AMAÇ: Akut biliyer pankreatit, acil cerrahi hastalıklarda genel cerrahlar arasında en sık karşılaşılan hastalıklardan biridir. Hekimden hekime değişen bu hastaların tanı ve tedavi yönetimindeki farklılıklar klinik uygulamada sık görülür. Bu farklılıkları sunmayı ve sonuçları literatürdeki güncel kılavuzlar ışığında tartışmayı amaçladık.
GEREÇ VE YÖNTEM: Akut biliyer pankreatit tanısında, takibinde ve tedavisinde hekimlerin yaklaşımlarına ilişkin 21 soru hazırlandı (Ek-A). Anketler, 20. Ulusal Cerrahi Kongresi’nde 94 genel cerrahi uzmanıyla yüz yüze görüşülerek dolduruldu.
BULGULAR: Anketi cevaplayan hekimlerin 38’i (%40) eğitim ve araştırma hastanesinde, 27’si (%29) devlet hastanesi’nde, 19’u (%20) üniversite hastanesinde ve 9’u özel sağlık kuruluşunda çalışmakta idi. Hekimlerin %85’i 10 yıllık deneyime sahip genel cerrahi uzmanlarıydı. Cerrahların %53’ü (50) her ay beşten az akut biliyer pankreatit vakası gördüğünü ve %35’i (34) takip için günlük olarak amilaz değeri istediklerini belirtti. Ultrasonografi ve bilgisayarlı tomografi en sık kullanılan görüntüleme yöntemleri idi ve yanıt verenlerin %15’i her hastaya manyetik rezonans kolanjiyopankreatografi yaptığını belirtti. Cerrahların %45’i pankreatit tanısı sırasında antibiyotik başladığını belirtti. Hafif-orta şiddette pankreatitli hastalarda erken dönemde kolesistektomi yapmayan cerrahların oranı %60 idi. Erken dönemde ameliyatı tercih etmeme nedeni %40 ile en sık ameliyat zorluğu ve ameliyatı erken dönemde desteklememe fikri idi.
TARTIŞMA: Tutum anketi sonuçlarına göre akut biliyer pankreatit tanısı, takibi ve tedavisinde genel cerrahi uzmanları arasında farklılıklar bulunmaktadır.
BACKGROUND: Acute biliary pancreatitis is one of the most frequently encountered diseases among general surgeons in emergency surgical diseases. Differences in diagnosis and treatment management of these patients, varying from physician to physician, are common in clinical practice. We aimed to present these differences and discuss the results in the light of current guidelines in the literature.
METHODS: In this study, 21 questions were prepared regarding the physicians’ approach in the diagnosis, follow-up and treatment of acute biliary pancreatitis (Appendix).The questionnaires were completed by face to face interviews with 94 general surgery specialists at the 20th National Surgery Congress.
RESULTS: In this study, 38 (40%) of the physicians who answered the questionnaire were working in the Training and Research Hospital, 27 (29%) in the State Hospital, 19 (20%) in the University Hospital and nine in private health care was working in the establishment. 85% of the physicians were general surgery specialists with 10 years of experience. 53% (50) of the surgeons reported that they had less than five cases of acute biliary pancreatitis each month, and 35% (34) stated that they wanted amylase value daily for follow-up. Ultrasonography and computed tomography were the most commonly used imaging modalities and 15% of the respondents indicated that each patient underwent magnetic resonance cholangiopancreatography. 45% of surgeons stated that antibiotics were started at the time of diagnosis of pancreatitis. The percentage of surgeons who did not undergo cholecystectomy early in patients with mild to moderate pancreatitis was 60%. The reason for not preferring surgery in the early period was the most frequent operation difficulty with 40% and not supporting the operation in the early period.
CONCLUSION: According to the attitude survey results, there are differences between general surgery specialists in the diagnosis, follow-up and treatment of acute biliary pancreatitis.