AMAÇ: Çalışmamızın amacı torakal ve lomber vertebra kırıkları nedeniyle posterior enstrümantasyon ve füzyon yapılan ve ameliyatta ototransfüzyon yapılan hastalarda hücre koruyucu sistemin etkinliğini ve maliyet etkinliğini belirlemektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Torakal ve lomber vertebra kırıkları nedeniyle posteriyor enstrümentasyon ve füzyon uygulanmış 121 hasta iki guruba ayrıldı: 59 hasta (23 erkek ve 36 kadın) hücre koruyucu gurup, 62 hasta (22 erkek ve 40 kadın) kontrol gurubuna dahil edildi. Hastaların hemoglobin, hemotokrit ve kırmızı hücre sayısı (KHS) ameliyat öncesi ve sonrası birinci, ikinci, üçüncü gün ve taburculuk esnasındaki değerleri değerlendirildi. Transfüzyon oranları ve allojenik eritrosit transfüzyonlarının (AET’ler) yanı sıra, transfüzyona tabi tutulan toplam oto ve allojenik transfüzyonların maliyetleri karşılaştırıldı.
BULGULAR: Perioperatif kan transfüzyonu hücre koruyucu grupta 0.2±0.6 ünite, kontrol grubunda 0.7±1.4 ünite olarak tespit edildi (p=0.01). Ameliyat sonrası birinci, ikinci ve üçüncü günde hemoglobin, hemotokrit ve KHS arasında istatistiksel olarak anlamlı fark tespit edildi. Taburculuk hemoglobin, hemotokrit ve KHS arasında anlamlı farklılık saptanmadı. Perioperatif kan transfüzyonu ortalama maliyeti hücre koruyucu grupta $431±27.4, kontrol grubunda $34.5±66.25 olarak belirlendi (p<0.001).
TARTIŞMA: Hücre koruma sisteminin kullanımı maliyet açısından uygun değildi, ancak özellikle ameliyat sonrası allojenik kan transfüzyonlarının oranını ve sayısını azaltmada başarılıydı.
BACKGROUND: The aim of our study was to determine the efficacy and cost-effectiveness of intraoperative autotransfusion that uses the cell saver system (CSS) in patients undergoing posterior instrumentation and fusion of thoracic and lumbar vertebral fractures.
METHODS: We divided 121 patients who were to undergo posterior instrumentation and fusion due to thoracic and lumbar vertebral fractures into two groups: 59 patients (23 males and 36 females) were in the cell saver group, and 62 patients (22 males and 40 females) were in the control group. Hemoglobin, hematocrit, and red blood cell (RBC) values were recorded for all patients preoperatively, on the postoperative first, second, and third days, and on the hospital discharge day. Transfusion rates and numbers of allogeneic erythrocyte transfusions, as well as the costs of transfused total auto- and allogeneic transfusions were compared.
RESULTS: The numbers of erythrocyte suspensions transfused perioperatively were 0.2±0.6 units in the cell saver group and 0.7±1.4 units in the control group (p=0.01). Statistically significant differences were noted between the two groups on the postoperative first, second, and third days in terms of hemoglobin, hematocrit, and RBC values. These differences had disappeared by the hospital discharge day. The average cost of perioperative blood transfusions was $431±27.4 in the cell saver group and $34.5±66.25 in the control group (p<0.001).
CONCLUSION: The use of the CSS was not cost-effective, but it was particularly successful at reducing the rate and the number of units of postoperative allogenic blood transfusions.