AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý, deneysel bir testis torsiyon modelinde medikal ozon (MO) tedavisi ile hiperbarik oksijen (HBO) tedavisinin etkilerini, oksidan ve antioksidan belirteçleri ölçerek ve histopatolojik doku hasarý bulgularýný inceleyerek karþýlaþtýrmaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Otuz iki Wistar sýçan kullanýldý ve dört gruba ayrýldý; (1) sahte grup (SG), (2) sadece testis torsiyonu ile iskemi/reperfüzyon (I/R), (3) HBO uygulanan grup ve (4) MO uygulanan grup. SG’de burulma yapýlmadý. Diðer tüm gruplarda, sýçanlara bir I/R modeli oluþturmak için testis torsiyonu ve ardýndan detorsiyon uygulandý. Ý/R sonrasý HBO grubuna hiperbarik oksijen, MO grubuna intraperitoneal ozon uygulandý. Bir hafta sonunda biyokimyasal analizler ve histopatolojik incelemeler için testis dokularý alýndý. Biyokimyasal olarak oksidan aktivite için malondialdehit (MDA), antioksidan aktivite için süperoksit dismutaz (SOD) ve glutatyon peroksidaz (GSH-Px) seviyeleri ölçüldü. Ayrýca testisler histopatolojik olarak da deðerlendirildi.
BULGULAR: Hem HBO hem de MO, sahte ve I/R gruplarý ile karþýlaþtýrýldýðýnda, oksidasyon etkilerinin azalmasýyla sonuçlanan, MDA seviyelerini önemli ölçüde azaltmýþtýr. HBO ve MO gruplarýndaki antioksidan GSH-Px seviyeleri, sham ve I/R gruplarýna göre anlamlý derecede yüksekti. HBO grubundaki antioksidan SOD seviyeleri sham, I/R ve MO gruplarýna göre anlamlý olarak yüksekti. Bu nedenle, özellikle SDO seviyeleri dikkate alýn-dýðýnda, HBO’nun antioksidan etkisinin MO’dan daha üstün olduðu gözlenmiþtir. Histopatolojik olarak gruplar arasýnda anlamlý fark yoktu (p>0.05).
TARTIÞMA: Çalýþma, hem HBO hem de MO’nun testis torsiyonunda kullanýlabilecek antioksidan ajanlar olduðunu tahmin edebilir. HBO tedavisinin, MO tedavisine göre antioksidan belirteç düzeylerinin artmasý nedeniyle hücresel antioksidan kapasiteyi iyileþtirebileceðini belirledik. Bununla birlikte, daha büyük bir örneklem büyüklüðü ile daha fazla çalýþmaya ihtiyaç vardýr.

AMAÇ: Bu çalýþmada, ileri evre kanser hastalarýnda kullanýlan bir kortikosteroid olan deksametazon (DXM) ve sisplatinin kümülatif doku toksisi-tesini azaltan amifostin’in (AMI), sýçanlarda oluþturulan kardiyak kontüzyon (KK) modelinde kalp ile iliþkili patolojik deðiþiklikler üzerinde iyileþtirici etkilerinin olup olmadýðýnýn incelenmesi amaçlandý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Toplamda kýrk iki Wistar albino sýçan, eþit olarak altý gruba ayrýldý: K (Kontrol), KK, KK+AMI 400, KK+AMI 200, KK+AMI+DXM and KK+DXM. Travma sonucu oluþan kontüzyon sonrasý tomografi görüntüleri ile elektrokardiyografik analizleri yapýlarak karotid arterden ortalama arteryel basýncý (OAB) ölçülüp, histopatolojik ve biyokimyasal analizler için kan ve doku örnekleri alýndý.
BULGULAR: Künt travma ile kalp kontüzyonunun oluþturulduðu sýçanlarda, kalp dokusu ve serumdaki toplam oksidant status (TOS) ve disülfid parametreleri anlamlý olarak yüksek (p<0.05), toplam antioksidant status (TAS), toplam tiyol (TT) ve native thiol (NT) parametreleri anlamlý olarak daha düþük bulundu (p<0.01). Elektrokardiyografi testlerinde en sýk gözlenen bulgu ST yükselmesi idi.
TARTIÞMA: Histolojik, biyokimyasal ve elektrokardiyografik incelemeler sonucunda sýçanlarda miyokard kontüzyonunun tedavisinde sadece 400 mg/kg dozda amifostin veya DXM’nin etkili olabileceði kanaatindeyiz.

AMAÇ: Sinir iyileþmesi açýsýndan epinöral bütünlüðün saðlanmasý büyük önem taþýmaktadýr. Deneysel olarak oluþturulan sinir defekti modellerinde iyileþmeyi olumlu yönde etkilediði düþünülen maddelerin kullanýmýnýn bildirimi giderek artmaktadýr. Bu çalýþmada epinöral bütünlük korunarak oluþturulan siyatik sinir defekti modelinde subepinöral hyalüronik asid enjeksiyonunun sinir iyileþmesine olan etkisi araþtýrýldý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmada 40 adet Sprague Dawley cinsi sýçan kullanýldý. Her grupta 10 adet sýçan olacak þekilde 1 kontrol ve 3 deney grubu oluþturuldu. Kontrol grubunda, siyatik sinir disseksiyonu dýþýnda iþlem uygulanmadý. Deney grubu 1’de siyatik sinir tam kat kesildi ve primer onarýldý. Deney grubu 2’de epinöryum korunarak 1cm’lik sinir defekti oluþturuldu. Defekt epinöral dokularýn uc uca suture edilmesi ile onarýldý. Deney grubu 3’de deney grubu 2’de uygulanan cerrahi prosedür tekrar edildi, buna ek olarak subepinöral hyaluronik asid enjeksiyonu gerçekleþtirildi.
BULGULAR: Fonksiyonel deðerlendirmede, 12 haftalýk takip süresi boyunca gruplar arasýnda anlamlý istatistiksel fark gözlenmedi. Histolojik deðerlendirmede sinir iyileþmesinin deney grubu 2’ de, deney grubu 1 ve 3’ e oranla daha düþük olduðu saptandý (p<0.05).
TARTIÞMA: Fonksiyonel deðerlendirmede anlamlý fark saptanmamasýna karþýn, bu çalýþmada elde edilen histolojik bulgular hyaluronik asidin antifibrotik ve antiinflamatuar etkileri ile aksonlarýn rejenerasyon kapasitesini artýrdýðýný göstermiþtir.

AMAÇ: Orta Doðu bölgesinde mesken ortamýnda yüksekten düþme ve aðýr nesnelerin düþmesi nedeniyle oluþan yaralanmalar hafife alýnmaktadýr. Bu yazýda, birinci düzey travma merkezine yatýþ gerektiren evde düþmeye baðlý yaralanmalarý tanýmlamayý amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: 2010 ve 2018 yýllarý arasýnda evde düþmeye baðlý yaralanmalarý takiben merkeze baþvuran hastalarýn retrospektif bir analizini yaptýk. Yaþ gruplarý (<18,19–54, 55–64, ≥65 yaþ), cinsiyet, yaralanma þiddeti ve düþme yüksekliðine göre karþýlaþtýrmalý analizler yapýldý. Düþmeye baðlý yaralanmalarýn zaman serisi analizi yapýldý.
BULGULAR: Toplam 1402 hasta evde meydana gelen düþmeye baðlý yaralanmalar nedeniyle hastaneye kaldýrýlmýþtý (toplam travma baþvurularýnýn %11’i). Yaralananlarýn dörtte üçü erkekti. En çok yaralananlar genç ve orta yaþlý bireylerdi (%41.6); bunu çocuk (%37.2) ve yaþlý bireyler (%13.6) takip etmekteydi. En sýk yaralanma mekanizmasý yüksekten düþme (%94), ardýndan aðýr nesnelerin düþmesi (%6) idi. Kafa travmasý en yaygýn olanýydý (%42); bunu alt ekstremite yaralanmasý (%19) takip etmekteydi. Yaþlý yetiþkinlerde (≥65 yaþ) daha fazla komplikasyon, daha uzun hastanede kalýþ süresi ve daha yüksek hastane içi mortalite görülmüþtür. Yüksekten düþen hastalarda þiddetli daha fazla olan daha fazla göðüs ve omurilik yaralanmasý ve hastanede daha uzun süre kalma gözlendi. Zaman serisi analizi, düþmeyle ilgili hastaneye yatýþta mevsimsel bir deðiþiklik göstermemiþtir. TARTIÞMA: Bu çalýþma, travma nedeniyle hastaneye yatýþlarýn %11’inin evde düþme ile iliþkili olduðunu göstermiþtir. Yüksekten düþme tüm yaþ grup-larýnda yaygýndý; ancak aðýr nesnelerin düþmesi pediatrik grupta daha belirgindi. Önleyici çabalar, kanýta dayalý önleme stratejileri konusunda daha iyi bilgilendirmek adýna mesken ortamýndaki travma koþullarýný ele almalýdýr.

AMAÇ: Bu çalýþma, travmatik beyin hasarý (TBH) sonuçlarý ile hastane öncesi Ulusal Erken Uyarý Skoru (NEWS), Yaralanma Þiddet Skoru (ISS) ve Revize Travma Skoru (RTS) arasýndaki iliþkiyi incelemeyi amaçlamýþtýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu geriye dönük gözlemsel çalýþma, Ocak 2019 ile Aralýk 2020 arasýnda hastane öncesi acil saðlýk hizmetleri sistemine baþvu-ran TBH’li yetiþkin hastalarý içermektedir. Kýsaltýlmýþ Yaralanma Skalasý Puaný 3 veya daha yüksek olduðunda TBH kabul edildi. Primer sonuç, hastane içi mortalite idi.
BULGULAR: Çalýþmaya alýnan 248 hasta arasýnda hastane içi mortalite %18.5 (n=46) olarak bulundu. Hastane içi mortaliteyi öngörmeye yönelik çok deðiþkenli analizde, hastane öncesi NEWS (Odss ratio, 1.198; %95 güven aralýðý [CI], 1.042–1.378) ve RTS (OR, 0.568; %95 CI, 0.422–0.766) hastane içi mortaliteyle baðýmsýz olarak iliþkiliydi. ISS, RTS ve hastane öncesi NEWS için eðrinin altýndaki alan (AUC’ler) sýrasýyla 0.731 (%95 CI, 0.672–0.786), 0,853 (%95 CI, 0.802–0.894) ve 0.843 (%95 CI, 0.791–0.886) idi. Hastane öncesi NEWS’in AUC’si, ISS’ninkinden önemli oranda farklýydý, ancak RTS’ninkinden farklý deðildi.
TARTIÞMA: Hastane öncesi NEWS, sahada TBH’li hastalarýn hýzlý bir þekilde sýnýflandýrýlmasýna ve uygun hastanelere nakledilmesine yardýmcý olarak prognozun iyileþtirilmesine katkýda bulunabilir.

AMAÇ: Splenik arter embolizasyonu (SAE), dalak yaralanmasýnýn ameliyatsýz yönetimi olan bir teknik olarak yaygýn kullanýlmaktadýr. Bununla birlikte, SAE sonrasý takip süresi ve yöntemleri ile dalak enfarktüsünün doðal seyri hakkýndaki bilgiler sýnýrlýdýr. Bu çalýþmada, SAE sonrasý dalak enfarktüsünün komplikasyonlarý ve iyileþme paternlerini analiz etmek ve uygun takip süresi ve yöntemini belirlemek amaçlanmýþtýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Ocak 2014 ile Kasým 2018 arasýnda Pusan Ulusal Üniversite Hastanesi, Birinci Basamak Travma Merkezi’ne baþvuran künt dalak yaralanmasý olan 314 hastanýn týbbi kayýtlarý, SAE uygulanan hastalarý belirlemek üzere analiz edildi. Takip edilen hastalarda SAE sonrasý elde edilen bilgisayarlý tomografi (BT) görüntüleri, dalakta herhangi bir deðiþiklik olup olmadýðýný ve devam eden kanama, psödoanevrizma, dalak enfark-tüsü veya apse oluþumu gibi komplikasyonlarýn oluþumunu belirlemek için önceki tüm BT taramalarý ile karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Üç yüz on dört hastadan SAE yapýlan 132’si çalýþmaya dahil edildi. Toplamda, 132 hasta arasýnda 30 komplikasyon kaydedildi; bunlarýn 7’si (%5,30) embolizasyon tekrarý ve 9’u (%6.82) splenektomi gerektirmiþti. Yetmiþ altý hastada %50’nin altýnda dalak enfarktüsü ve 40 hastada total ve totale yakýn enfarktüsler dahil ≥%50 dalak enfarktüsü kaydedildi. Dalak enfarktüsü ≥%50 olan hastalar arasýnda, 3 (%2.27) hastada SAE’den 16 ila 21 gün sonra apse varlýðý kaydedildi ve AAST-OIS derecesi arttýkça enfarktüs geniþliðinin arttýðý saptandý. Splenik arter embolizasyonunu takiben, 75 hastada >14 gün boyunca tekrarlanan abdominal BT taramalarý elde edildi; bunlardan 67’sinde dalak enfarktüsünün iyileþtiði görüldü. Splenik arter embolizasyonundan sonra medyan iyileþme süresi 43 gündü.
TARTIÞMA: Mevcut bulgular, ≥%50 enfarktüslü hastalarýn SAE sonrasý enfeksiyonu ekarte etmek için takip BT taramasý olsun veya olmasýn 3 haftalýk kapalý gözleme ihtiyaç duyabileceðini düþündürmektedir; dalakta iyileþmeyi doðrulamak için SAE’den 6 hafta sonra BT takibi gerekli olabilir.

AMAÇ: Rektal yabancý cisimler (RYC) son yýllarda artan insidansý ile kolorektal cerrahi pratiðinde nadir görülen klinik prezentasyonlardan biridir. Standart tedavi seçeneklerinin olmamasý nedeniyle, RFB’lerin yönetimi zor olabilir. Bu çalýþma, RFB’lere tanýsal ve terapötik yaklaþýmýmýzý deðerlen-dirmeyi ve bir yönetim algoritmasý önermeyi amaçladý
GEREÇ VE YÖNTEM: Ocak 2010 ile Aralýk 2020 arasýnda hastanede yatan tüm RYC’li hastalar geriye dönük olarak incelendi. Hasta demografisi, RYC yerleþtirme mekanizmasý, yerleþtirilen nesneler, taný bulgularý, yönetim, komplikasyonlar ve sonuçlarýn tümü deðerlendirildi. Merkezin deneyi-mine baðlý olarak klinik yönetim için bir algoritma geliþtirildi.
BULGULAR: Kohort 21 hastadan oluþuyordu, 17’si (%81) erkekti. Ortanca yaþ 33 idi (19–71 arasýnda deðiþiyor). On beþ (%71.4) hastada cinsel tercihler RYC nedeniydi. On yedi (%81) hastada RYC boyutu 10 cm’nin üzerindeydi. Dört (%19) hastada acil serviste RYC’ler anestezi olmadan transanal yolla çýkarýldý; kalan 17’sinde (%81) anestezi altýnda çýkarýldý. Bunlarýn arasýnda iki (%9.5) hastada genel anestezi altýnda RYC transanal yolla çýkarýldý; sekiz (%38) hastada anestezi altýnda kolonoskop yardýmýyla; üç (%14.2) hastada laparotomi sýrasýnda transanal yola saðým yaparak; ve dört (%19) hastada baðýrsak devamlýlýðý saðlanmadan Hartmann prosedürü ile RYC çýkarýlmasý yapýldý. Medyan hastanede kalýþ süresi altý gündü (1–34 gün arasýnda deðiþiyordu). Clavien-Dindo (C-D) derece III-IV komplikasyon oraný %9.5 idi ve ameliyat sonrasý mortalite gözlenmedi.
TARTIÞMA: RYC’ler genellikle ameliyathanede uygun anestezi tekniði ve uygun cerrahi alet seçimi ile transanal yolla baþarýlý bir þekilde çýkarýlabilir.

AMAÇ: Depremler insan yaþamýný tehdit eden çok kýsa sürede can ve mal kaybýna yol açan doðal afedlerdir. Çalýþmamýzda Ege Denizi depremi sonrasý hastanemize baþvuran depremzedelerin týbbi analizini gerçekleþtirmeyi ve klinik deneyimlerimizi paylaþmayý amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Ege Denizi depremi nedeniyle hastanemize getirilen depremzedelerin veya deprem nediyle baþvuran yaralýlarýn týbbi veri kayýtlarýný geriye dönük olarak inceledik. Hastalarýn demografik verileri, þikayet ve tanýlarý, baþvuru saatleri, klinik seyirleri, hastane düzenlemeleri (yatýþ, taburculuk, nakil), ameliyata kadar geçen süre, anestezi yöntemleri, cerrahi müdahaleler, yoðun bakým ihtiyaçlarý, ezilme sendromu, akut böbrek yetersizliði varlýðý, diyaliz, mortalite ve morbidite gözden geçirildi.
BULGULAR: Deprem nedeniyle hastanemize toplam 152 hasta getirildi. Acil servise baþvurunun en yoðun olduðu dönem ilk 24–36 saatti. Mortalite oraný yaþ artýþýna baðlý olarak daha yüksek saptandý. Mortal seyreden depremzedelerin en sýk baþvuru nedeni göçük altýnda kalma iken sað kalanlar göçük altýnda kalmanýn dýþýnda düþme gibi baþka nedenlerle de baþvurmuþtu. Sað kalan hastalarda en sýk görülen fraktür þekli alt ekstremite fraktürleriydi.
TARTIÞMA: Epidemiyolojik çalýþmalar, gelecekteki depreme baðlý yaralanmalarýn saðlýk kurumlarý tarafýndan yönetimine ve organizasyonuna önemli katký saðlayabilir.

AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý acil servise(AS) baþvuruda hesaplanan immünoinflamatuar indeksin (SII) akut pankreatit (AP) tanýsý konan hastalarýn klinik sonuçlarýnýn öngörülmesi üzerindeki etkisini incelemektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu araþtýrma, tek merkezli, kesitsel, retrospektif bir çalýþma olarak tasarlandý. Üçüncü basamak hastanedeki Ekim 2021-Ekim 2022 tarihleri arasýnda acil serviste AP tanýsý alan, veri kayýt sisteminde taný ve tedavi iþlemleri tamamlanmýþ eriþkin hastalar çalýþmaya dahil edildi.
BULGULAR: Hayatta kalmayanlarýn ortalama yaþý, solunum sayýsý ve hastanede kalýþ süresi hayatta kalanlarýn ortalamasýndan anlamlý derecede yüksekti (sýrasýyla t-testi, p=0.042, p=0.001 ve p=0.001). Ölümcül sonucu olan hastalarýn ortalama SII skoru hayatta kalanlardan daha yüksekti (t-testi, p=0.001). Mortaliteyi tahmin etmek için SII skorunun ROC analizi, eðri altýnda kalan alanýn (AUC) 0.842 (%95CI 0.772-0.898) ve Youden indeksinin 0.614 olarak (p=0.001) hesaplandý. Mortaliteyi belirlemede SII puanýnýn kesme deðeri >1243 olduðunda puanýn duyarlýlýðý %85,0, özgüllük %76,4, pozitif prediktif deðer (PPV) %37,0, negatif prediktif deðer (NPV) ise %96,9 olarak bulundu.
TARTIÞMA: Mortalite tahmininde SII skoru istatistiksel olarak anlamlýydý. Acil servise baþvuru sýrasýnda hesaplanan SII, acil servise baþvuran ve AP tanýsý konan hastalarýn klinik sonuçlarýný tahmin etmek için faydalý bir puanlama sistemi olabilir.

AMAÇ: Akut böbrek hasarý, yanýk travmalý hastalarda yüksek mortalite ve morbidite ile iliþkili yaygýn komplikasyonlardan biridir. Bu çalýþmada, yanýk hastalarýnda KDIGO kriterlerine göre akut böbrek hasarý geliþme sýklýðý, etkileyen faktörleri ve mortalite oranlarýnýn belirlenmesi amaçlanmýþtýr. GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmaya en az 48 saat hastanede yatan ve 18 yaþýndan büyük hastalar dahil edilirken, böbrek transplantasyonu olan, kronik böbrek yetersizliði olan, hemodiyaliz uygulanan, 18 yaþýndan küçük, baþvuru sýrasýnda glomerüler filtrasyon hýzý <15 olan hastalar ve toksik epidermal nekroliz tanýlý hastalar çalýþma dýþý býrakýlmýþtýr. Akut böbrek hasarý, KDIGO sýnýflamasýna göre saptandý. Hastalarýn yaþ, cinsiyet, yanýk etiyolojileri, ya-nýk yüzdeleri, inhalasyon hasarýnýn varlýðý, ilk 72 saatte Parkland formülü ile verilen total sývý miktarý, mekanik ventilatör desteði, inotrop/vazopresör ihtiyacý, yoðun bakým kalýþ süresi, mortalite, Abbreviated Burn Severity Index (ABSI), Acute Physiology and Chronic Health Evaluation II (APACHE II) ve Sequential Organ Failure Assessment (SOFA) deðerleri kaydedildi.
BULGULAR: Çalýþmamýza akut böbrek hasarý geliþen (+) grupta 26 (%54.2), akut böbrek hasarý geliþmeyen (-) grupta 22 (%45.8) olmak üzere toplam 48 hasta dahil edildi. Akut böbrek hasarý (+) grubunda ortalama toplam yanýk yüzey alaný %47.30, akut böbrek hasarý (-) grubunda ise%19.88 idi. Abbreviated Burn Severity Index (ABSI), Acute Physiology and Chronic Health Evaluation II (APACHE II) ve Sequential Organ Failure Assessment (SOFA), mekanik ventilasyon ve inotrop/vazopresör desteði ve sepsis varlýðýnýn akut böbrek hasarý (+) olan grupta anlamlý olarak daha yüksekti. Akut böbrek hasarý (-) grubunda mortalite saptanmazken, akut böbrek hasarý (+) grubunun mortalite oraný %34.6 olduðu görüldü ve anlamlý derecede yüksekti.
TARTIÞMA: Akut böbrek hasarýnýn, yanýklý hastalarda yüksek morbidite ve mortalite ile iliþkili olduðu görüldü. Kidney Disease Improving Global Outcomes sýnýflandýrmasýnýn günlük takipte kullanýlmasý erken tanýda faydalýdýr.

AMAÇ: Periferik sinir bloðunun baþarýsýný deðerlendiren geleneksel yöntemlerin yerini zamanla objektif deðerlendirmelere izin veren yöntemler almýþtýr. Literatürde periferik sinir bloðu için çoklu objektif teknikler tartýþýlmýþtýr. Bu çalýþma, infraklaviküler blokajýn yeterliliðini deðerlendirmek için perfüzyon indeksi (PI), non-invaziv doku hemoglobin monitörizasyonu (SpHb), doku oksijen satürasyonu (StO2), doku hemoglobin indeksi (THI) ve vücut sýcaklýðýnýn güvenilir ve objektif yöntemler olup olmadýðýný araþtýrmayý amaçlamaktadýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Önkol cerrahisi geçiren 100 hastada ultrason eþliðinde infraklaviküler blok, PI, SpHb, StO2, THI ve Vücut Sýcaklýðý ölçümleri blok prosedüründen 5 dakika önce, iþlemden hemen sonra ve iþlem sonrasý 25. dakikaya kadar 5’er dakikalýk aralýklarla kaydedildi. Bu deðerler, baþarýlý ve baþarýsýz blok gruplarý arasýnda istatistiksel olarak karþýlaþtýrýlýrken, bloke olan ve bloke olmayan uzuvlar arasýnda karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Bloke ve bloke olmayan ekstremite gruplarý arasýnda StO2, THI, PI ve vücut ýsýsý açýsýndan anlamlý fark olmasýna raðmen, SpHb açý-sýndan bu gruplar arasýnda anlamlý fark yoktu. Ayrýca baþarýlý blok ve baþarýsýz blok gruplarý arasýnda StO2, PI ve vücut ýsýsý açýsýndan anlamlý fark saptanýrken, bu gruplar arasýnda THI ve SpHb açýsýndan anlamlý fark bulunmadý.
TARTIÞMA: StO2, PI ve vücut ýsýsý ölçümleri, blok prosedürlerinin baþarýsýný deðerlendirmek için kullanýlacak basit, objektif ve invaziv olmayan tekniklerdir. StO2 bu parametreler içinde erken dönem etkileri baþlayýp geç dönem devam eden spesifik ve sensivite oraný en yüksek olan parametredir.

AMAÇ: Fasya iliaka kompartman bloðu (FICB), femur ve diz cerrahisi sonrasý postoperatif aðrý kontrolü için uygulanan rejyonel tekniklerden biridir. Bildiðimiz kadarýyla, LA hacmine odaklanan sýnýrlý sayýda rapor bulunmaktadýr. Bu çalýþmadaki amacýmýz femur ve diz cerrahisi geçiren hastalarda postoperatif aðrý kontrolünde US kýlavuzluðunda kasýk altý FICB için literatürde sýklýkla kullanýlan üç farklý LA hacmini karþýlaþtýrarak klinik olarak en etkili hacmi bulmaktý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmaya ASA I-III fiziksel skorlarý olan toplam 45 hasta dahil edildi. Genel anestezi altýnda cerrahi iþlem tamamlandýðýnda hastalara ekstübasyon öncesi ultrason eþliðinde %0.25 bupivakain ile FIKB uygulandý. Hastalar uygulanacak lokal anestezik miktarýna göre rastgele üç farklý gruba ayrýldý. Grup 1’e 0.3 ml/kg, Grup 2’ye 0.4 ml/kg ve Grup 3’e 0.5 ml/kg bupivakain uygulandý. FIKB sonrasý hastalar ekstübe edildi. Hastalar ameliyat sonrasý 24 saat vital bulgular, aðrý skorlarý, ek analjezik gereksinimi ve olasý yan etkiler açýsýndan takip edildi.
BULGULAR: Ameliyat sonrasý aðrý skorlarý karþýlaþtýrýldýðýnda Grup 1’in skorlarý ameliyat sonrasý 1., 4. ve 6. saatlerde Grup 3’e göre istatistiksel olarak yüksek bulundu (p<0.05). Ek analjezi ihtiyacý karþýlaþtýrýldýðýnda postoperatif 4. saat diðer gruplara göre Grup 1’de en yüksekti (p=0.03). Ameliyat sonrasý 6. saatte ek analjezik gereksinimi Grup 3’te diðer gruplara göre daha azdý ve Grup 1 ile 2 arasýnda fark yoktu (p=0,026). LA hacmi arttýkça ilk 24 saatte tüketilen analjezik miktarý azaldý ancak istatistiksel olarak anlamlý fark yoktu (p=0.051).
TARTIÞMA: Çalýþmamýz, ultrason rehberliðinde uygulanan FIKB, ameliyat sonrasý aðrýyý giderme için multimodal analjezik bileþenleri bir parçasý olarak güvenli ve etkili bir yöntem olduðunu, 0.5 ml/kg hacimdeki %0.25 bupivakainin hiçbir yan etki gözlenmeden diðer iki gruba göre daha etkin analjezi saðladýðýný göstermiþtir.

AMAÇ: Çalýþmanýn amacý týkanma ikteri ile kliniðimize baþvuran ve endoskopik retrograd kolanjiyopankreatografi (ERCP) yapýlan hastalarda profilaktik nitrogliserin yama kullanýmýnýn iþlem sýrasýnda ve sonrasýnda meydana gelebilecek pankreatit, kanama, perforasyon gibi komplikasyonlar, iþlem süresi, hastanede yatýþ süresi, precut ve selektif kanülasyon oranlarý ile mortalite üzerine etkisini araþtýrmaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Hastalar hastane veri tabaný kullanýlarak geriye dönük olarak taranmýþtýr. Acil þartlarda yapýlan ve çalýþmanýn sonucunu etkileyebilecek ilaç kullanýmý olan hastalar, 18 yaþýndan küçük hastalar, genel durumu bozuk olan hastalar çalýþma dýþý býrakýlmýþtýr. Nitrogliserin yama kullanýlan ve kullanýlmayan hasta gruplarýnda ilacýn morbidite, mortalite, iþlem süresi, hastanede kalýþ süresi ve kanülasyon teknikleri üzerine etkisi araþtýrýlmýþtýr.
BULGULAR: Nitrogliserin kullanmanýn precut olasýlýðýný 2.28 kat azaltýrken [adjOR=2.28, CI95% 1.486-3.514, (p<0.001)], peroperatif kanamayý 3.4 kat azalttýðý (OR=3.4, 95CI%=1.99-5.83, p<0.001) gözlenmiþtir. Nitrogliserin uygulanmayan grupta %75.1 selektif kanülasyon olmuþken nitroderm uygulanan grupta bu oran %87.3 olarak belirlenmiþtir (p<0.001). Regresyon modelinde nitroderm varlýðýnýn selektif kanülasyon olasýlýðýný 2.21 kat arttýrdýðý (adjOR=2.21, 95CI%=1.44-3.41, p<0.001) gözlenmiþtir. Mortalite üzerine nitrogliserin kullanýmý, özgeçmiþinde malignite öyküsü, taþ ve çamur varlýðý, cinsiyet, yaþ, postop pankreatit ve perop kanama deðiþkenlerinin etkisi regresyon analizi ile deðerlendirilmiþ olup yaþýn mortaliteyi 1.09 artýrdýðý (OR=1.09, 95CI%= 1.01-1.17, p=0.023) gözlenmiþtir.
TARTIÞMA: ERCP iþleminde profilaktik selektif kanülasyon oranýný artýrdýðý, precut oranýný, peroperatif kanamayý, hastanede kalýþ süresini ve iþlem süresini kýsalttýðý gösterilmiþtir.

AMAÇ: Þiddetli pankreatit, erken tanýsý klinik pratikte zorluk teþkil etmeye devam eden bir hastalýk olup, mevcut skorlama sistemlerini tamamlayýcý yeni öngördürücülere ihtiyaç vardýr. Bu çalýþmada, Ranson skoru, bilgisayarlý tomografi þiddet indeksi (BTÞÝ) ve C-reaktif protein (CRP) kriterlerinin akut pankreatitte (AP) risk prognostik durum belirlenmesinde kullanýmýnýn incelenmesi amaçlandý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu kesitsel çalýþmaya AP tanýlý 104 hasta (ortanca yaþ: 71.5 (21–102) yýl, %59.6’sý erkek) dahil edildi. Hastalar Ranson skoru ≥3, ultrason veya CT görüntülemede psödokist ve nekrotize sývý birikimi ve CRP düzeyleri >15 mg/L kriterlerinden en az birini karþýlayanlar teme-linde, risk prognostik durumlarýna göre, iyi prognoz (n=67) ve kötü prognoz (n=37) olmak üzere iki gruba ayrýldý. Hastalarýn demografik özellikleri, sigara içme durumu, AP etiyolojisi, kan biyokimya ve hemogram bulgularý ve CRP (mg/L), MPV (fL), nötrofil-lenfosit oraný (NLR), platelet-lenfosit oraný (PLR) olmak üzere enflamatuvar belirteçleri kaydedildi.
BULGULAR: Toplamda, 37 (%35.6) hasta kötü prognoz lehine en az bir kriter mevcuttu. Kötü prognoz grubundaki hastalar, çoðunlukla sadece BTÞÝ (%35.1), BTÞÝ+CRP (%18.9), BTÞÝ+Ranson (%16.2) kriterleri bazýnda saptandý. Tümü kötü prognoz grubunda sýnýflanmýþ 6 (%5.8) hastada ölüm gerçekleþti (p=0.002). Kötü prognoz gurunda iyi prognoz grubuna göre ortanca (min-mak) kreatinine (1 (0.57–10.0) vs. 0.76 (0.5–8.4) mg/dL, p=0.004) ve üre (48.0 (9.0–247.0) vs. 27.0 (10.0–111.0) mg/dL, p<0.001) deðerleri anlamlý olarak daha yüksel, albümin deðerleri (3.5 (2.4–4.3) vs. 3.6 (2.7–4.6) g/L, p=0.021) ise daha düþüktü. Kappa deðerlerine göre, BTÞÝ ile CRP arasýnda orta dereceli (kappa: 0.408), BTÞÝ ile Ranson arasýnda ise ekseriyetle (kappa: 0.312) uyuþma olduðu saptandý. BTÞÝ, ölümle sonuçlanan altý olgunun tümünü, Ranson ve CRP ise sadece ikiþer olguyu öngörebildi.
TARTIÞMA: Bulgularýmýz, AP hastalarýnda risk derecelendirmesinde, BTÞÝ’nin tek baþýna kullanýmýnýn, CRP ve Ranson skorunun tek baþlarýna kulla-nýmýna göre, hastalýk þiddeti ve mortalite riski açýsýndan daha güçlü bir prognostik deðeri olduðunu düþündürmekte ve CRP veya Ranson skorunun BTÞÝ’ye komplementer olarak kullanýmýnýn AP hastalarýnda kötü prognostik durumun daha iyi belirlenmesinde katkýsý olacaðýna iþaret etmektedir.

AMAÇ: Tümöral lezyonlar akut apandisitin nadir nedenleri arasýnda yer alýr. Böyle bir durumda uygun tedaviyi saðlamak için ameliyat öncesi doðru taný önemlidir. Bu çalýþmanýn amacý, apendektomi yapýlan hastalarda apendiks tümöral lezyonlarýnýn taný oranýný artýrabilecek faktörleri deðerlendirmektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Akut apandisit nedeniyle 2011–2020 arasý apendektomi yapýlan geniþ hasta grubu geriye dönük olarak incelendi. Hastalarýn demografik özellikleri, klinikopatolojik bulgularý ve ameliyat öncesi laboratuvar deðerleri kaydedildi. Apendiks tümöral lezyonlarýný tahmin eden faktörleri belirlemek için tek deðiþkenli ve çok deðiþkenli lojistik regresyon ve ROC analizi yapýldý.
BULGULAR: Çalýþmaya ortanca yaþý 32 (18–88) olan ve %54.4’ü erkek olan toplam 1400 hasta dahil edildi. Genel olarak, hastalarýn %2.9’unda (n=40) apendiks tümöral lezyonu tespit edildi. Çok deðiþkenli analiz, yaþ (OR 1.06, %95 GA 1.03–1.08) ve lökosit sayýsýnýn (OR 0.84, %95 GA 0.76–0.93) apendiks tümöral lezyonlarý için baðýmsýz belirteçler olduðunu ortaya koydu. Yaþýn >37 (EAA: 0,79; duyarlýlýk: %82.0; özgüllük: %62.0) ve lökosit sayý-sýnýn <10×109/L olmasý (EAA: 0.69; duyarlýlýk: %74; özgüllük: %60) tümöral lezyon bulunma ihtimali için eþik deðerler olarak tespit edildi.
TARTIÞMA: Apendiks tümöral lezyonunu ameliyat öncesi olarak tahmin etmek, olumlu bir ameliyat sonrasý sonuç elde edebilmek için kritik öneme sahiptir. Yaþlý hasta ve düþük lökosit sayýlarý apendiks tümöral lezyonlarý için baðýmsýz risk faktörleri olarak tespit edilmiþtir. Þüphe durumunda ve bu faktörlerin varlýðýnda sadece apendektomi yapmak yerine temiz cerrahi sýnýrý saðlayacak þekilde geniþ rezeksiyon sadece apendektomiye tercih edilebilir.

AMAÇ: Karýn aðrýsý, çocuk acil polikliniðine en sýk baþvuru nedenlerinden biridir. Doðru tanýya gidebilmek için klinik ve laboratuvar ipuçlarýnýn uygun þekilde deðerlendirilmesi, tedavinin týbbi ya da cerrahi olarak yönlendirilmesi ve gereksiz incelemelerin önüne geçilmesi açýsýndan büyük önem taþýr. Çalýþmamýzýn amacý karýn aðrýlý çocuk hastalarda yüksek volüm lavman uygulamasýnýn klinik ve radyolojik bulgulara katkýsýný deðerlendirmektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Hastanemiz Çocuk Acil Kliniðine Ocak 2020–Temmuz 2021 tarihleri arasýnda karýn aðrýsý þikayeti ile baþvuran çocuk hastalardan; fizik muayenede karýn þiþliði ve direkt karýn grafisinde yoðun gaz, gaita retansiyonu olan ve yüksek volüm lavman tedavisi uygulanan hastalar çalýþmaya dahil edildi. Bu hastalarýn fizik muayene ve radyolojik bulgularý deðerlendiridi.
BULGULAR: Çalýþma tarihleri arasýnda 7819 hasta çocuk acil polikliniðine karýn aðrýsý ile baþvurdu. Direkt karýn grafisinde yoðun gaz, gaita imajý ve karýn distansiyonu olan hastalarýn 3817’sine klasik lavman yapýldý. Klasik lavman yapýlan 3817 hastanýn 3498’inde (%91.6) gaita çýkýþý ve lavman sonrasý þikayetlerinde gerileme oldu. Klasik lavmanla rahatlama olmayan 319 (%8.4) hastaya yüksek volüm lavman uygulandý. Yüksek volüm lavman sonrasý 278 (%87.1) hastanýn þikayet ve bulgularý geriledi. Kalan 41(%12.9) hastaya kontrol ultrasonografi yapýldý, 14 (%34.1) hastaya apandisit tanýsý konuldu. Ultrasonografi tekrarý yapýlan 27 (%65.9) hastanýn ise ultrasonografi sonucu normal olarak deðerlendirildi.
TARTIÞMA: Çocuk acil kliniðinde, klasik lavman uygulamasýna yanýt vermeyen karýn aðrýsý þikayeti olan çocuklarda yüksek volüm lavman tedavisi etkili ve güvenli bir yöntemdir.

AMAÇ: Gastrointestinal anastomoz kaçaðý (GAK), sitoredüktif cerrahi (SRC) ve hipertermik intraperitoneal kemoterapi (HÝPEC) sonrasý önemli bir morbidite ve mortalite nedenidir. Bu çalýþmanýn amacý peritoneal metastaz (PM) cerrahisinde GAK ile iliþkili risk faktörlerini belirlemektir. GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmaya gastrointestinal anastomozlu SRC ve HÝPEK uygulanan hastalar dahil edildi. Hastalarýn ameliyat öncesi durumunu deðerlendirmek için Charlson Komorbidite Ýndeksi (CCI) ve Eastern Cooperative Oncology Group (ECOG) performans durumu kullanýldý. GAK klinik, radyolojik veya yeniden ameliyat sýrasýnda teþhis edilen gastrointestinal ekstralüminasyon olarak kaydedildi.
BULGULAR: Analiz edilen 362 hastanýn ortanca yaþý 54 idi. Hastalarýn %72.6’sý kadýn ve en sýk görülen histopatolojiler over kanseri (%37.8) ve kolorektal kanser (%36.2) idi. Medyan Periton Kanser Ýndeksi 11 idi ve hastalarýn %80.1’ine tam sitoredüksiyon uygulandý. Ýki yüz doksan üç (%80.9) hastada tek anastomoz, 51 (%14.1) hastada iki anastomoz ve 18 (%5) hastada üç anastomoz yapýldý. Kýrk üç (%11.8) hastaya saptýrýcý stoma uygulan-dý. Otuz sekiz (%10.5) hastada GAK görüldü. Sigara kullanýmý (p<0.001), ECOG performans durumu (p=0.014), CCI skoru (p=0.009), preoperatif albümin düzeyi (p=0.010) ve rezeke edilen organ sayýsý (p=0.006) GAK ile anlamlý iliþkili faktörlerdi. GAK için baðýmsýz risk faktörleri sigara (OR: 6.223, CI: 2.814–13.760; p<0.001), CCI skoru ≥7 (OR: 4.252, CI: 1.590–11.366; p=0.004) ve preoperatif albümin seviyesi ≤3.5 g/dl (OR: 3.942, CI: 1.534–10.130; p=0.004) idi.
TARTIÞMA: Sigara kullanýmý, komorbidite ve ameliyat öncesi beslenme durumu gibi hasta ile iliþkili faktörlerin anastomoz komplikasyonlarý üzerinde etkisi vardý. Uygun hasta seçimi ve yüksek düzeyde bakým gerektiren prehabilitasyon programý ihtiyacý olan indeks hastanýn tahmini, daha düþük anastomoz kaçak oranlarý elde etmek ve PM cerrahisinde sonuçlarý iyileþtirmek için temel ön koþullardýr.

AMAÇ: Bu çalýþmada, yaþlý hastalarda intertrokanterik femur kýrýklarýnýn proksimal femur çivi (PFN) ile tedavisinde gözlenen cut-out’un önlenme-sinde hidroksiapatit kaplý implantlar ve diðer baþ-boyun implantlarýnýn etkinliði geriye dönük olarak deðerlendirildi.
GEREÇ VE YÖNTEM: Ýntertrokanterik femur kýrýðý nedeniyle üç farklý PFN ile tedavi edilen toplam 98 ardýþýk hasta (56 erkek ve 42 kadýn; ortalama yaþ: 79.42 (61–115) yýl) geriye dönük olarak incelendi. Ortalama takip süresi 7.87 (4–48) aydý. PFN’de kullanýlan baþ-boyun implant için 40 hastada yivli lag vidasý, 28 hastada HA-kaplý helikal blade ve 30 hastada ise kaplamasýz helikal blade kullanýldý. Tüm gruplar arasýnda redüksiyon kalitesi, kýrýk tipi ve radyolojik sonuçlar deðerlendirildi.
BULGULAR: AO/OTA sýnýflamasýna göre 50 (%52.1) hastada instabil kýrýk tipi gözlendi. Hastalarýn 87’sinde (%88.8) iyi bir redüksiyon ve/veya kabul edilebilir redüksiyon kalitesi görüldü. Ortalama tip-apeks mesafesi (TAD) 27.61 mm, kalkar referanslý tip-apeks mesafesi (CalTAD) 28.72 mm, baþ-boyun cisim açýsý (CCD) 128°, Parker ön-arka oraný %46.36, Parker lateral oraný %46.82 idi. En optimal implant pozisyonu 49 (%50) hastada göz-lendi. Yedi (%7.14) hastada cut-out, 12 (%12.24) hastada ise10°’den fazla sekonder varus deplasmaný gözlendi. Korelasyon analizi ve çok deðiþkenli lojistik regresyon analizinde cut-out açýsýndan HA-kaplý ve diðer implantlar arasýnda anlamlý bir farklýlýk gözlendi. Ayrýca, implant tipinin çok deðiþkenli lojistik regresyon analizinde cut-out komplikasyonu açýsýndan en güçlü prediktif faktör olduðu gözlendi.
TARTIÞMA: HA-kaplý implantlar, kötü kemik kalitesine sahip intertrokanterik femur kýrýðý olan yaþlý hastalarda artmýþ osteointegrasyon ve kemik içe büyümesi nedeniyle uzun vadede cut-out riskini azaltabilir. Ancak, bu tek baþýna yeterli olmayýp, uygun bir vida konumu, optimum TAD deðerleri ve mükemmel redüksiyon kalitesi cut-out’un önlenmesinde diðer önemli faktörlerdir.

AMAÇ: Bu çalýþmada, primer kýsmi artrodez (PKA) veya kapalý redüksiyon ve internal fiksasyon (KRIF) ile tedavi edilen Lisfrank yaralanmalarýnýn sonuçlarý karþýlaþtýrýldý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Düþük enerjili travma sonrasý Lisfrank yaralanmasý nedeniyle PKA veya KRIF uygulanan hastalarýn geriye dönük bir incelemesi yapýldý ve radyografik ve klinik sonuçlar deðerlendirildi.
BULGULAR: Ortalama yaþý 38 olan 45 hasta çalýþmaya dahil edildi. Ortalama takip süresi 47 ay idi. Ortalama Amerikan Ortopedik Ayak ve Ayak Bileði Derneði (AOFAS) skoru PKA grubunda 83,6 ve KRIF grubunda 86.2 idi (p>0.05). Ortalama aðrý skoru PKA grubunda 32.9, KRIF grubunda 33.7 idi (p>0.05). KRIF grubunun %78’inde ve PPA grubunun %42’sinde semptomatik implant nedeniyle ikincil cerrahi gerekmiþtir (p<0.05).
TARTIÞMA: Düþük enerjili Lisfrank yaralanmalarýnýn primer kýsmi artrodez veya kapalý redüksiyon ve fiksasyon ile tedavisi iyi klinik ve radyolojik sonuçlar vermiþtir. Toplam AOFAS skorlarý açýsýndan iki grup arasýnda anlamlý fark bulunamadý. Bununla birlikte, KRIF grubunda sekonder cerrahiye daha fazla ihtiyaç duyulurken, kapalý redüksiyon ve fiksasyon ile aðrý ve fonksiyonel skorlar daha yüksek gözlendi.

AMAÇ: Bu çalýþmada kronik travmatik koksidinili hastalara floroskopi yardýmlý interkoksigeal bölgeden kontrast madde verilmeden needle-inside-needle tekniði ile ganglion impar blok uygulanarak yeni bir yaklaþým sunulmaktadýr. Bu yaklaþýmla kontrast madde kullanýmýnýn maliyeti ve olasý yan etkileri önlenebilir. Ayrýca bu yöntemin uzun dönemdeki etkisini de incelemiþ olduk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþma geriye dönük olarak tasarlandý. Belirlenmiþ alana 21 gauge enjektör ile girildi ve lokal infiltrasyon ile 3 cc %2 lidokain subkutan uygulandý. Kýlavuz 21 gauge 50 mm iðne ucuna 25 gauge 90 mm spinal iðne yerleþtirildi. Ýðne ucunun yeri floroskopi altýnda kontrol edilerek 2 ml %0.5 bupivakain ve 1 ml betametazon asetat karýþtýrýlarak uygulandý.
BULGULAR: Çalýþmaya 2018–2020 yýllarý arasýnda toplam 26 kronik travmatik koksidini hastasý katýlmýþtýr. Ortalama iþlem süresi yaklaþýk 3.19 dakikadýr. Aðrýnýn %50’den fazla azalma süresi ortalama 1.25±1.22 (1.dk-72 saat) dakika idi. Ortalama NPRS puanlarý birinci saatte 2.38±2.26, altýncý saatte 2.50±2.30, 24 saatte 2.50±2.21, birinci ayda 3.73±2.20, altýncý ayda 4.46±2.14 ve birinci yýlda 5.23±2.52 idi.
TARTIÞMA: Çalýþmamýz kronik travmatik koksidinili hastalarda alternatif olarak interkoksigeal bölgeden needle-inside -needle yönteminin kontrast madde verilmeden yapýlan uygulamanýn uzun dönem sonuçlarýnýn güvenli ve uygulanabilir olduðunu göstermektedir.

AMAÇ: Köstebek tabancalarý, tarým alanlarýnda zararlý kemirgenlerle mücadelede kullanýlan, el yapýmý ve harabiyete yol açabilen aletlerdir. Bu aletlerin kazara yanlýþ zamanda tetiklenmesi, majör el yaralanmalarýna yol açarak el iþlevselliðinde kalýcý bozukluða neden olabilir. Bu çalýþma, köstebek tabancasý yaralanmalarýnýn ciddi el fonksiyon kayýplarýna yol açtýðýna ve bu aletlerin ateþli silahlar kapsamýnda deðerlendirilmesi gerektiðine dikkat çekmeyi amaçlamaktadýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmamýz geriye dönük, gözlemsel bir kohort çalýþmasýdýr. Çalýþmaya dahil edilen hastalarýn demografik özellikleri, yaralanmanýn klinik özellikleri ve uygulanan cerrahi yöntemler kaydedildi. El yaralanmasýnýn þiddeti, Modifiye El Yaralanmasý Ciddiyet Skoru (MEYCS) ile deðerlendirildi. Hastanýn üst ekstremiteye baðlý fonksiyonel yetersizliðinin belirlenmesinde Kol, Omuz ve El Dizabilite (DASH) Anketi kullanýldý. Hastalarýn el kaba kavrama kuvveti, palmar ve lateral çimdik kuvvetleri ve iþlevsel özürlülük skorlarý saðlýklý kontrollerle karþýlaþtýrýldý. BULGULAR: Köstebek tabancasýyla el yaralanmasý olan 22 hasta çalýþmaya dahil edildi. Hastalarýn yaþ ortalamasý 63.0±16.9 (22–86) idi ve bir tanesi hariç tümü erkekti. Hastalarýn yarýsýndan fazlasýnda dominant el yaralanmasý (%63.6) ve majör el yaralanmasý (%59.1) saptandý. Hastalarýn iþlevsel özürlülük skorlarý saðlýklý kontrollere göre istatistiksel olarak anlamlý derecede yüksek iken, kaba kavrama kuvvetleri ve palmar çimdik kuvvetleri istatistiksel anlamlýlýkla düþüktü.
TARTIÞMA: Yaralanmanýn üzerinden yýllar geçmesine raðmen hastalarýmýzýn ellerinde iþlevsel bozukluk vardý ve el güçleri kontrollere göre daha düþüktü. Kamuoyu köstebek tabancalarý ve yýkýcý etkileri hakkýnda bilinçlendirilmeli, köstebek tabancalarý ateþli silahlar kapsamýnda deðerlendirilmeli ve yasaklanmalýdýr.

AMAÇ: Yanýklar, özellikle düþük ve orta gelirli ülkelerde görülen küresel bir saðlýk sorunudur. Mortaliteyi tahmin etmek için modellerin kullanýmý geliþmiþ ülkelerde daha yaygýndýr. Kuzey Suriye’de iç huzursuzluk 10 yýldýr devam etmektedir. Altyapý eksikliði ve zor yaþam koþullarý yanýk vakalarýný artýrmaktadýr. Kuzey Suriye’deki bu çalýþma, çatýþma bölgelerinde sunulan saðlýk hizmet öngörülerine katkýda bulunacaktýr. Kuzeybatý Suriye’ye özgü bu çalýþmanýn ilk amacý, acil olarak hastaneye kaldýrýlan yanýk maðduru popülasyonundaki risk faktörlerini deðerlendirmek ve belirlemektir. Ýkinci amaç, mortaliteyi tahmin etmek için iyi bilinen üç yanýk mortalite tahmin skorunu bölge özelinde doðrulamaktý: Kýsaltýlmýþ Yanýk Þiddeti Ýndeksi (ABSI) skoru, Belçika Yanýk Yaralanmasýnýn Sonucu (BOBI) skoru ve revize edilmiþ Baux skoru.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu çalýþmada, kuzeybatý Suriye’deki yanýk merkezi veri tabandan yanýk merkezine baþvuran hastalarýn geriye dönük bir analizi yapýldý. Acil olarak yanýk merkezine baþvuran hastalar çalýþmaya dahil edildi. Dahil edilen üç yanýk deðerlendirme sisteminin hastanýn ölüm riskini belirlemedeki etkinliðini karþýlaþtýrmak için iki deðiþkenli lojistik regresyon analizi yapýldý.
BULGULAR: Çalýþmaya toplam 300 yanýk hastasý dahil edildi. Bunlardan 149’u (%49.7) serviste, 46’sý (%15.3) yoðun bakýmda tedavi edildiði gördü; 54’ü (%18.0) öldü ve 246’sý (%82.0) hayatta kaldý. Ölen hastalarýn ortanca revize edilmiþ Baux skorlarý, BOBI skorlarý ve ABSI skorlarý yaþayan has-talara göre anlamlý derecede yüksekti (p=0.000). Revize edilmiþ Baux, BOBI ve ABSI puanlarý için cut-off deðerleri sýrasýyla 105.50, 4.50 ve 10.50 olarak belirlendi. Bu cut-off deðerlerinde mortaliteyi öngörmek için, revize edilmiþ Baux skorunun duyarlýlýðý %94.4 ve özgüllüðü %91.9 ve ABSI sko-runun duyarlýlýðý %68.8 ve özgüllüðü %99.6 idi. Ancak BOBÝ ölçeðinin 4.50 olarak hesaplanan cut-off deðeri (%27.8) düþük bulundu. BOBI modelinin düþük duyarlýlýðý ve negatif öngörü deðeri, diðerlerine göre mortalitenin daha zayýf bir öngörücüsü olduðunu göstermekteydi.
TARTIÞMA: Revize edilmiþ Baux skoru, çatýþma sonrasý bir bölge olan kuzeybatý Suriye’de yanýk prognozunu tahmin etmede baþarýlý oldu. Sýnýrlý fýrsatlarýn olduðu benzer çatýþma sonrasý bölgelerde bu tür puanlama sistemlerinin kullanýlmasýnýn faydalý olacaðý varsayýlabilir.

AMAÇ: Pelvis tipinin, perkütan superior pubik ramus tespitine etkisini araþtýrmak amaçlanmýþtýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Pelviste anatomik deðiþikliði olmayan 150 pelvis BT(kadýn/erkek: 75/75) üzerinde çalýþýldý. 1 mm kesit geniþliðinde çekilen pelvis BT tetkikleri, görüntüleme sisteminin MPR ve 3D görüntüleme modu kullanýlarak; pelvis tiplendirilmesi, anterior obturator oblik ve inlet kesit görüntüleri oluþturuldu. Bu görüntülerde superior pubik ramus için doðrusal bir koridor elde edilip edilemediði, doðrusal koridor elde edilebilen pelvis BT’lerinde koridor geniþliði, uzunluðu ile transvers ve sagittal düzlemdeki açý deðerleri ölçüldü.
BULGULAR: Örneklemin 11‘inde (%7.3) (grup1) herhangi bir þekilde superior pubik ramus için doðrusal bir koridor elde edilemedi. Bu gruptaki tüm pelvis tipleri gynecoid özellikte idi ve hepsi kadýn hastalara aitti. Android pelvis tipine sahip tüm pelvis BT’lerinde rahatlýkla superior pubik ramusta doðrusal bir koridor elde edilebilmekteydi. Süperior pubik ramus geniþliði ortalama 8.2±1.8 mm, uzunluðu ortalama 116.7±12.8 mm idi. Yirmi (%13.3) pelvis BT görüntüsünde (grup 2) koridor geniþliði 5 mm altýnda ölçüldü. Koridor geniþliði, pelvis tipine ve cinsiyete baðlý istatiksel olarak anlamlý farklýlýk arz etmekteydi.
TARTIÞMA: Pelvis tipi perkutan superior pubik ramus tespitinde etkili bir faktördür. Bu sebeple preoperatif BT tetkikinde MPR ve 3D görüntüleme modu kullanýlarak yapýlacak pelvis tiplendirmesi; cerrahi plan, implant ve cerrahi pozisyon seçiminde etkilidir.

AMAÇ: Bu çalýþma, dirsek bölgesindeki yumuþak doku defektlerinin rekonstrüksiyonunda iki farklý flep tekniðinin tüm yönlerini karþýlaþtýrmayý ve deðerlendirmeyi amaçlamaktadýr: lateral kol flebi (LAA) ve posterior interosseöz arter (PIA) flebi.
GEREÇ VE YÖNTEM: Kliniðimizde 2012–2018 yýllarý arasýnda dirsek bölgesi yumuþak doku defektleri nedeniyle cerrahi tedavi uygulanan 12 hasta geriye dönük olarak deðerlendirildi. Hastalarýn demografik verileri, flep boyutu, operasyon süresi, donör alan ve flep komplikasyonlarý, perforatör sayýsý, fonksiyonel ve kozmetik sonuçlarý incelendi.
BULGULAR: PIA flebi ile tedavi edilen hastalarda defekt boyutu, LAA flebi uygulanan hastalara göre anlamlý olarak daha küçüktü (p<0.001). Ýki grup arasýnda anlamlý fark yoktu (p>0.05). PIA flepleri uygulanan hastalarda QuickDASH skorlarý önemli ölçüde daha düþüktü, bu da daha iyi fonksiyonel sonuçlara iþaret ediyordu (p<0.05). Ameliyat süresi PIA grubunda lateral kol flep grubuna göre anlamlý olarak daha kýsaydý (p<0.05). Dirsek eklemi EHA’sý PÝA flebi uygulanan hastalarda anlamlý olarak daha yüksekti (p<0.05).
TARTIÞMA: Çalýþmamýzýn sonuçlarý, her iki flebin de cerrahýn deneyimine baðlý olarak uygulanmasý kolay, komplikasyon riski düþük, benzer defekt boyutlarýnda benzer fonksiyonel ve kozmetik sonuçlar saðlayan teknikler olduðunu göstermektedir.

Yoðun bakým ünitesinde (YBÜ) takip edilen 526 ünite kan ve kan ürünü transfüzyonu gerektiren gastrointestinal sistem (GÝS) tutulumu olan 37 yaþýnda nadir bir granülomatöz polianjiitisli (GPA) erkek hastayý sunuyoruz. GPA’ya baðlý GÝS tutulumu morbidite ve mortaliteyi artýran nadir gözlenen bir durumdur. Hastalarýn ultramasif kan ürünü transfüzyona ihtiyacý olabilir. Böylece multisistem tutulumuna baðlý masif hemoraji nedeniyle GPA’lý hastalar YBÜ’ye kabul edilebilir ve multidisipliner bir yaklaþýmlý titiz bir bakým ile saðkalým saðlanabilir.

Kardiyopulmoner arrest hamilelik sýrasýnda nadir görülen bir durumdur. Gebeliðinin ikinci yarýsýnda annenin arrest olduðu fark edilir edilmez, týbbi ekipler perimortem sezaryen (C/S) için çaðrýlmalýdýr. Olgumuzda 31 haftalýk gebe hasta trafik kazasý sonrasý acil servise (AS) 112 ekibi tarafýndan kardiyopulmoner resüsitasyon (KPR) eþliði ile getirildi. Nabzý olmayan veya spontan solunumu olmayan hasta eksitus olarak kabul edildi. Bununla birlikte, CPR fetüsün saðkalýmýný korumak için sürdürüldü. Nöbetçi kadýn doðum doktoru gelmeden önce, acil servis hekimleri olarak fetusun fetal mortalite ve morbidite riskinin artmasýný önlemek için C/S’yi baþlattýk. 1/5/10 dakikada Apgar skorlarý 0/3/4 ve oksijen satürasyon deðerleri sýrasýyla %35/65/75 idi. Postnatal 11. günde ileri kardiyak yaþam desteðine raðmen yanýt vermeyen hasta exitus olarak kabul edildi. Acil servis ekibi, C/S ve yenidoðan ve bakýmý konusunda bilgili ve donanýmlý olmalýdýr. Bizim olgumuzda ise annenin tahmini saatine göre fetüsun anne rahminden çýkarýlmasý 40 dakika sürmüþtür.

Endoskopik retrograd kolanjiyopankreatografi (ERCP), çeþitli pankreatikobilier bozukluklarýn taný ve tedavisinde yaygýn olarak kullanýlan bir prose-dür olmuþtur. Yaygýn olarak güvenli bir prosedür olarak kabul edilmesine raðmen, ERCP morbidite ve nadiren mortalite ile iliþkilidir. En sýk görülen komplikasyonlar arasýnda akut pankreatit, kanama ve duodenal perforasyon bulunur. Portal ven kanülasyonu, ERCP’nin nadir bir komplikasyonudur. Biz, ERCP ve sfinkterotomi sýrasýnda portal vene endoskopik biliyer stent yerleþtirilmesi olgusunu tanýmladýk. Elli dört yaþýnda kadýn hastaya kronik taþlý kolesistit ön tanýsý ile laparoskopik kolesistektomi yapýldý. Ameliyat sonrasý dördüncü gün sarýlýk ve kaþýntý þikayeti ile acil servise baþvurdu. MRCP’de intrahepatik ve ekstrahepatik safra yollarý dilate ve ana safra kanalýnda 7.5x5.5 mm’lik bir taþ vardý. ERCP ile sfinkterotomi yapýldý, taþlar çýkarýldý ve ardýndan 10F 7 cm stent yerleþtirildi. ERCP’nin dördüncü gününde ateþ ve total bilirubin düzeyi 5 mg/dl’de sebat eden hastaya kolanjitik apse ve/veya ERCP komplikasyonu düþünülerek abdominopelvik bilgisayarlý tomografi (BT) çekildi. BT’de koledok içindeki stentin proksimal ucu-nun ana portal vene girdiði ve ucunun tromboze olduðu izlendi. Bu nedenle ameliyathane þartlarýnda stentin endoskopik olarak çýkarýlmasýna karar verildi. Anestezi indüksiyonunun ardýndan stent gastroenteroloji ekibi tarafýndan endoskopik olarak çýkarýldý. Stent çýkarýlýrken hastanýn karýn boþluðu laparoskopik olarak eksplore edildi. Anestezi sýrasýnda hemodinamik instabilite geliþmeyen ve transfüzyon gerektirmeyen hasta, klinik takibinde bir kez melenasý oldu. Hasta düþük molekül aðýrlýklý heparin ve oral sefalosporin ile taburcu edildi ve poliklinik kontrolü önerildi. Kontrolleri sýrasýnda aralýklý ateþ þikayeti olan hastaya yapýlan portal vendeki trombozu deðerlendirmek için Doppler USG yapýldý. Doppler USG’de ana portal vende ve dallarýnda tromboze bir görünüm saptandý. Genel durumu iyi olan, karýn aðrýsý olmayan hastada, yüksek doz düþük molekül aðýrlýklý heparine geçile-rek gastroenteroloji ve genel cerrahi poliklinik kontrolünde takibe alýndý. Nadir görülen hayatý tehdit eden bu komplikasyon özellikle iþlem sýrasýnda ve/veya hastanýn klinik takibinde daima akýlda tutulmalýdýr.