BACKGROUND: Although non-surgical management is a commonly used treatment for pediatric clavicle fractures, there is limited data in the literature regarding the most effective method. This study aims to compare the radiological outcomes of the figure-of-eight bandage versus the arm sling in the treatment of mid-shaft clavicle fractures in school-age children.
METHODS: Patients were divided into two groups based on the preferred conservative management method: Group 1 (arm sling) and Group 2 (figure-of-eight bandage). The degree of angulation and shortening was measured at initial admission and during follow-up. Demographic characteristics and radiological data were compared between the two groups.
RESULTS: Group 1 included 10 girls and 10 boys, while Group 2 included 12 girls and 17 boys (p=0.761). The mean shortening at initial presentation was 7.28±6.06 mm in Group 1 and 6.65±5.58 mm in Group 2 (p=0.625). At follow-up, the mean shortening was 6.24±5.59 mm in Group 1 and 5.59±4.91 mm in Group 2 (p=0.569). The mean angulation at initial presentation was 21.28±10.05° in Group 1 and 20.41±12.23° in Group 2 (p=0.752). At follow-up, the mean angulation was 14.45±9.41° in Group 1 and 11.82±10.27° in Group 2 (p=0.189). In intra-group comparisons, no significant difference was found between the initial shortening and follow-up shortening in either group (Group 1: p=0.062; Group 2: p=0.190). A significant reduction in angulation was observed in both groups during follow-up (p=0.001 for Group 1; p=0.001 for Group 2).
CONCLUSION: The radiological outcomes of the figure-of-eight bandage and the arm sling in the treatment of mid-shaft clavicle fractures in school-age children are similar.
AMAÇ: Cerrahi dışı tedavi, pediatrik klavikula kırıklarında için sıklıkla kullanılması, hangi yöntemle yapılacağına dair literatürde sınırlı veri bulunmaktadır. Çalışmanın amacı, okul çağı çocuklarındaki klavikula orta diafiz kırıklarında sekiz bandajı ve kol askısının radyolojik sonuçlarını karşılaştırmaktır. GEREÇ VE YÖNTEM: Hastalar tercih edilen konservatif tedavi yöntemine göre iki gruba ayrıldı. (Grup 1: kol askısı, Grup 2: sekiz bandajı). İlk başvuruda ve takipte açılanma ve kısalma miktarı ölçüldü. Genel özellikler ve radyolojik veriler iki grup arasında karşılaştırıldı.
BULGULAR: Grup 1'de 10 kız ve 10 erkek, Grup 2'de ise 12 kız ve 17 erkek vardı (p=0.761). Grup 1'de ilk başvurudaki ortalama kısalma 7.28±6.06 mm ve Grup 2'de 6.65±5.58 mm idi (p=0.625). Takipteki ortalama kısalma Grup 1'de 6.24±5.59 mm ve Grup 2'de 5.59±4.91 mm idi (p=0.569). Başlangıç başvurusundaki ortalama açılanma Grup 1'de 21.28±10.05° ve Grup 2'de 20.41±12.23° idi (p=0.752). Takipteki ortalama açılanma Grup 1'de 14.45±9.41° idi; Grup 2'de 11.82±10.27° (p=0.189). Grup içi karşılaştırmalarda, her iki grupta da başlangıç kısalma miktarı ile takipteki kısalma miktarı arasında anlamlı bir fark bulunmadı [p=0.062 (grup 1); p=0.190 (grup 2)]. Açısal değerler incelendiğinde, iki grupta da takipler sırasında açılanma miktarının istatistiksel olarak anlamlı şekilde azaldığı görüldü [p=0.001 (grup 1); p=0.001 (grup 2)].
SONUÇ: Okul çağı çocuklarındaki klavikula orta diafiz kırıklarında sekiz bandajı ve kol askısının radyolojik sonuçları benzerdir.