using maximum two reduction maneuvers.