Hızlı Arama
Çocuk önkol orta 1/3 kırıklarının konservatif tedavisi sırasında redüksiyon kaybının saptanmasında “Three Point Index”in kullanılabilirliği
Zeki Taşdemir, Güven Bulut, Bilğehan Çevik, Engin Eceviz, Hüseyin GünaySağlık Bilimleri Üniversitesi Kartal Dr. Lütfi Kırdar Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Ortopedi ve Travmatoloji Kliniği, İstanbulAMAÇ: Önkol kırıkları çocuk kırıklarının yaklaşık %40’ını oluşturur. Genel olarak dirsek 90˚ fleksiyonda alçılama yapılarak konservatif olarak tedavi edilir. Tedavinin başarısı redüksiyonun doğru pozisyonda korunmasına ve alçılamayı zamanında sonlandırmaya bağlıdır. Başarısızlık, yani alçı içerisinde açılanma oluşma riski, alçı içindeki harekete bağlıdır. Bu çalışmanın amacı, redüksiyon kaybını işaret eden “Cast Index” (CI) ve “Three Point Index” (TPI) ölçümünün çocukların önkol orta 1/3 kırıklarında uygulanabilirliğinin araştırılmasıdır. Hipotezimiz kırık redüksiyonu sonrası ödemin azalması ve alçının deforme olması nedeniyle, alçı içerisinde harekete bağlı kaymayı işaret eden TPI ve CI’inin takipler sırasında bakılması gereken parametreler olduğudur.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalışma geriye dönük olarak planlandı. 2014 yılı Mart–Eylül ayları arasında acil polikliniğimizde 1/3 orta önkol diyafiz kırığı kapalı redüksiyon ve uzun kol alçı tespiti ile tedavi edilen 48 olgu çalışmaya dahil edildi. Hastaların yaşları beş ile 14 (8.15±3.19) arasında değişmekte idi. Sadece radiusu veya sadece ulnası kırık olanlar, açık kırıklar, ek kırığı ya da sistemik hastalığı (kemik metabolizma hastalığı, vb) olanlar, geliş grafisinde ulna ve radiusta 10°’den az kırık açılanması olanlar ve uygun takibi yapılamayan hastalar çalışmadan çıkarıldı. “Picture Archiving Communication Systems” (PACS) üzerinde anteroposterior (AP) ve lateral grafilerde TPI ve CI hesaplandı.
BULGULAR: Anteroposterior planda redüksiyon sonrası yapılan TPI ölçümlerine göre, redüksiyondan 10 gün sonra yapılan TPI ölçümlerinde saptanan artışlar istatistiksel olarak anlamlı idi (p<0.01). Ancak AP planda redüksiyon kaybı olanlar ile olmayanların redüksiyon sonrası TPI ölçümleri arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunmadı (p>0.05). Redüksiyon kaybı olanlar ile olmayanların AP planda CI ölçümleri arasında da istatistiksel olarak anlamlı farklılık yoktu (p>0.05).
TARTIŞMA: Redüksiyondan 15. günde ölçülen TPI değerlerinde redüksiyon sonrası TPI değerlerine göre anlamlı artış olmasına rağmen, redüksiyon kaybı olanlar ile olmayanlar arasında anlamlı fark sadece lateral TPI’de gösterildi.
Utility of the Three-Point Index in the determination of reduction loss during the conservative treatment of pediatric forearm mid-third fractures
Zeki Taşdemir, Güven Bulut, Bilğehan Çevik, Engin Eceviz, Hüseyin GünayDepartment of Orthopedics and Traumatology, Health Sciences University Kartal Dr. Lütfi Kırdar Training and Research Hospital, İstanbul-TurkeyBACKGROUND: Forearm fractures constitute approximately 40% of all pediatric fractures. Generally, in conservative treatment,a plaster cast is applied with the elbow in 90° flexion. Success of the treatment depends on theprevention of the reduction in the correct position and suitable duration of the plaster cast. Failure, or the risk of angulation within the cast, is associated with movement within the cast. The aim of this study was to evaluate the applicability of the Cast Index (CI) and Three-Point Index (TPI) measurements, which indicate the loss of reduction, in pediatric mid-third forearm fractures. The hypothesis of the study was that as edema decreases and deformity of the plaster cast occurs after fracture reduction, TPI and CI should be examined during follow-up, as they indicate shifting due to movement within the plaster cast.
METHODS: This retrospective study included a total of 48 patients, who were treated with closed reduction and long-arm plaster cast for a mid-third forearm diaphyseal fracture at our Emergency Polyclinic between March and September 2014. The mean age of the patients was 8.15±3.19 years (range, 5–14 years). Patients were excluded from the study if they had isolated radial or ulnar fracture, open fractures, concomitant fracture or systemic disease (bone metabolism disease, etc), and <10° fracture angulation in the ulna and radius on the initial radiograph and if they did not followup. TPI and CI values were calculated on anterioposterior (AP) and lateral radiographs in the Picture Archiving Communication Systems.
RESULTS: In the AP plane, compared with TPI values after reduction, statistically significant increases were observed in TPI values 10 days after reduction (p<0.01). However, no significant difference was observed between those with and without reduction loss in TPI values in the AP plane (p>0.05). Although there was a statistically significant increase in TPI values 15 daysafter reduction compared with the values immediately after reduction, a significant difference between those with and without reduction loss was observed only on lateral TPI.
CONCLUSION: In cases of pediatric forearm diaphyseal fracture, ulnar TPI examined in the lateral plane can be used in monitoring the fracture in a plaster cast applied after the reduction.
Makale Dili: İngilizce