AMAÇ: Annona muricata (graviola) tropikal bölgelerde yetiþen bir bitki olup; yerel halk tarafýndan pek çok hastalýða iyi geldiði düþünülmektedir. Spinal kord yaralanmasýnýn ne yazýk ki henüz kabul edilebilir bir medikal tedavi yöntemi yoktur. Bu çalýþmada, Annona muricata yaprak ekstraktýnýn deneysel sýçan modelinde omurilik yaralanmasý üzerindeki nöropeotektif etkilerini araþtýrdýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Toplam 40 Wistar albino sýçan rastgele beþ eþit gruba (n=8) ayrýldý. Grup 1, sadece laminektomi yapýlan kontrol grubuydu. Laminektomi sonrasý dört grupta travma oluþturuldu. Grup 2’ye (tedavi edilmemiþ travma grubu) hiç ilaç verilmedi. Grup 3’e travma sonrasý periton içine tek doz metilprednizolon (30 mg/kg) uygulandý. Grup 4’teki sýçanlar, travmadan bir hafta önce oral gavaj yoluyla düþük dozda (100 mg/kg) Annona muricata yapraðý ekstresi alýrken, Grup 5’teki sýçanlar ise travmadan bir hafta önce bu ekstrakttan yüksek dozda (300 mg/kg) oral gavaj yoluyla aldýlar. Travma oluþturulduktan 24 saat sonra kontrol grubuda dahil tüm sýçanlar sakrifiye edildi.
BULGULAR: Nöroprotektif etkiyi deðerlendirmek için alýnan doku örnekleri biyokimyasal ve histopatolojik olarak incelendi. Travma grubundaki inflamatuvar bulgular Annona muricata ile tedavi edilen her iki grupta da anlamlý olarak daha iyiydi. Klinik motor muayene ve eðik düzlem testi sonuçlarý açýsýndan gruplar arasýnda fark yoktu.
TARTIÞMA: Histopatolojik ve biyokimyasal sonuçlarýmýz Annona muricata’nýn travmatik omurilik yaralanmasýnda nöroprotektif etkiye sahip bir ajan olduðunu göstermiþtir.

AMAÇ: Galantamin, nöroprotektif etkileri ile bilinir ve þu anda Alzheimer hastalýðý olan bireylerin tedavisinde kullanýlmaktadýr. Bu çalýþmada da galantaminin yararlý etkilerini test etmek için sýçanlarda deneysel siyatik sinir hasarý (SCI) oluþturduk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Otuz erkek Wistar albino sýçaný üç gruba ayrýldý: Sham, SCI + salin ve SCI + galantamin. Anestezi için kullanýlan bir intraperi-toneal ketamin ve ksilazin karýþýmýnýn uygulanmasýndan sonra, siyatik sinir hasarý sýçanlarýn orta uyluk bölgesinde cerrahi klips sýkýþtýrma ile indüklendi. Ameliyattan sonra tek bir günlük intraperitoneal galantamin dozu yedi gün boyunca uygulandý. Yaralanmadan bir hafta sonra da sinir dokusu kesitleri alýndý. Nöral kalýnlýk ve apoptotik hücre sayýlarýný deðerlendirmek için histopatoloji çalýþmalarý yapýldý. Galantaminin periferik sinir dejenerasyonu üzerindeki potansiyel yararlý etkisini belirlemek için ýþýk mikroskobu morfolojik inceleme için kullanýldý.
BULGULAR: Kontrol grubuna kýyasla salin grubundaki yaralanma seviyesinin distalindeki mikrovaskülaritede, sinir lifi kalýnlýðýnda ve apoptotik hücre sayýsýnda istatistiksel olarak anlamlý bir artýþ gözlemledik. Bununla birlikte, sinir lifi kalýnlýðý ve apoptotik hücre sayýsýndaki artýþlar galantamin grubunda salin grubuna göre daha azdý.
TARTIÞMA: Deneysel modelimizde kullandýðýmýz galantamin, periferik sinir hasarýndan sonra geliþen dejenerasyon üzerinde koruyucu bir etki gös-termektedir.

AMAÇ: Bu çalýþmada, akut karýn nedeni olarak görülen çekum patojilerinin sunulmasý amaçlandý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Ocak 2015–Haziran 2019 tarihleri arasý akut karýn ön tanýsý ile ameliyat edilen ve primer çekum patolojisi saptanan hastalar geriye dönük olarak incelendi.
BULGULAR: Üçü kýz, beþi erkek olan toplam sekiz hastanýn yaþ ortalamasý 7.2±3.4’tü. Yakýnmalar hastalarýn tümünde karýn aðrýsý ve kusmaydý. Fizik muayeneleri akut karýn ile uyumluydu. Üç hastada ultrasonografi (USG), üçünde bilgisayarlý tomografi (BT) ve ikisinde de USG ve BT ile deðerlen-dirme yapýldý. Görüntüleme tetkiklerinde iki hastada akut apandisit, ikisinde invajinasyon (1 Meckel divertikülüne baðlý, 1 mezenter kistine baðlý), ikisinde ileus, birinde perfore apandisit ve birinde çekum divertikülü ön tanýsý düþünüldü. Ameliyatta beþ hastada çekumda kitle, birinde çekum diver-tiküliti, birinde çekum volvulusu ve bir hastada da inflame nekrotik çekum saptandý. Hastalarýn tümünde çekum rezeksiyonu ve ilekolonik anastomoz yapýldý. Histopatolojik inceleme üç hastada Burkitt lenfoma, ikisinde çekum divertikülü, birinde çekum duplikasyonu, birinde çekum tüberkülozu ve bir hastada da volvulusa baðlý gangrenöz nekroz olarak sonuçlandý. Hastalarýn ortalama takip süresi 25 aydý (daðýlým, 2 ay-4 yýl). Takipleri sorunsuz seyretti, lenfoma tanýlý hastalarda takip sürecinde nüks saptanmadý.
TARTIÞMA: Primer çekum patolojileri oldukça nadirdir. Bununla birlikte sunulan çalýþmada da olduðu gibi ameliyat öncesi taný güçlüðü, cerrahý ameliyat esnasýnda beklenmedik patolojiler ile karþý karþýya býrakabilmektedir. Bu da tedavi planlamasýnda standardizasyon yetersizliðine yol açmak-tadýr. Çalýþmadaki malignite tanýlý hastalar da göz önünde bulundurulduðunda çekum rezeksiyonu ile ileokolonik anastomoz yapýlmasý primer çekum patolojisi olan çocuklarda yeterli ve uygun bir tedavi seçeneðidir.

AMAÇ: Hayvan iliþkili ölümler dünya genelinde olduðu gibi Türkiye’de de bir halk saðlýðý problemi olmaya devam etmektedir. Ýnsanlarýn invazyonu nedeni ile doðal yaþam alanlarýnýn daralmasý ve bu alanlarda yapýlan avcýlýk, odunculuk, eðlence ve sportif amaçlý etkinliklerden dolayý insanlarla vahþi hayvanlarýn karþýlaþma olasýlýðýný artýrmaktadýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmamýzda Ocak 2007–Aralýk 2016 tarihleri arasýndaki 10 yýllýk sürede Adli Týp Kurumu Trabzon Grup Baþkanlýðý’nda otopsisi yapýlan toplam 8944 olguya ait adli dosya fiziksel olarak, geriye dönük yöntemle taranmýþtýr. Bu dosyalar içerisinden travmatik hayvan saldý-rýsý nedeniyle öldüðü tespit edilen olgularýn sosyo demografik özellikleri, yaralanmaya neden olan hayvanlarýn cinsleri ve nitelikleri, olay yeri bilgileri, tanýk ifadeleri, saðlýk kuruluþuna ait bilgiler, dýþ muayene ve otopsi bulgularý ve ölüm nedenleri çalýþma kapsamýnda incelenmiþtir.
BULGULAR: Travma nedeniyle ölüme neden olan hayvan türlerine bakýldýðýnda; 15 olgu ile en sýk karþýlaþýlanlarýn sýðýr cinsi büyükbaþ hayvanlar olduðu, ikinci sýklýkta karþýlaþýlan hayvan türünün yedi olgu ile at olduðu, dört olguda ayý, iki olguda kurt, iki olguda da yaban domuzu gibi vahþi hayvan türleri olduðu görülmüþtür.
TARTIÞMA: Otopsi sonuçlarýna göre ölüm nedenlerine bakýldýðýnda; en sýk karþýlaþýlan nedenin göðüs içi kanama ve göðüs içi organ yaralanmasý olduðu, en sýk yaralanan bölgenin göðüs ve sýrt, en sýk yaralama biçiminin ise künt-ezici travma þeklinde olduðu görülmüþtür.

AMAÇ: Diyabetik ayak ülserlerinin cerrahi tedavisinde konservatif deri greftleri ve otolog epidermal aþýlama gibi çeþitli invaziv tedavi sistemleri bulunmaktadýr. Bu çalýþmayla; diyabetik ayak ülseri acil durumlarýnda yeni bir epidermal greft aþýlama sisteminin uygulanabilirliðini deðerlendirmeyi amaçlamaktayýz.
GEREÇ VE YÖNTEM: Hastanemiz acil servise baþvuran ve yazýlý ve imzalý onam formlarý alýnarak otolog epidermal aþýlama sistemi kullanýlmýþ 15 diyabetik ayak ülseri hastasý ile geriye dönük klinik çalýþma planlandý. Hastalarýn uygulama öncesi yara alaný boyutu (cm2), yaranýn yeniden epiteli-zasyonunu tamamlama süresi, hem verici hem de alýcý bölgeler için yaranýn boyutundaki deðiþiklikler, tam dermal yanýt süresi, hastalarýn demografik özellikleri ve komorbiditeleri; “American Society of Anesthesiologists” (ASA) Fiziksel Durum Sýnýflandýrma Sistemi puanlarý, Visual Analog Scale (VAS) kullanýlarak aðrý skorlarý olmak üzere tüm klinik verileri; kaydedildi. Yaþ, cinsiyet, uygulama sonrasý yara alaný (cm2), iyileþme zamaný, ASA ve VAS deðiþkenleri birbirleriyle karþýlaþtýrýlarak istatistiksel olarak analiz edildi. P<0.05 deðeri istatistiksel olarak anlamlý kabul edildi.
BULGULAR: Tam yara iyileþmesi için geçen süre ortalama 5.9 (daðýlým, 4–8) haftaydý. Alýcý yara boyutu ile hastanýn yaþý; her iki yara türünün boyutu (cm2) ile her iki yara türü için tam küçültme süresi (hafta); her iki yara türünün iyileþmesini tamamlama süresi ile her iki cinsiyet arasýnda istatistiksel olarak bir fark yoktu (sýrasýyla, p=0.509, 0.788, 0.233). ASA skorlarý yaranýn tam iyileþmesi için gereken süreyi etkilemedi (p=0.749). TARTIÞMA: Bu çalýþma, diyabetik ayak ülseri olan homojen bir popülasyonda otolog epidermal aþýlama sisteminin etkinliðini deðerlendirmeye çalýþ-mýþtýr. Diyabetik ayak ülseri acilleri olan hastalarda epidermal aþýlama sistemi etkili ve güvenli bir þekilde kullanýlabilir.

AMAÇ: Nötrofil-lenfosit oraný (NLR), trombosit lenfosit oraný (PLR) ve kýrmýzý kan hücresi daðýlým geniþliði (RDW), daha önce farklý hastalýk durum-larýnda bir þiddet göstergesi olarak tanýmlanmýþ iltihap durumunun basit göstergeleridir. Bu çalýþma, bu basit hematolojik indekslerin akut pankreatit (AP) hastalarýnda CRP ve beyaz kan hücreleri gibi geleneksel enflamasyon belirteçleri ve bunlarýn, Akut Pankreatit Þiddeti Ýçin Ýndeksi (BISAP) ve Modifiye Glaskow Prognostik (mGPS) skorlarý ile iliþkisini deðerlendirmektedir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu geriye dönük çalýþma Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Acil Servisi’nde yapýldý. Toplam 171 hasta (erkek/kadýn: 68 [%39.8) / 103 [%60.3)] AP’li ve 59 yaþ ve cinsiyet uyumlu saðlýklý (erkek/kadýn: 23 [%39] / 36 [%61]) kontroller bu çalýþmaya dahil edildi. Hastalar BISAP ve mGPS’ye göre ciddiyet ve istenmeyen sonuçlara göre gruplandýrýldý ve gruplar arasýnda NLR, PLR ve RDW deðerlerini karþýlaþtýrmak için analiz edildi.
BULGULAR: Akut pankreatit hastalarýnýn ve kontrol grubunun ortalama NLR deðerleri sýrasýyla 9.62±6.34 ve 2.04±1.08 (p<0.001) iken, AP has-talarýnýn ve kontrol grubunun ortalama PLR deðerleri sýrasýyla 221.83±122.43 ve 83.30±38.89 idi (p<0.001). RDW dýþýnda, diðer tüm hematolojik indekslerin hastalýk baþlangýcýnda, hem hafif hem de þiddetli hastalýkta yükseldiði (WBC için p<0.05; NLR, PLR ve CRP) tespit edildi. NLR ve PLR, AP ile iliþkili ciddi komplikasyonlarý tahmin etmek için önemli olduðu görüldü.
TARTIÞMA: Bu çalýþma AP’de NLR ve PLR’nin arttýðýný göstermiþtir. Ayrýca kan NLR ve PLR deðerleri, AP ile baðlantýlý hastalýk þiddetini ve olumsuz sonuçlarý tahmin edebilir ve hastalýk ciddiyetini tahmin etmek için yardýmcý bir belirteç olarak kullanýlabilir.

AMAÇ: Antidepresan ilaçlarýn, özellikle seçici serotonin geri alým inhibitörlerinin (SSRI’lar) kullanýmý son yýllarda artmýþtýr. SSRI’larý kullanmak se-rotonin metabolizmasýnda deðiþikliklere neden olabilir. Serotonin, trombosit agregasyonu saðlar, vasküler tonusun düzenlenmesinde ve pýhtýlaþma süreçlerinde rol oynar. Bu çalýþmanýn amacý cerrahi operasyon planlanan olgularda SSRI kullanýmýnýn pýhtýlaþma fonksiyonlarý üzerine etkilerini trom-boelastogram (TEG) ile deðerlendirmek ve kullanmayan olgularla karþýlaþtýrmaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþma, fiziksel durumu Amerikan Anesteziyoloji Derneði (ASA) sýnýflandýrmasýna göre ASA I-II olarak sýnýflandýrýlan 60 hasta için tasarlandý. Ameliyat öncesi hazýrlýk aþamasýnda rutin kan tetkiklerine ek olarak 2 ml tam kan örneði kullanýldý ve TEG analizi yapýldý. Hastalar SSRI kullanýcýsý ve kullanmayan olmak üzere iki gruba ayrýlarak incelendi.
BULGULAR: R deðeri SSRI kullanan grupta anlamlý olarak yüksek izlendi. SSRI kullanan grubun MA deðeri anlamlý olarak düþüktü. Diðer parametre-lerde istatistiksel olarak anlamlý bir fark yoktu. SSRI kullaným süresine göre yapýlan deðerlendirmede, kullaným süresi bir yýldan uzun ve bir yýldan az olanlar arasýnda istatistiksel olarak anlamlý bir fark yoktu.
TARTIÞMA: Tromboelastogram yöntemi ile pýhtýlaþma süreci deðerlendirildiðinde, SSRI kullananlarda pýhtýlaþma baþlangýcýnýn uzadýðý ve trombüs oluþumunun yavaþladýðý görüldü. Sonuçlar kanamanýn tek baþýna SSRI olduðunu ortaya koymadý, ancak sürecin yavaþlatýlmasýnýn özellikle cerrahi operasyonlar için önemli olabileceði sonucuna varýldý.

AMAÇ: Sigmoid volvulus (SV), sigmoid kolonun kendi etrafýnda dönmesi, dünya genelinde nadir bir baðýrsak týkanýklýðý þeklidir. Bu nedenle SV’nin fizyopatolojisi, özellikle tetikleyici faktörler yeterince tanýmlanmamýþtýr. Bu çalýþmanýn amacý, SV’de tetikleyici faktörleri araþtýrmaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Ocak 1986 ile Temmuz 2020 arasýnda, SV’li ardýþýk 416 hastanýn kayýtlarý, ileriye yönelik olarak irdelendi. Kontrol olarak, son 24 ayda volvulus dýþý baðýrsak týkanýklýðý olan ardýþýk 100 hastanýn kayýtlarý ileriye yönelik olarak irdelendi. Premorbid semptomlar olarak akut ishal, ani ve aþýrý beden hareketleri, uzun açlýk süresini takiben aþýrý yemek yeme, öksürük nöbeti ve doðum deðerlendirildi.
BULGULAR: Premorbid semptomlardan bir ile beþ gün süren ishal, (42 hasta, %10,1, p<0.05), ekin biçme (35 hasta, %8.4, p<0.05) ve oruç sonrasý aþýrý yemek yeme (31 hasta, %7.5, p<0.05), SV’de istatistksel olarak belirgin tetikleyici faktörler olarak deðerlendirildi.
TARTIÞMA: Her ne kadar SV’de tetikleyici faktörler hakkýnda literatürde oldukça az çalýþma varsa da, artmýþ baðýrsak hareketliliði, aþýrý beden hare-ketleri ve uzamýþ açlýk süresini takiben aþýrý yemek yeme, SV’nin ortaya çýkmasýnda tetikleyici faktörler olarak görünmektedir.

AMAÇ: Hastalýk profilleri Covid-19 pandemi sürecinde deðiþiklik göstermiþtir. Bu çalýþmada Covid-19 pandemi öncesi ve pandemi süresince akut apandisit olgularýný karþýlaþtýrmayý amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Ýlk Covid-19 olgusunun görüldüðü 11 Mart 2020 ve 11 Mayýs 2020 arasýnda ve geçen yýlýn ayný döneminde toplamda 130 hasta akut apandisit tanýsý ile ameliyat oldu. Hastalarýn verileri hastanenin elektronik arþivinden elde edildi. Bu hastalar iki gruba ayrýldý; pandemik grubu ve pandemik öncesi grup. Pandemi grubunda 46 hasta, pandemik öncesi grupta 84 hasta yer aldý. Ýki grup yaþ, cinsiyet, þikayetlerin süresi, hastanede kalýþ süresi, beyaz küre sayýmý, C-reaktif protein düzeyi ve ameliyat sonrasý komplikasyonlar açýsýndan karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Karýn aðrýsýnýn baþlangýcý ve baþvuru arasýnda geçen ortanca gün pandemi grubunda 6.5 gündü. Oysa ki bu süre pandemik öncesi grupta üç gündü (p<0.001). Diðer parametreler gruplar arasýnda istatistiksel olarak farklý deðildi (p>0.05).
TARTIÞMA: Covid-19 pandemi periyodu süresince hastaneye baþvurularda gecikme dikkat çekmiþtir. Ancak gecikmiþ tedavi kliniðe daha ciddi has-talýk olarak yansýmamýþtýr.

AMAÇ: Komplike apandisitin erken ve doðru ameliyat öncesi tanýsý için yeni bir biyokimyasal belirteç olarak hiponatreminin eriþkin popülasyonunda prediktif deðerinin araþtýrýlmasýdýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Akut apandisit tanýsý ile ameliyat edilen ve intraoperatif olarak perforasyon tanýsý alan 732 hasta geriye dönük olarak deðerlendirildi. Perfore ve perfore olmayan apandisitli hastalarýn serum sodyum, C-reaktif protein (CRP) ve lökosit deðerleri karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Perfore apandisit hastalarý istatistiksel olarak daha düþük serum Na deðerlerine sahipti (p<0.001). Buna benzer olarak perfore apandisit hastalarý olmayanlara göre daha yüksek serum CRP deðerlerine sahipti (p<0.001). Perfore akut apandisit tanýsý konan hastalarda plazma sodyum konsantrasyonunun duyarlýlýðý %63, özgüllüðü %66 idi. Plazma sodyum konsantrasyonunun ≤137.5 mEq/L eþik deðeri, mümkün olan en iyi duyarlýlýðý ve özgüllüðe sahipti.
TARTIÞMA: Hiponatremi, perfore apandisitin yeni bir belirtecidir ve bu nedenle apandisit ile uyumlu klinik prezentasyonu olan hastalarda komplikasyon þüphesi var ise serum sodyum düzeyi ölçümü dikkate alýnmalýdýr.

AMAÇ: Kalp hýzýnýn sistolik kan basýncýna oraný olarak tanýmlanan “þok indeksi”, acil durumlardaki hastalarýn dolaþým yetersizliðine iþaret eden basit ve güvenilir bir göstergedir. Hemorajik þok, sepsis, travma ve acil triajda etkinliði gösterilmiþtir. Bu çalýþma, þok indeksinin acil cerrahi sonrasý yoðun bakýma yatan hastalarda 28 günlük sað kalýmý öngörebilme kabiliyetini incelemek amacýyla planlanmýþtýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþma bir üniversite hastanesinin 20 yataklý yoðun bakým kliniðinde yürütüldü. 1 Ocak 2017–31 Aralýk 2019 tarihleri ara-sýnda, acil cerrahi sonrasý yoðun bakýma yatan hastalarýn kayýtlarý geriye dönük olarak tarandý. Yaþý <18 ve >90 olanlar, elektif cerrahiler, verilerinin kullanýmý için yazýlý onamý bulunmayanlar, verileri veya takibi eksik olan hastalar çalýþma dýþý tutuldu. Hastalarýn yaþý, cinsiyeti, cerrahi türü, eþlik eden medikal durumlarý, yoðun bakým mekanik ventilatör süreleri, yatýþ süreleri ve 28 günlük sað kalýmlarý kaydedildi. Seçilmiþ ameliyat öncesi ve sonrasý laboratuvar parametreleri (Hb, PLT, INR, pH) toplandý, SOFA skor ve þok indeksleri hesaplandý. Veriler sað kalým ile iliþkileri açýsýndan, %95 güven aralýðý ve p<0.05 anlamlýlýk düzeyleri kullanýlarak, istatistiksel olarak karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Hastalarýn sað kalým oraný %95 idi. Abdominal and gastrointestinal cerrahiler olgularýn %47’sini oluþturmaktaydý. En sýk eþlik eden týbbi durumlar kardiyovasküler ve pulmoner hastalýklardý. Ýstatistiksel analizlerde, cerrahi türü veya eþlik eden týbbi hastalýklarýn sonlaným üzerine bir etkisi gösterilmedi. Hastalarýn ortalama yatýþ süresi 2.3 gündü. Ortalama mekanik ventilatör süresi 23 saat olup, sað kalan hastalarda bu süre belirgin olarak daha kýsaydý (p<0.001, t=-7.5). Ameliyat sonrasý yüksek Hb düzeyleri sað kalým ile iliþkiliydi (p=0.020, t=2.4). Ameliyat sonrasý INR yüksekliði sað kalým için negatif bir belirteçti (p=0.025, t=-2.3). Hem ameliyat öncesi hem de sonrasý pH düzeyleri önemli ölçüde sað kalým belirleyi-cisiydi (p=0.001, t=1.9 ve p<0.001, t=7.1). Ameliyat sonrasý þok indeksi deðerlerinin düþük olmasý mekanik ventilatör süresinin kýsa olacaðýna iþaret etmekteydi (p=0.010, t=1.9). Þok indeksinin Ameliyat öncesi ve özellikle de ameliyat sonrasý dönemde düþük olmasý ile sað kalým arasýnda belirgin bir iliþki gösterildi (p=0.001, t=-1.6 ve p=0.001, t=-2.9).
TARTIÞMA: Bu çalýþma, yoðun bakýma yatan acil cerrahi hastalarýn “þok indeksi” deðerlerinin hasta sað kalýmýný öngörmede oldukça baþarýlý olduðunu ortaya koymaktadýr. Biz, literatürün tozlu raflarýnda unutulmuþ olan “þok indeksinin” hak ettiði önemi göremediðine inanmaktayýz. Þok indeksi basit, kullanýþlý, güvenilir ve maliyet etkinliði oldukça yüksek bir deðerlendirme yöntemidir. Farklý hasta gruplarýnda þok indeksinin uygulanabilirliðini ve güvenilirliðini deðerlendirecek, daha geniþ, ileriye yönelik randomize kontrollü çalýþmalarýn planlanmasýna ihtiyaç vardýr.

AMAÇ: Travmatik rektal yaralanmalar nadir görülür ve çeþitli sebeplere baðlý oluþabilir. Nedenine bakýlmaksýzýn yüksek morbiditeye neden olur, fistül ve/veya stomadan kaçýnabilmek için zamanýnda müdahale edilmesi gereklidir. Çalýþmamýzda güncel literatür bilgisi ýþýðýnda perineal ve sfinkter yaralanmasý olmadan oluþan izole rekto-vajinal septum yaralanmalarýna tedavi yaklaþýmlarýmýzý sunmayý amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Ocak 2015 ve Ocak 2020 arasýnda merkezimizde gerçekleþen ve canlý doðumla sonuçlanan spontan vajinal doðum sonuçlarý geriye dönük olarak analiz edildi. Ýzole rekto-vajinal yaralanmasý olan hastalarýn sonuçlarý demografik özellikleri, obstetrik bilgileri, travma, yaralan-manýn sýnýflamasý, erken ve geç sonuçlara göre deðerlendirildi.
BULGULAR: Ýzole septum yaralanmasý 12 kadýnda (%0.06) saptandý. Rosenshein sýnýflamasýna göre dokuz hastada (%75) tip III, iki hastada (%16.6) tip IV ve bir hastada (%8.3) tip V yaralanma olduðu tespit edildi. Tüm hastalarda vajina eksplorasyonunun izin verdiði ölçüde sýnýrlý tutularak erken cerrahi müdahale ile transvajinal primer tamir uygulandý.
TARTIÞMA: Vajinal doðum sonrasý detaylý perineal deðerlendirmeyi takiben eþ zamanlý rektal muayene de mutlaka yapýlmalýdýr. Erken dönemde saptanabilen doðum iliþkili rektal yaralanmasý olan uygun hastalarda stoma uygulanmadan yapýlacak primer tamir en iyi seçenek olabilir.

AMAÇ: Harris Kalça Skoru (HKS), Modifiye HKS (MHKS) ve Oxford Kalça Skorlarý (OKS) primer total kalça protezi sonrasý fonksiyonel sonuçlarý deðerlendirmek için tasarlanmýþtýr. Bu çalýþmanýn amacý, primer total kalça protezi, revizyon total kalça protezi, Crowe 4 geliþimsel kalça displazisi son-rasý total kalça protezi ve kalça kýrýðý sonrasý hemiartroplasti uygulanan hastalarda HKS, MHKS ve OKS skorlarýnýn korelasyonunu deðerlendirmektir. GEREÇ VE YÖNTEM: Üç yüz doksan dokuz hastanýn (254 kadýn, 145 erkek) 128’i primer total kalça protezi, 36’sý revizyon total kalça protezi, 200’ü kalça kýrýðý sonrasý hemiartroplasti ve 35’i femoral kýsaltma osteotomisi ile total kalça protezi idi ve minimum 24 ay takip edildi. Her bir hasta için HKS, MHKS ve OKS skorlarý hesaplandý ve aralarýndaki korelasyonlarý analiz edildi.
BULGULAR: Tüm hastalarýn ortalama yaþý 67.5±14.3, ortalama HKS, MHKS ve OKS skorlarý ise 74.9±17.9, 75.7±18.7 and 38.7±12.5 idi. Tüm popülasyonda HKS ve MHKS arasýnda güçlü bir korelasyon mevcut idi (r=0.995, p=0.000). Ayný þekilde HKS ve OKS arasýnda (r=0.995, p=0.000) ve HKS ve OKS arasýnda da (r=0.845, p=0.003) güçlü bir korelasyon mevcut idi. Altgrup analizlerinde primer total kalça protezi, revizyon total kalça protezi, kalça kýrýðý sonrasý hemiartroplasti ve femoral kýsaltma osteotomisi ile total kalça protezi gruplarýnda da HKS ve MHKS arasýnda güçlü bir korelasyon saptandý (r=0.984, p=0.000; r=0.977, p=0.000; r=0.984, p=0.000; r=0.995, p=0.000). HKS ve OKS arasýnda da revizyon kalça protezi dýþýndaki alt gruplarda anlamlý korelasyon saptandý (r=0.851, p=0.023; r=0.587, p=0.069; r=0.989, p=0.002; r=0.965, p=0.000).
TARTIÞMA: MHKS ve OKS arasýndaki korelasyonu deðerlendiren ilk çalýþma olmuþtur. Bulgularýmýz hemiartroplasti, primer ve revizyon kalça protezi ve femoral kýsaltmalý kalça protezi sonrasý fonksiyonel sonuçlarýn deðerlendirilmesinde MHKS ve OKS’nin kullanýþlý skorlama olduðunu gösterdi.

AMAÇ: Fraility endeksinin son versiyonu olan 5 faktörlü modifiye Fraility Ýndeks, hastalarýn komorbidite durumlarýný puanlayarak tedavi sonrasý komplikasyon riskini hesaplayan bir araçtýr. Çalýþmamýzda, mFI-5’nin geriatrik ayak bileði kýrýklý hastalarda komplikasyonlarý öngörmedeki etkinliðini deðerlendirmeyi amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: 2015–2020 yýllarý arasýnda hastanemizde tedavi görmüþ 65 yaþ üzeri ayak bileði kýrýðý olan toplam 94 hasta incelendi. Weber tip A, B, C kýrýklar çalýþmaya dahil edildi. Her hasta için diyabetik durum, kronik obstrüktif akciðer hastalýðý, konjestif kalp yetersizliði, ilaç gerektiren hipertansiyon ve fonksiyonel durumu sýnýrlandýran baðýmsýzlýktan oluþan komorbidite durumlarý için mFI-5 hesaplandý. Multivaryans lojistik regresyon modelleri, mFI-5 puanýný olumsuz sonuçlarýn bir öngörücüsü olarak deðerlendirmek için kullanýldý.
BULGULAR: Yeniden yatýþ oraný, yara yeri enfeksiyonu, hayatý tehdit eden týbbi komplikasyonlar ile herhangi bir komplikasyon olup olmama du-rumunda, mFI-5 in bu komplikasyonlarý ön görmede etkili olduðu gözlenmiþtir (p<0.05). Herhangi bir komplikasyon olup olmama durumu ön görmede mFI-5 ile BMÝ, ASA, Age, hastanede yatýþ süresi ve operasyon süresi kýyaslandýðýnda mFI-5 in komplikasyonlarý öngörmede daha etkili bir araç olduðu gözlenmiþtir (p<0.05, OR=2.726, %95 Confidence Interval=1.285–5.783).
TARTIÞMA: MFI-5, geriatrik ayak bileði kýrýklarý sonrasý oluþabilecek komplikasyonlarý tahmin etmek için hassas bir araçtýr. MFI-5’i oluþturan 5 komorbidite, hasta öyküsü aracýlýðýyla kolayca elde edilir, bu da onu yüksek riskli hastalarý tanýmlamak, ameliyat öncesi riskleri belirlemek ve saðlýk hizmetini iyileþtirmek için pratik bir klinik araç haline getirir.

AMAÇ: Genel eklem hipermobilitesi (GEH), ön çapraz bað (ÖÇB) yaralanmasý ve ÖÇB greft yetmezliði için bir risk faktörüdür. Bu hastalarda ÖÇB rekonstrüksiyonuna ilaveten anterolateral ligament rekonstrüksiyonu ya da internal breysi (ALL-ÝB) önerilmektedir. Bu geriye dönük çalýþmanýn amacý, GEH olan hastalarda izole ÖÇB rekonstrüksiyonu ve kombine ÖÇB rekonstrüksiyonu- ALL-ÝB uygulamasýnýn fonksiyonel sonuçlarýný, re-rüptür ve rezidüel instabilite oranlarýný karþýlaþtýrmaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmaya 2015–1019 yýllarý arasýnda Beighton-Horan kriterlerine göre GEH tanýsý konulan ve dahil edilme kriterlerini karþýlayan 68 hasta dahil edildi. En az iki yýllýk takip süresi bulunmayan hastalar çalýþmaya dahil edilmedi. Grup 1’de izole ÖÇB rekonstrüksiyonu ve grup 2’de ise kombine ÖÇB rekonstrüksiyonu ve ALL-ÝB yapýlan hastalar yer aldý. Takiplerde hastalarýn ameliyat öncesi ve sonrasý fizik muayene sonuçlarý ile anteroposterior stabilite (KT-1000) ve diz skorlarý kaydedildi. Tüm muayene ve ölçümler tek hekim tarafýndan yapýlmýþtýr.
BULGULAR: Grup 1 ve 2 sýrasýyla 37 ve 31 hastadan oluþuyordu. Ortalama takip süresi sýrasýyla 30.1±4.1 ve 28.1±2.9 aydý. Ameliyat sonrasý, grup 2’de yer alan hastalarýn pivot-shift testi ile daha iyi rotasyonel stabiliteye sahip olduklarý görüldü (p=0.02). KT-1000 artrometri ile yapýlan ölçümlerde grup 2’de anteroposterior stabilitenin anlamlý derecede daha iyi olduðu görüldü (p=0.01). Ancak gruplar arasýnda benzer fonksiyonel sonuçlar (Lysholm için p=0.14, Cincinnati için p=0.11 ve IKDC içi p=0.19) ve benzer re-rüptür oranlarý olduðu görüldü (p=0.41).
TARTIÞMA: Hipermobil hastalarda kombine ÖÇB rekonstrüksiyonu ve ALL-ÝB daha iyi rotasyonel ve anteroposterior stabilite saðladýðý görülmüþtür. Ancak daha geniþ hasta çalýþmalarý ve ileriye yönelik randomize kontrollu çalýþmalarla tekniðin ve sonuçlarýnýn doðrulanmaya ihtiyacý vardýr.

AMAÇ: Kliniðimize Mart 2010–Aralýk 2019 tarihleri arasýnda toraks travmasý sonucu müracaat etmiþ 412 olgu geriye dönük olarak incelenerek, künt ve penetran toraks travmalarý sonucu geliþen geç komplikasyonlar deðerlendirilmiþ ve travmayla ilgilenen hekimlere bu komplikasyonlarýn yönetimi için bir öngörü sunulmasý amaçlanmýþtýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Dört yüz on iki toraks travmalý olgudan bu çalýþmanýn ana temasýný oluþturan geç dönem komplikasyon geliþmiþ 62 olgu (%15.04) yaþ, cinsiyet, travma tipi, travma nedeni, travmanýn ilk geliþtiði dönemde geliþen toraks patolojileri ve yandaþ organ patolojileri, geliþen geç dönem komplikasyonlarý ve bunlara yönelik tedavi yöntemleri ile mortalite açýsýndan incelendi.
BULGULAR: Toraks travmasýna baðlý geç komplikasyon geliþmiþ 62 olgunun 47’si (%75.80) erkek, 15’i (%24.20) kadýn, yaþ ortalamasý 56.98±21.22 olarak tespit edildi. Posttravmatik geç dönem komplikasyon geliþen olgularýn travma tipi deðerlendirildiðinde künt travmalarýn %90.33 (n=56), penetran travmalarýn %9.47 (n=6) oranýnda olduðu ve künt travma olgularýnda en sýk nedenin trafik kazasý (%66.07), penetran travmalarda ise delici-kesici alet yaralanmasý (%83.33) olduðu saptandý. En sýk geliþen toraks patolojisi künt travmalarda pulmoner kontüzyon (%75), penetran travmalarda ise hemopnömotoraksdýr (%66.66). Gruplar ayrý ayrý incelendiðinde penetran travmalar için en sýk görülen geç dönem komplikasyon retansiyone hemotoraks (%66.66) iken, künt travmalý olgularda en sýk (%41.07) pnömonidir. Retansiyone posttravmatik hemotoraks tablosu ile gelen hastalarýn 17’sinde video yardýmlý torakoskopik cerrahi, sekiz olguya torakotomi uygulandý. Posttravmatik ampiyemle gelen olgularýn yedisine torakoskopi, dört olguya torakotomi ile dekortikasyon yapýldý. Geç komplikasyon geliþen olgularýn altýsý hayatýný kaybetdi. Mortalite oraný %9.67’dir. Mortalite geliþen olgularýn %83.33’ünde geç komplikasyon türü olarak pnömoni tespit edildi.
TARTIÞMA: Travma ile ilgilenen hekimlerin, ilk bakýda tespit edemeyecekleri ve daha sonra karþýlarýna gelebilecek geç dönem komplikasyonlar açýsýndan, hastanýn yaþý, tavma tipi baþta olmak üzere birçok etken faktörü gözününde bulundurarak hastasýnýn tedavi modalitelerini belirlemeleri uygun olacaktýr.

AMAÇ: Cerrahi tedavi yapýlan izole medial malleol kýrýklarýnda kanüllü vida, Kirschner teli fiksasyonu ile beraber mini plak vida kombinasyonunu deðerlendirmektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: A grubunda medial malleol kýrýðý 4 mm kanülle vida ve Kirschner teli ile fikse edilmiþ grup, B grubunda ise medial malleol kýrýðý 4 mm kanüllü vida ve Kirschner teli ile fikse edilen ve ekstra stabilite için mini plak ile fiksasyon yapýlan gruptur. AOFAS skorlamasý ameliyat sonrasý 2, 6 ve 12. ayda alýnan skorlar göz önüne alýndý. Medial malleol üzerinde palpasyonla hassasiyet ameliyat sonrasý 12. ayda VAS of pain skalasý ile deðerlendirildi.
BULGULAR: Ýndependent t samples teste göre A ve B grubu arasýnda istatistiksel anlamlý bir fark vardýr (p<0.05). Ameliyat sonrasý altýncý ayda A grubu ile B grubu arasýnda independent t samples teste göre istatistiksel olarak anlamlý fark yoktur (p=0.27). Ameliyat sonrasý 6, 12 ve 24. ayda A grubu ile B grubu arasýnda independent t samples teste göre istatistiksel olarak anlamlý fark yoktur. Ýki grup arasýnda VAS of pain skorunda Fisher’s exact testine göre istatisksel olarak anlamlý fark bulunamadý.
TARTIÞMA: Medial malleol kýrýklarýnda kanulle vida, K-teli ile primer tespit edilen miniplak ile ek stabilte saðlanan olgularda erken dönem sonuçlarý ve erken dönemde günlük hayata dönüþ sadece kanülle vida ve K-teli yapýlan olgulara göre daha iyi ve hýzlýdýr. Orta dönemde iki teknik arasýnda anlamlý bir fark yoktur.

AMAÇ: Renal iskemi-reperfüzyon hasarý, böbrek cerrahilerinin yaný sýra travma ve þok gibi klinik durumlarda akut böbrek yetersizliðinin en sýk nedenidir. Okserutin, flavonoid ailesinin bir üyesidir ve antioksidan özelliklere sahiptir. Bu çalýþmanýn amacý, okserutinin renal iskemi-reperfüzyon hasarý üzerinde koruyucu etkisinin olup olmadýðýný araþtýrmaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Yirmi sekiz erkek Wistar albino sýçaný rastgele üç gruba ayrýldý: Sham kontrol grubu (n=8), renal iskemi-reperfüzyon hasarý grubu (n=10) ve renal iskemi-reperfüzyon hasarý + okserutin grubu (n=10). Renal iskemi-reperfüzyon hasarý sol renal arterin 30 dakika klemplenmesi ve ardýndan bir saatlik reperfüzyon periyodu ile saðlandý. Daha sonra histopatolojik ve biyokimyasal inceleme için kan örnekleri ve sol böbrek dokusu örnekleri alýndý. Kan örneklerinde, böbrek fonksiyonunun göstergesi olan kan üre nitrojen, üre, kreatinin ve sistatin C düzeyleri ile enflamasyonun bir göstergesi olan tümör nekroz faktör-alfa deðerleri incelendi. Oksidatif stresin göstergeleri olan total antioksidan kapasite ve total oksidan kapasite böbrek dokularýnda incelendi. Böbrek hasarýnýn bir göstergesi olan apoptotik indeks ve ayrýca histopatolojik deðiþiklikler böbrek dokularýnda deðerlendirildi.
BULGULAR: Apoptotik indeks, total oksidan kapasite, tümör nekroz faktör-alfa, kan üre nitrojen ve üre düzeyleri renal iskemi-reperfüzyon hasarý + okserutin grubunda renal iskemi-reperfüzyon hasarý grubuna göre daha düþüktü (p<0.05). Sonuçlar, okserutinin histopatolojik ve biyokimyasal özelliklerinin sýçanlarý renal iskemi-reperfüzyon hasarýndan koruduðunu gösterdi.
TARTIÞMA: Bu çalýþmada elde edilen bulgular profilaktik okserutin uygulamasýnýn renal iskemi-reperfüzyon hasarýnýn neden olduðu apoptoz ve böbrek yetersizliði üzerinde koruyucu etkileri olduðunu göstermektedir. Bu nedenle okserutin, renal iskemi-reperfüzyon hasarýnýn tedavisinde etkili bir profilaktik ajan olarak kullanýlabilir.

AMAÇ: Appendiks neoplazileri gastrointestinal sistemin nadir görülen tümörleridir. Bunlar içinde adenokanser, musinoz neoplazm ve nöroendokrin tümörler sýk olarak karþýmýza çýkar. Taný genellikle ameliyat sonrasý histopatolojik inceleme sonrasý konur. Bu çalýþmada, insidental olarak taný konan appendiks neoplazilerinin epidemiyolojisini, patolojik subtiplerini ve tedavi modalitelerini araþtýrmayý amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Nisan 2010–Aðustos 2020 tarihleri arasýnda apendektomi yapýlan 2821 hasta geriye dönük olarak deðerlendirildi. Hastalarýn demografik verileri, ameliyat öncesi klinik ve radyolojik bulgularý, ameliyat bulgularý, histopatoloji sonuçlarý, ek ameliyat ve týbbi tedavi uygulamalarý geriye dönük olarak hasta dosyalarýndan toplandý.
BULGULAR: Çalýþmaya dahil edilen hastalarýn %1.06’sýnda appendiks neoplazmý saptandý. Ortalama yaþ 44.6±17.5 (daðýlým, 17–83) olarak bulundu. Hastalardan sekizi nöroendokrin tümör, yedisi adenokanser, ondördü müsinöz neoplazi ve biri nöroma tanýsý almýþtý.
TARTIÞMA: Appendiks neoplazileri genellikle asemptomatik ve sýklýkla ameliyat sonrasý histopatolojik inceleme ile taný alan tümörlerdir. Patoloji adenokanser ise tedavide sað hemikolektomi önerilirken nöroendokrin tümörlerin tedavisi tümör boyutu, yerleþimi, mezoappendiks invazyonu ve lenf nodu tutulumu gibi faktörlerden etkilenir. Musinöz neoplazm varlýðýnda patolojik alt tipe ve tutuluma göre cerrahi yöntem belirlenir. Patolojik inceleme sonucu tümör saptanan hastalarda ek tedavi ve takip gereksinimi apendektomi sonrasý histopatolojik sonucun takip edilmesi gerekliliðini bir kez daha vurgulamaktadýr.

AMAÇ: 30 Ekim 2020’de meydana gelen depremin yýkýcý özellikleri ile hem hastane öncesi hem de pandemi yoðunluðu yaþayan hastane ve acil servis organizasyonu hakkýnda bildirim yaparak afet yönetimi konusunda güncel bir kaynak saðlamak için bu çalýþma yapýldý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu çalýþma çok merkezli, kesitsel geriye dönük olarak 2020 Ege Denizi - Ýzmir depreminden etkilenen olgular üzerinde ger-çekleþti. Deprem bölgesinde yer alan iki hastane ile ambulans servisi verileri deðerlendirildi.
BULGULAR: Çalýþmaya dahil edilme kriterlerine uygun 313 (%60.4’ü kadýn) hasta alýndý. En küçüðü altý aylýk bebek, en büyüðü 91 yaþýnda olmak üzere çalýþmaya katýlanlarýn yaþ ortalamasý 38.0±21.0 olarak saptandý. Depremden etkilenenlerin %41.5’inin ilk üç saat içinde acil servislere geldiði ve ilk saatlerde en fazla sarý triyaj kodlu hastalarýn olduðu saptandý. Göçük altýndan kurtarýlan hastalar deðerlendirildiðinde %35.2’si sað olarak taburcu edildi. Göçük altýndan 24 saat sonra sað kurtarýlarak taburcu edilen toplam dört hasta (üçü 48 saatten fazla olmak üzere- en uzun göçük altýnda kalma süresi 91 saat) vardý. Acil servislere geldiðinde sað olan hastalarýn 32’sinde (%15.9) rabdomiyoliz olduðu, dört (%1.9) hastaya akut böbrek yetersizliðine baðlý acil serviste hemodiyaliz yapýldýðý, sekiz (%3.8) hastaya fasyotomi ve amputasyon gibi diðer acil operasyonlara alýndýðý saptandý. Olay yerinde, hastane öncesi ve hastane sonrasý toplam 122 hastanýn öldüðü 191 hastanýn da hastanelerden taburcu edildiði saptandý. Acil servisten 139 hasta taburcu olduðu, 15 hastanýn yoðun bakým yatýþý, 41 hastaya servis yatýþý verildiði 112 hastanýn ilk deðerlendirme sonrasý doðrudan morglara alýndýðý saptandý. Ýzmir depreminde 500’den fazla bina aðýr hasar aldý ancak ölümlerin çoðunluðu birbirine çok yakýn lokalizasyonda olan çok katlý dokuz binanýn yýkýlmasý sonrasý olduðu saptandý.
TARTIÞMA: Deprem gibi yýkýcý bir felaketin ardýndan yaþanýlan ilk saatler, hem arama-kurtarma hem de acil týp sistemi için çok önemlidir. Acil servis-ler deprem gibi afet durumlarý için doðru kayýt, doðru veri giriþi, doðru triyaj, yeterli kaynak, yeterli ekip, yeterli ekipman sayýsý ile yeterli tedavi alanlarý konusunda hazýr olmalý, afet konusunda yeterli eðitim verilmeli, uygulanabilir afet yardým planlarý hazýrlanmalý ve düzenli tatbikatlar yapýlmalýdýr.

AMAÇ: Donmaya baðlý yaralanmalar, acil týbbýn en karmaþýk ve güncel sorunlarýndan biri olmaya devam etmektedir. Sýcak iklime sahip bölgelerde, donmaya baðlý yanýklarý daha az sýklýkta olup, özellikle bölgemizde daha çok erkeklerin karþýlaþtýðý bir travmadýr. Hastalarýn çoðu saðlýk merkezlerine ve yanýk merkezlerine erken dönemde ulaþýmda sorun yaþamaktadýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Gazi Yaþargil Eðitim ve Araþtýrma Hastanesi Yanýk Merkezi’ne donmaya baðlý yaralanmalar nedeniyle baþvuran yaþlarý 13 ila 82 arasýnda deðiþen 16 kiþi geriye dönük olarak incelendi. Yaþ, cinsiyet, yaralanma süresi, ekstremite yaralanmalarý, bakteriyolojik incelemeler ve hastalarýn genel ýsýnmasý dahil olmak üzere her hastaya ait veriler hastalarýn dosyalarýndan ve bilgisayar kayýtlarýndan elde edildi.
BULGULAR: Travmalý tüm hastalara ilk müdahale yapýldýktan sonra yaralanan bölgede dolaþým bozukluðu belirlendi ve buna göre tedavi saðlandý. Bu hastalarýn tedavisi çok uzun ve pahalý operasyonlar gerektirdi ve bu da çoðu kez engelli olmalarýna neden oldu.
TARTIÞMA: Soðuk kýþ aylarýnda, bilinçsiz buz kullanýmý ve Türkiye sýnýrýndaki daðlardan kaçak geçiþler nedeniyle sýklýkla derin donma yanýklarý görülmektedir.

AMAÇ: Dünyada çocuklardaki abdominal cerrahinin en sýk nedeni akut apandisittir (AA). Bilim ve teknolojideki geliþmelere raðmen günümüzde hala AA teþhisi zordur ve sonuçta komplikasyonlar da sýktýr. Komplike apandisitin erken tespit edilmesi, cerrahi planlamasý, sonraki tedaviler ve hastalýðýn seyrini tahmin etmede büyük önem taþýmaktadýr. Ýmmatür granülosit (IG), enflamasyonun ciddiyetini tahmin etmede geleneksel enflamasyon belir-teçlerine göre yeni ve daha etkin bir belirteçtir. Amacýmýz AA taný ve þiddetinde IG etkinliðini belirlemektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu ileriye yönelik çalýþmamýza AA teþhis edilen 88 hasta grubu ve 58 saðlýklý çocuktan oluþan kontrol grubu dahil edildi. Pa-tolojik olarak doðrulanmýþ AA hastalarý akut basit apandisit (ABA) ve akut perfore apandisit (APA) olarak iki alt gruba ayrýldý. Gruplarýn demografik özellikleri, beyaz kan hücresi (WBC), nötrofil-lenfosit oraný (NLO), ortalama trombosit hacmi (MPV), IG% ve C-reaktif protein (CRP) deðerleri analiz edildi. Parametrelerin taný doðruluklarýný ve öngörücü performanslarýný karþýlaþtýrmak için receiver operating characteristics (ROC) analizi kullanýldý. BULGULAR: AA hastalarýnýn IG, WBC sayýsý, NLO ve MPV deðerleri kontrol grubuna göre daha yüksekti (sýrasýyla, p=0.28, p=0.22, p<0.001, p=0.001). ABA ile APA arasýnda bakýlan enflamatuvar belirteçlerden sadece IG% diðer belirteçlere göre istatistiksel olarak anlamlý þekilde farklýlýk gösteriyordu (p<0.001). ROC analizinde IG’nin APA varlýðý için en uygun kestirim deðerinin >%0.2 olarak tespit edildi (duyarlýlýk %81.8, özgüllük %85.2, EAA: 0.83).
TARTIÞMA: Bu çalýþmada, daha yüksek IG düzeylerine sahip AA’lý hastalarda perforasyon geliþme olasýlýðýnýn daha yüksek olabileceðini gösterdik. Klinisyenlere çocuk acil servisinde yüksek riskli AA hastalarýný tespit etmelerine yardýmcý olmak için fizik muayene, görüntüleme çalýþmalarý ve labo-ratuvar testleriyle birlikte IG deðerlerini kullanýlmasýný öneririz.

AMAÇ: Ameliyat sonrasý aðrý, açýk kalp ameliyatlarýnda solunum sistemi baþta olmak üzere birçok organ fonksiyonlarýný ve mortaliteyi etkiler. Geri-atrik hastalar açýk kalp cerrahisi sonrasý daha fazla organ disfonksiyonu ve mortalite riski altýndadýrlar. Açýk kalp cerrahisi geçiren geriatrik hastalarda torasik epidural analjezi (TEA) ve intravenöz analjezinin kýsa dönem sonuçlarýný ve mortalitesini karþýlaþtýrmayý amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu çalýþmaya 2010–2020 yýllarý arasýnda açýk kalp cerrahisi geçiren 65 yaþ üstü hastalar alýndý. Hastalar torasik epidural analjezi uygulananlar (Grup E) ve intravenöz parasetamol veya tramadol veya deksmedetomidin uygulananlar (Grup I) olmak üzere iki gruba ayrýldý. Has-talarýn ameliyat sonrasý sedasyon ve analjezi gereksinimleri, mekanik ventilasyon süreleri, kan glukoz düzeyi, karaciðer ve böbrek fonksiyon testleri, geliþen komplikasyonlar, yoðun bakýmda ve hastanede kalýþ süreleri ve mortalite oranlarý karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Çalýþmaya 408’i Grup E, 140’ý Grup I olmak üzere toplam 548 hasta dahil edildi. Gruplar arasý karþýlaþtýrmalar sonucunda sedasyon gereksinimi, analjezi gereksinimi, mekanik ventilasyon süresi, ekstübasyon sonrasý yüz maskesi oksijen gereksinimi, noninvaziv mekanik Grup E’de ventilasyon ihtiyacý, yeniden entübasyon gereksinimi ve kan þekeri düzeyi Grup I’e göre daha düþük bulundu. Ayrýca yoðun bakýmda geçirilen süreler ve hastanede kalýþ süreleri Grup E’de Grup I’e göre daha düþük bulundu. Hastane mortalitesi açýsýndan iki grup arasýnda fark bulunmadý. TARTIÞMA: Torasik epidural analjezi, açýk kalp cerrahisi geçiren yaþlý hastalarda oluþturduðu analjezi ve sedasyon ile daha iyi solunumsal durum ve kan þekeri regülasyonu saðlayarak yoðunbakým ve hastanede kalýþ süresini kýsaltmýþtýr.

AMAÇ: Akut apandisitler her yaþ grubunu ve her iki cinsiyeti de içerisine alan toplumda yaygýn görülen bir hastalýk olup akut batýnýn en sýk sebep-lerinden biridir. Komplike ve non-komplike ayrýmýnýn ameliyat öncesinde yapýlmasý önemlidir. Çalýþmanýn amacý, acil servise akut apandisit ile gelen hastalarda, hastalýðýnýn komplike veya non-komplike olduðunu belirlemede kullanýlabilecek laboratuvar parametrelerinin saptanmasýdýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmaya, Mayýs 2019–Kasým 2020 tarihleri arasýnda, acil genel cerrahi servisine baþvurmuþ, apandisit tanýsý konulmuþ, kadýn ve erkek hastalar alýndý. Hastalara ait demografik veriler (yaþ, cinsiyet, protokol numaralarý), tam kan sayýmlarý (DNI [Delta nötrofil indeks], hemoglobin, monosit, nötrofil, eozinofil, bazofil, trombosit, platelet distribution width [PDW], mean platelet volume [MPV], reticulocyte distribu-tion width [RDW]), biyokimyasal parametreleri [amilaz, direk bilirubin, indirek bilirubin, albumin, kalsiyum], laktat dehidrogenaz [LDH]), muayene muayene bilgileri hastane otomasyon sisteminden elde edilip SPSS programý ile kayýt altýna alýndý. Komplike ve non-komplike olarak iki gruba ayrýlan hastalarýn parametreleri karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Komplike ve nonkomplike hasta gruplarý karþýlaþtýrýldýðýnda; beyaz küre, monosit, nötrofil, DNI, total bilirubin ve direkt bilirubin deðer-leri açýsýndan istatistiki fark saptanmýþtýr (p deðerleri sýrasý ile; <0.001, 0.003, <0.001, <0.001ve 0.008’dir).
TARTIÞMA: Akut apandisitte, komplike ve non-komplike ayrýmýný yapmada, laboratuvar parametreleri olarak WBC, monosit, nötrofil, eozinofil, DNI, bilirubin deðerleri kullanýlabilir.

Özofagus kanseri nedeni ile oral alýmý olmayan COVID-19 tanýlý olguda, COVID-19 tedavisi baþlanabilmesi için yapýlan gastrostomi prosedürü ve pandemi rehberleri eþliðinde uygulanan COVID-19 protokollerini sunmayý amaçladýk. Elli beþ yaþýnda özofagus skuamoz hücreli karsinom yeni tanýlý kadýn hasta neoadjuvan kemoradyoterapi öncesi özofagusta tam obstrüksiyon nedeniyle oral alamadýðý için cerrahi gastrostomi açýlmasý için konsülte edildi. Kliniðimize baþvuru anýnda yeni baþlayan öksürük þikayetinin olmasý ve ölçülen vücut sýcaklýðýnýn yüksek olmasý (38°C) nedeni ile COVID-19 açýsýndan tetkik edildi ve PCR ile kesin tanýsý konuldu. Oral COVID-19 tedavisine baþlanabilmesi için yarý acil þartlarda COVID-19 bulaþ önleme rehberlerine uyularak cerrahi gastrostomi açýldý. Gastrostomi kateterinden COVÝD-19 tedavisi, nutrisyon ve destek tedavisi baþlandý. Hastamýz tedavisinin yedinci gününde klinik olarak stabil seyretmektedir. Pandemi mücadelesi içerisinde COVID-19 hastasýnda acil cerrahi giriþim ihtiyacý olabilir. Cerrahi iþlem uygulanacaðý zaman tüm saðlýk personelini COVID-19 bulaþýndan koruyacak tanýmlanmýþ rehberlere uyulmalýdýr.

Schwannomun travmatik rüptürü ile meydana gelen hemotoraks olgusu nadiren bildirilmiþtir. Glasgow Koma Skoru 13 olan yüksek bir yerden düþmüþ, 18 yaþýndaki bir kadýnýn toraks yaralanma olgusunu sunuyoruz. Akciðer grafisinde sol taraflý masif plevral efüzyon saptandý. Göðüs tomografisinde sol akciðer bazal bölgesinde 105x80 mm oluþum saptandý. Hastaya interkostal tüp yerleþtirilerek 2000 cc kan drenajýndan sonra acil torakotomi uygulandý. Tümörün patolojik tanýsý Schwannom (Neurilemmoma) idi. Bu olgu çalýþmasýnda, daha önce bilinmeyen mediastinal kitle için ilgili literatürle birlikte travmatik hemotoraks sunmak istiyoruz.