Quick Search
A comparative study of Ilizarov external fixation method with or without minimal internal fixation
Murat Korkmaz1, Taha Kızılkurt1, Tuna Pehlivanoglu2, Abdullah Kahraman1, Halil Ibrahim Balci1, Cengiz Sen11Department of Orthopaedics and Traumatology, İstanbul University, İstanbul Medicine Faculty, İstanbul,Türkiye2Department of Orthopaedics and Traumatology, Bahçelievler Medicana Hospital, İstanbul-Türkiye
BACKGROUND: Complex tibial plateau fractures present significant challenges due to severe articular comminution and soft tissue
complications. There is still no consensus in the current literature regarding the optimal treatment for these fractures. This study
aims to evaluate the clinical and radiological outcomes of complex tibial plateau fractures treated with Ilizarov external fixation with
or without minimal internal fixation.
METHODS: This retrospective study analyzed 62 patients with Schatzker type V or VI tibial plateau fractures, with a minimum
follow-up duration of three years. Patients were divided into two groups: one treated with circular external fixation (Ilizarov method)
combined with minimal internal fixation and the other treated with circular external fixation alone. Clinical, functional, and radiological
outcomes were assessed, including knee range of motion (ROM), Knee Society Score (KSS), Kujala Score, and Visual Analog Scale
(VAS) score.
RESULTS: At the latest follow-up, Group 1 demonstrated better functional and clinical outcomes compared to Group 2. The mean
knee range of motion in Group 1 was 116.56° versus 97.83° in Group 2 (p<0.05). Group 1 also had higher KSS scores (92.43 vs.
79.06) and Kujala Scores (94.75 vs. 90.6) and lower VAS scores (1.13 vs. 3.33) (all p<0.05). Flexion contracture and extension lag were
significantly less prevalent in Group 1, with fewer cases and lower severity. Circular external fixators were removed earlier in Group 1
(120.43 days) compared to Group 2 (157.06 days) (p<0.05), with a lower incidence of delayed union in Group 1. Varus malalignment
was also less frequent and less severe in Group 1. No major complications, such as neurovascular injuries, septic nonunion, or deep
venous thrombosis, were reported in either group. Both groups exhibited similar rates of minor complications, primarily pin tract
infections, which resolved with appropriate treatment.
CONCLUSION: Ilizarov external fixation, with or without minimal internal fixation, is an effective treatment method for complex
tibial plateau fractures. However, patients in whom the joint was anatomically reduced demonstrated better anatomical reduction, improved
range of motion, earlier weight-bearing, and enhanced functional recovery, highlighting the superiority of this approach. These
findings support the recommendation of this combined technique as the preferred treatment for such challenging fractures.
Kompleks tibial plato kırıklarının yönetimi: Minimal internal tespitli veya minimal internal tespitsiz ilizarov eksternal fiksasyon yönteminin karşılaştırmalı çalışması
Murat Korkmaz1, Taha Kızılkurt1, Tuna Pehlivanoglu2, Abdullah Kahraman1, Halil Ibrahim Balci1, Cengiz Sen11İstanbul Üniversitesi İstanbul Tıp Fakültesi, İstanbul,Türkiye2Medicana Bahçelievler Hastanesi, İstanbul,Türkiye
AMAÇ: Kompleks plato tibia kırıkları, ciddi eklem parçalanması ve yumuşak doku sorunları nedeniyle önemli zorluklar içerir. Mevcut literatürde bu
kırıkların optimal tedavisi için bir fikir birliği bulunmamaktadır. Bu çalışmada, İlizarov eksternal fiksasyonu ile minimal internal fiksasyon uygulanarak
veya uygulanmadan tedavi edilen kompleks tibia plato kırıklarının klinik ve radyolojik sonuçlarını değerlendirmeyi amaçladık.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu retrospektif çalışmada, Schatzker tip V veya VI tibia plato kırığı olan ve en az üç yıllık takip süresi ile tedavi edilen 62 hasta
incelendi. Hastalar iki gruba ayrıldı: bir grup (Grup 1) minimal internal fiksasyon ile birlikte sirküler eksternal fiksasyon (Ilizarov yöntemi) ile tedavi
edildi, diğer grup (Grup 2) ise sadece sirküler eksternal fiksasyon ile tedavi edildi. Eklem hareket açıklığı (EHA), Diz Derneği skorları (KSS), Kujala
skorları ve görsel analog skala (VAS) skorları dahil olmak üzere klinik, fonksiyonel ve radyolojik sonuçlar değerlendirildi.
BULGULAR: Son kontrollerde, Grup 1, Grup 2'ye kıyasla daha iyi fonksiyonel ve klinik sonuçlar gösterdi. Grup 1'de ortalama diz hareket açıklığı
(EHA) 116.56° iken Grup 2'de 97.83° idi (p<0.05) ve daha yüksek KSS skorları (92.43'e karşı 79.06), Kujala skorları (94.75'e karşı 90.6) ve daha
düşük VAS skorları (1.13'e karşı 3.33) vardı (tümü p<0.05). Grup 1'de fleksiyon kontraktürü ve ekstansiyon defisiti olan hasta sayısı daha azdı ve
aynı zamanda kontraktür ve defisit miktarı daha düşük derecelerdeydi. Sirküler eksternal fiksatörler Grup 1'de (120,43 gün) Grup 2'ye (157,06 gün)
kıyasla daha erken çıkarıldı (p<0,05) ve Grup 1'de kaynama gecikmesi oranı daha düşüktü. Varus deformitesi Grup 1'de daha az sayıda ve şiddetteydi.
Her iki grupta da nörovasküler yaralanma, septik kaynamama veya derin ven trombozu gibi majör komplikasyonlar bildirilmedi. Her iki grupta da
başta pin dibi enfeksiyonları olmak üzere benzer oranlarda minör komplikasyon görüldü ve bunlar uygun tedavi ile düzeldi.
SONUÇ: İlizarov eksternal fiksasyonu, minimal internal fiksasyon ile birlikte ya da birlikte olmadan kompleks plato tibia kırıklarının tedavisinde etkili
bir yöntemdir. Bununla birlikte, eklemin anatomik olarak redükte edildiği hastalarda daha iyi anatomik redüksiyon,artmış hareket açıklığı, erken yük
verme ve daha fazla fonksiyonel iyileşme tespit edilmiş ve bu yöntemin üstünlüğü gösterilmiştir. Bu bulgular eşliğinde bu kombine tekniğin bu tür
zorlu kırıklar için tercih edilen tedavi yöntemi olarak önerilmesi desteklenmektedir.
Manuscript Language: English