AMAÇ: Groove (oluk) pankreatit (GP) kronik pankreatitin daha az karşılaşılaşılan ve multimodel görüntüleme yöntemleriyle yeni yeni farkındalığı artmakta olan nadir bir formudur. Amacımız GP tanısı almış hastaların farklı tedavi yaklaşımlarıyla orta-uzun dönem sonuçlarını analiz etmektir. GEREÇ VE YÖNTEM: Mayıs 2013–Haziran 2019 tarihleri arasında elektronik hasta kayıt veri tabanından “groove”, “paraduodenal” anahtar kelime-leri ile bilgisayar ortamında arama yapıldı. GP tanısı konulan 25 hastanın klinik, radyolojik ve patolojik verileri elde edildi.
BULGULAR: GP hasta grubunda median yaş 55 (25–87) ve %80 erkek cinsiyet hakimdi. Alkol ve sigara kullanımı %40 idi. En sık semptomlar sırasıyla üst karın ağrısı(%84) ve bulantı-kusma (%40) idi. Mide çıkış yolu obstrüksiyonu 4 (%16) hastada görüldü. BT ve EUS hastaların büyük bir çoğunluğunda uygulandı. (sırasıyla, %96 ve %92). 25 hastanın 14’üne EUS-FNA yapıldı. Patoloji sonuçları sırasıyla iki hastada atipi (%8), iki hastada adenoCA (%8) ve on hastada benign (%40) olarak geldi. EUS-FNA işlemi ilk radyolojik değerlendirmesi GP olarak yorumlanan iki pankreas başı malignitesinin nihayi tanısının konulmasında yardımcı oldu. Ortalama takip süresi 29 (3–71) aydı. Konservatif yaklaşım ağırlıklı olarak tercih edilen tedavi yöntemiydi (%56). Konservatif yöntemin dışında diğer tedavi stratejileri arasında, ERCP ile bilier stentleme, sfinkterotomi, wirsung stentleme, kolesistektomi vb. endoskopik/cerrahi girişimler yer aldı. Tüm tedavi modaliteleri göz önünde bulundurulduğunda, groove pankreatitli 12 (%48) hastada semptomlarda iyileşme görülürken, 7 (%28) hasta tekrarlayan pankreatit ataklarıyla seyretti.
TARTIŞMA: GP, pankreatitin daha az bilinen bir formu olmasından ötürü tanı ve tedavide klinisyenler için çeşitli zorlukları beraberinde taşır. Bilhassa pankreas malignitesini taklit edebilen bu form mutlaka karsinomdan ayırt edilmelidir. EUS(±FNA), radyolojik incelemeleri tamamlayan kullanışlı bir tanı aracıdır. Konservatif yaklaşım çoğu hastada hala ilk seçenek olarak yerini korumakla beraber, klinisyen gerekli özel durumlarda invazif endosko-pik işlemler ve cerrahi seçenekleri göz önünde bulundurmalıdır.
BACKGROUND: Groove pancreatitis (GP) is a rare form of chronic pancreatitis that is less common and is now gaining awareness with multimodal imaging modalities. Our aim is to analyze the mid-long term outcomes of patients diagnosed with GP with different treatment approaches.
METHODS: A computerized search from electronic patient record database between May 2013 and June 2019 with the keywords “groove”, “paraduodenal” was applied. The clinical, radiological and pathological data of 25 patients diagnosed with GP were obtained.
RESULTS: In the GP patient group, the median age was 55 (25–87) and 80% was male. Alcohol and tobacco abuse was 40% among GP patients. The most common symptoms were upper abdominal pain (84%) and nausea-vomiting (40%), respectively. Gastric outlet obstruction was observed in 4 (16%) patients. CT and EUS imaging were performed to majority of cases (96% and 92 %, respectively). EUS-FNA was done in 14 of 25 (56%) patients. It was reported as atypia, adenocarcinoma and benign in 2 (8%), 2 (8%) and 10 (40%) patients, respectively. EUS-FNA was helpful to diagnose two pancreatic head adenoCA whose preliminary radiological evaluation was GP. The mean follow-up period was 29 (3–71) months. Conservative approach was the predominantly preferred treatment (%56). Apart from conservative approach, treatment strategies included biliary stenting, sphincterotomy, wirsung stenting via ERCP, cholecystectomy etc. Considering all treatment modalities, symptoms improved in 12 (48%) patients and progressed with recurrent pancreatitis attacks in 7 (28%) patients.
CONCLUSION: Because GP is a less well-known form of pancreatitis, it presents several challenges for clinicians in diagnosis and treatment. This form, which can mimic pancreatic malignancy in particular, must be differentiated from carcinoma. EUS(±FNA) is a useful diagnostic tool complementary to imaging. Although the conservative approach remains the first choice in most patients, the clinician should consider invasive endoscopic procedures and surgical options in special cases when necessary.