Quick Search
Prediction of mortality in pediatric traumatic brain injury: Implementations from a tertiary pediatric intensive care facility
Ebru Atike Ongun, Oguz DursunDepartment of Pediatric Critical Care, Akdeniz University Faculty of Medicine, Antalya-TurkeyBACKGROUND: To explore the mortality risk factors of traumatic brain injury in pediatric intensive care unit admissions.
METHODS: Eighty-eight children (categorized using the Glasgow Coma Scale) between September 2014 and December 2016 were analyzed. Emergency department and intensive care course, treatment strategies, axonal injury, intubation and tracheostomy rates, length of intensive care and hospitalization, Rotterdam-CT scores, injury severity scores, and PRISM-III scores were recorded.
RESULTS: Older age was associated with trauma severity (p=0.010). Target serum osmolality was reached at 8.5 (3.5–40) hours in patients undergoing anti-edema therapy. ICP-monitoring rates was 8%; in absence of ICP-monitorization clinical follow-up was performed through repeated brain tomographies. Axonal injury was associated with prolonged intubation, intensive care and hospital stay (p<0.001, p<0.001, p=0.030). Six children required tracheostomy at 14.33±1.03 days; decannulations were performed within 6 months in five children.
CONCLUSION: Mortality rate was 12.5%; six patients progressed to brain death with organ donor approvals in five. Initial hypotension, lung contusion, injury severity scores and Rotterdam-CT scores were related with mortality. Rotterdam-CT score was determined as the independent risk factor for mortality; one increment in the score increased the odd of recovery by 20.334 times (%95 CI 1.999–206.879). ISS score was also borderline significant (p=0.052; OR: 1.195 %95 CI 0.999–1.430).
Çocukluk çağı kafa travması olgularında mortaliteye etki eden faktörler: Üçüncü basamak çocuk yoğun bakım ünitesi uygulamaları
Ebru Atike Ongun, Oguz DursunAkdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi, Çocuk Yoğun Bakım Ünitesi, AntalyaAMAÇ: Çalışmanın amacı, travmatik beyin hasarı nedeniyle yoğun bakım yatışı yapılan çocuklarda morbidite ve mortaliteye etki eden faktörleri belirlemektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Eylül 2014–Aralık 2016 arasında 88 hasta değerlendirildi. Glaskow koma skoruna göre üç grupta incelenen hastaların acil servis ve yoğun bakım süreçleri, verilen anti-ödem tedavileri, hedef serum ozmolariteye ulaşma süreleri, aksonal hasar varlığı, entübasyon, trakeostomi oranları, yoğun bakım ve hastane yatış süreleri, Rotterdam-CT skorlaması, travma şiddet ve PRISM–III skorları kayıt edildi.
BULGULAR: Yaş arttıkça kafa travması şiddetinin arttığı görüldü (p=0.010). Beyin ödemi tedavisi alan hastalarda, hedef serum ozmolariteye (ölçülen) ulaşma zamanı 8.5 (3.5–40) saat idi. ICP monitorizasyon oranı %8 olup, monitorizasyon yapılamadığı durumda takiplerin tekrarlayan tomografiler ile yapıldığı ancak tedavi sürecini değiştirmediği saptandı. Aksonal hasarın entübasyon, yoğun bakım ve hastane yatış sürelerini uzattığı saptandı (p<0.001, p<0.001, p=0.030). Altı hastaya 14.33±1.03 günde trakeostomi açıldı; beşinin trakeostomileri ilk altı ay içinde kapatıldı.
TARTIŞMA: Mortalitenin %12.5 olduğu görüldü; hipotansiyon, akciğer kontüzyonu, travma şiddet ve Rotterdam-CT skorlarının mortalite ile ilişkili idi. Rotterdam-CT skorunun sağ kalımda etkili bağımsız risk faktörü olduğu (p=0.001), skordaki bir birimlik artışın sağ kalım oranını 13.235 kat artırdığı (%95 GA 2.792–62.735); travma şiddet skorunun ise sınırda anlamlı olduğu saptandı (p=0.052; OO: 1.195 %95 GA 0.999–1.430). Beyin ölümü tanısı alan altı hastanın beşi hasta organ donorü oldu.
Manuscript Language: English