AMAÇ: Sepsis enfeksiyon sonrasýnda geliþen, enflamasyon ve koagülasyonun birlikte aktive olmasýyla karekterize, morbiditesi ve mortalitesi yüksek, kompleks bir sendromdur. Sildenafil selektif bir fosfodiesteraz Tip 5 (PDE–5) inhibitörü olup, tüm dünyada erektil disfonksiyon tedavisinde etkin olarak kullanýlan bir ilaçtýr. Biz bu çalýþmayla, çekum ligasyonu ve perforasyonu (ÇLP) uygulayarak polimikrobiyal sepsis oluþturduðumuz sýçanlarda, sildenafilin ÇLP’nin indüklediði karaciðer doku hasarýnda, histopatolojik ve biyokimyasal olarak serbest oksijen radikalleri ve antioksidanlara olan etkisine bakarak, koruyucu etkisi olup olmadýðýný araþtýrdýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Sýçanlar dört gruba ayrýldý. 1) 10 mg/kg sildenafil (SLD) verilmiþ çekal ligasyon perforasyon (ÇLP) grubu; 2) 20 mg/kg SLD verilmiþ ÇLP grubu; 3) ÇLP grubu; 4) SHAM operasyon grubu. Çekal ligasyon perforasyon (ÇLP), polimikrobiyal sepsis modeli sýçanlara uygulandý. Çalýþmamýzda bütün gruplardaki sýçanlar 16 saat sonra yüksek doz genel anestezi ile öldürüldü (thiopental sodyum, 50 mg/kg). Sýçanlarýn karaciðer spesmenleri alýnarak histopatolojik ve biyokimyasal olarak analiz edildi. Çalýþmamýzda sepsis sürecinde karaciðer dokusunda oluþan antioksidan aktiviteyi göstermek için süperoksit dismutaz (SOD) ve glutatyon (GSH) parametreleri ölçüldü. Oksidan aktivite ise miyeloperoksidaz (MPO) ve lipit peroksidasyonu (LPO) parametreleri karaciðer dokularýnda ölçülerek deðerlendirildi.
BULGULAR: ÇLP polimikrobiyal sepsis grubunda, SHAM grubuna göre SOD ve MPO aktiviteleri, GSH ve LPO seviyeleri yüksek olarak bulundu (p<0.05) Sildenafil uygulanmýþ bütün gruplarda, ÇLP uygulanmýþ gruplara göre, yüksek GSH seviyeleri bulundu. 20 mg/kg sildenafil dozu uygulanmýþ sýçanlarda, SHAM grubuna göre yüksek GSH seviyeleri gözlendi. Bununla birlikte sildenafilin bütün dozlarý, ÇLP grubuna göre, LPO seviyelerinde anlamlý düþüþ (p<0.05), MPO aktivitesinde anlamlý artýþ gösterdi. 20 mg/kg sildenafil uygulanmýþ sýçanlarda, biyokimyasal parametrelerde iyileþmeler gözlendi. Çalýþmamýzda SHAM grubunda düþük olan SOD ve MPO IV aktiviteleri ÇLP ile uygulanan polimikrobiyal sepsis modelinde artmýþtýr. SLD uygulandýðýnda da MPO aktivitesi hem SHAM grubunda, hem ÇLP grubunda artmýþtýr. Çalýþmamýzda septik karaciðer dokularýnda GSH ve LPO seviyeleri de artmýþtýr. SLD SHAM grubuna uygulandýðýnda da koruyucu GSH miktarýný artýrmýþ ve hasar verici LPO miktarýný azaltmýþtýr. Yapýlan histopatolojik incelemede 10 mg/kg sildenafil uygulamasýnýn kýsmen karaciðer üzerine iyileþtirici etkileri olduðu gözlendi.
TARTIÞMA: Sonuç olarak, bu çalýþmada akut sildenafil uygulamasýnýn, septik sýçanlarda oluþan karaciðer hasarýný doza baðýmlý olarak azalttýðý gösterilmiþtir. Ayrýca septik sýçanlarda bozulmuþ olan oksidan-antioksidan dengesini de düzelttiði gözlenmiþtir. Bu da sildenafilin karaciðerdeki koruyucu etkisine aracýlýk ediyor olabilir. Ancak sildenafilin karaciðer üzerindeki koruyucu etkilerinin daha iyi anlaþýlabilmesi için gelecekte yeni deneysel ve klinik çalýþmalarýn yapýlmasý gerektiði inancýndayýz.

AMAÇ: Çalýþmamýzda deneysel olarak oluþturulan diyabetes mellitusun jel formu uygulanarak kitosanýn oral mukozada yara iyileþmesi üzerine etkilerinin histopatolojik olarak araþtýrýlmasý amaçlandý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmamýzda 14–16 haftalýk, 340±20 gram aðýrlýðýnda 42 adet Sprague Dawley cinsi erkek sýçan kullanýldý. Otuz iki olguya 55 mg/kg streptozotosin intraperitoneal (i.p.) uygulanarak diyabet indüksiyonu saðlandý. Ýkinci ve yedinci gün sonunda ölçülen kan þekeri 250 mg/dl’nin üzerinde olanlar diyabetik kabul edildi ve çalýþmaya alýndý. Daha sonra deney hayvanlarýnýn bukkal mukozasýnda tek kullanýmlýk panç biyopsi aleti ile 5 mm çapýnda ve 1 mm derinliðinde yara oluþturuldu. Cerrahi operasyon sonrasý ikinci ve beþinci günlerde yara iyileþmesi deðerlendirildi. Örnekler histopatolojik olarak inflamasyon, fibrozis, epitel rejenerasyonu, nekroz ve yabancý cisim reaksiyonu açýsýndan deðerlendirildi.
BULGULAR: Ýstatistiksel analiz sonucunda ikinci ve beþinci gün enflamasyon düzeyleri açýsýndan gruplar arasýnda anlamlý fark bulundu (p<0.05). Grup içi deðerlendirmelerde diyabet+kitosan grubunda ikinci gün þiddetli enflamasyon oraný beþinci güne göre anlamlý derecede yüksek bulundu (p<0.05). Ýkinci gün fibrozis düzeyleri açýsýndan gruplar arasýnda anlamlý fark bulunmazken (p>0.05), beþinci gün fibrozis düzeyleri açýsýndan anlamlý fark bulundu (p<0.05).
TARTIÞMA: Kitosanýn ikinci ve beþinci günlerde hiçbir grupta yabancý cisim reaksiyonuna neden olmadýðý gözlendi.

AMAÇ: Le Fort 1 osteotomileri, orta yüz deformitelerini düzeltmek için yaygýn olarak kullanýlmaktadýr. Maksillanýn kolayca hareket etmesi için pterigomaksiller bileþke ayrýlmalýdýr. Bu osteotomiyi gerçekleþtirirken pterigoid plak saðlam kalmalýdýr. Bu çalýþmanýn amacý, Le Fort 1 osteotomisinde pterigomaksiller bileþkenin anatomik özellikleri ile kýrýk paternleri arasýndaki iliþkiyi deðerlendirmektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Le Fort 1 osteotomi ameliyatý geçirmiþ 41 hastanýn (82 örnek) ameliyat öncesi ve ameliyat sonrasý konik ýþýnlý bilgisayarlý tomografi görüntüleri radyolojik olarak deðerlendirildi. Pterigomaksiller fissür ve pterigoid plaðýn morfolojik ölçümleri yapýldý. Pterigomaksiller ayrýlma, temiz kesim, maksiller sinüs ve pterigoid plak kýrýðý þeklinde ayrýldý.
BULGULAR: Temiz kesim tip kýrýk ve pterigoid plak kýrýðý gruplarýnýn pterigoid proses kalýnlýklarý ile pterigomaksiller bölge kalýnlýklarý arasýnda istatistiksel olarak anlamlý fark gözlendi.
TARTIÞMA: Anatomik varyasyonlar pterigomaksiller bileþkenin düzgün ayrýlmasýný zorlaþtýrmaktadýr. Pterigomaksiller bileþke kalýnlýðýnýn az olmasý istenmeyen kýrýk riskini artýrýr; ancak tecrübelerimize göre yanlýþ açý, aþýrý kuvvet ve deneyimsiz cerrahlar ile osteotom kullanýmý da istenmeyen pterygoid plak kýrýklarýna neden olabilmektedir.

AMAÇ: Deneysel kafa travmasý oluþturulan sýçanlarda, bir immunsupresif ajan olan takrolimus’un (FK506) oluþacak sekonder beyin hasarýna karþý koruyucu etkisini araþtýrmak amaçlandý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Kýrk adet Sprague-Dawley tipi 250-350 gr aðýrlýðýnda 10–12 haftalýk sýçanlar cinsiyet seçimi yapýlmaksýzýn kullanýldý. Her grupta sekiz sýçan olacak þekilde beþ gruba (Sham kontrol, Negatif kontrol, Pozitif kontrol, Vehicle kontrol, Tedavi) ayrýlan denekler, uygun þartlarda kafa travmasý oluþturulduktan bir ay sonra sakrifiye edilerek beyinleri en blok olarak çýkarýldý ve histopatolojik olarak deðerlendirildi. Sekonder beyin hasarý, beyin dokusunda oluþacak gliosizin GFAP boyanmasý sonrasý Immun Reaktivite Skoru (IRS) ile deðerlendirildi.
BULGULAR: Tüm gruplarýn histopatolojik IRS deðerleri deðerlendirildiðinde tüm gruplar arasýnda anlamlý istatistiki farklarýn olduðu gözlendi. Daha sonra ikili gruplar þeklinde IRS deðerinin en fazla tedavi grubunda arttýðý (p<0.05) fakat Negatif Kontrol, Pozitif Kontrol ve Taþýyýcý Kontrol gruplarýnda artmasýna raðmen istatistiki anlam ifade etmediði gözlendi. Sham grubunda ileri derece bir histopatolojik reaksiyon skorunun en az oranda görüldüðü tespit edildi.
TARTIÞMA: FK506 verilen grupta travmatik alandaki gliozisin diðer kontrol gruplarýna göre istatistiki olarak belirgin olarak artýþ gösterdiði görüldü. Bu durum FK506’nýn henüz açýklanamayan bir mekanizma ile gliozisi engelleyemediði hatta arttýrdýðýný göstermektedir. Sonuç olarak, FK506 immunosupresif ajanýnýn beklenin aksine beyindeki travma sonrasý hasarý azaltmadýðý, aksine gliozisi arttýrdýðý ortadadýr.

AMAÇ: Tüm dünyaya kabus yaþatan COVID-19 pandemisinden en büyük payý yoðun bakýmlar aldý. Mortalite oranlarýnýn yüksek olduðu COVID-19 pnömonisi olgularýnda, klinik þiddetin hýzlý ve doðru bir þekilde deðerlendirilmesi için pek çok prognostik faktör ve tetkik sýnýflandýrýlmaya çalýþýldý. Yoðun bakýma kabul edilen hastalarda baþlangýçta öngörülen ventilasyon stratejisi ile baþlýca kötü prognostik parametreler ve BT skorlarý arasýnda korelasyon olup olmadýðýný araþtýrmak amacý ile bu çalýþma planladý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmamýzda, hastanemiz anestezi ve reanimasyon kliniði kohort yoðun bakým ünitelerine 23.03.2020–23.05.2020 tarihleri arasýnda COVID-19 tanýsý ile tedavi edilen ardýþýk 50 noninvaziv mv ve ardýþýk 50 invaziv mv tedavisi yapýlan hasta üzerinden geriye dönük olarak dosya taramasý yapýldý. Klinik ciddiyetine ve P/F oranýna göre baþlangýç ventilasyon stratejisi olarak iki gruba ayrýlmýþ olan hastalar (NIMV ve IMV yapýlanlar) karþýlaþtýrmalý olarak deðerlendirildi. Gruplar arsýnda demografik veriler, kötü prognostik deðer olan giriþ ve en düþük P/F oranlarý, giriþ ve en yüksek SOFA skorlarý, komorbidite durumu ve tanýda çekilen BT’deki skorlar, yoðun bakým ve hastane yatýþ süreleri arasýnda korelasyon olup olmamasý incelendi, mortalite oranlarýna bakýldý.
BULGULAR: Gruplar arasýnda yaþ faktörü açýsýndan tüm hastalarýn %85’inin 46 yaþ ve üstünde olduðu saptandý. Hastalarýn cinsiyetleri ve komordite durumlarý açýsýndan anlamlý fark saptanmadý. Hasta gruplarýnýn mortalite ile karþýlaþtýrýlmasýnda, IMV grubundaki eksitus oranýnýn NIMV grubundan belirgin bir þekilde yüksek olduðu saptandý. IMV grubunun en düþük P/F oraný ortalama deðerinin NIMV grubundan daha düþük olduðu, SOFA giriþ ve en yüksek ortalama deðerlerinin IMV grubunda daha yüksek olduðu saptandý. BT skorlarý ve tutulan lob sayýsý arasýnda anlamlý fark saptanmadý.
TARTIÞMA: Çalýþmamýzda, kötü prognostik deðerleri nispeten az olan hastalar noninvaziv ventilasyonla tedavisine baþlanan hastalardý ve mortaliteleri invaziv ventilasyon grubuna göre azdý. Ancak taný aþamasýnda çekilen BT’nin skorlamasýna göre hastalarýn ciddiyet sýnýflamasýnýn yapýlamayacaðý sonucuna vardýk, IMV yapýlanlarda toplam BT skorunun daha yüksek olmasý beklenirken anlamlý fark bulunmadý. BT sonuçlarý hastanýn kliniði, predispozan faktörleri, yapýlan tedaviye verdiði cevaba göre bir bütün olarak deðerlendirilmelidir.

AMAÇ: Künt abdominal travma insidansý önemli ölçüde artmýþtýr ve karaciðer, en sýk hasar gören organlardan biridir. Bu çalýþmada, cerrahi tedavi gören karaciðer rüptürü olan hastalar için bir nomogram modeli araþtýrdýk ve geliþtirdik.
GEREÇ VE YÖNTEM: Ocak 2011 ile Ekim 2018 tarihleri arasýnda hastanemize karaciðer rüptürü ile baþvuran 66 eriþkin hasta geriye dönük olarak incelendi. Bu hastalar, cerrahi geçirip geçirmemelerine göre cerrahi uygulanan grup (41 olgu) ve cerrahi uygulanmayan grup (25 olgu) olarak iki gruba ayrýldý. Bu iki hasta grubundan aþaðýdaki veriler toplandý: cinsiyet, yaþ, yaralanma mekanizmasý, karaciðer hasarý, laboratuvar test sonuçlarý ve hastaneye yatýþ bilgisi. Cerrahi tedavi gerektiren hastalarýn risk faktörlerini taramak, seçilen göstergelere dayalý bir öngörü modeli oluþturmak ve nomogramý çizmek için çok deðiþkenli lojistik regresyon analizi yapýldý. Modelin öngörü deðerini deðerlendirmek için alýcý iþletim karakteristiði (ROC) eðrileri ve kalibrasyon eðrisi kullanýldý.
BULGULAR: Cerrahi uygulanmayan gruba göre vücut ýsýsýnda düþüþ, kalp atýþ hýzýnda artýþ, yaralanma ciddiyet skorunda (Injury Severity Score-ISS) yükselme, kan üre nitrojeni, kan ürik asit, kreatinin, arteriyel parsiyel oksijen basýncý, alkali fazlalýðý, kan laktik asit ve kreatin kinaz izoenzimlerinde (CK-MB) artýþ ve HCO3- ve Glasgow Koma Skalasý (GCS) skorlarýnda düþüþ saptanmýþtýr (tümü, p<0.05). Lojistik regresyon analizi, kreatinin, arte-riyel kýsmi oksijen basýncý, HCO3-, CK-MB ve GCS’nin karaciðer rüptürüne yönelik cerrahi müdahale için etkili faktörler olduðunu ortaya koymuþtur. Bu beþ göstergeye dayalý olarak geliþtirilen nomogram modeli, iyi derecede diskriminatifti (AUC=0.971, %95 GA: 0.896–0.997) ve iyi derecede doðruluða sahipti.
TARTIÞMA: Kreatinin, arteriyel kýsmi oksijen basýncý, HCO3-, CK-MB, Glascow koma skoru ve diðer parametrelere dayalý olarak oluþturulan bir nomogram modeli, karaciðer rüptürü olan hastalarýn cerrahi tedavisinin doðru bir þekilde öngörülebilmesini saðlayabilir.

AMAÇ: Travma çocukluk çaðý yaralanmalarýn önde gelen bir sebebidir. Çocuklarda künt travmalar penetran travmalardan daha sýk olmasýna raðmen gerek sivil yaþamda gerekse çatýþma alanlarýnýn yakýndaki çocuklar ateþli silah yaralanmalarýndan sýklýkla etkilenebilmektedirler ve ateþli silah yaralanmalarý arasýnda torasik yaralanmalar önemli bir oran oluþturmaktadýr. Çalýþmamýzda, çocuklarda çok detektörlü bilgisayarlý tomografinin reformatlanmýþ görüntülerini analiz ederek toraksa nafiz ateþli silah yaralanmalarýnda mermi yörüngesini tespit ettik.
GEREÇ VE YÖNTEM: Torasik ateþli silah yaralanmasý olan 19 çocuk hasta geriye dönük olarak deðerlendirildi. Bütün hastalar acil service giriþ yaptýktan sonra, önce hemodinamileri stabil hale getirildi. Ardýndan PA-AC grafisi ve toraks bilgisayarlý tomografisi çekildi ve diðer vücut bölgelerinin gerekli görülen görüntüleme çalýþmalarý yapýldý. Bilgisayarlý tomografi çekimleri multi dedektör bilgisayarlý tomografi ile yapýldý.
BULGULAR: Multidedektör bilgisayarlý tomografinin, reformatlanmýþ aksiyal, sagittal ve koranal ve oblik görüntülerini kullanarak %74 hastada akciðer parankiminde mermi yörüngesini tespit ettik. Hastalarýn %26’sýnda ise çok fazla parankimal hemoraji, hemotoraks, pnömotoraks gibi nedenlerle mermi yörüngesi tespit edilemedi.
TARTIÞMA: Çalýþmamýzda kullanýlan ateþli silah çeþitlerinin bilinmemesi, atýþ mesafelerinin tespit edilememesi, farklý yaþlar ve farklý mermi giriþ çýkýþ açýlarý nedeniyle bir standart yapýlamamýþtýr. Ancak, akciðer dokusunda mermi yörüngesini tespit etmek, hekime tedavi planýný yapmasýnda ve hastayý takip etmesinde yardýmcý olacaktýr. Ayrýca elde edilen verilerin deðerlendirilmesi adli týp hekimlerine ve yara balistiði ile ilgilenen bilim insanlarýna faydalý olacaktýr.

AMAÇ: Acil karýn ön duvarý fýtýðý cerrahisi, acil genel cerrahi pratiðinde çok önemli bir rol oynamaktadýr. Bu çalýþmada, hastalarda strangülasyon ve intestinal rezeksiyonun tanýnmasýnda laboratuvar ve görüntüleme bulgularýnýn yaný sýra demografik bilgilerinin ve komorbiditelerinin prediktif deðeri araþtýrýldý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu geriye dönük kohort çalýþmasýna, Ocak 2017 ve Aralýk 2019 tarihleri arasýnda acil karýn ön duvarý fýtýðý ameliyatý endikasyonu ile üçüncü basamak bir hastanede ameliyat edilen 18 yaþ üstü hastalar alýndý. Hasta popülasyonu acil karýn ön duvarý fýtýðý operasyonunda peroperatif bulgulara göre iki gruba ayrýldý. Birinci grup, inkarsere ancak strangüle olmamýþ olgulardan, ikinci grup ise inkarserasyona ek olarak strangüle olgulardan oluþturuldu. Ayrýca intestinal rezeksiyon gereksiniminin varlýðýna göre grup (1 veya 2)a ve grup (1 veya 2)b olmak üzere iki alt grup daha oluþturuldu.
BULGULAR: Ýnkarsere fýtýk nedeniyle acil karýn ön duvarý onarýmý yapýlan toplam 106 hasta çalýþmaya dahil edildi. Sistemik inflamasyonla ilgili indekslerin deðerlendirildiðinde strangüle hastalarda laktat dehidrojenaz/lökosit oranýnýn anlamlý olarak daha düþük olduðu, ancak nötrofil/platelet oraný ve nötrofil/albümin oranlarýnýn anlamlý olarak daha yüksek olduðu gözlendi ve bu sistemik inflamasyon indekslerinin strangülasyonu tespit etmedeki önemini gösterdi (sýrasýyla p=0.027, p=0.035 ve p=0.030). Ayrýca intestinal rezeksiyon gereken hastalar analiz edildiðinde intestinal rezeksiyon yapýlan hastalarda Nötrofil/Albümin oranýnýn anlamlý olarak daha yüksek olduðunu saptandý (p=0.036).
TARTIÞMA: Laktat dehidrojenaz/lökosit oraný, nötrofil/platelet oraný ve özellikle nötrofil/albümin oraný gibi sistemik inflamasyon indeksleri, acil fýtýk cerrahisinde komplikasyonlarý önlemek ve klinik sonuçlarý iyileþtirmek için faydalý olma potansiyeli taþýmaktadýr.

AMAÇ: Primer/sekonder omental torsiyon (POT/SOT), izole segmental omental nekroz (ÝSON) ve primer epiploik apandisit (PEA), sýklýkla tanýsal yanýlgýlara neden olan nadir akut karýn aðrýsý nedenleridir. Bu patolojilerde tutulum yerine ve hastalýðýn þiddetine baðlý olarak aðrý lokalizasyonu, þiddeti, bulantý-kusma, ateþ gibi eþik eden semptomlar ve bunlara baðlý olarak da ayýrýcý tanýlarý deðiþiklik göstermekle birlikte aðrý karakteri genellikle benzer ve devamlý tarzdadýr. Lokalizasyonlarýna baðlý olarak akut apandisit, akut divertikülit, ovaryan patolojiler, üriner sistem taþlarý ve akut kolesistit gibi farklý klinik tablolarý taklit edebilir ve sýklýkla cerrahi eksplorasyon sonrasý taný alýrlar. Geliþen teknoloji, bu hastalýklara dair farkýndalýðýn artmýþ olmasý ve belirgin olarak artan bilgisayarlý tomografi kullanýmý ile artýk daha fazla hastada preoperatif süreçte taný konulabilmekte ve gereksiz operasyonlardan kaçýnýlabilmektedir. Özellikle PEA kendi kendini sýnýrlayan lokal enflamatuvar bir hastalýk olup sýklýkla konservatif olarak yönetilebilir. Cerrahi tedavi seçeneði ise tüm tanýlar için ilgili epiploik appendiks veya omental segmentin, tercihen laparoskopik olarak lokal eksizyonudur. En sýk cerrahi endikasyon tanýsal karýþýklýk, ikinci en sýk neden ise persistan aðrý yakýnmasýdýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: 2006–2021 yýllarý arasýnda kliniðimizde, primer/sekonder omental torsiyon, izole segmental omental nekroz veya primer epiploik apandisit tanýsý ile takip ve tedavi ettiðimiz hastalarýn verileri geriye dönük olarak toplandý. Hastalarýn demografik verileri, taný ve tedavileri, hastanede yatýþ süreleri deðerlendirilerek literatür eþliðinde sunuldu.
BULGULAR: Çalýþmaya alýnan 42 hastanýn 12’sinin yatýþ ve tedavi nedeni omentumun bir bölümünün nekrozu idi. Bu hastalardan 4’ü POT, 3’ü SOT, 5’i ÝSON ve 30’u PEA tanýsý ile takip ve tedavi edildi. Hastalarýn 33’ü preoperatif, 9’u intraoperatif taný aldý. 22 hasta opere edildi ve PEA’lý 20 hasta konservatif olarak tedavi edildi. Cerrahi veya týbbi tedavi sonrasýnda tüm hastalar komplikasyonsuz olarak taburcu edildi. Hastalar arasýnda yapýlan karþýlaþtýrmada klinik ve laboratuvar bulgularý açýsýndan anlamlý farklýlýk gözlenmedi.
TARTIÞMA: Akut karýn bulgularý olan hastalarýn ayýrýcý tanýsýnda POT, SOT, ISON ve PEA düþünülmelidir. Preoperatif dönemde PEA tanýsý konan hastalarda öncelikle konservatif yaklaþým düþünülmelidir. POT, SOT ve ÝSON tanýsý alan hastalarda hastanýn kliniðine göre cerrahi veya konservatif yaklaþým deðerlendirilmelidir.

AMAÇ: Laparoskopik apendektomi yapýlan hastalarda spesimen torbasý kullanýlarak veya doðrudan trokar yoluyla spesimen çýkarýlmasýnýn cerrahi alan enfeksiyonu açýsýndan etkilerinin karþýlaþtýrýlmasýný araþtýrmak.
GEREÇ VE YÖNTEM: Toplam 165 hasta rastgele iki gruba ayrýldý. Yetmiþ yedi hastada (grup 1, %46.7) spesimen torbasý kullanýlýrken 88 hastada (grup 2, %53.3) kullanýlmadý. Hastalarýn demografik özellikleri, eþlik eden hastalýklarý, laboratuvar sonuçlarý, ameliyat öncesi apendiks çapý, ameliyat sýrasýndaki bulgular, ameliyat sýrasýnda yapýlan iþlemler, hastanede kalýþ süreleri, cerrahi alan enfeksiyonlarý, patoloji sonuçlarý, kültür sonuçlarý, komplikasyon geliþen hastalarýn bulgularý ve ameliyat sonrasýnda geliþen komplikasyonlar nedeniyle hastalara verilen tedaviler kaydedildi.
BULGULAR: Hastalarýn yaþ ortalamasý 33.95 SD 13.25 (min-maks: 18–78) idi. Demografik özellikler, hastanede yatýþ süreleri, DM insidans oranlarýnýn daðýlýmý, peroperatif perforasyon, peroperatif sývý/apse, dren konulmasý, aspirasyon-irrigasyon, yüzeyel kesi yeri enfeksiyonu, drenaj gereksinimi, güdük kaçaðý, pozitif kültür sonuçlarý, ameliyat sonrasý karýn içi enfeksiyon (p>0.05) açýsýndan gruplar arasýnda anlamlý farklýlýk izlenmedi. Nötrofil ve lökosit deðerleri gruplar arasýnda istatistiksel olarak anlamlý farklýlýk gösterdi (sýrasýyla, p=0.044, p=0.012). Komplike apandisit açýsýndan iki grup arasýnda anlamlý fark vardý (p=0.040). Hem komplike hem de komplike olmayan apandisit gruplarýnda grup 1 ve grup 2’deki hastalar arasýnda pozitif kültür sonuçlarý ve postoperatif karýn içi enfeksiyon insidansý açýsýndan anlamlý fark yoktu (p>0.05). Yüzeyel insizyonel SSI açýsýndan grup 1 ve grup 2’deki hastalar arasýndaki fark komplike olmayan apandisit grubunda anlamlý iken (p=0.037), komplike apandisit grubunda anlamlý deðildi (p=1.000). Çok deðiþkenli modelde, p<0.05 düzeyinde postoperatif karýn içi enfeksiyon üzerinde sadece peroperatif perforasyonun etkili parametre olduðu gözlendi (p=0.045).
TARTIÞMA: Bu çalýþmanýn sonuçlarý, laparoskopik apendektomi yapýlan hastalarda spesimen torbasý kullanýmýnýn mikrobiyal ekimi engellemediðini ortaya koydu, bu nedenle laparoskopik apendektomide spesimen torbasý kullanýmýnýn cerrahi alan enfeksiyonu ile iliþkili olmadýðý sonucuna varýldý.

AMAÇ: Burun kýrýðýnýn sýnýflandýrýlmasý klinik bulgulara veya radyolojik bulgulara göre yapýlýr. Burun kýrýðýnýn sýnýflandýrma sistemleri genellikle burun kýrýðýnýn tipini belirler. Bir sýnýflandýrmanýn kýrýðýn tipini belirlemekten çok tedavi þekli ve prognozu hakkýnda bilgi vermesi önemlidir. Bu çalýþmanýn amacý, yeni topografik sýnýflandýrmanýn burun kýrýðýnýn prognoz parametrelerini belirleme ve tedavi yöntemine karar verme üzerindeki etkisini göstermektir. GEREÇ VE YÖNTEM: Aralýk 2018 ile Eylül 2020 arasýnda acil servisten sevk edilen burun kýrýðý olan hastalarý incelendi. Lateral nazal radyografi görüntüleri, bilgisayarlý tomografi (BT) yüz görünümü ve/veya üç boyutlu bilgisayarlý tomografi (3D) görüntüleri BT) burun kemiði kýrýðý olan 120 hastayý analiz etmek için incelendi. Burun kemiðinin kraniyalden kaudale olan uzunluðu, burun uzunluðuna dik iki çizgi ile eþit üç seviyeye bölündü. Kýrýk yeri nazal kemiðin kaudal kýsmýndan kraniyal kýsmýna kadar sýrasýyla seviye I, II ve III olarak belirlendi. Hastalarýn demografik özellikleri, kýrýðýn olduðu taraf, kýrýðýn paterni, eþlik eden kýrýklar ve tedavi þekli not edildi.
BULGULAR: Yüz yirmi olguda nazal kýrýklarýn yerleþim sýklýðý I. seviye, II. seviye ve III. seviyede sýrasýyla %44, %28 ve %27 idi. Kalýn kemik kalýnlýðý olan seviyelerde kýrýk sýklýðýnýn düþük olmasý beklenen bir sonuçtu. Ýki taraflý veya tek taraflý olma oranlarýna bakýldýðýnda, nazal kemik kalýnlýðýnýn ince olduðu seviye I grubunda unilateral görülme sýklýðýnýn daha yüksek, seviye III grubunda ise daha az olduðu bulundu (p<0.05). Seviye I grubunda depresif olmayan/minimal depresif kýrýk paterni %92.6 ile en yüksek orana sahipti (p<0.05). Depresif/eleve kýrýk paterni seviye II grubunda daha yaygýndý (p<0.05). Parçalý patern en çok seviye III grubunda gözlendi. Eþlik eden kýrýk oraný ve uygulanan tedavi þekli kýrýk seviyesinin anatomik özelliði ile uyumluydu. TARTIÞMA: Sonuç olarak, yeni topografik sýnýflamanýn, eþlik eden kýrýk, kýrýðýn tarafý ve kýrýk paterni gibi klinik prognoz parametrelerini ve ayrýca kapalý veya açýk redüksiyon gerekliliðini diðer sýnýflamalara göre daha iyi deðerlendirdiðini düþünüyoruz.

AMAÇ: Skapula kýrýklarý yüksek enerjili travmalar sonucunda meydana gelir ve hayatý tehdit eden yaralanmalara eþlik etmesi bakýmýndan önemlidir. Künt toraks travmalý hastalarda skapula kýrýðýnýn mortalite ve morbidite ile iliþkisini ortaya koyan az sayýda çalýþma bulunmaktadýr. Çalýþmamýzýn amacý künt toraks travmasýnda skapula kýrýðýnýn mortalite ve morbidite ile iliþkisini araþtýrmaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Kahramanmaraþ Sütçü Ýmam Üniveristesi Hastanesi Acil Servis’ine Ocak 2019–Nisan 2021 tarihleri arasýnda künt toraks travmasý ile baþvuran eriþkin hastalar hastane kayýtlarýndan geriye dönük olarak tarandý. Hastalarýn yaþý, cinsiyeti, travma mekanizmasý, ek organ yaralanmalarý, yoðun bakým ihtiyacý, hastanede yatýþ süresi, morbidite ve mortalite oranlarý hastane kaydedildi. Ýstatistiksel sonuçlar frekans, yüzde, ortalama±standart sapma (min-maks) olarak ifade edildi. Gruplar arasý karþýlaþtýrmalarda p<0.05 anlamlý kabul edildi.
BULGULAR: Çalýþmamýza 238 olgu alýndý. Seksen altý olguda (%36.1) skapula kýrýðý mevcuttu. Skapula kýrýðý tespit edilen hastalarýn %43’ü yüksekten düþme idi. Buna eþlik eden toraks içi yaralanmalar sýrasýyla kaburga kýrýðý, akciðer kontüzyonu, pnömotoraks, hemotoraks ve sternum kýrýðý olarak tespit edildi (%91.9, %80.2, %41.9, %37.2, %15.1). Skapula kýrýðý ile birliktelik gösteren toraks dýþý yaralanmalar ise sýrasýyla vertebra kýrýklarý, intrakranial yaralanmalar, klavikula kýrýðý, ekstremite kýrýklarý ve karýn içi yaralanmalardý (%18.6, %16.3, %12.8, %10.5, %5.8). Skapula kýrýðýna sahip olan ve olmayan gruplar karþýlaþtýrýldýðýnda, skapula kýrýðý ile kaburga kýrýðý sayýsý, akciðer kontüzyonu, pnömotoraks ve hemotoraks arasýnda istatistiksel olarak anlamlý iliþki saptandý (p<0.001, p<0.001, p<0.001, p<0.001). Toraks dýþý yaralanmalarda ise skapula kýrýðý ile vertebra kýrýklarý, intrakranial yaralanmalar ve klavikula kýrýðý arasýnda anlamlý iliþki izlendi (p=0.004, p<0.001, p=0.005). Sternum kýrýðý, ekstremite kýrýðý ve karýn içi organ yaralanmalarý açýsýndan gruplar arasýnda fark izlenmedi (p=0.288, p=0.682, p=0.261). Skapula kýrýðýnýn eþlik ettiði olgularda hastane yatýþ süresi, yoðun bakým gereksinimi ve mortalite açýsýndan anlamlý fark mevcuttu (p<0.001, p<0.001, p=0.002).
TARTIÞMA: Skapula kýrýklarýna eþlik eden en sýk toraks içi yaralanmalar kaburga kýrýklarý ve akciðer kontüzyonu, toraks dýþý yaralanmalar vertebra kýrýðý ve intrakranial yaralanmalar olarak saptandý. Ayrýca skapula kýrýðýnýn hastanede yatýþ süresi, yoðun bakým ihtiyacý ve mortalite ile yüksek iliþkisi olduðu tespit edildi. En sýk mortalite nedeni ise intrakranial kanama olarak tespit edildi. Skapula kýrýðý tespit edilen olgularda diðer sistemlerin görüntülemesi önemlidir. Özellikle baþ-boyun yaralanmalarý açýsýndan dikkatli olunmalýdýr.

AMAÇ: Ankiloz nüksü, travma sonrasý geliþen temporomandibular eklem (TME) ankilozuna yönelik ameliyat olan hastalarda sýk görülen bir so-rundur. Günümüzde, ankilozan spondilit alevlenmeleri, nötrofil (NLO) ve trombosit (TLO) lenfosit oranlarýndaki artýþlar ile takip edilmektedir. Bu çalýþmada, TME ankiloz nüksü ve bu oranlardaki artýþ arasýnda benzer bir iliþinin olup olmadýðý deðerlendirildi.
GEREÇ VE YÖNTEM: Ocak 2010 ile Aralýk 2019 arasýnda tek veya çift taraflý TME ankilozu nedeniyle ameliyat edilen hastalar çalýþmaya dahil edildi. Her hastaya ayný ekip tarafýndan temporomandibular eklem boþluk artroplastisi ve araya silikon blok yerleþtirilmesi uygulandý. Her hastaya ayný fizyoterapi uygulandý. Çalýþmaya çocuk ve eriþkin hastalar dahil edildi ve cinsiyet ayrýmý yapýlmadý. Çocuk ve eriþkinler arasýnda tam kan sayýmý farký olduðundan 18 yaþ gruplar arasýnda sýnýr olarak belirlendi. Yeniden ameliyat gereksinimi ankiloz nüksü olarak kabul edildi. Ankiloz nüksü olan ve olmayan çocuklarýn NLO ve TLO’larý karþýlaþtýrýldý. Ankiloz nüksü olan ve olmayan eriþkinlerin NLO ve TLO’larý karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Çalýþmaya 29 çocuk ve 38 eriþkin dahil edildi. Çocuklarýn ortalama yaþý 10.8 iken eriþkinlerin ortalama yaþý 37.2’idi. On bir çocuk ve sekiz eriþkinde ankiloz nüksü saptandý. Yaþtan baðýmsýz olarak, ankiloz nüksü olan olgularýn NLO ve TLO’larý daha yüksekti. Çocuklarda olan nükslerde TLO anlamlý olarak yüksekken eriþkinlerde NLO anlamlý olarak yüksekti.
TARTIÞMA: Temporomandibular eklem kýrýðýna baðlý geliþen ankilozlarýn cerrahisi sonrasý çocuklarda TLO ve eriþkinlerde NLO kullanýlarak ankiloz nüksü öngörüsü yapýlabilir.

AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý, farklý bir kilitleme seçeneði kullanýlarak yeni, kilitli intramedüller çivi ile tedavi edilen orta þaft klavikula kýrýklarýnýn radyolojik ve fonksiyonel sonuçlarýný geriye dönük olarak incelemekti.
GEREÇ VE YÖNTEM: Ocak 2018 ile Ocak 2020 arasýnda, 24 deplase orta þaft klavikula kýrýðý yeni, farklý kilitleme seçeneði bulunan intramedüller çivi ile ameliyat edildi. Kýrýklar AO/OTA sýnýflamasýna göre sýnýflandýrýldý, buna göre 22 adet 15.2.B (kama), iki adet 15.2.C (parçalý) kýrýk vardý. Ortalama hasta yaþý 35,5±14,2 (daðýlým: 18–63) yýldý. Hastalarýn 18’i (%75) erkek, altýsý (%25) kadýndý.
BULGULAR: Takip verileri en az bir yýl (12–36 ay), ortalama 21.5 aydý (SD±8). Yaralanma ile ameliyat arasýndaki ortalama süre 4.1 (SS±2.3; aralýk: 1–9) gündü. Tüm hastalarda karþý tarafa göre tam omuz hareketleri saðlanmýþtý. Ortalama Constant skoru 95.6 (SD±4.2; aralýk 90–100) ve ortalama VAS skoru 0.8 (SD±0.8; aralýk: 0–3) idi. Tüm hastalarda kaynama saðlandý. Ortalama kaynama süresi, radyografi ile deðerlendirildiði üzere 9.5 (SD±1.8; aralýk 6–12) hafta idi. Klavikulanýn karþý tarafa göre ortalama kýsalmasý %3.4 idi (SD±1.1; aralýk 1.1–6.3). Bir hasta implant irritasyonu yaþadý, implantýn çýkarýlmasý 14 ay sonra gerçekleþtirildi. Ýmplant migrasyonu, donaným gevþemesi, implant kýrýlmasý veya nörovasküler hasar oluþmadý. Bir hipertrofik skar geliþti. Ameliyat sonrasý üçüncü haftada bir yara dekolmaný geliþti.
TARTIÞMA: Bu yeni intramedüller çivinin eriþkin, akut, deplase, orta þaft klavikula kýrýklarýnda kama tipi kýrýklar için iyi bir alternatif olduðunu düþünüyoruz.

AMAÇ: Bu çalýþma, replantasyonlarý geriye dönük olarak analiz etmeyi ve farklý dikiþ tekniklerinin baþarý oranlarýný karþýlaþtýrmayý amaçladý. GEREÇ VE YÖNTEM: Ocak 2016 ile Nisan 2020 arasýnda 82 parmak replantasyonu yapýlan 54 hastanýn verileri geriye dönük olarak incelendi. Travmatik total parmak amputasyonu yapýlan hastalar çalýþmaya dahil edildi. Arterler basit akan dikiþ tekniði ve basit aralýklý dikiþ tekniði olmak üzere iki teknikle onarýldý. Demografik hasta verileri, komorbiditeler, ameliyat verileri, ameliyat sonrasý bakým, hastanede kalýþ süresi, yaralanma mekanizmasý ve yaralanma yeri kaydedildi. Gruplar istatistiksel olarak analiz edildi. Fonksiyonel sonuçlar Quick DASH skoruna göre deðerlendirildi.
BULGULAR: Çalýþmaya parmak replantasyonu uygulanan, yaþ ortalamasý 32.5±18.4 (daðýlým 1–75) olan toplam 54 hasta alýndý. Ortalama takip süresi 30.9±16.1 aydý. Yaralanma mekanizmasý 29 (%35.4) parmakta giyotin tarzý yaralanma, 15 parmakta (%18.3) avülsiyon yaralanmasý ve 38 (%46.3) parmakta ezilme yaralanmasýydý. Kýrk altý parmak basit akan dikiþ tekniði ile, 36 parmak ise basit aralýklý dikiþ tekniði ile onarýldý. Dikiþ teknikleri arasýnda baþarýsýzlýk açýsýndan istatistiksel olarak anlamlý bir fark yoktu (p=0.569). Ayrýca basit akan dikiþ tekniði grubunda travma tipine göre Quick DASH skorlarýnda istatistiksel olarak anlamlý bir fark olmamasýna raðmen (p=0.109), örneklem büyüklüðünün küçük olmasý nedeniyle basit kesintili dikiþ tekniði grubu içinde karþýlaþtýrma yapýlamadý. Ýskemi süresi <6 saat olan olgular ile iskemi süresi 6–12 saat olan olgular arasýnda baþarýsýzlýk oranlarýnda istatistiksel olarak anlamlý fark yoktu (p>0.05). Gruplar arasýnda yaþ, VKÝ, arteriyel hipertansiyon veya diabetes mellitus (DM) açýsýndan istatistiksel olarak anlamlý fark bulunmadý (p>0.05). Basamak baþýna ameliyat süresine, sigara içenlere veya damar onarýmýna göre tek deðiþkenli analizde istatistiksel olarak anlamlý farklýlýklar bulundu (p<0.05). Toplamda 82 parmak replantasyonundan 65’i (%79.3) baþarýlý oldu. Venöz onarýmý yapýlamayan 30 parmaktan toplam 17’si týbbi sülük tedavisi nedeniyle hayatta kaldý.
TARTIÞMA: Parmak replantasyonu, cerrahi endikasyonlarýn dikkate alýnmasý ve deneyimli bir cerrahi ekibin varlýðýnýn gerekli olduðu, uygulanmasý zor bir cerrahi iþlemdir. Parmak amputasyonlarýnda dikiþ tekniði ne olursa olsun, arter anastomozundan sonra venöz anastomoz yapýlmasý dolaþýmýn yeniden saðlanmasý için esastýr.

AMAÇ: Sakrum kýrýklarý nadir görülür ve uygun tedavinin belirlenmesi için 3 boyutlu kýrýk morfolojisinin detaylý olarak anlaþýlmasý þarttýr. Mevcut çalýþmanýn amacý sakrum kýrýklarýnda tekrarlayan kýrýk paternlerinin ortaya koyulmasý, parçalanma alanlarýnýn belirlenmesi ve bilgisayarlý tomografi (BT) bazlý kýrýk haritalarýnýn oluþturulmasýdýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Travmatik sakrum kýrýðý tanýsý almýþ 72 hastanýn BT görüntüleri incelendi. Her kýrýk için kýrýk hatlarý belirlendi ve dijital ortamda redükte edildi. Tüm kýrýklar bir þablonun üzerine süperpoze edilerek kýrýk haritalarý oluþturuldu. Her kýrýk tipi için ayrýca parçalanma alanlarý ve ýsý haritalarý elde edildi.
BULGULAR: Çalýþmaya 40 erkek 32 kadýn hasta dahil edildi (ort. hasta yaþý 46.5±19.9). Elli üç hastada (%73.6) majör travma, 19 hastada (%26.4) minör travma sonrasý kýrýk oluþmuþtu. Zon 1 kýrýklarda çoðu kýrýk hattý vertikal ve ya oblikti (45°’ye kadar). Zone 2 kýrýklarda kýrýklarýn S1 ve S2 seviyelerinde yoðunlaþtýðý gözlendi. Sað taraflý kýrýklarda anterolateral ve posterolateral kýsýmlar görece daha az etkilenmiþti. Zone 3 kýrýklarda kýrýk hatlarý sakral kanal çevresinde ve S1, S2 ve S3 seviyelerinin etrafýnda yoðunlaþmýþtý. Orta hat ve median sakral krista çoðu zaman korunmuþtu.
TARTIÞMA: Sakrum kýrýklarý her kýrýk tipi için bir takým tekrarlanabilir özellikler göstermektedir. Mevcut bulgular; tedavi planlamasý, fiksasyon materyallerinin yerleþtirilmesi, yeni implantlar geliþtirilmesi ve mevcut sýnýflama sistemlerinin modifikasyonu için faydalý olabilir.

Peptik ülser perforasyonu, akut karýn aðrýsý ve hasta için þiddetli sýkýntý ile kendini gösteren, akut karýnýn önde gelen nedenlerinden biridir. Hastalarýn üçte birinde baþvuru geç olup tanýda önemli gecikmelere neden olur. Burada Covid-19 pozitif bir hastanýn midesinde çift ülser perforasyonu geliþmesi sonucu diffüz pürülan peritonit oluþan ve acil cerrahi tedavi uygulanan çok nadir bir olguyu sunuyoruz.

Servikal omurilik yaralanmasý, travma hastalarýnda iyi bilinen bir kardiyak arrest nedenidir. Travmadan kesin olarak þüphelenilmedikçe, acil saðlýk hizmetleri ekipleri hastane öncesi aþamada servikal immobilizasyon olmadan resüsitasyon gerçekleþtirir. Ýleri kardiyovasküler yaþam desteði (Advanced cardiovascular life support-ACLS) sýrasýnda, servikal immobilizasyon ile entübasyon hava yoluna eriþimde zorluða neden olur, bu nedenle hasta açýk bir travma vakasý olmadýkça immobilizasyon yapýlmaz. Açýk bir travma olmadan meydana gelen servikal kýrýklar nedeniyle hastane dýþý kardiyak arrest (Out-of-hospital cardiac arrest-OHCA) olan iki hastayý sunuyoruz. Bu vakalarda, önceden var olan servikal omurga lezyonlarý ek olarak bilgilendirildi ve servikal omurga kýrýklarýnýn tanýmlanmasý gecikti. Acil týp doktorlarý, OHCA ile baþvuran bir hastada travma olasýlýðý belirsiz olduðunda servikal omurga yaralanmasýný ihmal etme eðilimindedir. Bu vakalar, doktorlarý minör travma olgularýnda bile servikal yaralanma olasýlýðýný düþünmeye sevk edebilir. Servikal spinal yaralanma olasýlýðý varsa görüntüleme geciktirilmemeli ve ardýndan uygun tedavi uygulanmalýdýr.