Hızlı Arama
Çocuklarda sekonder pnömomediastinumun değerlendirilmesi: Bir çocuk cerrahisi kliniğinin deneyimi
Mehmet Emin Boleken1, Osman Hakan kocaman1, Abit Demir2, Tansel Günendi1, Mehmet Çakmak1, Osman Dere3, Mustafa Erman Dörterler11Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Cerrahisi Anabilim Dalı, Şanlıurfa, Türkiye2Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı, Şanlıurfa, Türkiye
3Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Radyoloji Anabilim Dalı, Şanlıurfa, Türkiye
AMAÇ: Mediastinal amfizem olarak da tanımlanan pnömomediastinum, mediastende hava varlığı için kullanılan terimdir. Çocuklarda başta travma olmak üzere farklı etiyolojilere bağlı olarak ortaya çıkabilen ve altta yatan bir yaralanma olmadan da görülebilen nadir bir durumdur. Kliniğimizde tedavi gören çocuklarda sekonder pnömomediastinumun nedenlerini ve tedavi yaklaşımını inceledik.
GEREÇ VE YÖNTEM: Kliniğimizde 2011-2023 yılları arasında pnömomediastinum tanısı alan 18 yaş altı 26 hasta retrospektif olarak değerlendirildi. Pnömomediastinum tanısı alan hastaların dosyaları değerlendirilerek hastanın öyküsü, fiziksel özellikleri, semptom ve muayene bulguları, görüntüleme çalışmaları, hastanede kalış süresi, tedavi şekli ve komplikasyonlara ilişkin klinik veriler araştırıldı. İleri görüntüleme yöntemleri, bronkoskopi ve cerrahi müdahaleye ihtiyacı belirlendi.
BULGULAR: Pnömomediastinum nedeni; hastaların 3'ünde çoklu vücut travması, 4'ünde künt toraks travması, 2'sinde servikal bölgeye künt travma, 3'ünde Crush sendromu, 3'ünde toraks ve servikal bölgeye penetran travma, 1'inde boyundan ası, 1'inde suda boğulma, 1'inde doğum travması, 6'sında yabancı cisim aspirasyonu 1'inde trakeal polip ve 1'inde ise iyatrojenik idi. Yabancı cisim aspirasyonu gelişen hastalar dışında tüm hastalara bilgisayarlı tomografi çekildi, 6 hastaya bronkoskopi yapıldı, 2 hastada trakeal laserasyon tespit edildi. Yabancı cisim aspirasyonu nedeniyle bronkoskopi yapılan 2 hastada trakeal laserasyon tespit edildi. Yirmi üç hasta konservatif olarak takip edildi ve 6 hasta kaybedildi. Hastalar komplike ve komplikasyonsuz olarak ikiye ayrıldı. Komplike hastaların yoğun bakım ve servis kalış sürelerinin daha uzun olduğu görüldü (p<0.05). Ancak komplike ve komplike olmayan hastalar arasında pnömodiastinumun kaybolma süresinde fark saptanmadı (p>0.05).
SONUÇ: Pnömomediastinum kendi kendini sınırlayan bir patoloji olmasına rağmen, pnömomediastinum ve solunum sıkıntısı olan hastalarda özofagus ve trakeal yaralanma şüphesini uyandırmalı ve ileri tetkikler yapılmalıdır. Etiyolojiler çok farklı olduğundan her hasta için ayrı değerlendirme yapılması gerekmektedir. Çoğu hastada pnömodiastinum kendi kendine geriler. Ancak komplike hastalarda hastaların eşlik eden hastalıklar ve yaralanmalar açısından dikkatle değerlendirilmesi gerekir.
The evaluation of secondary pneumomediastinum in children: the experience of a pediatric surgery clinic
Mehmet Emin Boleken1, Osman Hakan kocaman1, Abit Demir2, Tansel Günendi1, Mehmet Çakmak1, Osman Dere3, Mustafa Erman Dörterler11Department of Pediatric Surgery, Harran University Medical Faculty, Şanlıurfa-Türkiye2Department of Pediatrics, Harran University Medical Faculty, Pediatrics, Şanlıurfa-Türkiye
3Department of Radiology, Harran University Medical Faculty, Şanlıurfa-Türkiye
BACKGROUND: Pneumomediastinum, defined as mediastinal emphysema, is the term coined for the presence of air in the mediastinum. It is a rare condition that can occur in children due to various etiologies, especially trauma, and may appear without any underlying injury. We investigated the causes of secondary pneumomediastinum and the treatment approaches in children treated at our clinic.
METHODS: We retrospectively assessed 26 patients under the age of 18 diagnosed with pneumomediastinum at our clinic between 2011 and 2023. We reviewed patient files, evaluating clinical data including patient history, physical characteristics, symptoms, examination findings, imaging studies, hospital stay duration, treatment methods, and complications. The necessity for advanced imaging methods, bronchoscopy, and surgical interventions was determined.
RESULTS: Causes of pneumomediastinum included multiple body trauma in three patients, blunt thoracic trauma in four patients, blunt trauma to the cervical region in two, crush syndrome in three, penetrating trauma to the thorax and cervical region in three, hanging from the neck in one, drowning in water in one, birth trauma in one, foreign body aspiration in six, a tracheal polyp in one, and iatrogenic causes in one. Excluding those with foreign body aspiration, computed tomography was performed on all patients. Bronchoscopy was performed in six patients, detecting tracheal lacerations in two. Of these, tracheal lacerations during bronchoscopy were identified in two patients with foreign body aspiration. Twenty-three patients received conservative management, and six patients died. Patients were categorized into two groups: complicated and uncomplicated. It was observed that stays in intensive care and wards were longer in complicated patients (p<0.05). However, no difference was detected in the resolution time of pneumomediastinum between complicated and uncomplicated patients (p>0.05).
CONCLUSION: Although pneumomediastinum is a self-limiting pathology, ventilation difficulties alongside pneumomediastinum should raise suspicion of esophageal and tracheal injuries, necessitating further investigations. Since the etiologies are very different, each patient should be evaluated separately. In most patients, pneumomediastinum regresses on its own. However, patients with complications should be carefully evaluated for accompanying diseases and injuries.
Makale Dili: İngilizce