AMAÇ: Travma ilişkili korneal perforasyon skarı nedeniyle penetran keratoplasti (PK) uygulamalarının sonuçlarını değerlendirmek.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalışmamıza Mayıs 2010–Haziran 2016 tarihleri arasında travmatik korneal skar nedeniyle penetran keratoplasti uyguladığımız 24 hastanın 24 gözü alındı. Ameliyat sonrası hastalar görme keskinliği, greft saydamlığı ve komplikasyonlar açısından değerlendirildi. Hastalar iki gruba ayrıldı. Grup 1’de travma ile ilişkili retina dekolmanı ve korneal perforasyon skarı olan 14 göz mevcut olup, bu hastalara PK, pars plana vitrektomi (PPV) ve intravitreal silikon verilmesi geçici keratoprotez (TKP) eşliğinde uygulandı. Grup 2’de 10 gözde sadece travma ilişkili korneal perforasyon skarı olup PK uygulandı.
BULGULAR: Grup 1’deki hastaların beşi kadın, dokuzu erkek olup yaş ortalamaları 39.15±13.32 (8–73) yıldı. Beş gözden intraoküler yabancı cisim çıkarıldı. Ortalama görme keskinliği LogMAR’a göre ameliyat öncesi 3.01±0.013 (3.10–1.00) iken ameliyat sonrası birinci ayda 1.36±0.23 (3.10–0.80), keratoplasti sütürlerinin alındığı birinci yılın sonunda 1.18±0.03 (3.10–0.70) idi. Ameliyat sonrası iki gözde (%14.2) ışık hissi kaybı gelişti ve evisserasyon yapıldı. Sekiz gözde (%57.1) tıbbi tedavi ile kontrol altına alınabilen glokom, dokuz gözde (%64.2) greft rejeksiyonu, bir gözde (%7.1) keratit sonrası lökom, bir gözde (%7.1) silikona bağlı bant keratopati gelişti. Bant keratopati gelişen gözde EDTA ile kazıma yapıldı. Grup 2’deki hastaların ikisi kadın, sekizi erkek olup yaş ortalamaları 29.23±12.03 (11–63) yıldı. Ortalama görme keskinliği LogMAR’a göre ameliyat öncesi 2.98±0.68 (3.10–1.00) iken PK sonrası birinci ayda 0.58±0.22 (1.80–0.30) ve keratoplasti sütürlerinin alındığı birinci yılın sonunda 0.50±0.17 (1.80–0.10) idi. İridodiyalizi olan bir gözde (%10) tıbbi tedavi ile kontrol altına alınabilen glokom gelişti. Hiçbir hastada korneal rejeksiyon görülmedi. Her iki grup arasında PK sonrası birinci ay ve 12. ay sonunda görme keskinlikleri ve greft saydamlığı açısından sırasıyla fark istatistiksel olarak anlamlıydı (p=0.015, p=0.021, p=0.001).
TARTIŞMA: Göz travmalarında, ön ve arka segmenti ilgilendiren ve retina cerrahisi ile birlikte PK yapılan gözlerde sadece ön segmenti ilgilendiren ve PK yapılan gözlere göre görme prognozu ve greft saydamlık oranları düşüktür.
BACKGROUND: To evaluate the results of penetrating keratoplasty (PK) due to trauma-related corneal scarring.
METHODS: We evaluated 24 eyes of 24 patients who underwent PK due to trauma-related scarring of the cornea between May 2010 and June 2016. The postoperative visual acuity, graft transparency, and complications were evaluated.
RESULTS: The patients were divided into two groups. In group 1, 14 eyes of patients with traumatic corneal scars and retinal detachment underwent PK, pars plana vitrectomy, and intravitreal silicone administration with the help of temporary keratoprosthesis. Group I included five females and nine males with an average age of 39.15±13.32 (min 8–max 73) years. An intraocular foreign body was removed from five of the eyes. The mean visual acuity was 3.01±0.013 (3.10–1.00) logMAR after the surgery, 1.36±0.23 (3.10–0.80) at the postoperative first month, and 1.18±0.03 (3.10–0.70) at the end of the first year after the removal of keratoplasty sutures. During the follow-up of patients, two eyes (14.2%) lost light sensation, eight eyes (57.1%) developed postoperative glaucoma, nine eyes (64.2%) had graft rejection, and one patient (7.1%) developed keratitis. In one eye (7.1%), the cornea was scraped using ethylenediaminetetraacetic acid due to silicone-related band keratopathy. In group 2, ten eyes with trauma-related corneal scars underwent PK. This group included two females and eight males with an average age of 29.23±12.03 (11–63) years. The mean visual acuity was 2.98±0.68 (3.10–1.00) logMAR before the surgery, 0.58±0.22 (1.80–0.30) at the postoperative first month, and 0.50±0.17 (1.80–0.10) at the end of the first year. One eye (10%) with iridodialysis developed glaucoma. Rejection was not seen in any of the patients. A statistically significant difference was observed in both groups with regard to visual acuity before operation, at 1 and 12 months after operation, and at 12 months for graft transparency rates (p=0.015, p=0.021, p=0.001, respectively).
CONCLUSION: In cases of eye injuries due to trauma, the eyes subjected to combined vitrectomy and PK had poor visual prognosis and high graft rejection rate compared to those subjected to PK as the only treatment.