AMAÇ
Bu çalışmada akut nekrotizan pankreatit nedeniyle cerrahi ve konservatif tedavi uygulanan hastalar değerlendirildi. GEREÇ VE YÖNTEM Akut nekrotizan pankreatitli 38 hasta (22 erkek, 16 kadın; ort. yaş 51.3; dağılım 16-79) uygulanan tedavi yöntemlerinin sonuçları açısından retrospektif olarak incelendi. Konservatif tedavi uygulanan grupta 15, ameliyat edilen grupta ise 23 hasta vardı.
BULGULAR
En sık (17 hasta) nekrotizan pankreatit nedeni safra taşı idi. Yirmi beş hastada steril nekroz ve 13 hastada enfekte nekroz olduğu belirlendi. Yirmi beş steril nekrozlu pankreatit hastası- nın 15'ine sadece konservatif tedavi, 10'una ise önce konservatif ve takiben cerrahi tedavi (altısı şüpheli tanı, üçü organ yetersizliği, bir hasta da semptomatik psödokist nedeniyle) uygulandı. Steril nekroz oluşan hastalarda ameliyatta nekrozlu bölge çıkarıldı ve sonra altısında sürekli lavaj, dördünde pasif drenaj yöntemleri uygulandı. Hastalarımızda mortalite oranı, her iki grubun toplamında %23.7, steril nekrozlu pankreatit grubunda %24.0, enfekte nekrozlu pankreatit grubunda ise %23.1'dir. Mortalite oranı, konservatif tedavi uygulanan hasta grubunda %26.7, ameliyat edilenlerde %21.7 olarak saptandı. Mortalite oranı yönünden gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmadı (p>0.05). Yaşayan 29 hastanın 11'inde (%38.0) çeşitli komplikasyonlar görüldü.
SONUÇ
Steril nekrozlu pankreatitin tedavisi tartışmalıdır. Öncelikle konservatif tedavi uygulanmalıdır. Steril nekrozlu pankreatitte ameliyat endikasyonu, yoğun konservatif tedaviye rağmen sepsis veya organ yetmezliği bulgularının devam etmesi ya da şiddetlenmesi durumunda ortaya çıkar. Enfekte nekrozlu pankreatit ise cerrahi yöntemle tedavi edilmelidir. Ameliyat, nekrozun demarkasyon hattı tamamlandıktan sonra gerçekleştirilmelidir.
BACKGROUND
We evaluated the patients who underwent surgical or nonoperative treatment for acute necrotizing pancreatitis.
METHODS
The study included 38 patients (22 males, 16 females; mean age 51.3 years; range 16 to 79 years) with acute necrotizing pancreatitis. Surgical treatment was performed in 23 patients, while 15 patients were treated conservatively.
RESULTS
Gallstone (in 17 patients) was the most common cause of pancreatitis. Twenty-five patients had sterile necrotizing pancreatitis, while 13 patients had infected necrotizing pancreatitis. Fifteen of the 25 cases with sterile necrosis were treated conservatively. The other 10 patients were initially treated by conservative methods, and were later treated surgically (due to six incorrect diagnosis, three organ failures, and one symptomatic pseudocyst). We applied continuous lavage to six of those patients and conventional drainage to four of them. Mortality rate was 23.7% globally; 24.0% in the sterile necrosis group and 23.1% in the infected necrosis group. Mortality rate was 21.7% in the surgical treatment group, and 26.7% in the conservative treatment group. There were no statistically significant differences between those groups (p>0.05). Eleven of the 29 patients who survived had some complications.
CONCLUSION
The management of sterile pancreatic necrosis is still a matter of debate. Most patients with sterile necrosis can be treated with conservative methods. Indication for surgery in sterile necrosis should be based on persisting or advancing organ complications and sepsis signs despite intensive care therapy. The patients with infected necrosis should be treated surgically. Surgical intervention is best deferred until the demarcation of necrosis is complete.