Amaç: Bu çalýþma, düþük doz metotreksatýn sýçanlarda oluþturulan omurilik yaralanmasý üzerindeki olasý koruyucu etkilerini incelemek amacýyla yapýldý.
Gereç Ve Yöntem: Otuz yedi adet Wistar albino sýçan üzerinde torakal laminektomi uygulandý ve sham grubu hariç tüm hayvanlarda geçici anevrizma klibi kullanýlarak omurilik travmasý oluþturuldu. Akut ve subakut dönemde travmanýn etkilerini incelemek amacýyla sham grubundaki hayvanlar dýþýndaki diðer hayvanlar iki ana gruba ayrýldý. Travma sonrasý sham ve kontrol gruplarý hariç tüm hayvanlara ilgili deneysel ilaç (metotreksat veya metilprednisolon) periton içine verildi. Hayvanlarýn omurilikleri travmanýn histolojik ve biyokimyasal etkilerini incelemek amacýyla çýkarýldý.
Bulgular: Her iki deneysel materyalin de omurilik travmasýnýn herhangi bir evresinde histopatalojik düzeyde belirgin düzeltici etkisinin olmadýðý gözlendi. Travmanýn gözlenen subakut evresinde metotreksatýn lipit peroksidasyon düzeyini azaltmada metilprednisolona göre belirgin üstünlüðe sahip olduðu saptandý. Ancak, akut ve subakut dönemlerde her iki ajanýn da miyeloperoksidasyon düzeyleri üzerinde etkili olmadýðý saptandý.
Sonuç: Düþük doz metotreksatýn sýçanlarda oluþturulan omurilik yaralanmasýnýn subakut döneminde geliþen lipit peroksidasyon düzeyleri üzerinde azaltýcý etkisi olduðu ancak miyeloperoksidasyon aktiviteleri ve histopatolojik evre bulgularý üzerinde etkili olmadýðý saptanmýþtýr.

Amaç: Bu çalýþmada diffüz travmatik beyin hasarý (TBH) sonrasý, lornoksikamýn kan beyin bariyeri (KBB) ve beyin ödemi üzerine etkileri araþtýrýldý.
Gereç Ve Yöntem: Yirmi eriþkin erkek Wistar albino sýçana anestezi uygulamasý sonrasý Marmarou yöntemi ile deneysel kapalý kafa travmasý oluþturuldu. Kafa travmasý sonrasý sýçanlar randomize olarak iki gruba ayrýldý: Grup I intraperitoneal yolla 2 mL salin uygulanan kontrol grubu ve Grup II intraperitoneal yolla 2 mL 1.3 mg kg-1 lornoksikam verilen lornoksikam grubu. Kafa travmasýndan 24 saat sonra 99 mTc pentetate (DTPA) 37 MBq dozda verildi ve her bir sýçanýn posterior planar görüntüsü bir Infinia gama kamera kullanýlarak elde edildi. KBB permebilitesinin görüntülenmesi sonrasý beyin dokularý kranyumdan disseke edildi. Tüm örneklerin beyin su içeriði (BSI) ýslak-kuru metodu ile hesaplandý.
Bulgular: Grup I lesion/background (L/b) oranlarý erken dönem (5. dk) 3,76±0,46 ve geç dönem (60. dk) 3,02±0,66 idi. Grup II L/b oranlarý erken dönem 3,52±0,96, geç dönem 2,63±0,63 olarak saptandý (p>0,05). BSC Grup I’de %79,6±2,5 ve Grup II’de %77,5±1,1 idi (p<0,05).
Sonuç: Bu TBH sýçan modelinde lornoksikamýn beyin ödemini azalttýðý ancak KBB geçirgenliðini etkilemediði görülmüþtür.

Amaç: Çene kýrýklarýnýn tedavisinde kullanýlan metal alaþýmlarý genotoksik etkilere yol açabilir. Amacýmýz, kardeþ kromatit deðiþim sýklýðýnýn analiziyle, çene kýrýklarýnýn tedavisinde kullanýlan nikel-krom içerikli intermaksiller fiksasyon araçlarý ve titanyum miniplaklarýn genotoksisitelerini karþýlaþtýrmaktýr.
Gereç Ve Yöntem: Bu ileriye yönelik çalýþmada, farklý metal alaþýmlarýnýn genotoksisitesini araþtýrmak için çene kýrýðý bulunan ve sigara içmeyen toplam 28 hastanýn (10 kadýn, 18 erkek; ortalama yaþ 33,43±10,76; daðýlým 15-60 yýl) 14’ünde nikel-krom içerikli ark bar ve tel uygulanmasýyla intermaksiller fiksasyon gerçekleþtirilirken diðer 14’üne titanyum miniplak tedavisi uygulandý. Sonuç deðiþkeni ameliyat öncesinde ve ameliyattan dört-altý hafta sonra alýnan venöz kan örneklerindeki periferal lenfositlerde görülen kardeþ kromatit deðiþiminin sýklýðýydý.
Bulgular: Ortalama kardeþ kromatit deðiþim sýklýðýnýn nikel-krom içerikli intermaksiller fiksasyon araçlarýyla tedavi edilen hastalarda titanyum miniplaklarla tedavi edilenlere oranla önemli ölçüde daha yüksek olduðu gözlendi (1,29±0,29 ve 0,46±0,39, p<0,001).
Sonuç: Her ne kadar titanyum miniplak osteosentezi nikel-krom içerikli intermaksiller fiksasyon araçlarýna kýyasla daha invaziv bir teknik ise de, titanyumun nikel-krom alaþýmýndan daha az genotoksik etkiye yol açtýðý görülmektedir. Ancak bu bulgu daha geniþ örneklem büyüklüðüyle gerçekleþtirilen klinik çalýþmalarla desteklenmelidir.

Amaç: %4’lük ikodekstrin solüsyonunun adezyonu önlemedeki etkinliðini ve anastomoz iyileþmesi üzerine etkisini, biyokimyasal parametrelerle birlikte ortaya koymak.
Gereç Ve Yöntem: Toplam 40 sýçan 10’ar sýçandan oluþan dört gruba ayrýldý. Grup A (abrazyon+ikodekstrn), Grup B (abrazyon), Grup C (anastomoz+ikodekstrin), Grup D (anastomoz). Gruplarda adezyon skoru, anastomoz patlama basýncý, histopatolojik inceleme, doku hidroksiprolin düzeyi, miyeloperoksidaz (MPO), nitrik oksit (NO) ve malondialdehit (MDA) deðerlerine bakýldý.
Bulgular: Adezyon skoru A grubunda B grubuna oranla, C grubunda D grubuna oranla daha düþük bulundu (p=0,003577, p=0,001612). Grup C ve Grup D arasýnda anastomoz iyileþmesi arasýnda fark yoktu (p=0,816). Hidroksiprolin düzeyi A grubunda B grubuna oranla, C grubunda D grubuna oranla daha yüksekti (p=0,001, p=0,0001). NO ve MDA düzeyleri bakýmýndan Grup A ve Grup B arasýnda fark yoktu, Grup C’de ise D grubuna oranla daha düþüktü (p=0,434, p=0,001, p=0,116, p=0,018). MPO deðerleri Grup A’da B grubuna oranla, Grup C’de, Grup D’ye oranla daha düþük saptandý (p=0,0001).
Sonuç: %4’lik ikodekstrin solüsyonunun anastomoz iyileþmesini olumsuz yönde etkilemeden adezyon oluþumunu belirgin olarak azalttýðý biyokimyasal parametreler, histopatolojik inceleme ve adezyon skorlamasý ile ortaya kondu.

Amaç: Sýçanlarda oluþturulan omurilik travmasý sonrasýnda bir N-metil D-aspartat (NMDA) reseptör antagonisti olan magnezyum sülfat’ýn ve kaspaz-9 inhibitörü olan z-LEHDFMK’nýn ikincil hasar geliþimi üzerine olan etkileri karþýlaþtýrýldý. Apoptozis ve nekrozun omurilik travmasý sonrasý hasar görmüþ hücrelerin kaybedilmesindeki iki ana yolu teþkil etmelerini göz önüne alarak kullandýðýmýz bu iki ajan ile ikincil hasarýn iki ana mekanizmasýný birlikte engelleyerek ikincil hasarý en aza indirmeyi hedefledik.
Gereç Ve Yöntem: Omurilik travmasý sonrasý deneklere gruplarýna göre, ayrý ayrý ve kombine olarak, ilaç tedavisi uygulandý. Denekler beþ gün boyunca klinik olarak gözlendi ve nörolojik fonksiyonlarý kaydedildi. Histopatolojik deðerlendirme için beþinci gün sonunda alýnan omurilik örnekleri hematoksilen eozin ve Tunel yöntemi ile boyanarak mikroskobik olarak incelendi.
Bulgular: Elde edilen verilerin karþýlaþtýrýlmasýnda, tedavi gruplarý ile kontrol gruplarý arasýnda histopatolojik açýdan tedavi gruplarý lehine istatistiksel olarak anlamlý fark bulundu, ancak motor inceleme bulgularýnýn deðerlendirmesinde travma ve tedavi gruplarý arasýnda anlamlý bir farklýlýk yoktu.
Sonuç: Ýkincil hasar geliþiminin önlenmesinde MgSO4 ve z-LEHDFMK’nýn kombine kullanýmý ile izole kullanýmlarý arasýnda istatistiksel olarak anlamlý bir fark bulunmamýþ, ancak tedavi gruplarý travma ve kontrol gruplarýndan daha iyi sonuçlara sahip olduðu görülmüþ ve bu da omurilik travmasýnýn gelecekteki tedavisi açýsýndan umut verici bulunmuþtur.

Amaç: Bu çalýþmada, tetanoz profilaksisi verilen hastalarýn profilaksi endikasyonunun doðruluðu, hekim tarafýndan tetanoz riskli kabul edilen yaralarýn ve bu hastalarýn baðýþýklýk oranýnýn belirlenmesi, belirli yaþ gruplarýnýn tetanoz baðýþýklýðýnýn deðerlendirilmesi amaçlandý.
Gereç Ve Yöntem: Eylül 2009-Mayýs 2010 tarihleri arasýnda Uludað Üniversitesi Týp Fakültesi Acil Servis’ine (AS) baþvuran ve birinci basamak hekimi tarafýndan tetanoz profilaksisi verilmesi uygun görülen hastalar bu çalýþmaya alýndý.
Bulgular: Toplam 320 hasta deðerlendirildi. Hastalarýn yaþ ortalamasý 40,87±15,83 idi. Hastalarýn %73,1’i erkek, %28,6’sý kadýndý. Hastalarýn %40,3’ü aþýlama geçmiþini biliyorken, %59,7’si aþýlanma geçmiþini hatýrlamýyordu. Hastalarýn %14,7’si son dozunu beþ yýl içinde alýrken, %48,1’i 5-10 yýl içinde almýþtý ve %37,2’si 10 yýldan daha fazla bir süre önce son kez aþýlanmýþtý. Hastalarýn %75’inde tetanoz immünglobulin (Ig)G düzeyi ≥0,1 IU/ml ve %25’inde tetanoz IgG düzeyi <0,1 IU/ml olarak saptandý. Okuma yazma bilmeyenlerde ya da sadece ilkokul mezunu olanlarda tetanoz baðýþýklýðý için koruyucu düzeyler daha düþüktü ve bu fark istatistiksel olarak anlamlý idi (p<0,001).
Sonuç: Hastalardan alýnan aþýlanma öyküleri yanýltýcý olabilir ve bu amaçla hastalarýn yatak baþý tetanoz baðýþýklýk durumunun test edilebileceði cihazlar kullanýlabilir.

Amaç: Çalýþmamýzda, “Geniþletilmiþ Acil Travma Ultrasonografi” (GATUS) uygulamasýnýn, multipl travma hastasýnda, intraabdominal yaralanma, hemotoraks, yaný sýra pnömotoraks saptamada duyarlýlýðýný, ayrýca invaziv iþlem gerekliliðiyle iliþkisini göstermeyi amaçladýk.
Gereç ve Yöntem: Acil servise baþvuran, multipl travmalý tüm hastalar çalýþmaya dahil edildi, hasta hakkýnda klinik bilgisi olmayan araþtýrmacý acil hekimi tarafýndan yatakbaþý GATUS yapýldý. Supin akciðer grafiði bulgularý, yapýlan invaziv giriþimler kaydedildi. Altýn standart olarak kabul edilen abdomen ve toraks BT (pnömotoraks düzeyine göre skorlama yapýldý) sonuçlarýysa radyoloji uzman düzeyinde deðerlendirildi.
Bulgular: GATUS’un batýn BT’ye göre intrabdominal yaralanmayý saptamada duyarlýlýðý %54.5 bulundu. BT’de hemotoraks saptanan 21 (%19.6) hastadan, 15’inde (%14) GATUS’da hemotoraks (duyarlýlýk %71) tanýsý koyulabildi. GATUS ile tanýlanamayan hemotoraks ve intraabdominal yaralanmalarda herhangi bir invaziv müdahale yapýlamadýðý görüldü. Toraks BT’de pnömotoraks saptanan 33 (%30.8) hastadan GATUS ile 27 (%25.2) hasta pnömotoraks tanýsý aldý (duyarlýlýk %81.8). Yapýlan skorlamaya göre GATUS ile “geniþliði 1 cm’den az veya uzunluðu midkoronal çizgiyi geçmeyen” pnömotorakslarýn atlandýðý görüldü. TT uygulanan hastalarýn tamamýnda, GATUS pozitifti.
Sonuç: GATUS, invaziv iþlem gerektirebilecek pnömotorakslarýn saptanmasýnda, yüksek duyarlýlýk ile kullanýlabilir. Hemotoraks ve intraabdominal yaralanmalarýn tanýnmasýndaysa duyarlýlýðý düþük olmakla beraber invaziv iþlem gerekliliðini öngörülmesinde yol gösterebilir.
Key words: Ultrasonografi, acil servis, multipl travma

Amaç: Akut skrotum tanýsý ile tedavi edilen olgular altta yatan deðiþik nedenlerin insidansý ve bu olgulardaki tedavi sonuçlarýnýn belirlenmesi amacý ile geriye dönük olarak incelendi.
Gereç Ve Yöntem: 1 Ocak 2007 ile 15 Mayýs 2012 tarihleri arasýnda 50 akut skrotum olgusu tedavi edildi. Yaþ, klinik yansýma, ek anomaliler, týbbi ve cerrahi tedavi sonuçlarý araþtýrýldý. Tüm olgularda taný, fiziksel inceleme, ultrasonografi ve/veya Doppler ultrasonografi ve biyokimyasal incelemelere dayanýlarak konuldu.
Bulgular: Klinik görünüm inguinoskrotal bölgesinde ani þiþlik ve aðrý oluþumuydu. Ortalama hasta yaþý 7,5 yýldý (2 ay-14 yaþ). Olgularýn 22’sinde orþit/epididimo-orþit (O/EO), 16’sýnda strangüle herni (SH), 11’inde testis torsiyonu (TT), bir olguda da appendiks testis torsiyonu (ATT) saptandý. O/EO olgularýnýn 5’inde eþlik eden ürolojik anomaliler saptandý. O/EO olgularý konservatif olarak, SH, TT ve ATT olgularý ise cerrahi olarak tedavi edildi.
Sonuç: Bu çalýþmada E/EO akut skrotum nedeni olarak ilk sýrada bulunmuþtur. O/EO olanlar hariç akut skrotum hastalarda acil cerrahi tedavi gereklidir. Ayrýca E/EO tanýlý olgular ek ürolojik anomaliler açýsýndan ele alýnmalýdýr.

Amaç: Bu çalýþmada, künt dalak yaralanmasýna ameliyatsýz yaklaþým sonuçlarýný irdelemeyi, yaralanma derecesinin önemini yeniden deðerlendirmeyi amaçladýk.
Gereç Ve Yöntem: Cerrahi dýþý yöntemle tedavi edilen 31 künt dalak yaralanmalý olgu geriye dönük olarak incelendi. Hastalar izole dalak travmasý (DT) grubu ve çoklu travma (ÇT) grubu olmak üzere iki gruba ayrýldý. Ýki grup arasýnda yatýþ süresi, kan replasmaný ihtiyacý, ameliyatsýz izlem baþarýsý ve travma sonrasý komplikasyonlar karþýlaþtýrýldý. Hastalar kontrol karýn ultrasonografisi (US) ve bilgisayarlý tomografi (BT) ile deðerlendirildi. Elde edilen sonuçlar postsplenik travma komplikasyonlarý ile ilgili olarak deðerlendirildi.
Bulgular: Amerikan Travma Cerrahisi Derneði organ hasarý skoruna göre, olgularýn %25,8’inde derece 1, %32,2’sinde derece 2, %29’unda derece 3 ve %12,9’unda derece 4 yaralanma vardý. Transfüzyon miktarýnýn yaralanma derecesi ile doðrudan orantýlý olduðu görüldü. Ortalama yatýþ süresi MT grubunda daha uzundu. Derece 4 yaralanma ve çoklu travmalý olan 14 hasta ile tüm hastalar ameliyatsýz yöntem ile baþarýyla tedavi edildi. MT grubunda bir hastada splenik psödoanevrizma geliþti. Bir hastada geç dalak rüptürü tanýsý kondu.
Sonuç: Hemodinamik stabilite konservatif tedavi endikasyonu için en önemli ölçüttür. Ancak, iyi seçilmiþ olgularda 4. derece dalak yaralanmasý olan ve dalak dýþý yaralanmalar da ameliyatsýz tedavi ile baþarýlý bir þekilde tedavi edilebilir.

Amaç: Künt travmalardan sonra oluþan aort hasarý erken dönemde taný almayýp yýllar içinde yaþamý tehlikeye atan kronik anevrizmalar þeklinde görülebilir. Bu çalýþmanýn amacý, bu anevrizmalarýn taný ve uygun tedavisinin önemini göstermektir.
Gereç Ve Yöntem: 2009-2012 arasýnda kronik travmatik aort anevrizmasý tanýsý alan sekiz hasta (ortalama 50±31 yaþ), travmadan ortalama 20 yýl sonra torasik endovasküler aort tamiri (TEVAR) ya da açýk cerrahi ile tedavi edildi.
Bulgular: Sekiz hastanýn dört tanesi TEVAR, iki tanesi açýk cerrahi, bir tanesi ise hibrid giriþimle tedavi edildi. Bir hasta ameliyat sonrasý dönemde hayatýný kaybederken, bir tanesine tip 1 endoleak nedeniyle tekrar baþarýlý TEVAR iþlemi uygulandý; bir hastaya ise endovasküler greft sonrasý tespit edilen brakiyal emboli nedeniyle embolektomi yapýldý. Parapleji, alt ekstremite iskemisi ve baþka bir komplikasyon görüldi. Bir hasta ameliyat öncesi dönemde anevrizma rüptürüne baðlý olarak hayatýný kaybetti.
Sonuç: Künt travmalara baðlý aort anevrizmalarý, travmadan yýllar sonra genel olarak görülen semptomlara yol açabilir. Travma hastasýnýn izlem ve takibinde aortik anevrizma mutlaka akýlda tutulmalýdýr.

Amaç: Kranyofasiyal bölge vücudun en sýk yaralanan bölümlerinden biridir ve yüz bölgesindeki kemik yapýsýndan dolayý mandibula kýrýklarý yüz yaralanmalarýnda sýk görülür. Mandibula kýrýklarý en sýk travmaya baðlý görülür ve bu kýrýklar ile trafik kazalarý, düþme, kiþiler arasý þiddet, spor aktiviteleri iliþkilidir.
Gereç Ve Yöntem: Geriye dönük olarak 753 hastada (615 erkek, 138 kadýn; ortalama yaþ 36,2 yýl) (>16 yaþ) mandibula kýrýklarý deðerlendirildi. Hastalar yaþ, cinsiyet, etyoloji, mevsimsel deðiþim, kýrýk yeri, eþlik eden travmalar, tedavi yöntemi ve ameliyat sonrasý komplikasyonlar açýsýndan incelendi.
Bulgular: Trafik kazalarý tüm yaþ gruplarýnda ve her iki cinste de en sýk etyolojik neden idi. Tüm olgularda toplam 1090 kýrýk vardý en sýk kýrýk lokalizasyonu parasimfizer bölge idi (%28,6), bunu sýrasýyla kondil, korpus, angulus, simfizis, dentoalveolar, ramus ve koronoid kýrýklarý izlemekteydi. Kýrýk hatlarý nondeplese olan 25 (%3.3) hastaya semptomatik tedavi uygulandý. Elastik bandaj, arch bar, Ivy Loop, quick fix vida ile 280 hastada kapalý redüksiyon uygulandý. Açýk redüksiyon ve internal tespit (miniplak, vida veya transosseöz kablo) ile osteosentez 403 (%53,5) hasta üzerinde uygulandý. Bu hastalarýn 134’ünde kapalý redüksiyon gerçekleþtirildi.
Sonuç: Son yýllarda, çift yol inþaatlarý, artan trafik denetimleri ve trafik kurallarýna düzenlenmesiyle mandibula kýrýklarýnýn insidansý azalmýþtýr.

Amaç: Çocuk yaþ grubunda künt göz travmalarý sonrasý oluþan ciddi hifemalarda etyolojik faktörler, oluþan komplikasyonlar, takip ve tedavi sonuçlarý deðerlendirildi.
Gereç Ve Yöntem: Ocak 2006 ile Aralýk 2011 yýllarý arasýnda künt göz travmasý nedeni ile evre 3 ve 4 hifema tanýsý alan ve tedavisi yapýlmýþ 136 hastanýn dosyasý geriye dönük olarak incelendi. Görme keskinliði (GK), gözlenen komplikasyonlar, uygulanan medikal ve cerrahi tedaviler kaydedildi. Evre 3 ve 4 olgularda görme prognozu üzerinde etkili faktörler ve tedavi sonuçlarý karþýlaþtýrýldý.
Bulgular: Hastalarýn yaþ ortalamalarý 9,7±4 yýl idi. Travmaya sebep olan etyolojik faktörler sýrasý ile taþ çarpmasý 53 (%39), boncuk mermisi 25 (%18,4) ve diðer faktörler 58 (%42,6) oluþturmakta idi. Evre 3 ve 4 hifemanýn en sýk komplikasyonu travmatik midriyazis (%19,1) iken bunu katarakt (%9,6) ve glokom (%5,1) izlemekteydi. Ýlaç tedavisi 114 (%83,8) olguda baþarýlý olurken, 22 (%16,2) olguda cerrahi gerekti. Ýlk ve son GK evre 4 olgularda evre 3’lere göre belirgin olarak daha düþüktü.
Sonuç: Künt travma nedeni ile hifema geliþen evre 3 ve 4 olgularda ilave göz patolojileri nedeni ile görme prognozu olumsuz etkilenebilmektedir. Ciddi hifemalý olgularda görme prognozundaki olumsuz seyir göz önüne alýnarak bu hastalarýn yakýn takibi ve tedavisi oluþabilecek komplikasyonlarýn kalýcý etkilerini önleyebilecektir.

Diyafram ve perikart yaralanmalarý künt travma sonrasý nadir görülür, tedavisi cerrahidir. Künt travma sonrasý geliþen diyafram ve perikart rüptürü nedeniyle ameliyat edilen
dört yaþýnda erkek olgu; bu birlikteliðin nadir görülmesi, çocuklarda klinik ve radyolojik özelliklerin farklýlýklarý irdelenerek sunuldu.

Künt travma çocuklarda baþlýca ölüm nedenini oluþturmaktadýr. Renal arter yaralanmalarýnýn görülme sýklýðý %1’den düþüktür. Pediyatrik yaþ grubunda travmatik renal arter oklüzyonu nadiren oluþmaktadýr. Ancak, çocuk yaþtaki bu nadir olgularýn kesin insidans ve tedavi sonuçlarý hakkýnda bilgi eksikliði vardýr. Bu yazýda bir olgu sunuldu ve pediyatrik yaþ grubunda bu aðýr travmaya iliþkin mevcut literatür gözden geçirildi.

Gebe bir kadýna karþý iþlenen yaralama suçlarýnda, hem annenin hem de fetüsün yaþamsal fonksiyonlarý ve oluþan zararlarýn yaþam kalitesine etkisi neden sonuç iliþkisi açýsýndan önem taþýmaktadýr. Ceza ve tazminat hukukunda ayrý ayrý deðerlendirme zorunluluðu olan bu tür durumlarda annede doðurganlýðý etkileyecek kalýcý organ kayýplarý, fetüste ise vaktinden önce doðma ve kalýcý fonksiyonel bozukluklarýn niteliði ceza ve tazminat miktarýnda artýrýcý etken olabilmektedir. Literatürde, ateþli silah yaralanmasýna baðlý fetüste morfolojik ve fizyolojik deðiþimlerin ele alýndýðý ender sayýda olgu bildirimi bulunmaktadýr. Bu yazýda, 41 yaþýnda, 27 haftalýk gebe bir kadýnda ateþli silah yaralanmasý sonucu fetüs açýsýndan oluþan durumun irdelenmesi amaçlandý. Anne normal saðlýklý bir yaþam sürdürür iken, dört yýllýk geliþim evresinde çocuk yönünden belirgin þikayet hiperaktivite yakýnmasý olmuþtur. Ýntrauterin frontal lobu etkileyen bu lezyonun, çocukta ortaya çýkan ruhsal bulgulara etkisinin deðerlendirilmesi önem taþýmaktadýr.

Kolesistoenterik fistüller, safra taþlarýnýn %1’den daha az bir sýklýkta görünen komplikasyonlarýndandýr. Bouveret sendromu, mide çýkýmýnda safra taþý/taþlarý tarafýndan oluþturulan týkanýklýk sonucu geliþir. Bu taþlar sýklýkla kolesistoenterik veya nadiren de kolesistogastrik fistül aracýlýðý ile mide çýkýmýný veya proksimal duedenumu týkarlar. Bouveret sendromunun erken taný ve tedavisi, morbidite ve mortalitenin azaltýlmasý için gereklidir. Bu olgu sunumunda, kolesistoenterik fistüllü ve Bouveret sendromlu bir hasta sunuldu. Bildiðimiz kadarýyla, çokkesitli bilgisayarlý tomografi (ÇKBT) (64 dedektörlü) ve kontrastlý manyetik rezonans (MR) kolanjiyopankreatografi (MRKP) ile Bouveret sendromu tanýsý hakkýnda çalýþma literatürde bulunmamaktadýr. Amacýmýz kolesistoenterik fistüllerin saptanmasý ve deðerlendirilmesinde ÇKBT ve kontrastlý MRKP etkinliðini tartýþmaktýr. ÇKBT ve kontrastlý MRKP ile safra yollarýný fizyolojik olarak inceleyebildik ve biliyoenterik fistülü net olarak gösterdik. Ayrýca kontrastlý MRKP ile fizyolojik olarak safra sistemini deðerlendirdik. Sonuç olarak, bu tür olgularda ÇKBT, röntgen ve ultrasondan sonraki ilk tercih olmalýdýr. Komplike veya safra týkanýklýðý þüphesi olan olgularda kontrastlý MRKP, tüm karýn ve safra sistemi ile ilgili önemli morfolojik ve fizyolojik bilgileri verebilir.

Femoral fýtýk kesesi içerisinde apendiksin bulunmasý de Garengeot fýtýðý olarak adlandýrýlýr. Bu klinik durum, oldukça nadir görülen ve acil cerrahi giriþim gerektiren bir klinik durumdur ve De Garengeot fýtýðý tanýsýnýn ameliyat öncesi konulmasý oldukça zordur. Bu yazýda sunulan olgu sað kasýk bölgesinde aniden baþlayan aðrýsý olan 58 yaþýnda kadýn hastadýr. Taný, bilgisayarlý tomografi bulgularý ile konuldu ve apendektomiyle birlikte greftsiz fýtýk onarýmý uygulandý. Ameliyat sonrasý komplikasyon geliþmedi. Histopatolojik inceleme gangrenli apandisit ile uyumluydu.

Bu yazýda 42 yaþýnda, bronzlaþmak için incir yapraðý çayý sürmüþ ve güneþ banyosu sonrasý vücudunun %81’i aðýr biçimde yanmýþ halde yanýk ünitesine gelmiþ bir olgu sunuldu. Hasta yanýk ünitesinin yoðun bakýmýnda 13 gün yattý ve ayaktan takip için taburcu edildi. Bu tip yanýklarýn tedavisi, ikinci derece sýcaktan yanýklarýn konvansiyonel tedavisinden farklý deðildir. Böylemev yapýmý yoðun psoralen içeren bronzlaþtýrýcý çözeltilerin tetiklediði fitofotodermatitin fizyopatolojisi ayrýntýlý tartýþýlmaktadýr.

Apendiks anomalileri çoðunlukla eriþkin popülasyonda rastlantý sonucu bulunan çok nadir malformasyonlardýr. Apendiks agenezis ve duplikasyonu iyi bilinmesine raðmen, bildirilmiþ sadece üç adet atnalý apendiks olgusu bulunduðunu biliyoruz. Acil servise baþvuran 64 yaþýnda kadýn hasta akut apandisit ön tanýsý ile ameliyathaneye alýndý. Standart yaklaþýmla apendektomi uygulanýrken, “at nalý apendiks” þeklinde distal ucun ikinci bir güdük ile çekumla baðlantýlý olduðu görüldü. Buradaki amacýmýz bu sýra dýþý bulguyla ilgili deneyimimizi paylaþmaktýr.