AMAÇ: Deneysel over iskemi reperfüzyon hasarýnda etomidat’ýn oksidatif hasara koruyucu etkisini araþtýrmayý amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Toplam 24 diþi rat üç gruba randomize edildi. Grup 1 kontrol grubu olarak atandý. Grup 2'ye over torsiyon/detorsiyon modeli uygulandý. Grup 3'te Grup 2'deki sýçanlara benzer prosedürler uygulandý. Ayrýca Grup 3'te over detorsiyonundan 30 dakika önce 4 mg/kg etomidate intraperitoneal olarak uygulandý. Kan örnekleri alýnarak lipid peroksidayon düzeyi, proinflamatuvar sitokin seviyesi ve antioksidan enzim aktivitesi deðerlendirildi. Ek olarak over dokusundaki hasar histopatolojik olarak skorlandý.
BULGULAR: Kan örneklerinin biyokimyasal analizinde, interlökin-1 beta (IL-1beta), interlökin-6 (IL-6) ve tümör nekroz faktör-alfa (TNF-alfa) dahil olmak üzere proinflamatuar sitokinlerin düzeylerinde Grup 3’de Grup 2’e göre azalma olduðunu gözlemlendi (sýrasýyla 0.005, p: 0.016 ve p<0.001). Benzer þekilde malondialdehit (MDA) düzeyinde de Grup 3’de Grup 2’ye göre azalma olduðu belirlendi (p<0.001). Süperoksit dismutaz (SOD) ve glutatyon peroksidaz (GSH-PX) dahil antioksidan enzim aktivitesinde ise Grup 3’de Grup 2’e göre ciddi düzeyde artýþ izlendi (sýrasýyla p: 0.031 ve p: 0.001). Ayrýca Grup 3; Grup 2 ile karþýlaþtýrýldýðýnda foliküler dejenerasyon, damar týkanýklýðý, kanama ve inflamasyon dahil histopatolojik skorlarda anlamlý bir azalma vardý (sýrasýyla p<0.001, p<0.001, p<0.001 ve p: 0.001).
SONUÇ: Etomidat, rat over torsiyon/detorsiyon modelinde histopatolojik ve biyokimyasal bulgularý iyileþtirerek iskemi reperfüzyon hasarýný ha-fifletmektedir.

AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý, deneysel bir kontrollü çalýþma ile, ezilme tipi amputasyon modelinde ektopik replantasyonu diðer replantasyon teknikleriyle karþýlaþtýrmak ve replantasyon tekniðine baðlý olarak ampute canlýlýðýnda meydana gelen deðiþiklikleri deðerlendirmektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: 40 adet erkek Wistar Albino sýçaný 4 gruba ayrýldý. Amputasyon modeli olarak kasýk flepleri kullanýldý. Grup 1'e giyotin tarzý amputasyon ve ortotopik replantasyon, Grup 2'ye ezilme tipi amputasyon ve ortotopik replantasyon, Grup 3'e ezilme tipi amputasyon ve ven grefti ile ortotopik replantasyon, Grup 4'e ezilme tipi amputasyon ve ektopik replantasyon uygulandý. Flep canlýlýðý ve perfüzyon oranlarý 3. günde kýzýlötesi perfüzyon deðerlendirme sistemi ile deðerlendirildi. Canlý alanýn toplam flep alanýna oraný ve pedikül damarlarda trombüs oluþumu 7. günde deðerlendirildi.
BULGULAR: Replantasyon sonrasý üçüncü gün yapýlan kýzýlötesi deðerlendirmeye göre flep perfüzyon yüzdeleri Grup 1'de %73.5, Grup 2'de %11.1, Grup 3'te %65, Grup 4'te %64.1 olarak belirlendi. Ýstatistiksel analizde Grup 1 en iyi sonucu veren grup oldu. Grup 2 en kötü sonuçlarý alýrken, Grup 3 ve 4 arasýnda fark yoktu. Yedinci günde canlýlýðýný sürdüren flep alanlarý Grup 1'de ortalama %74.6, Grup 2'de ortalama %2.5, Grup 3'te ortalama %64.5, Grup 4'te ortalama %64 olarak tespit edildi. Ýstatistiksel deðerlendirmede en iyi sonucu Grup 1, en kötü sonucu ise Grup 2 alýrken, Grup 3 ile 4 arasýnda fark yoktu. 7. günde Grup 1'de 2, Grup 2'de 9, Grup 3 ve 4'te 3'er hayvanýn damarlarýnda trombüs oluþumu tespit edildi. Gruplar arasýnda istatistiksel olarak anlamlý fark vardý.
SONUÇ: Ektopik replantasyon ve ven grefti ile replantasyonun sonuçlarýnýn birbirine üstünlüðü yoktur. Ezilme tipi replantasyonlarda tercih edilecek yöntem hastanýn ve amputatýn durumuna göre deðiþiklik gösterebilir. Ezilme tipi amputasyonlarda, hastanýn genel durumu replantasyon için uygunsa ve ampüte kýsmý çok fazla kýsaltmadan ezilmiþ segmentleri debride etmek mümkünse ven grefti ile onarýmý öneriyoruz. Bu koþullar saðlanamýyorsa amputatýn kurtarýlmasý için geçici ektopik replantasyon öneriyoruz.

AMAÇ: Hepatik iskemi/reperfüzyon (I/R) hasarý; karaciðer rezeksiyonlarý, travma, þok gibi durumlarda geliþebilen önemli bir klinik durumdur. Geraniol; doðada yaygýn bulunan ve antioksidan, hepatoprotektif özellikleri gösterilmiþ izoterpen grubu bir moleküldür.Çalýþmamýzda sýçanlarda deneysel karaciðer I/R hasarý oluþturarak, geraniolün hasara etkisini araþtýrmayý amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: 350-400 gr aðýrlýðýnda, 28 adet Wistar Albino türü erkek sýçan kullanýldý. Sýçanlar kontrol grubu, I/R grubu, 50 mg/kg gera-niol+ I/R grubu ve 100 mg/kg geraniol+ I/R grubu olarak 4’e ayrýldý. Ýskemi süreleri 15 dk, reperfüzyon süreleri 20 dk olarak belirlendi. Ýskemiye geraniol uygulamasýnýn 15. dk’sýnda baþlandý. Serumlardan ALT, AST, laktik asit düzeyleri ölçüldü. Karaciðer dokularýndan SOD, CAT ve GPx aktivite düzeyleri ölçüldü. Karaciðer dokularý histopatolojik olarak incelendi.
BULGULAR: Geraniol molekülünün intraperitoneal olarak 50 mg/kg ve 100 mg/kg uygulanmasýnýn, AST, laktik asit ve TNF-α düzeylerini anlamlý þekilde azalttýðý görülmüþtür. Serum ALT düzeyinin ise 50 mg/kg uygulanan grupta anlamlý þekilde azaldýðý gösterilmesine raðmen, 100 mg/kg uygulanan grupta olan azalmada anlamlýlýk saptanmamýþtýr. SOD ve GPx enzim aktivitelerinin 100 mg/kg grubunda anlamlý þekilde arttýðý gösterilmiþ, ancak 50 mg/kg grubunda enzim düzeylerinde artýþ olmasýna raðmen anlamlýlýk saptanmamýþtýr. Yine CAT enzim aktivitesinin 50 mg/kg ve 100 mg/kg gruplarýnda artmýþ olduðu gösterilmesine raðmen, artýþ anlamlý bulunmamýþtýr. Suzuki skorunun, 50 mg/kg ve 100 mg/kg grubunda anlamlý þekilde azaldýðý saptanmýþtýr.
SONUÇ: Çalýþmada geraniol molekülünün, hepatik hasarý biyokimyasal ve histopatolojik olarak azalttýðý ve antioksidan savunma enzimlerini arttýrdýðý gösterilmiþ, böylece yapýlacak geniþ merkezli, kapsamlý çalýþmalarla desteklenirse hepatik I/R hasarýný engellemede kullanýlabileceði sonucuna varýlmýþtýr.

AMAÇ: Yara iyileþmesi, travma sonucunda deri ve diðer yumuþak dokularýn onarýlma sürecini ifade etmektedir. Bir arý ürünü olan arý sütü, antioksidan, anti-inflamatuar, antibakteriyel ve antiviral özelliklere sahiptir. Pineal bezde ve diðer organlarda üretilen melatonin ise bir sirkadiyen indol amindir. Bu çalýþma yaþlý ve genç farelerde yara iyileþmesi üzerin melatonin ve arý sütünün tek baþlarýna ve kombine bir þekilde kullanýlmasýnýn etkilerinin araþtýrýlmasýný hedeflemektedir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmada arý sütü ve melatoninin yara iyileþmesi üzerindeki etkilerinin deðerlendirilmesi için, 10 gruba ayrýlmýþ toplam 90 Balb/C fare kullanýlmýþtýr. Arý sütü topikal olarak 300 mg/kg konsantrasyonunda, melatonin ise 5 mg/kg dozunda vazelin pomad ile karýþtýrýlarak uygulanmýþtýr. Arý sütü ve melatoninin yara üzerindeki etkilerinin deðerlendirilmesi için bu maddeler ayrý ayrý ve kombinasyon halinde yara bölgesinde kullanýlmýþtýr.
BULGULAR: Her iki uygulamada her iki yaþ grubunda makroskobik seviyede yara iyileþmesinde istatistiksel açýdan önem arz edecek düzeyde katkýda bulunmuþtur. Melatonin yara oluþumunu takiben baþlangýç dönemde daha etkili bulunurken, arý sütü granülasyon sürecinde daha etkili bulunmuþtur. Ancak histopatolojik düzede önemli sonuçlar sadece geriatrik hayvanlarda gözlenmiþtir.
SONUÇ: Çalýþma bulgularý özellikle yaþlý bireylerde yara iyileþmesine destek olmak için potansiyel yeni bir terapotik yaklaþým sunarken, daha fazla araþtýrma ve klinik çalýþmalar ile bulgularýn desteklenmesi gerektiði sonucuna varýlmýþtýr.

AMAÇ: Sýçanlarda oluþturulan deneysel bir adezyon modelinde histopatolojik, immünohistokimyasal ve biyokimyasal analizler kullanýlarak postoperatif karýn içi adezyon (PIAA) geliþimini önleme veya azaltmada metformin ve pioglitazonun etkisini deðerlendirmek.
GEREÇ VE YÖNTEM: Elli Wistar-Albino cinsi sýçan beþ gruba ayrýldý: Grup I (kontrol), Grup II (sham ), Grup III (Hyaluronik asit), Grup IV (metformin) ve Grup V (pioglitazon). Sham deney grubu dýþýndaki tüm deney gruplarýnda yapýþýklýklar scraping model oluþturularak yapýldý ve 10 gün sonra deðerlendirme için sýçanlara ötenazi uygulandý. Makroskopik adezyon dereceleri Nair skor sistemi kullanýlarak deðerlendirildi. Serum ve periton lavaj örneklerinde fruktozamin, IL-6, TGF-β ve fibronektin düzeyleri ölçüldü. Baðýrsak doku örneklerinin deðerlendirilmesinde histopatolojik skorlama sistemi kullanýldý ve immünohistokimyasal kitlerden yararlanýldý.
BULGULAR: Gruplar Nair skorlamasý ve Tip I - Tip III Kollajen boyanma skorlarý açýsýndan benzerdi (hepsi, p>0,05). Pioglitazon grubunda kontrol grubuna kýyasla serum IL-6 ve TGF-β düzeylerini anlamlý düzeyde düþük saptandý (sýrasýyla p=0,002 ve 0,008). Metformin ve pioglitazon gruplarý peritoneal lavajda kontrol grubuna kýyasla daha yüksek IL-6 sergilerken, peritoneal lavajdaki fibronektin seviyeleri pioglitazon ile tedavi edilen sýçanlarda sham grubuyla karþýlaþtýrýldýðýnda daha düþük saptandý (hepsi, p<0.005).
SONUÇ: Deneysel adezyon modelinde PIAA oluþumunun önlenmesinde pioglitazon histolojik olarak olmasa da biyokimyasal olarak olumlu bir etkiye sahipti. PIAA oluþumu üzerindeki etkisini daha iyi anlamak için pioglitazonun farklý doz/süre rejimlerini kullanan ileri deneysel çalýþmalara ihtiyaç vardýr.

AMAÇ: Özellikle ameliyat sonrasý yoðun bakýmda aðrý yönetimi önemlidir. Bu çok boyutlu sorunu yönetmek için klinisyenlerin aðrýyý hasta bazlý bir þekilde tespit etmeye yönelik objektif ve etkili standartlar saðlamalarý gerekir. Yeni bir teknoloji olan nosisepsiyon düzeyi indeksi, çok parametreli deðerlendirmesiyle bu görevi baþarmak için umut verici bir adaydýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Heterojen yoðun bakým ünitesindeki iki grubu (n=30) karþýlaþtýrmak için prospektif, kontrollü, randomize bir çalýþma tasarlandý. Genel anestezi sonrasý yoðun bakým takibi için 18 yaþ üstü ve Amerikan Anesteziyoloji Derneði skoru I-III olan hastalar seçildi. Tüm hastalara, kurtarma analjezisini de içeren standart analjezi protokolü verildi ve ilaç uygulamasý, Grup NOL'de nosisepsiyon düzeyi indeksi monitörizasyonu tarafýndan yönlendirilirken Grup Kontrol'de sayýsal bir derecelendirme ölçeði ve kritik bakým aðrý gözlem aracý tarafýndan yönlendirildi.
BULGULAR: Aðrý skorlarý açýsýndan gruplar arasýnda anlamlý fark yoktu. NOL Grubu içindeki aðrý skorlarý ve nosisepsiyon deðerleri güçlü bir pozitif korelasyon gösterdi. Toplam analjezik tüketimi NOL grubunda anlamlý derecede düþüktü (p=0.036).
SONUÇ: Aðrý için nosisepsiyon düzeyi indeksinin izlenmesi, yoðun bakýmda kullanýlan standart aðrý skorlarýyla karþýlaþtýrýldýðýnda aðrýyý tespit etmenin etkili bir yoludur. Rehberliðinde kiþiselleþtirilmiþ analjezik titrasyonuna yardýmcý olur. Nosisepsiyon düzeyi indeksinin yoðun bakým ve hastanede kalýþ süresini azaltma üzerindeki etkisi, daha fazla çalýþma ile ortaya çýkarýlmayý bekleyen deliryum üzerindeki etkisiyle baðlantýlý olabilir.

AMAÇ: Robot Yardýmlý Radikal Prostatektomi (RYRP), günümüzde prostat kanseri cerrahi tedavisinde standart yaklaþým haline gelmiþtir. RYRP’nin postoperatif komplikasyonlarýný öngören bazý risk faktörleri tanýmlanmýþ olsa da, hastanýn preoperatif fiziksel durumunu ve intraoperatif deðiþkenleri eþ zamanlý olarak ele alan bir skorlama sistemi henüz önerilmemiþtir. Estimation of Physiologic Ability and Surgical Stress (E-PASS) skoru, ilk olarak gastrointestinal cerrahilerden sonra geliþen postoperatif komplikasyonlarýn öngörülmesinde kullanýlmýþtýr. Çalýþmamýzda, E-PASS skoru ve alt skorlarýnýn RYRP’nin postoperatif komplikasyonlarýný kestirmek amacýyla kullanýlmasýnýn baþarýsýný tespit etmeyi amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: 2019 ve 2022 yýllarý arasýnda RYRP yapýlmýþ olan 204 hasta retrospektif olarak deðerlendirildi. Demografik veriler, hastalarýn preoperatif fiziksel durumunu belirten parametreler ve intraoperatif risk faktörleri analiz edildi, tüm hastalar için E-PASS skoru ve alt skorlarý hesaplandý.
BULGULAR: 164 (%80.4) hasta komplikasyonsuz taburcu edildi (Grup 1); fakat 40 (%19.6) hastada çeþitli postoperatif komplikasyonlar geliþtiði görüldü (Grup 2). Grup 2’de yer alan hastalarýn daha yüksek oranda geçirilmiþ batýn cerrahi öyküsü, daha yüksek ECOG performans skoru, daha uzun cerrahi süresi ve daha yüksek E-PASS skorlarý olduðu gözlendi. Kapsamlý Risk Skoru (CRS) skorlarýnýn etkinliðini deðerlendirmek amacýyla %95 güven aralýðýyla ROC eðrisi oluþturuldu ve kestirim deðeri belirlendi. CRS için kestirim deðeri -0.0345 olarak belirlendi (EAA= 0.783, GA: 0.713–0.853; p<0.001). Kestirim deðerinden yüksek CRS skoru olan hastalarýn RYRP sonrasý komplikasyon geliþme riski 16,4 kat artmýþ olarak görüldü (%95 GA 5.58-48.5).
SONUÇ: E-PASS skorlama sistemi RYRP’nin postoperatif komplikasyonlarýný preoperatif fiziksel kondisyon ve cerrahi deðiþkenleri ele alarak baþarýlý bir þekilde öngörebilmektedir ve cerrahi öncesi ve cerrahiden hemen sonraki dönemde objektif bir kriter olarak kullanýlabilmek için adaydýr.

AMAÇ: Robot destekli laparoskopik radikal prostatektomi (RARP) ameliyatýnda 8 mmHg veya 12 mmHg pnömoperitonum basýnç (PNP) farklýlýklarýnýn operatif, postoperatif ve anesteziyolojik parametreler üzerine etkisinin karþýlaþtýrýlmasý amaçlanmaktadýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Prospektif dizayna sahip çalýþmamýzda, RARP ameliyatýnda deneyimli tek cerrah tarafýndan yapýlan 43 hasta düþük basýnç (8 mmHg - Grup I) veya standart basýnç (12 mmHg - Grup II) gruplarýna PNP'ye göre rastgele randomize edildi. Hastalarýn operatif ve postoperatif parametreleri ürolojik ve anesteziyolojik açýdan deðerlendirildi. Tüm hastalarda AirSeal® insuflasyon sistemi kullanýldý.
BULGULAR: Konsol süresi, tahmini kan kaybý, ilk flatusa kadar geçen süre ve hastanede kalýþ süresi açýsýndan gruplar arasýnda istatistiksel olarak anlamlý bir fark bulunmamýþtýr. PNP, 8 mmHg grubundaki 6 hastada ve 12 mmHg grubundaki 2 hastada kanama nedeniyle 15 mmHg ‘ya geçici süre yükseltildi. Ýlk insizyondan sonra 5. dakikadaki kalp hýzý dýþýnda, kardiak, kan basýncý, ventilasyon ve verilen ilaç parametreleri açýsýndan gruplar arasýnda fark gözlenmemiþtir. Kalp hýzý, Grup I'de anlamlý derecede düþük olarak gözlemlendi (54.4 vs 68.8, p=0.006). Cerrahi sýrasýnda, anestezistler tarafýndan yapýlan müdahalelerin sayýsý (ilaç uygulamalarý, ventilatör yönetimi vb.) Grup I'de anlamlý derecede daha düþük izlendi (6.1 vs 9.6, p=0.041).
SONUÇ: RARP ameliyatýnda 8 mmHg PNP basýncý, 12 mmHg basýnca göre operatif parametrelerde farklýlýk göstermezken, kardiyovasküler ve solunum sistemini tehlikeye atmamak için gereken anestezi müdahalesi gereksiniminin daha az olmasý avantajýna sahiptir.

AMAÇ: Karýn içi basýnç için birçok ölçüm tekniði denenmiþ olmasýna raðmen Kron tekniði þu anda altýn standart yöntemdir. Ancak uzun uygulama süresi, daha fazla ekipmana ihtiyaç duyulmasý ve pratik olmamasý nedeniyle diðer yöntem arayýþlarý devam etmektedir. Sonuç olarak, acil serviste baþarýlý karýn içi basýnç ölçümü için uygun, daha hýzlý ve daha eriþilebilir bir yöntem araþtýrmaya çalýþtýk. Bu çalýþmanýn amacý ileus tanýsý konulan hastalarda Kron Tekniði ve dijital manometre kullanýlarak yapýlan karýn içi basýnç ölçümlerini karþýlaþtýrmaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþma Ekim 2022-Þubat 2023 tarihleri arasýnda üçüncü basamak bir acil servise baþvuran ileus tanýlý hastalar üzerinde yürütüldü. Tek merkezli, prospektif, tek kör, yöntem karþýlaþtýrma çalýþmasý olarak planlandý. Ýleuslu hastalarda karýn içi basýnç Kron Tekniði ve dijital manometre kullanýlarak çalýþmaya kör olan ayrý uygulayýcýlar tarafýndan ölçüldü.
BULGULAR: Çalýþmaya 30 hasta dahil edildi. Karýn içi basýnç ölçümlerinde iki yöntem arasýnda istatistiksel olarak anlamlý bir fark yoktu (p<0.237). Ýki yöntem arasýnda çok güçlü bir korelasyon bulundu (Spearman's Rho=0.998). Bland-Altman analizi, dijital manometre ölçümleri için 0.091 mmHg'lik bir sapma deðeri gösterdi; üst ve alt uyum deðerleri sýrasýyla -0.825 ve 1.007 mmHg idi. Dijital manometre ile ölçüm süresi Kron tekniðine göre anlamlý derecede kýsaydý (15 vs 390.5 saniye; p<0.001).
SONUÇ: Dijital manometre ile intraabdominal ölçüm tekniðinin, Kron tekniðine kýyasla kullaným kolaylýðý, daha az ekipman gereksinimi, hýzlý sonuç vermesi ve güvenilir ölçüm deðerleri nedeniyle acil servislerde saðlýk çalýþanlarý tarafýndan kullanýlabilecek bir yöntem olduðunu düþünüyoruz.

AMAÇ: Dünya nüfusunun %5'inden fazlasý (430 milyon insan) iþitme kaybýna yönelik rehabilitasyona ihtiyaç duymaktadýr. Ýþitme engelli kiþiler gerek iþ hayatýna katýlýmda gerekse günlük yaþam ve sosyal katýlýmda büyük engellerle karþýlaþmaktadýr. Kafa travmasý ile iliþkili beyin hasarý ve temporal kemik travmasý olan vakalarda, iþitme kaybý vb. kalýcý fiziksel ve duyusal engeller çok yüksek oranlara çýkmaktadýr. Bu çalýþmadaki amacýmýz güncel veriler dahilinde kafa travmasý sonrasý iþitme kaybý meydana gelmesinde etkili risk faktörlerinin ortaya konulmasý ve konunun literatür bilgileri eþliðinde tartýþýlmasý ile bu tarz olgularýn deðerlendirilmesinde oluþturulacak standart yaklaþýmlara katký saðlamaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: 01.01.2016-31.12.2022 tarihleri arasýnda travmadan en az 12 ay sonra, iyileþme süreci tamamlanýp Dokuz Eylül Üniversitesi Araþtýrma ve Uygulama Hastanesi Adli Týp Anabilim Dalýna baþvuran, iþitme kaybý açýsýndan deðerlendirilip iþitme testi yapýlan olgularýn dosyalarý ve raporlarý geriye dönük olarak incelenmiþtir. Sosyodemografk veriler, yaralanma türü, iþitme kaybý tipi, temporal kemik kýrýðý tipi, odyometri testi hava ve kemik yolu saf ses ortalamalarý, otoskopik muayene bulgularý, intrakranial yaralanma olup olmamasý vb. bulgular deðerlendirilmiþtir. Verilerin istatistiksel analizi SPSS 26.0 paket programý kullanýlarak yapýlmýþtýr.
BULGULAR: Toplam 244 olgunun, 177’si (%72.5) erkek, 67’si (%27.5) kadýndý. Yaþ gruplarýna göre yapýlan analizde; travma vakalarýnýn en sýk 19-40 yaþ aralýðýnda (%49.2; n=120) olduðu görüldü. Olgularýn travma sonrasý yapýlan ilk otoskopik muayenesinde, ilk sýrada hem izole (n=59, %24.2) hem de diðer bulgularýn eþlik ettiði otoroji/otore bulunmaktaydý. Olgularýn 43’inde (%17.6) temporal kemik kýrýðý saptanmazken, 141 (%57.8) olguda longitidunal, 48 (%19.7) olguda transvers, 12 (%4.9) olguda ise mixed tip kýrýk saptandý. Kafa içi yaralanma olan ve olmayan gruplar arasýnda hava yolu ve kemik yolu saf ses ortalamalarý arasýndaki fark istatistiksel olarak anlamlýydý (p<0.001).
SONUÇ: Olgularýn travma sonrasý muayenelerinin multidisipliner bir yaklaþýmla planlanarak; standart iyileþme, muayene süreleri çerçevesinde ve her olgu özelinde iyileþme sürecinin maksimun düzeyde tamamlanýp tamamlanmadýðýnýn sorgulanmasý ile iþitme kaybý yönünden oluþturulmuþ standart sýnýflamalar dahilinde yapýlacak deðerlendirilmenin hak kayýplarýný engelleyeceði görüþündeyiz.

AMAÇ: Bu çalýþma humerus diyafiz kýrýklarýnýn tedavisinde radiyal sinir diseksiyonu ile birlikte ve olmadan lateral yaklaþýmlý cerrahinin etkinliðini ve güvenliðini karþýlaþtýrmaktadýr. Cerrahi yöntemlerin ve perioperatif faydalarýn ayrýntýlý bir açýklamasýnýn yaný sýra klinik, radyolojik ve komplikasyon sonuçlarý deðerlendirildi.
GEREÇ VE YÖNTEM: Mayýs 2015 ile Aralýk 2022 tarihleri arasýnda baþvuran ve humerus diyafiz kýrýðý nedeniyle lateral yaklaþýmla cerrahi uygulanan 71 hastanýn verileri retrospektif olarak analiz edildi. Radiyal sinir diseksiyonu yapýlmayan 34 hasta Grup 1'i, radiyal sinir diseksiyonu yapýlan 37 hasta Grup 2'yi oluþturdu. Yaþ, cinsiyet, kýrýk tarafý (sað/sol), kýrýk tipi, takip süresi, ameliyat süresi, kanama miktarýný içeren parametreler, radyolojik ve klinik deðerlendirmeler (Omuz-Dirsek hareket açýklýðý [ROM] ve Quick Disabilities of the Arm, Shoulder, and Hand score [Q-DASH]) ve kompli-kasyonlar incelendi. Cerrahi teknikler ve çözümler belgelendi.
BULGULAR: Her iki grup da yaþ, cinsiyet, kýrýk tipleri ve takip süresi açýsýndan benzer daðýlýmlar gösterdi. (p>0.05) Grup 1'de, Grup 2'ye kýyasla anlamlý derecede daha düþük cerrahi süre ve kanama miktarý görüldü. (her ikisi için de p<0,05) Klinik deðerlendirmede, enfeksiyon vakasý olmaksýzýn, tüm hastalarda fonksiyonel sýnýrlar dahilinde tatmin edici omuz ve dirsek hareket açýklýðý ortaya çýktý. Q-DASH skorlarý gruplar arasýnda benzerdi. Ameliyat sonrasý radial sinir felci Grup 1'de 1, Grup 2'de 3 hastada geliþti ve olgularýn tamamý ayaktan takiplerde sorunsuz bir þekilde iyileþti. Rad-yolojik deðerlendirmede tüm hastalarda sorunsuz kaynama görüldü.
SONUÇ: Humerus diyafiz kýrýklarýnda radial sinir diseksiyonu yapýlmadan lateral yaklaþým, ameliyat süresi ve kanamanýn azalmasý gibi potansiyel perioperatif avantajlarla birlikte geleneksel cerrahiyle kýyaslanabilir etkinlik ve güvenlik göstermektedir.

AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý intramedüller çivi (IMN) ile tedavi edilen ters oblik intertrokanterik kýrýklarýn baþarýsýzlýk oraný üzerinde posterolateral duvar bütünlüðünün rolünü araþtýrmak ve bazý IMN tasarýmlarýnýn bu baþarýsýzlýklara karþý özellikle duyarlý olup olmadýðýný belirlemektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: 2010'dan 2016'ya kadar ters oblik kýrýðý olan 53 hasta, IMN baþarýsýzlýðýyla iliþkili faktörleri belirlemek için analiz edildi. Redüksiyon kalitesi, posteromedial destek durumu ve IMN tasarýmýnýn yaný sýra posterolateral duvar bütünlüðü de potansiyel risk faktörleri olarak deðerlendirildi. Risk faktörlerini deðerlendirmek için lojistik regresyon analizi yapýldý ve istatistiksel anlamlýlýk p<0.05 olarak tanýmlandý. BULGULAR: 11 vakada implant baþarýsýzlýðý tespit edildi. Çalýþmamýzda tek deðiþkenli istatistiksel analizde; posterolateral destek kaybý (p=0,002), tek vida proksimal fiksasyonlu ÝMN (p=0.048), kötü redüksiyon kalitesi (p=0.004) ve posteromedial destek kaybýnýn (p=0.040) implant baþarýsýzlýðýyla iliþkili faktörler olduðu görüldü. Çok deðiþkenli analiz; posterolateral destek kaybýnýn (p=0,009), kötü redüksiyon kalitesinin (p=0.039) ve posteromedial destek kaybýnýn (p=0.020) baþarýsýzlýk için baðýmsýz risk faktörleri olduðunu ortaya çýkardý. Ancak tek vida proksimal fiksasyonlu ÝMN (p=0.859) fiksasyon baþarýsýzlýðý ile iliþkili deðildi.
SONUÇ: Posterolateral duvar bütünlüðü kaybýyla birlikte ters oblik intertrokanterik kýrýk, IMN ile tedavi edildiðinde yüksek mekanik baþarýsýzlýk oranýyla iliþkilidir. Ayrýca kötü redüksiyon kalitesi ve posteromedial desteðin kaybý bu kýrýklarýn baþarýsýzlýk riskini arttýrmaktadýr. Ýki ayrý proksimal vida fiksasyonuna sahip bir IMN tasarýmý, tek proksimal vidalý bir IMN'ye göre daha iyi tespite izin verebilir ve bu da baþarýsýzlýk riskini azaltabilir.