BACKGROUND
This study was conducted as a survey including work-related injuries (WRI) of workers in the textile and clothing industry admitted to the emergency department (ED).
METHODS
This prospective study included patients with WRI reportedly occurring in the textile and clothing industry over a two-year period. The study sample comprised only the casualties occurring at the workplace and while working de facto.
RESULTS
A total of 374 patients were eligible for the study. More than three-fourths of the study sample were females (76.2%, n=285). A significant proportion of the patients were between 14 and 24 years of age (44.7%, n=167). Approximately two-thirds reported that this was their first admission to a hospital related to WRI (65.8%, n=246). WRIs occurred most frequently between 07: 00-09: 00 (27.3%) and 23: 00-01: 00 (17.9%). “Carelessness” and “rushing” were the most commonly reported causes of WRIs from the patients’ perspective (40.6% and 21.4%, respectively). Three-fourths of the patients reported that they were using protective equipment (74.3%, n=278). With respect to injury types, laceration/puncture/ amputation/avulsion injuries accounted for 55.6% (n=208) of the sample. Trauma to the upper extremities was the main type of injury in 75.1% (n=281) of the cases.
CONCLUSION
Broad population-based studies are needed to define the situation as a whole in WRIs in the textile and clothing industry in the country. Strict measures should be undertaken and revised accordingly to prevent WRIs in these growing sectors.
AMAÇ
Bu çalışma, acil servise başvuran tekstil ve giyim sektörü çalışanlarında işle ilgili yaralanmaları araştırmak için yapıldı.
GEREÇ VE YÖNTEM
Prospektif tasarlanan çalışmaya iki yıllık araştırma süresince tekstil ve dokuma endüstrisinde çalışanların iş kazaları ile ilişkili başvurular alındı. Çalışma örnekleminde sadece iş yerinde ve fiilen çalışma sırasında olan yaralanmalar analiz edildi.
BULGULAR
Toplam 374 hasta çalışma kriterlerine uygun bulundu. Olguların büyük bölümünü kadınlar (%76,2, n=285), yaş dilimleri içinde ise 14-24 yaş arasındakiler oluşturdu (%44,7, n=167). Olguların yaklaşık üçte ikisi iş kazasına bağlı olarak ilk kez hastaneye başvurduğunu bildirdi (%65,8, n=246). İş kazaları en sık 07: 00 ile 09.00 (%27,3) ve 23: 00 ile 01: 00 (%17,9) saatleri arasında oluştu. Hastalar kazaların nedenini en sık olarak dikkatsizlik ve acelecilik olarak bildirdi (sırasıyla, %40,6 ve %21,4). Hastaların yaklaşık dörtte üçü olay sırasında koruyucu malzeme kullandığını bildirdi (%74,3, n=278). Yaralanma tiplerine bakıldığında, kesi/batma/amputasyon/ avulsiyon yaralanmaları %55,6 (n=208) oranındaydı. En sık olarak üst ekstremite yaralanması (%75,1 n=281) görüldü.
SONUÇ
Ülkemizde tekstil ve dokuma endüstrisinde çalışanların iş kazalarını bir bütün olarak tanımlamak için geniş, toplum tabanlı araştırmalara gereksinim vardır. Hızla gelişen bu sektörde iş kazalarının azaltılması için düzenlemeler yapılmalıdır.