AMAÇ: Ayak bileği kırıklı çıkığı kemik ve ayak bileğini çevreleyen yumuşak doku için büyük travmatik bir olaydır. Kemik stabilizasyonu, eklem immobilizasyonu, anatomik redüksiyon ve yumuşak doku koruması için müdahale mümkün olduğunca erken yapılmalıdır. Bu çalışmanın amacı, ayak bileği kırıklı çıkığı olan hastalarda ameliyat sonrası görülebilen majör komorbiditelerin sıklığını ve travma mekanizması ile bu komorbiditelerin klinik durumu arasındaki ilişkiyi belirlemektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Mayıs 2014–Şubat 2017 tarihleri arasında ayak bileği kırıklı çıkığı olan 30 hasta (25 erkek, 13 kadın) geriye dönük olarak incelendi. Tüm hastalar ameliyat sonrası en az 24 ay klinik ve radyolojik olarak değerlendirildi. Tüm hastalarda artroz, sinostoz, kondral lezyon varlığı araştırıldı ve AOFAS skorları ile fonksiyonel sonuçlar incelendi.
BULGULAR: Açık ayak bileği kırıklı çıkıklarında ortalama AOFAS skoru kapalı kırıklı çıkıklardan daha düşüktü (p=0.044). Eşlik eden bir osteokondral lezyonun (OCL) ve artmış hasta yaşının artroz gelişimi ile güçlü bir şekilde ilişkili olduğu bulundu (sırasıyla, p=0.005 ve p=0.017). Primer cerrahi uygulanan 29 hastanın dördü ve basamaklı cerrahi uygulanan dokuz hastanın dördünde AOFAS skorları kötü saptandı (p=0.071). Çıkık yönü ile AOFAS skorları arasında anlamlı ilişki bulunmadı (p=0.087).
TARTIŞMA: Açık ayak bileği kırıklı çıkığı olan hastalarda klinik ve fonksiyonel sonuçların daha kötü olduğu, artroz oranının yaşla arttığı ve sindezmosis vida kullanımının klinik ve fonksiyonel sonuçlar üzerinde istatistiksel olarak anlamlı bir etkiye sahip olmadığı gözlenmiştir.
BACKGROUND: The ankle fracture-dislocations are a significant traumatic incident for the bone and the soft tissue surrounding the ankle. Bone stabilization, joint immobilization, anatomic reduction and intervention for soft tissue protection should be performed as early as possible. The present study aims to determine the frequency of major comorbidities that can be seen after surgery in patients with ankle fracture-dislocations and the relationship between the trauma mechanism and clinical status with these comorbidities.
METHODS: Thirty-eight patients (25 males, 13 females) who underwent surgery with ankle fracture-dislocations between May 2014 and February 2017 were evaluated retrospectively in this study. All patients were evaluated clinically and radiologically at least 24 months postoperatively. Arthrosis, synostosis, presence of the chondral lesion and AOFAS scores were detected for all patients.
RESULTS: Mean AOFAS score was lower in open ankle fracture-dislocations than in closed dislocations (p=0.044). An accompanying osteochondral lesion (OCL) and increased patient age were found to be strongly associated with the development of arthrosis (p=0.005 and p=0.017; respectively). Four of 29 patients who received primer definitive surgery and four of nine patients who received step-by-step surgery had poorly calculated AOFAS scores (p=0.071). There was no significant relationship between dislocation direction and AOFAS scores (p=0.087).
CONCLUSION: Clinical and functional results were found to be worse in patients with open ankle fractures, the rate of arthrosis increased with age, and the use of syndesmosis screw had a positive but not a statistically significant effect on clinical and functional outcomes.