AMAÇ
Çalışmamızda, metilprednizolon, N-asetilsistein (NAC) ve metilprednizolonla kombine NAC tedavisininin, sıçanlarda oluşturulan deneysel spinal kord hasarlanmasındaki biyokimyasal etkinliği karşılaştırıldı.
GEREÇ VE YÖNTEM
Spraque-Dawley cinsi, ortalama 250-300 gram ağırlığında 32 erkek sıçan dört gruba ayrıldı. Spinal kord hasarlanması ekstradural olarak T4-T5 seviyesine yerleştirilen anevrizma klibi ile uygulandı. Grup C’ye (Kontrol grubu, n=8) travma uygulanması ardından hiçbir tedavi uygulanmadı. Travma ardından Grup M’ye (Metilprednizolon grubu, n=8) 30 mg.kg-1 ardından idamede saatte 5,4 mg.kg-1 dozunda metilprednizolon, Grup N’ye (NAC grubu, n=8) 150 mg.kg-1 NAC, Grup MN’ye (Metilprednizolon ve NAC grubu, n=8) 30 mg.kg-1 ardından idamede saatte 5,4 mg.kg-1 dozunda metilprednizolon ile 150 mg.kg-1 NAC intraperitoneal olarak verildi. Travmadan 24 saat sonra sıçanlar anestezi uygulanarak dekapite edildi ve spinal kord örnekleri alınarak biyokimyasal inceleme yapıldı.
BULGULAR
Gruplarda ortalama malondialdehid (MDA) değerleri Grup M, Grup N, Grup MN’de, Grup C’ye göre anlamlı olarak düşüktü (p<0,05). Ortalama süperoksit dismutaz (SOD) değerleri ise, Grup M, Grup N, Grup MN’de, Grup C’ye göre anlamlı olarak yüksekti (p<0,05). Grup M ile Grup N arasında ortalama MDA ve SOD değerleri açısından anlamlı farklılık yoktu.
SONUÇ
Metilprednizolon, NAC ve metilprednizolon ile kombine NAC tedavisinin, sıçanlarda deneysel spinal kord hasarında, sekonder hasarın önlenmesinde biyokimyasal olarak faydalı olabileceği düşünüldü.
BACKGROUND
In this study, we investigated the biochemical effectiveness of methylprednisolone, N-acetylcysteine (NAC) and methylprednisolone combined with NAC treatment in experimental spinal cord injury in rats.
METHODS
Thirty-two Sprague-Dawley male rats weighing 250-300 g were divided into four groups. Spinal cord injury was created extradurally with an aneurysm clip at the T4-T5 level. Following the trauma, Group C (Control group, n: 8) was not given any treatment. Group M (methylprednisolone group, n: 8) was treated with 30 mg.kg-1 methylprednisolone followed by a maintenance dose of 5.4 mg.kg-1 per hour. Group N (NAC group, n: 8) was given 150 mg.kg-1 NAC. Group MN (methylprednisolone and NAC group, n: 8) was given 30 mg.kg-1 followed by an hourly maintenance dose of 5.4 mg.kg-1 methylprednisolone and 150 mg.kg-1 NAC intraperitoneally. Twenty-four hours after the trauma, the rats were decapitated under anesthesia, and their spinal cord samples were taken for biochemical examination.
RESULTS
Mean malonyldialdehyde (MDA) values in Groups M, N and MN were significantly reduced compared to Group C. Mean superoxide dismutase (SOD) values in Groups M, N and MN were significantly higher than in Group C (p<0.05). No difference existed between Groups M and N with respect to mean MDA and SOD values.
CONCLUSION
Methylprednisolone, NAC and methylprednisolone plus NAC treatments have potential biochemical benefits in preventing secondary injury in experimental spinal cord injury in rats.