AMAÇ: Omurilik yaralanmasý, hayatta kalanlarý yaþamlarý boyunca çeþitli týbbi komplikasyon riski altýnda býrakan yýkýcý bir travmadýr. Lerkanidipin, anti-apoptotik, anti-enflamatuvar ve anti-oksidatif özelliklere sahip üçüncü nesil bir kalsiyum kanal blokeridir. Bu çalýþmanýn amacý, deneysel omurilik travmasý modelinde lerkanidipinin nöroprotektif etkilerini deðerlendirmektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: 21 adet Wistar sýçan rastgele 3 gruba ayrýldý. Grup 1'e (G1) laminektomi uygulandý. Grup 2 (G2) ise laminektomi sonrasý travmaya maruz kaldý. Laminektomi sonrasý travmaya maruz kalan Grup 3 (G3) ise lerkanidipin ile tedavi edildi. Lerkanidipin intraperitoneal olarak 7 gün süreyle uygulandý. Histopatolojik ve immünohistokimyasal deðerlendirmeler yapýldý.
BULGULAR: TUNEL boyama açýsýndan gruplarda anlamlý farklýlýk görülmedi. Öte yandan NF-κβ gruplar arasýnda anlamlý derecede farklýydý. G2, G1 ve G3'e kýyasla önemli ölçüde daha yüksek NF-κβ seviyelerine sahipti.
SONUÇ: Üçüncü kuþak bir kalsiyum kanal blokeri olan lerkanidipin, omurilik yaralanmasýnda oluþan enflamatuvar yanýtlara karþý etkilidir. Apoptozu önleyip önlemediði veya fonksiyonel iyileþmeyi iyileþtirip iyileþtirmediði daha ileri çalýþmalara ihtiyaç duyar. Bildiðimiz kadarýyla lerkanidipinin omurilik yaralanmasý üzerindeki nöroprotektif etkilerini inceleyen bu çalýþma literatürde ilk olma özelliðini taþýmaktadýr.

biyokimyasal parametreler üzerindeki etkilerini ölçmektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Kýrk adet diþi Wistar albino sýçaný 5 gruba ayrýldý: Grup 1 kontrol grubuydu. Diðer 4 grupta 30 dakika süreyle karaciðer is-kemisi oluþturuldu. Grup 3, 4 ve 5'e sýrasýyla 1 saatlik, 2 saatlik ve 3 saatlik ek olarak reperfüzyon uygulandý. Deney sonunda biyokimyasal inceleme için intrakardiyak kan örnekleri, histopatolojik inceleme için ise karaciðerden doku örnekleri alýndý. Elafin, iskemi modifiye albümin (IMA), toplam antioksidan durumu (TAS) ve toplam oksidan durumu (TOS) düzeyleri de incelendi.
BULGULAR: Serum elafin düzeyi grup 2'den itibaren azalarak en düþük düzeye grup 5'te ulaþtý (p<0.01). ÝMA düzeyi kontrol grubunda en düþük, grup 5'te ise en yüksekti (p<0.01). TOS, aspartat aminotransferaz (AST) ve alanin aminotransferaz (ALT) düzeyleri kontrol grubunda en düþük, grup 5'te ise en yüksekti (p<0.01). Grup 5 en yüksek IMA/albümin oranýna sahipti, ancak bu dört grup arasýnda anlamlý bir fark yoktu. En düþük TAS düzeyi kontrol grubunda bulundu ancak diðer gruplarda stabil ve anlamlý bir artýþ saptanmadý. Alkalen fosfataz (ALP) ve albümin düzeyleri açýsýndan gruplar arasýnda anlamlý bir artýþ saptanmadý. Serum elafin düzeyi ile AST, ALT ve TOS düzeyleri arasýnda negatif korelasyon mevcuttu (p<0.01). Reperfüzyon yapýlan gruplarda (grup 3, 4, 5) grade 1 histopatolojik sonuç sayýsý daha fazla bulundu. Histopatolojik alt grup analizinde; grade 1 grupta elafin düzeyi daha düþük iken, AST, ALT ve TOS düzeyleri yüksek bulundu (p<0.01). Ayrýca grade 1 grupta ÝMA/Albümin oranýnýn daha yüksek olduðu görüldü (p=0.02).
SONUÇ: Hepatik iskemi-reperfüzyon hasarýnda reperfüzyon süresi arttýkça elafin düzeyinin azaldýðý görüldü. Reperfüzyon süresi arttýkça hem hepatosit hasarý hem de oksidan kapasitenin arttýðý, bu bulgular ile elafin düzeyi arasýnda negatif korelasyon olduðu tespit edildi. Dolayýsýyla elafinin hepatik iskemi-reperfüzyon hasarýnda koruyucu bir rolü olabilir ve klinisyenlere karaciðer hasarýný göstermede yardýmcý olabilir.

AMAÇ: Kritik hastalarda, özellikle septik þok hastalarýnda, sývý yönetimi klinisyenler için zorlayýcý olabilmektedir. Hemodinamik instabilitesi olan hastalarýn tedavisinde birincil adýmlardan biri intravasküler hacmin optimize edilmesidir. PLR manevrasý, çok sayýda çalýþma ve meta-analizle gösterildiði gibi sývý duyarlýlýðýný deðerlendirmek için güvenilir bir testtir. Bununla birlikte, kullanýmý kardiyak output ölçülmesini gerektirir, bu da genellikle kolay deðildir ve klinisyen deneyimi ve özel ekipman kullanýmý gerektirir. Endtidal karbondioksit (ETCO2 ) ölçümü nispeten kolaydýr ve vücudun CO2 üretimine, CO2'nin akciðerlerden kan dolaþýmýna difüzyonuna ve kardiyak debiye baðlý olduðu için sabit metabolik koþullar altýnda genellikle stabildir. Diðer iki parametre sabitse (metabolik koþullar ve dakika ventilasyonu), ETCO2 kalp debisi hakkýnda bilgi saðlayabilir. Bu çalýþmanýn amacý, ETCO2 ölçümünün sývý duyarlýlýðýný göstermede ne kadar hassas olduðunu araþtýrmaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Septik þok tanýsý alan ve dahil edilme kriterlerini karþýlayan tüm hastalara pasif bacak kaldýrma testi uygulandý ve ekokardiyografi ile kardiyak output ölçüldü. Kalp debisinde %15 veya daha fazla artýþ olan hastalar sývýya yanýt veren grup olarak kabul edilirken, %15'in altýnda artýþ olan veya hiç artýþ olmayan hastalar yanýt vermeyen grup olarak sýnýflandýrýldý. Hastalarýn yoðun bakým ünitesine kabul tanýlarý, baþlangýç laboratuvar parametreleri, PLR manevrasý öncesi ve sonrasý tidal volüm ve dakika volümü, ortalama ve sistolik kan basýncý, kalp hýzý, pulse pressure varyasyonu (PPV) deðerleri, ETCO2 deðerleri kaydedildi.
BULGULAR: ETCO2 PLR testinden önce ve sonra, iki grup arasýnda istatistiksel olarak anlamlý bir fark yoktu, ancak ETCO2 deðiþimi (ΔETCO2) yanýt veren grupta anlamlý olarak daha yüksekti. Yanýt vermeyen grupta ΔETCO2 %2.57 (0.81) iken yanýt veren grupta %5.71 (2.83) idi (p<0.001). Sývý yanýtýný öngörmek için ΔETCO2, baþlangýç SVV, ΔSVV, baþlangýç KAH, ΔKAH ve baþlangýç PPV ve ΔPPV için ROC analizi yapýlmýþtýr. ΔETCO2, %4 veya daha yüksek olduðunda sývý duyarlýlýðýný %85 duyarlýlýk ve %86 özgüllük ile öngörmüþtür. ΔETCO2 %5 veya daha yüksek olduðunda, eðri altýndaki alan (AUC) 0.89 (%95 güven aralýðý, 0.828-0.961) ile %99.3 özgüllük ve %75.5 duyarlýlýkla sývý yanýtýný öngörmüþtür.
SONUÇ: Bu çalýþma, septik hastalarda PLR testi sýrasýnda ETCO2'nin sývý duyarlýlýðýný yüksek duyarlýlýk ve özgüllükle gösterebileceðini ve kalp debisine alternatif olarak kullanýlabileceðini göstermektedir.

AMAÇ: Ýnkarsere herni acil cerrahi müdahale gereken bir tablodur. Baðýrsak iskemisinin deðerlendirilip rezeksiyon kararýnýn alýnabilmesi için inkar-sere segmentin tam olarak ortaya konmasý gerekir. Bu çalýþmada amacýmýz acile baþvurup inkarsere herni nedeniyle operasyon planlanan hastalarda yapýlan TAPP'ýn uygulanabilirliðini ortaya koymaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþma retrospektif olarak planlandý. Ocak 2015 ile Haziran 2023 tarihleri arasýnda hastanemiz acil servisine baþvurup TAPP yöntemi ile ameliyat edilen hastalar çalýþmaya dahil edildi.Tüm hastalarda laparoskopik eksplorasyon ile önce inkarsere olan segment ortaya kondu. Rezeksiyon gerekliliði deðerlendirildi. Sonrasýnda laparoskopik yöntemle herni onarýmý yapýldý. Hastalarýn demografik özellikleri, yapýlan ameliyat, baðýrsak rezeksiyon gerekliliði, postoperatif morbidite ve mortalite ve nüks yönünden sonuçlarý not edildi.
BULGULAR: Belirlenen süre içerisinde 109 hasta inkarsere herni nedeniyle baþvurdu. Baþvuran hastalardan 12’i laparoskopik cerrahiye uygun olma-dýðý veya laparoskopik ameliyat kabul etmediði için çalýþma dýþý býrakýldý. 97 hastaya TAPP uygulandý. 6 hastada anestezi indüksiyonu sonrasýnda ba-ðýrsaðýn redükte olduðu izlendi. Hastalarýn 9'unda ise baðýrsakta iskemi-nekroz izlendiði için rezeksiyon anastomoz uygulandý, 7'sinde laparoskopik, 2'sinde açýk teknik kullanýldý. Postoperatif 7 hastada seroma, 3'ünde hematoma 2'sinde ise yara enfeksiyonu görüldü. Mortalite izlenmedi. Yapýlan takiplerde 1 hastada nüks görüldü.
SONUÇ: TAPP hem inkarsere ansý deðerlendirme þansý vermesi hem de laparoskopinin avantajlarý nedeniyle seçili hastalarda acil cerrahi de uygulanabilecek bir prosedürdür.

AMAÇ: Komplike olmayan apandisit varlýðýnda tedavi standart appendektomi olmakla birlikte, uygunluk halinde medikal tedavi de uygulanabilir. Komplike apandisit varlýðýnda ise cerrahi karmaþýk bir hal alabilmekte, morbidite ve mortalite oranlarý artmaktadýr. Bu çalýþmanýn amacý komplike akut apandisiti ameliyat öncesinde tanýyabilmektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Retrospektif olarak dizayn edilen bu çalýþmada, Alvarado skoru temel alýnarak yeni bir skorlama sistemi geliþtirildi. Yeni skorlama sisteminde Alvarado skoru, kadýn cinsiyet olmasý, yüksek direkt bilirubin varlýðý, artmýþ apandisit kalýnlýðý ve görüntüleme ile komplikasyon veya apendekolit varlýðý puanlandý.
BULGULAR: Akut apandisit nedeniyle ameliyat edilen, yaþ ortalamasý 38.50±12.94 yýl olan toplam 404 hasta çalýþmaya dahil edildi. Hastalarýn %45.8'i kadýndý. Hastalarýn %25'inde komplike akut apandisit vardý. Komplike akut apandisit varlýðý, skoru 10.5 ve üzerinde olan hastalarda %86.1 duyarlýlýk ve %90.4 özgüllük ile gösterildi.
SONUÇ: Ameliyat öncesi dönemde, ameliyat sýrasýnda ve sonrasýnda geliþebilecek komplikasyonlarý öngörebilmek, hastaya doðru bilgilerle uygun tavsiyelerde bulunmak ve uygun olduðunda medikal tedaviyi deðerlendirmek için akut komplike apandisit tanýsýný koymak kritik öneme sahiptir. Yeni skorlama sistemi akut komplike apandisiti tanýmak için etkili bir yöntemdir.

AMAÇ: Pnömomediastinum, mediasten içinde hava birikimi durumunu ifade eder. Bu durum spontan veya ikincil (travma, iyatrojenik) nedenlere baðlý olarak geliþebilir. Nadir görülmekle birlikte en sýk baþvuru semptomlarý olan göðüs aðrýsý ve nefes darlýðý nedeniyle geniþ bir ayýrýcý taný skalasýnýn üyesidir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmamýz retrospektif, gözlemsel ve kohort bir araþtýrmadýr. Araþtýrmamýza acil servise baþvuran ve bilgisayarlý tomografi sonucu pnömomediastinum tanýsý alan hastalar dahil edildi. Hastalarýn sosyodemografik özellikleri, baþvuru þekilleri, göðüs tüpü ve diðer cerrahi iþlemler, sonuçlarý ve hasta sonlanýmlarý incelendi. Çalýþmanýn birincil sonuç noktasý, travmatik ve spontan pnömomediastinum sonuçlarý; hastane yatýþý, torakostomi tüp takma gerekliliði, cerrahi iþlem gerekliliði ve mortalite olarak belirlendi. Ýkincil sonuç, diðer klinik özelliklerin ve laboratuvar parametrelerinin sonuçlarla iliþkisini belirlemeyi amaçladý.
BULGULAR: Çalýþma, 67 olgu ile tamamlandý. Olgularýn yaþ ortalamasý 44.89±2.41 yýldýr. Olgularýn %67.2'si (n=45) erkektir. Geliþme þekli göz önüne alýndýðýnda, olgularýn %40.3'ü (n=27) spontan, %59.7'si (n=40) travma sonrasý pnömomediastinum tanýsý almýþtýr. Semptomlar arasýnda hastalarýn %50.7'sinde (n=34) dispne ve %49.3'ünde (n=33) göðüs aðrýsý bulunsa da öksürük, ateþ, bulantý-kusma, yutma zorluðu gibi semptomlar da farklý oranlarda rapor edilmiþtir. Hastalarýn %9'unda (n=6) akciðer hastalýðý, %29.9'unda (n=20) ek hastalýk, %3.0'unda (n=2) madde kullanýmý öyküsü bulunurken, %14.9'unda (n=10) torakostomi tüp takýlmýþ ve %20.9'unda (n=14) cerrahi iþlem uygulanmýþtýr. Hastalarýn %35.8'i (n=24) yo-ðun bakým ünitesine yatýrýlmýþ ve %13.4'ü (n=9) hayatýný kaybetmiþtir. Ortalama toplam hastanede yatýþ süresi 8.68±1.12 gün olarak hesaplanmýþtýr. Pnömomediastinum geliþim þekli ile hastane yatýþý arasýnda istatistiksel olarak anlamlý bir iliþki saptanmamýþtýr (p=0.507).
SONUÇ: Pnömomediastinum olgularýnýn nedenlerini incelediðimizde, travma öyküsü bulunan hastalarýn torakostomi tüp takma ve cerrahi müdaha-le gereksinimi daha sýk olduðunu gördük. Ancak spontan ve travmatik olgular olarak sýnýflandýrýldýðýnda, her iki grup da benzer klinik seyir ve sonuçlar sergilemiþtir. Her iki grup da olumlu klinik sonuçlar göstermiþtir.

AMAÇ: COVID-19 pandemisi, dünya genelinde saðlýk sistemlerini zorlayan ve toplumlarýn yaþam biçimlerini etkileyen benzersiz bir durumu beraberinde getirdi. Sosyal izolasyon önlemleri, seyahat kýsýtlamalarý ve iþ yerlerinin kapanmasý gibi önlemler, motosiklet kullanýmýnýn artmasýna ve bu dönemde motosiklet kazalarýnýn önemli bir sorun haline gelmesine yol açtý. Bu klinik araþtýrmanýn amacý, COVID-19 Pandemisi dönemindeki motosiklet kazalarýný incelemek ve bu kazalarýn artýþýnýn nedenlerini ve sonuçlarýný detaylý olarak incelemektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu araþtýrmada tek saðlýk merkezine ait týbbi kayýtlar incelenmiþ ve belirlenmiþ bir zaman aralýðýndaki motosiklet kazalarýnýn analizi için çeþitli yöntemler kullandýk. Ayrýca, ülkemizde pandeminin baþlangýcýndan önce ve sonra motosiklet kullanýmý ile kazalar arasýndaki iliþkiyi incelemek için istatistiksel analizlerini yaptýk. Biruni Üniversitesi Týp Fakültesi Hastanesi'nde Kasým 2015-Nisan 2023 tarihleri arasýnda kayda geçirilmiþ, motosiklet kazasý öyküsü ile yaralanan ve ayný merkezde takip, tedavisi yapýlan 386 hastanýn kayýtlarý retrospektif olarak incelendi. Olgularýn yaþ, cinsiyet, yaralanma mekanizmasý, yaralanma bölgesi, yaralanma ciddiyeti, kask kullanýmý, kýrýk varlýðý ve bölgesi, kazanýn zaman daðýlýmý ve diðer önemli doku yaralanmalarýn ciddiyet durumlarýný ve yaralanma bölgesi, kýrýklar ve kaza detaylarý ile “Yaralanma Þiddeti Skoru” (Injury Severity Score –ISS) arasýndaki iliþkiyi araþtýrdýk.
BULGULAR: Motosiklet kazalarýnda yaralanan 386 kazazedenin (Erkek n=333, Kadýn n=53), motorsikletli kurye (n=137, %35.5), bireysel motosiklet kullanýcýsý (n=168, %43.5), motosiklet kazasý maðduru (n= 81, %21) ana baþlýklarý altýnda daðýlýmý incelendiðinde, 305 kazazedenin sürücü (%79), 33’ünün (%8.5) motorsiklet yolcusu, 47 kazazedenin yaya (%12.2) ve 1 kazazedenin (%0.3) ise paten sürücüsü olduðunu belirledik. Yaralanma mekanizmalarý incelendiðinde; otokontrolü kaybetme -çarpýþmasýz kazalar- nedeniyle oluþan kazalarýn baskýn olduðu (n=225, %58.3) görüldü. Kazazedelerin tamamý kýrýk varlýðý ve kýrýk bölgesi yönünden incelendiðinde; toplamda 175 kýrýk saptadýk. Sürücülerde kýrýklarýn daha çok sýklýkla üst ekstremite, pelvis ve alt ekstremite kýrýklarý þeklinde olduðunu bulduk. Tüm olgular kemik kýrýklarý ve yumuþak doku yaralanmalarý yönünden incelendiðinde; total kemik kýrýðý sayýsý ve total yumuþak doku travmasý sayýlarý arttýkça ISS deðerlerinin artýþ gösterdiðini belirledik.
SONUÇ: Klinik çalýþmamýzýn bulgularý, COVID-19 pandemisinin toplumun hareketliliðini sýnýrlamak için alýnan önlemlerin motosiklet kazalarýnda bir artýþa neden olduðunu göstermektedir. Özellikle bireysel motosiklet kullanýmý ve motorlu kurye hizmetleri sýrasýnda meydana gelen kazalarýn sayýsýnda belirgin bir artýþ saptanmýþtýr.

AMAÇ: Künt travmalý hastalarda lümenli organ yaralanmalarý, solid organ yaralanmalarýna göre daha az sýklýkta görülen ve kolaylýkla teþhis edilemeyen bir klinik tablo olup, bu durum yüksek mortalite ve morbiditeyle sonuçlanabilir. Karýniçi solid organ yaralanmalarýnda son derece güvenilir olan geliþmiþ görüntüleme cihazlarý içi boþ organ yaralanmasýný göstermeyebilir. Bu çalýþmada, künt travmaya baðlý içi boþ organ yaralanmasý bulunan hastalarýn teþhis ve tedavisi ile ilgili klinik tecrübemizi paylaþmayý amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Nisan 2011 ve Aralýk 2021 tarihleri arasýnda künt abdominal travmaya baðlý lümenli organ yaralanmasý bulunan hastalar bu çalýþmaya dahil edildi. Hastalarýn demografik verileri, yaralanma mekanizmalarý ve yerleri, yaralanan organlar, uygulanan cerrahi tedavi yöntemleri, ameliyat öncesi ve cerrahi sürecinde gözlenen bulgular, morbidite ve mortalite prospektif veri tabanýnda kayýt edilerek retrospektif olarak deðerlendirildi.
BULGULAR: Kliniðimizde yatýrarak tedavi edilen 607 künt travmalý hastanýn 35'inde (%5.8) içi boþ organ yaralanmasý bulundu. Bu hastalarýn %88.6’sý erkekti. Motorlu taþýt kazalarý en sýk yaralanma nedeni idi (%80). Yatýþtan ameliyata kadar geçen ortalama süre 26±21.2 saat idi. Ortalama Yaralanma Þiddet Derecesi 21.8±13.6 idi. En sýk rastlanan bulgu abdominal defanstý (%60). Jejunum ve ileum en sýk yaralanan organlardý (%51.4). Mortalite ve morbidite oranlarý sýrasýyla %11.4 ve %17.1 olarak bulundu.
SONUÇ: Yatýþtan sonra 24 saat içinde düþmeyen lökositoz deðerleri içi boþ organ yaralanmasý þüphesini düþündürebilir. Herhangi bir lümenli organ yaralanmasýna iþaret eden fizik muayene ve/veya görüntüleme bulgusu varlýðýnda cerrahi eksplorasyon gecikmeden gerçekleþtirilmelidir.

AMAÇ: Bu çalýþma, açýk glob yaralanmalý (AGY) pediatrik hastalarý modifiye pediatrik oküler travma skoru (MPOTS) ile deðerlendirmeyi ve nötro-fil/lenfosit oraný (NLO), trombosit/lenfosit oraný (TLO) parametrelerinin prognoz ve MPOTS ile iliþkisini incelemeyi amaçlamaktadýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu retrospektif çalýþma, AGY'li pediatrik hastalar üzerinde yapýlmýþtýr. Hastalarýn demografik verileri, yaralanma tipi, yaralanma-ameliyat süresi, tam oftalmolojik muayeneleri, baþlangýç ve son görme keskinlikleri, ön segment ve fundus bulgularý, NLO ve TLO kaydedildi. Hastalar MPOTS skorlarýna göre üç kategoriye ayrýldý: kategori 1 (≤30 puan), yüksek risk; kategori II (35–65 puan), orta risk; ve kategori III (≥70), düþük risk.Kategoriler arasýndaki farklýlýklar istatistiksel olarak deðerlendirildi.
BULGULAR: Çalýþmaya 22 hasta alýndý. Kategori 1'de yaralanma-ameliyat süresi daha uzundu (p=0.018). Kategori 1'de en sýk görülen yaralanma tipi 4 (%50) hastada glob rüptürü idi ve gruplar arasýndaki fark anlamlýydý (p=0.041). Kategori 1 diðer kategorilere göre daha düþük son görme keskinliðine ve daha yüksek NLO ve TLO deðerlerine sahipti (tüm deðerler için p<0.050). NLO ve TLO, MPOTS ile anlamlý negatif korelasyona sahipti (sýrasýyla, r= -0.869, p<0.001; r= -0.809, p<0.001).
SONUÇ: MPOTS, pediatrik AGY hastalarýnýn prognozunu deðerlendirmek için etkili ve pratik bir yöntemdir. Pediatrik hastalarda AGY sonrasý NLO ve TLO'nun MPOTS ile negatif korele olduðu gösterilmiþtir.

AMAÇ: Ýzole distal radius ve radius baþý kýrýklarý çok sýk görülen yaralanmalar olmakla birlikte, eþ zamanlý ipsilateral kýrýklarý nadirdir. Her iki uçta basit yer deðiþtirmemiþ kýrýklardan, ayný tarafta ciddi parçalý proksimal ve distal radyal kýrýklara kadar farklý formlarda meydana gelebilir. Parçalý distal radius ve radius baþý kýrýklarýnýn eþlik ettiði az sayýda vaka rapor edilmiþtir; herhangi bir tedavi kýlavuzu mevcut deðildir ve kararlar kiþisel tavsiyelere dayanmaktadýr. Çalýþmamýzýn amacý, bu yaralanma þekline iliþkin farkýndalýðý artýrmak, yaralanmanýn mekanizmasýný, tedavi yaklaþýmýný ve fonksiyonel sonuçlarýný tartýþmaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: 2016-2021 yýllarý arasýnda distal ve proksimal radius kýrýklarýnýn eþ zamanlý ipsilateral parçalý kýrýklarý olan iskelet matüritesini tamamlamýþ hastalar çalýþmaya alýndý ve retrospektif olarak incelendi. Demografik bilgiler, yaralanma mekanizmasý, tedavi yaklaþýmý ve komplikasyon oraný analiz edildi. Redüksiyonun yetersizliði veya kaybýna yönelik radyografik deðerlendirme ve radyal eðim, radyal uzunluk ve palmar eðim dahil olmak üzere distal radiusun radyografik parametreleri ameliyattan hemen sonra ve son takipte yapýldý. Klinik sonuçlar her iki eklem hareket açýklýðýný ölçen VAS skoru hesaplanarak ve son takipte Quick DASH skoru kullanýlarak belirlendi.
BULGULAR: Toplam 11 hasta dahil edilme kriterlerini karþýladý, hepsinde ayný tarafta Mason III radius baþý kýrýðý ve tip C (AO sýnýflamasýna göre) eklem içi distal radius kýrýðý vardý. Radius baþý kýrýðý için masa üstü radius baþý rekonstrüksiyonu ve proksimal radius plak ile fiksasyonu, distal radius kýrýðý için ise anatomik volar kilitli plak ile osteosentez yapýldý. Ortalama takip süresi 32 (12-65) ay idi. Son takipte tüm hastalarda hem radius baþý hem de distal radiusta osseöz kaynama gözlendi. Ortalama VAS istirahatte 1.5 (0-7), aktivitede 3.9 (0-9), Quick DASH skoru ortalamasý ise 32 (12-65) idi. Önemli bir komplikasyon görülmedi.
SONUÇ: Ayný taraftaki distal radius ve radius baþýnýn eþzamanlý parçalý kýrýklarý, çoðunlukla açýk el üzerine yüksekten düþme sonucu oluþan yüksek enerjili travmadan kaynaklanabilecek farklý bir yaralanma modelini temsil eder. El bileði yaralanmalarýnda dirseðin, dirsek travmalarýnda el bileðinin klinik muayenesine ve radyolojik görüntülemesine önem verilmelidir. Radius baþýnýn masa üzerinde rekonstrüksiyonu ve açýk redüksiyon ve volar plakla internal fiksasyonu ile yapýlan tedavi, uzun vadede iyi radyolojik ve fonksiyonel sonuçlara yol açabilir.

Travma, küresel olarak ölümlerin altýncý sebebi olup, genç hastalarda morbidite ve mortalitenin en önemli nedenidir. Baðýrsak ve mezenterin künt yaralanmasý karýn travmalarýnýn sadece %1-5'ini oluþturmakla birlikte yüksek morbidite ve mortaliteye sahiptir. Bu olgu sunumunda, trafik kazasý sonrasý emniyet kemeri nedeniyle mezokolon yaralanmasý geliþen ve sigmoid kolon iskemisi sonucu perforasyon geliþen bir hasta sunuldu. Yirmi bir yaþýndaki erkek hasta 2 gün önce geçirdiði trafik kazasý sonrasý acil servise karýn aðrýsý ve kusma þikayetiyle baþvurdu. Yapýlan bilgisayarlý tomografide sigmoid kolon perforasyonundan kaynaklanan karýn boþluðunda serbest hava ve pelvik bölgedeki serbest sývý görüldü. Hasta tanýsal laparotomi yapýlmak üzere acil ameliyata alýndý. Yapýlan inceleme sonucu sigmoid kolon mezosunun yýrtýldýðý, iskemi ve perforasyona neden olduðunu görüldü. Ayrýca, iskemi olmadan ileoçekal valfe yakýn terminal ileum mezenterinde bir yýrtýk daha saptandý. Kýsmi sigmoid kolon ve ileal rezeksiyonlar, sýrasýyla kolokolik anastomoz ve çift namlulu ileostomi ile gerçekleþtirildi. Travma hastalarýnda detaylý klinik muayene ve radyolojik deðerlendirme, visseral organ yaralanmalarýnýn erken tanýsýnda önemli rol oynamaktadýr. Künt karýn travmalý hastalarda izole mezenter yaralanmasýný erken teþhis etmek peritonit bulgularý geç ortaya çýkabileceði için zor olabilmektedir. Özellikle emniyet kemeri takan hastalarda, karýn cildindeki kemer pozisyonuna uyan ekimoz bulgularý emniyet kemeri yaralanmasý açýsýndan uyarýcý olabilmektedir. Ýntestinal hasarýn erken tanýnmasý ve onarýmý ciddi komplikasyonlarý önleyebilir.