AMAÇ: İnstabil intertrokanterik kırıkların (İİTK) tedavisinde kullanılan farklı tasarımlara sahip üç sefalomedüller çivinin (SMÇ) komplikasyon, reope-rasyon, implant yetersizliği, mortalite oranları ve fonksiyonel sonuçları açısından karşılaştırılmasıdır.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu geriye dönük çalışma, Ekim 2014 ile Ekim 2018 yılları arasında bu SMÇ’lerden biriyle (Talon-PFN: 74 hasta, PFN-III: 70 hasta ve Intertan: 69 hasta) tedavi edilmiş İİTK’lı hastaları (AO/OTA tip 31-A2 ve 31-A3) içermektedir.
BULGULAR: Çalışmaya yaş ortalaması 81.0±9.3 yıl olan toplam 213 hasta (122 kadın ve 91 erkek) katılmıştır. Ortalama takip süresi 26.1±6.3 aydır. Malfiksasyonun, herbir SMÇ tipi için en sık komplikasyon ve reoperasyon nedeni olduğu görülmüştür. Komplikasyon ve reoperasyon oranları, ame-liyat sonrası fonksiyonel durum, ortalama kaynama süreleri ve genel mortalite oranları gruplar arasında benzer bulunmuştur. Ortalama operasyon/floroskopi süresi ve ortalama kan kaybı Talon-PFN grubunda düşük iken, bu parametrelerin en yüksek ortalamaları PFN-III grubundaydı. Talon-PFN grubunda altı (%8.2) ve PFN-III grubunda bir (%1.5) implant yetersizliği mevcuttu. Intertan grubunda hiç implant yetersizliği görülmemiştir. En yüksek anatomik redüksiyon oranı (%58.6) PFN-III grubunda tespit edilmiştir.
TARTIŞMA: Çalışma sonuçlarımız, İİTK’ların tedavisinde benzer fonksiyonel ve reoperasyon sonuçlarına sahip olmakla beraber her bir implant tipi-nin farklı avantaj ve dezavantajlara sahip olduğunu göstermiştir. Intertan, implant yetersizliği olmamasıyla avantajlıdır. Talon-PFN ameliyat/floroskopi süresini ve intraoperatif kan kaybını azaltmakla beraber en yüksek implant yetersizliği oranına sahiptir. PFN-III’ün iki ayrı paralel boyun vidasını femur boynunda merkezi yerleştirebilmek için daha fazla anatomik redüksiyona ihtiyaç duyduğu ve bunun operasyon/floroskopi süresinin uzamasına ve kan kaybının artmasına sebep olduğu görülmüştür. En sık komplikasyon ve reoperasyon sebebi olan malfiksasyondan kaçınılmalıdır.
BACKGROUND: The aim of this study to compare three cephalomedullary nails (CMNs) with different designs in terms of complica-tion, reoperation, implant failure, mortality rates, and functional outcomes in the treatment of unstable intertrochanteric fractures (UIFs).
METHODS: This retrospective study included patients with UIFs (AO/OTA type 31-A2 and 31-A3) who were treated with one of these CMNs (74 patients with Talon-PFN, 70 patients with PFN-III, and 69 patients with Intertan) between October 2014 and October 2018.
RESULTS: A total of 213 patients (122 females and 91 males) with a mean age of 81.0±9.3 years have participated in this study. The mean follow-up time was 26.1±6.3 months. Malfixation was the most common complication and the most common reason of reop-eration for each type of CMN. Complication and reoperation rates, post-operative functional status, mean union times, and overall mortality rates were similar between groups. Mean operation/fluoroscopy time and mean blood loss were low in the Talon-PFN group, whereas the highest means of these parameters were in the PFN-III group. There were six (8.2%) implant failures in the Talon-PFN group and one (1.5%) in PFN-III group. No implant failure was seen in the Intertan group. The highest rate (58.6%) of anatomic reduc-tion was detected in PFN-III group.
CONCLUSION: Our study results showed that each implant type had its own advantages and disadvantages in the treatment of UIFs with similar functional and reoperation outcomes. Intertan was advantageous with its absence of implant failures. Talon-PFN decreased the operation/fluoroscopy time and intraoperative blood loss but had the highest implant failure rate. There was a need for more anatomic reduction to centralize two separate parallel lag screws in the femoral neck in PFN-III group, and that costs operation/fluo-roscopy time and blood loss. Malfixation, which was the most common cause of complications and reoperations, should be avoided.