Hızlı Arama
Radius distal uç kırıklarının tedavisinde volar plak ve eksternal fiksatör tedavi sonuçlarının karşılaştırılması: İzokinetik çalışma
Abdulrahim Dündar1, Deniz Cankaya2, Dilek Karakuş3, Abdullah Yalcin Tabak21Hitit Üniversitesi Erol Olçok Eğitimve Araştırma Hastanesi, Ortopedi ve Travmatoloji Kliniği, Çorum2Gülhane Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Ortopedi ve Travmatoloji Kliniği, Ankara
3Ordu Üniversitesi Eğitim ve Araştırma Hastanesi Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Kliniği, Ordu
AMAÇ: Bu çalışmada, eksternal fiksatör ve kilitli volar plak ile tedavi edilen distal radius kırıklı hastalarda klinik ve izokinetik sonuçları karşılaştırmayı amaçladık.
GEREÇ VE YÖNTEM: AO tip C1/C2/C3 olan 50 hasta çalışmaya alındı. Bunlardan 23 hastaya eksternal fiksatör, 27 hastaya volar kiliti plak uygula-ması yapıldı. Kırık tipleri AO sınıflandırma sistemine göre sınıflandırıldı, hastalar eksternal fiksatör ve volar kilitli plak uygulamasına göre iki guruba ayrıldı. Tüm hastalar minimum 12 ay takip edildi ve ortalama takip süresi 13.5±1.02 (12–15) ay idi. Fonksiyonel sonuçlar eklem hareket açıklığı (ROM) ve kavrama gücü ile ölçüldü. Radyografik parametreler (radial inklinasyon, radial yükseklik, radial tilt) ve izokinetik değerlendirmeler ameliyattan altı ay ve bir yıl sonra ölçüldü. Elbilek skorları DASH puanlama sistemine göre yapıldı. Tüm verilerin analizi SPSS Windows 15.0 sistemi üzerinden yapıldı. Niteliksel verilerin analizi için ki-kare testi, eşleştirilmiş t-test kullanıldı ve anlamlılık p<0.05 düzeyinde değerlendirildi.
BULGULAR: Her iki gurup arasında DASH Skoru, palmarfleksiyon ve kavrama gücü gibi fonksiyonel parametrelerde altıncı ayda anlamlı fark bulunurken (p<0.05), birinci yıl sonunda fark bulunamadı (p=0.79). İzokinetik değerlendirmelerde volar plaklama yapılan hastalarda eksternal fiksatör yapılan hastalara göre altıncı ayda pik pronasyon tork ve total work daha iyiyken (p<0.05), birinci yıl sonunda fark bulunamadı (p=0.11). TARTIŞMA: Sonuç olarak, eksternal fiksatör ve volar plaklama uyguladığımız bu ileriye yönelik çalışmada, volar plaklama yapılan hastalarda altıncı ayda eklem hareket açıklığı ve izokinetik değerlendirmeler daha iyi iken birinci yıl sonunda iki grup arasında anlamlı fark bulunamadı. Çalışmamızda birinci yıl sonunda bir gurubun diğerine üstünlüğü bulunamadı.
Volar-locking plate versus external fixator in the management of distal radius fractures: An isokinetic study
Abdulrahim Dündar1, Deniz Cankaya2, Dilek Karakuş3, Abdullah Yalcin Tabak21Department of Orthopaedics and Traumatology, Hitit Universty Training and Research Hospital, Çorum-Türkiye2Department of Orthopaedics and Traumatology, Gülhane Training and Research Hospital, Ankara-Türkiye
3Department of Physical Medicine and Rehabilitation, Ordu University Training and Research Hospital, Ordu-Türkiye
BACKGROUND: The aim of this study was to compare the clinical and isokinetic evaluation of distal radius fractures treated by volar locking plate (VLP) and external fixator.
METHODS: The study included fifty patients with distal radius fracture type C1/C2/C3. Twenty-seven patients (12 men, 15 women; mean age 49.5±4.42) underwent open reduction and VLP fixation, and 23 patients (10 men, 13 women; 52.1±4.6) underwent closed reduction and external fixation. The follow-up period was at least 12 months and the mean following time was 13.5±1.02 (12–15) months. The functional parameters measured were range of motion (ROM) and grip strength. Radiographic parameters (radial incli-nation, palmar tilt, and radial height) and isokinetic evaluation were measured at the 6 months and at the final follow-up after surgery. The isokinetic test was done at the speed of 60º/s. The non-fractured arm was tested first and all results were also expressed as a percentage of that on the normal side. Wrist scores according to the disability of the arm, shoulder, and hand (DASH) questionnaire were used.
RESULTS: The DASH scores, grip strength, and palmar flexion were better in VLP group at the 6 months (p<0.05). However, there were no differences between two groups at the one year (p=0.79). Isokinetic evaluation of the VLP showed that peak pronation torque and total pronation work were better than external fixation at the 6 month (p<0.05). At the final of follow-up was seen no significant differences between two groups (p=0.11).
CONCLUSION: We looked at external fixation and locked volar plates in a prospective study and we found an improved range of movement and isokinetic evaluation outcome at 6 months after locked plating, but there were no differences between two groups at the final of follow-up. Our study showed no evidence for the superiority of one treatment over the other at the final follow-up.
Makale Dili: İngilizce