Hızlı Arama
Acil serviste distal radius kırıklarının redüksiyonunda hematom bloğu ile deksmedetomidin kullanımının karşılaştırılması: Prospektif randomize kontrollü bir çalışma
Emin Fatih Vişneci1, Demet Acar1, Ebubekir Eravşar2, Betül Kozanhan3, Osman Lütfi Demirci1, Mehmet Gül11Sağlık Bilimleri Üniversitesi, Konya Şehir Hastanesi, Acil Tıp Kliniği, Konya,Türkiye2Selçuk Üniversitesi,Selçuk Tıp Fakültesi, Ortopedi ve Travmatoloji Kliniği,Konya,Türkiye
3Sağlık Bilimleri Üniversitesi, Konya Şehir Hastanesi, Anestezi ve Reanimasyon Kliniği, Konya,Türkiye
AMAÇ: Distal radius kırıklarının (DRKs) redüksiyonu öncesinde yapılan hematom bloğu (HB) ile deksmedetomidin uygulamasının ağrı kontrolüne, redüksiyon kalitesine ve doktor memnuniyetine olan etkilerini karşılaştırmayı amaçladık.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalışmamıza acil servise (AS) başvuran DRK’lı 60 hasta dahil edildi. Hastalar rastgele iki gruba ayrıldı. İlk gruba HB, ikinci gruba ise deksmedetomidin ile bilinçli sedasyon uygulandı. Her iki grupta ağrı düzeyleri; Görsel Analog Skala (VAS) ile, yöntem öncesi, yöntemden 10 dakika sonra ve redüksiyon sonrası olmak üzere her bir hasta için 3 kez değerlendirildi. Redüksiyonu yapan doktorların redüksiyon sırasındaki konfor ve memnuniyetleri 5’li Likert Memnuniyet Ölçeği (LMÖ) kullanılarak ölçüldü. Redüksiyon sonrası kontrol direk grafi ile Sarmiento kriterlerine göre redüksiyon kalitesi değerlendirildi.
BULGULAR: DRK ile AS’ye başvuran hastaların 28’i kadın, 19’u erkek, 13’ü çocuk (<12 yıl) idi. Hastaların yaş ortalaması; deksmedetomidin grubunda (DG) 32.97±20.48, hematom bloğu grubunda (HBG) 35.25±18.92 idi. İki grup arasında yaş ortalaması açısından anlamlı fark yoktu (t=-0.448, p=0.65). Redüksiyon sırasındaki hasta uyumuna ilişkin doktor memnuniyetinin değerlendirildiği LMÖ sonuçlarında iki grup arasında anlamlı fark bulunmadı (χ²=2.296, p=0.512). Yöntem öncesi VAS değerleri açısından da iki grup arasında anlamlı fark yoktu (t=-0.148, p=0.883). Yöntem sonrası 10. dakikadaki VAS değerleri ise DG’de, HBG’ye göre anlamlı derecede düşüktü (t=-2.773, p=0.009). Bununla birlikte, Sarmiento kriterlerine göre değerlendirilen redüksiyon kalitesinde iki grup arasında anlamlı fark yoktu (χ²=0.64, p=0.89). Her iki gruptaki hastaların hiçbirinde uygulanan yönteme bağlı yan etki görülmedi.
SONUÇ: Deksmedetomidin AS’de DRK redüksiyonu öncesinde hızlı ve etkili ağrı yönetimi ve hasta memnuniyeti açısından HB’ye üstün, etkili bir yöntemdir. Sistemik yan etkilerinin az olması nedeniyle de, prosedürel sedasyon ve analjezi (PSA) gerektiren kırık redüksiyonlarında AS’de rutin olarak kullanılabilecek alternatif bir PSA yöntemi olabilir.
Comparison of hematoma block and dexmedetomidine for reduction of distal radius fractures in the emergency department: a prospective randomized controlled study
Emin Fatih Vişneci1, Demet Acar1, Ebubekir Eravşar2, Betül Kozanhan3, Osman Lütfi Demirci1, Mehmet Gül11Department of Emergency, University of Health Science, Konya City Hospital, Konya-Türkiye2Department of Orthopedics and Traumatology, Selcuk University, Selcuk Faculty of Medicine, Konya-Türkiye
3Department of Anaesthesia and Reanimation, University of Health Science, Konya City Hospital, Konya-Türkiye
BACKGROUND: This study aimed to compare the effects of hematoma block (HB) and dexmedetomidine administration on pain control, reduction quality, and physician satisfaction during the reduction of distal radius fractures (DRFs) in the emergency department (ED).
METHODS: A total of 60 patients presenting to the ED with DRFs were enrolled. Patients were randomly assigned to two groups: one received HB, while the other underwent conscious sedation with dexmedetomidine. Pain levels were assessed using the Visual Analog Scale (VAS) at three time points: before the procedure, 10 minutes after administration of the intervention, and post-reduction. Physician satisfaction during reduction was measured using the 5-point Likert Satisfaction Scale (LSS). Post-reduction quality was evaluated on control radiographs using the Sarmiento criteria.
RESULTS: Among the patients included in the study, 28 were female, 19 were male, and 13 were children (<12 years). The mean age was 32.97±20.48 years in the dexmedetomidine group (DG) and 35.25±18.92 years in the hematoma block group (HBG), with no statistically significant difference between the groups (t=-0.448, p=0.65). There was no significant difference in physician satisfaction during reduction between the two groups according to LSS results (χ²=2.296, p=0.512). Pre-procedure VAS scores were comparable between the two groups (t=-0.148, p=0.883). However, VAS scores 10 minutes after the intervention were significantly lower in the DG compared to the HBG (p=0.009, t=-2.773). Post-reduction quality based on the Sarmiento criteria showed no significant difference between the groups (χ²=0.64, p=0.89). No adverse effects related to either method were observed in any of the patients.
CONCLUSION: Dexmedetomidine provides faster and more effective pain management than HB for DRF reduction in the ED. Given its minimal systemic side effects, dexmedetomidine may represent a viable alternative for procedural sedation and analgesia (PSA) in fracture reductions requiring sedation in the ED.
Makale Dili: İngilizce