AMAÇ
Acil cerrahi polikliniğine başvuran akut mekanik intestinal tıkanıklık saptanan hastalardaki tedavi modaliteleri ve cerrahi işlemlerin zamanlaması ele alındı.
GEREÇ VE YÖNTEM
Bu çalışmaya, acil polikliniğe başvuran ve akut mekanik intestinal tıkanma tanısı konan tüm hastalar dâhil edildi. Sıvı resüsitasyona rağmen hemodinamik olarak stabil olamayan hastalar ve fiziksel incelemede peritoneal irritasyon saptanan hastalar acil ameliyat edildi. Hastalar, yapışıklığa bağlı olanlar Grup 1 ve diğer nedenlere bağlı olanlarda Grup 2 olarak iki gruba ayrıldı. Yirmi dört saat sonraki medikal ve cerrahi uygulamaları gruplar arasında değerlendirildi.
BULGULAR
Grup 1’deki 22 ve Grup 2’deki 53 hastaya cerrahi tedavi uygulandı. Gruplar arasında cerrahi uygulananlar arasında istatistiksel olarak fark vardı (p<0,05). Hastaneye başvurduktan sonra ortalama takip süreleri Grup 1 ve Grup 2 için sırasıyla 128,3±24,85 ve 43,1±15,51 saatti (p=0,0001). Grup 2’deki hastaların %76,6’sına 24 saatteki takipleri sırasında cerrahi girişim uygulandı. Oysa ki bu oran Grup 1’de %36 idi (p<0,05).
SONUÇ
Bu çalışmadan edindiğimiz klinik deneyim yapışıklık dışında akut mekanik intestinal tıkanıklık tespit edilen hastaların medikal tedavisi ve takibi ilk 24 saat içinde yapılmalıdır.
BACKGROUND
In this study, we evaluated our treatment modality and timing of surgery in acute mechanical intestinal obstruction (AMIO) patients who were admitted to the emergency room.
METHODS
Only patients with the diagnosis of AMIO were included in this study. Surgery was performed in patients with hemodynamic instability despite fluid resuscitation and peritoneal signs upon physical examination. Patients were divided into two groups. Adhesion cases were assigned to Group 1, while non-adhesion cases were assigned to Group 2. The decision to provide surgical or medical therapy was assessed 24 hours (h) after admission.
RESULTS
Twenty-two patients in Group 1 and 53 patients in Group 2 underwent surgical procedures. The difference between the groups was statistically different (p<0.05). The mean monitoring time after admission to the hospital was 128.3±24.85 h and 43.1±15.51 h in Groups 1 and 2, respectively (p=0.0001). In Group 2, 76.6% of the patients who were monitored for over 24 hours required surgery. In contrast, this rate was only 36% in Group 1 (p<0.05).
CONCLUSION
Our clinical experience shows that medical therapy and monitoring over 24 hours is not a good substitute for surgical treatment of AMIO when the obstruction is not due to an adhesion.