AMAÇ: Bu çalışmanın amacı, uygulanan sosyal izolasyon önlemlerinin COVID-19 pandemisine bağlı karantina döneminde pediatrik kırıkların özellikleri üzerindeki etkilerini araştırmaktır.
GEREÇ VE YÖNTEM: Merkezimize 3 Nisan 2019–31 Mayıs 2019 (karantina olmayan dönem) ve 3 Nisan 2020–31 Mayıs 2020 (karantina dönemi) olmak üzere iki dönem arasında başvuran hastalar çalışmaya dahil edildi. Grup 1, karantina olmayan dönemde tedavi edilen 743 hastadan oluşurken, Grup 2, karantina döneminde tedavi edilen 615 hastadan oluşuyordu. Hastaların tıbbi kayıtları ve radyografileri hastanemizin bilgisayar veri tabanı üzerinden gözden geçirildi. Ek olarak, hastaların yaşı, cinsiyeti, kesin tanı, travmanın anatomik yeri, travma tipi (kırık, çıkık, tendon yaralanması, bağ yaralanması, kırıklı çıkık, açık kırık vb.), pediatrik kırık tipi (deplase kırık, torus kırığı, epifiz kırığı, patolojik kırık, vb.) ve tedavi yöntemi (konservatif/cerrahi) kaydedildi.
BULGULAR: Hastaların ortalama yaşı Grup 2’de anlamlı olarak daha düşüktü (p<0.001). Gruplar arasında travmaların anatomik lokalizasyonu açısından anlamlı farklılıklar vardı (p<0.001). Travma tipleri, pediatrik travma ve tedavi gruplar arasında anlamlı olarak farklıydı (sırasıyla, p<0.001, p<0.001 ve p<0.001). Cerrahi tedavi sıklığı Grup 2’de anlamlı olarak daha yüksekti (p<0.001).
TARTIŞMA: Sonuçlarımız, COVID-19 pandemisi sırasında hasta demografisinde ve kırık özelliklerinde önemli farklılıklar göstermiştir.
BACKGROUND: The purpose of this study is to investigate the effects of implemented social isolation measures on the characteristics of orthopedic pediatric traumas during this COVID-19 pandemic lockdown period.
METHODS: Patients who were admitted at our center between two time periods: April 3, 2019–May 31, 2019 (no lockdown period) and April 3, 2020–May 31, 2020 (lockdown period) were included to the study. Group 1 comprised 743 patients who were treated during no lockdown period, whereas Group 2 comprised 615 patients who were treated during lockdown period. Patients’ medical records and radiographs were reviewed through our hospital’s computer database. In addition, we recorded each patients’ age and gender, their definite diagnosis, the anatomic location of the trauma, the type of trauma (fracture, dislocation, tendon injury, ligament injury, fracture dislocation, open fracture, etc.), the type of pediatric fracture (displaced fracture, torus fracture, epiphyseal fracture, pathological fracture, etc.), and the treatment method (non-operative/operative).
RESULTS: The mean age of the patients was significantly lower in Group 2 (p<0.001). There were significant differences between the groups in terms of anatomic locations of the traumas (p<0.001). The types of the traumas, pediatric traumas, and treatment were significantly different between the groups (p<0.001, p<0.001, and p<0.001, respectively). The frequency of operative treatment was significantly higher in Group 2 (p<0.001).
CONCLUSION: Our results demonstrated significant differences in patients’ demographics as well as trauma characteristics during COVID-19 pandemic.