Quick Search
Management of antimicrobial therapy in emergency department admissions and hospitalizations for firearm injuries: A single-center experience
Yavuz Çekli1, Elif Doğan1, Şahin Kaymak2, Tolga Ege3, Mehmet Eryılmaz21Department of Infectious Diseases and Clinical Microbiology, Health Sciences University Gulhane Training and Research Hospital, Ankara-Türkiye2Department of General Surgery, Health Sciences University Gulhane Training and Research Hospital, Ankara-Türkiye
3Department of Orthopedics and Traumatology, Health Sciences University Gulhane Training and Research Hospital, Ankara-Türkiye
BACKGROUND: Firearm injuries (FI) remain a significant cause of morbidity and mortality globally. Antibiotic use, supported by guideline recommendations for preventing post-injury infections in FI cases, encounters uncertainties regarding the selection of anti-microbial agents and associated outcomes. This study aimed to investigate the relationship between Injury Severity Scores (ISS) for FI cases presented to the emergency department.
METHODS: We empirically revised antimicrobial treatment protocols based on culture results and mortality rates. In the study, 164 firearm injury cases, admitted to the emergency department in 2022 and subsequently hospitalized in clinics and intensive care units (ICU), were evaluated. Cases included in the study were categorized into four groups based on ISS: mild, moderate, severe, and profound injury severity. The study compared the timing of hospital presentation following the injury, hospital length of stay, tissue or blood culture positivity, empirical treatment administered, antimicrobial revision based on culture results, need for ICU admission, mortality status, and ISS among the cases. Data were analyzed using IBM SPSS Statistics 22.0 (SPSS Inc., Chicago, IL). Variables in trauma patients were compared among various groups using Pearson Chi-Square tests. Binary logistic regression tests were performed to identify independent risk factors. A significance level of p<0.05 was considered statistically significant.
RESULTS: The study included 164 patients, all of whom were male. The mean age was calculated as 28.9±4.51 years. The average hospital length of stay was 25.54±21.81 days. Eighty-three patients (50.6%) required intensive care. Tissue cultures were obtained from 79 patients (48%). Bacterial growth was observed in 45 of these 79 patients (57%). The appropriate empirical antibiotic treatment rate, assessed among patients who received empirical treatment followed by culture-based antibiotic sensitivity testing, was 48.9%. It was observed that empirical antibiotic regimens were appropriate in 80% of cases in the mild group and 16.7% in the profound severe group (p=0.005). Our study compared the relationship between hospitalization duration and ISS groups. It was observed that hospitalization duration was significantly shorter in the mild group compared to the other groups (p=0.003, p=0.000, p=0.000). It was also observed that the need for ICU admission was higher in groups with higher ISS, indicating a correlation between higher ISS and increased ICU requirements (p=0.000).
CONCLUSION: In conclusion, for cases of firearm injuries, we believe empirical antimicrobial therapy should be initiated with narrow-spectrum agents such as beta-lactam + beta-lactamase inhibitor or third-generation cephalosporin + nitroimidazole in the mild group, considering the lack of Pseudomonal activity.
Acil servise başvurup hospitalize edilen ateşli silah yaralanmalarında antimikrobiyal tedavi yönetimi: Tek merkez deneyimi
Yavuz Çekli1, Elif Doğan1, Şahin Kaymak2, Tolga Ege3, Mehmet Eryılmaz21Sağlık Bilimleri Üniversitesi Gülhane Eğitim Araştırma Hastanesi Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Anabilim Dalı, Ankara, Türkiye2Sağlık Bilimleri Üniversitesi Gülhane Eğitim Araştırma Hastanesi Genel Cerrahi Anabilim Dalı, Ankara, Türkiye
3Sağlık Bilimleri Üniversitesi Gülhane Eğitim Araştırma Hastanesi Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı, Ankara, Türkiye
AMAÇ: Ateşli silah yaralanmaları (ASY) küresel olarak halen önemli bir morbidite ve mortalite nedenidir. Antibiyotik kullanımı, ASY olgularında yaralanma sonrası enfeksiyonların önlenmesi için kılavuz önerileri ile desteklenmektedir, ancak antimikrobiyal ajan seçimi ve bunlarla ilişkili sonuçlar belirsizliğini korumaktadır. Bu çalışmada acil servise başvuran ASY olgularının yaralanma şiddet skorları (ISS) ile ampirik ve kültür sonucuna göre revize edilen antimikrobiyal tedavi protokolleri ve mortalite arasındaki ilişkiyi araştırmayı amaçladık.
GEREÇ VE YÖNTEM: Araştırmada 2022 yılında acil servise başvurusu olan ve sonrasında klinik ve yoğun bakım ünitelerinde (YBÜ) yatarak tedavi gören 164 ASY olgusu değerlendirildi. Bu vakalar ISS’a göre 9'dan küçük olanlar hafif, 9-15 arası olanlar orta, 16-24 arası olanlar şiddetli, 25 ve üzeri olanlar derin şiddetli olmak üzere dört gruba ayrıldı. Olgularda hastane yatış süresi, hastaneye yaralanma sonrası kaçıncı günde başvurduğu, doku veya kan kültür üremesi, verilen ampirik tedavi seçeneği, kültür sonucuna göre yapılan antimikrobiyal revizyon durumu, hastanın YBÜ ihtiyacı olup olmaması ve mortalite durumu, ISS ile karşılaştırıldı. Araştırmanın verileri SPSS IBM 22,0 (SPSS Inc, Chicago, IL) istatistik programına aktarılarak veri kontrolü ve analizler bu programda yapıldı. Travma hastalarında değişkenler çeşitli gruplar arasında Pearson Chi-Square ile karşılaştırılmıştır. Binary logistic regression testleri ile analiz edilerek bağımsız risk faktörleri belirlenmiştir. İstatistiksel açıdan p<0,05 düzeyi anlamlı kabul edildi. BULGULAR: Çalışmaya alınan 164 hastanın tamamı erkekti. Ortalama yaş 28.9±4.51 yıl olarak hesaplandı. Ortalama hastane yatış süresi 25.54±21.81 gün olarak bulundu. Hastaların %96’sı (158/164) akut enfeksiyon ile hastaneye başvurmuştur. Hastaların 83’ünde (%50.6) yoğun bakım ihtiyacı gelişmiştir. Hastaların 79’undan (%48) doku kültürü alındı. Doku kültürü alınan 79 hastanın 45’inde (%57) bakteri üremesi olmuştur. Kültür üremelerinde en sık Acinetobacter baumannii ve Klebsiella pneumoniae görülmüştür. Ampirik tedavi verilen ve sonrasında kültür sonucuna göre antibiyotik duyarlılıklarına bakılan hastalar incelendiğinde uygun ampirik antibiyotik tedavi oranı %48,9 hesaplanmıştır. Ampirik antibiyotik rejimlerinin hafif grupta %80 olguda, derin şiddetli grupta ise %16.7 olguda uygun verildiği ve bu sonucun anlamlı olduğu görülmektedir (p=0.005). Hafif grupta hastanede kalış süresinin istatistiksel anlamlı şekilde daha kısa olduğu görülmüştür (p=0.003, p=0.000, p=0.000). ISS dört grupta sınıflandırılan hastalar YBU ihtiyacına göre değerlendirildiğinde anlamlı bir fark saptanmış olup (p=0.000) ISS skorunun yüksek olduğu gruplarda yoğun bakım ihtiyacı daha yüksek hesaplanmıştır.
SONUÇ: Sonuçta ASY olgularında ampirik antimikrobiyal tedavinin hafif grupta psödomonal etkinliği olmayan beta laktam+beta laktamaz inhibitörü veya üçüncü kuşak sefalosporin+nitroimidazol gibi dar spektrumlu olacak şekilde, şiddetli grupta ise gram negatif bakterileri de kapsayacak şekilde daha geniş spektrumlu olarak başlanması gerektiğini düşünmekteyiz. Özellikle üçüncü basamak travma merkezlerinin bu hasta gruplarına yönelik sistematik tedavi protokolleri oluşturması gerekmektedir.
Manuscript Language: English