AMAÇ: Akut mezenter iskemi (AMÝ) nadir görülen ölümcül ve erken tanýsý güç olan bir akut karýn hastalýðýdýr. Bu çalýþmada amacýmýz, erken taný-sýnda henüz spesifik biyokimyasal belirteç bulunmayan AMÝ’de yeni bir yöntem olan tiyol-disülfit hemostazýnýn (TDH) rolünü, daha önce AMÝ’de güvenilirliði ispatlanmýþ iskemi-modifiye albümin (IMA) ile birlikte deðerlendirmektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmada eriþkin 32 adet wistar albino ýrký sýçan kullanýlarak dört grup oluþturuldu. Birinci Grup (n=8) kontrol grubu, 2. Grup (n=8) SHAM grubu, 3. Grup (n=8) 3. saat arteryel mezenter iskemi, 4. Grup (n=8) 6. saat arteryel mezenter iskemi grubu olarak belirlendi. 0., 1., 3. ve 6. saatlerde TDH, IMA ve serum laktat deðerleri ölçüldü.
BULGULAR: Üçüncü ve 6. saatlerde serum total tiyol, native tiyol (p<.001) deðerlerinin belirgin azaldýðý, serum disülfit, IMA, laktat (p<.001) deðer-lerinin belirgin arttýðý tespit edildi. Serum tiyol deðerleri 1. saatten itibaren azaldýðý görülmüþtür.
TARTIÞMA: TDH akut mezenter iskemide erken dönemde deðiþmektedir. TDH parametreleri AMÝ þüphesi olan hastalarda erken dönemde ÝMA ile birlikte taný parametresi olarak kullanýlabilir.

AMAÇ: Kemik kýrýklarý ve kýrýk iyileþmesi ortopedi cerrahlarý arasýnda en sýk karþýlaþýlan sorunlardan biridir. Bu çalýþmada, deneysel hayvan modelin-de hiperbarik oksijen (HBO) ve karbojen (C) tedavisinin kýrýk iyileþmesi üzerine etkilerini araþtýrdýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Yirmi dört erkek Wistar-Albino sýçaný, her grupta sekiz sýçan olacak þekilde rastgele grup 1 (C inhalasyon tedavisi), grup 2 (HBO inhalasyon tedavisi) ve grup 3 (kontrol grubu) olarak 3 gruba ayrýldý. Grup 1 ve grup 2’deki sýçanlara cerrahi iþlemden bir hafta önce ve cerrahi iþlemden üç hafta sonra HBO ve C tedavisi verildi. Cerrahi iþlemin ardýndan üçüncü haftanýn sonunda tüm sýçanlar sakrifiye edilerek kýrýk hattýndaki iyileþme dokusu klinik, radyolojik ve histopatolojik olarak deðerlendirildi.
BULGULAR: Hiperbarik oksijen ve C gruplarýnda kýrýk iyileþmesi açýsýndan kontrol grubuna göre daha yüksek histopatolojik, radyolojik ve klinik skorlara sahip olmasýna raðmen, gruplar arasýnda istatistiksel olarak anlamlý bir fark yoktu.
TARTIÞMA: Literatürde HBO ve C tedavilerinin sistemik ve lokal etkilerini inceleyen ve doku oksijenlenmesini artýrdýðýný gösteren birçok çalýþma bu-lunmaktadýr. Çalýþmamýz, HBO ve C gruplarýnýn, kontrol grubuna göre kýrýk iyileþmesi üzerinde faydalý yada zararlý etkilerinin olmadýðýný göstermiþtir.

AMAÇ: ACS-NSQIP (American College of Surgeons National Surgical Quality Improvement Program)’nin akut apandisitte komplikasyonlarý öngö-rü derecesinin deðerlendirilmesi amaçlanmýþtýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Akut apandisit nedeniyle yatýþý yapýlan ve apendektomi planlanan 292 hasta çalýþmaya dahil edilmiþtir. Yaþ aralýðý 18–76 (ortalama yaþ 35.3±13.6) olarak bulundu. Vücut kitle indeksi ortalama 25.8±4.6 þeklinde hesaplandý. Hastalarla ilgili 20 veri ACS-NSQIP Cerrahi Risk Hesaplayýcý’ya (CRH) girildikten sonra en sýk görülen 17 komplikasyon oraný ve ortalama hastanede yatýþ süresi verilmektedir. Otuz günlük takiplerde gözlenen komplikasyonlar CRH’nin öngördüðü komplikasyonlara göre kategorize edildi. Gözlenen komplikasyon oranlarý ve hastanede yatýþ süreleri ile CRH’nin öngördüðü komplikasyon oranlarý ve hstanede yatýþ süreleri karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Hastalarýmýzda herhangi bir komplikasyon geliþenler %13.4, cerrahi alan enfeksiyonu %11.3, ciddi komplikasyon geliþenler %3.1, has-taneye tekrar baþvuru %2.1 þeklinde gözlendi. Ciddi komplikasyonlarýn içerisine, pnömoni, sepsis, kardiyak komplikasyonlar ve böbrek yetersizliði dahil edildi. Hastanede yatýþ süresi ortalama 1.91±1.64 þeklinde, yatýþ süresi aralýðý ise 1–14 arasýnda görüldü. Venöz tromboemboli gözlenen hasta-mýz olmadý. Hiçbir hastamýzda mortalite gözlenmedi. CRH ile gerçekleþen komplikasyon karþýlatýrýlmasý ROC eðrisi ile yapýldýðýnda CRH’nin öngörü düzeyi; herhangi bir komplikasyonda doðruluk oraný %84.2, ciddi komplikasyonda %86.7, cerrahi alan enfeksiyonunda %47.6, böbrek yetersizliðinde %95.9, tekrar ameliyatta %99.0 ve sepsiste %88.3 þeklinde olduðu görüldü.
TARTIÞMA: Her ne kadar basit apendektomi sonrasý komplikasyon görülmesi nadir bir durum olsa da özellikle yaþlý, obez, ek hastalýklarý fazla olan hastalarda komplikasyon oranlarýnýn belirgin artýðý bilinmektedir. Öncelikle özellikli hasta ve hasta yakýnlarýna ameliyatýn risklerini gösteren CRH gibi araçlarýn yararý olacaktýr.

AMAÇ: Akut apandisit (AA) geliþmiþ ülkelerde karýn aðrýsýnýn en sýk nedenlerinden biridir. Bu çalýþmada, perfore olan ve perfore olmayan apandisitin ayrýmýnda yaþ, laboratuvar ve spesifik bilgisayarlý tomografi (BT) bulgularýnýn deðerlendirilmesi amaçlandý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Somali Türkiye Recep Tayyip Erdoðan Eðitim ve Araþtýrma Hastanesinde, Kasým 2015 ile Aralýk 2019 tarihleri arasýnda, AA ta-nýsý alan ve apendektomi ameliyatý yapýlan 252 hastayý geriye dönük olarak inceledik. Ameliyat öncesi uygun protokolle çekilmiþ BT’si bulunmayanlar ve 18 yaþ altý hastalar çalýþma dýþý býrakýldý. Hastalar histopatoloji sonucuna göre; perfore apandisit (Grup-1) ve perfore olmayan apandisit (Grup-2) olmak üzere ikiye ayrýldý. Tüm hastalarýn demografik, laboratuvar, BT bulgularý ve patoloji verileri deðerlendirildi.
BULGULAR: Bu çalýþmaya 80 hasta dahil edildi. Hastalarýn %40’ý (n=32) perfore apandisit (Grup-1) ve %60’ý (n=48) perfore olmayan apandisit (Grup-2) olarak sýnýflandýrýldý. Grup-1’de C-reaktif protein deðeri Grup-2’ye kýyasla istatistiksel olarak daha yüksek bulundu (sýrasýyla; 177.5±118.9 ve 100.2±87.3 mg/L; p=0.001). Tek deðiþkenli analizde; apendiks lümen çapý (p=0.002), apendiks duvar defekti (p<0.001), peritoneal kalýnlaþma ve kontrastlanma (p<0.001), asit (p=0.031), intraabdominal apse (p=0.003), jejunal kalýnlaþma (p=0.019), ileal kalýnlaþma (p=0.008) ve ileus (p=0.035) Grup-1’de Grup-2’ye kýyasla istatistiksel olarak daha yüksek bulundu. Tek deðiþkenli analizde istatistiksel olarak anlamlý verilerle yapýlan binominal lojistik regresyon analizinde; apendiks duvar defekti (OR: 0.069, %95 CI=0.014–0.327, p=0.001), peritoneal kalýnlaþma ve kontrastlanma (OR: 0.131, %95 CI=0.024–0.714, p=0.019) perfore apandisit için baðýmsýz deðiþkenler olarak belirlendi.
TARTIÞMA: Bilgisayarlý tomografi bulgularý arasýnda apendiks duvar defekti, peritoneal kalýnlaþma ve kontrastlanma perforasyonun saptanmasýnda önemli bir role sahiptir.

AMAÇ: Sýk karýþan apendiküler patolojilerden biri, erken teþhis edildiðinde konservatif olarak tedavi edilebilen ve kendi kendini sýnýrlayabilen lenfoid hiperplazidir. Bu geriye dönük çalýþmanýn amacý akut apandisiti lenfoid hiperplaziyle hematolojik parametreler açýsýndan karþýlaþtýrmak ve iki hastalýðý ayýrt etmede hematolojik bir prediktör olup olmadýðýný saptamaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Akut apandisit tanýlý hastalar ile lenfoid hiperplazi tanýlý hastalarýn tam kan sayýmlarý kýyaslandý.
BULGULAR: Yüz doksan beþ hastaya (118 erkek/77 kadýn) apendektomi yapýldý. Histopatolojik incelemede 161 hastada (%82.6) akut apandisit, 19 hastada (%9.7) negatif apendektomi saptandý. Negatif apendektomilerin 16’sý lenfoid hiperplaziydi (%8.2). On üç hastada (%6.7) eþ zamanlý lenfoid hiperplazi ile birlikte akut apandisit saptandý. Beyaz küre sayýsý (p=0.030, nötrofil sayýsý (p=0.009), nötrofil yüzdesi (p=0.009) ve nötrofil/lenfosit oraný (p=0.007) akut apandisitte anlamlý olarak daha yüksek iken lenfosit sayýsý (p=0.027), lenfosit yüzdesi (p=0.006) lenfoid hiperplazide anlamlý olarak daha yüksekti. Çoklu lojistik regresyon analizinde, akut apandisiti lenfoid hiperplaziden ayýrmada beyaz küre sayýsý %69.1 duyarlýlýk; %80 özgüllük; %77.5 pozitif prediktif deðer ve %72.1 negatif prediktif deðer ile tek baðýmsýz prediktör olarak saptandý. Kesit deðeri 11.3 Ku/L olan beyaz küre sayýsýnýn her 1 birim (1000/mm3) artýþý, akut apandisit riskini 1.24 kat arttýrýrken, bunun altýndaki deðerlerde lenfoid hiperplazi olma olasýlýðý artmaktadýr.
TARTIÞMA: Lenfoid hiperplaziyi akut apandisitten ayýrmada en güçlü hematolojik parametre beyaz küre olarak gözükmektedir.

AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý, künt göðüs travmalarýnda kaburga kýrýðý varlýðýnýn mortalite ve morbidite üzerine etkisini tespit etmektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Ocak 2017–Ekim 2019 tarihleri arasýnda künt toraks travmasý ile baþvuran 18 yaþ üzeri hastalarýn dosyalarý geriye dönük olarak incelendi. Sadece künt toraks travmasý ve kot fraktürünün birlikte olduðu hastalar çalýþmaya dahil edildi. Hastalarýn yaþý, cinsiyeti ve bu has-talardaki travma mekanizmasý, ek organ yaralanmalarý, yoðun bakým ihtiyacý, yatýþ süreleri, yoðun bakým ünitelerinde yatýþ süreleri, tedavi þekilleri, mekanik ventilatör, kan ve kan ürünü ihtiyaçlarý, komplikasyonlarý ve mortalite oranlarý kaydedildi.
BULGULAR: Çalýþmamýza alýnan 252 olgunun 186’sý erkek (%73.8), 66’sý (%26.2) kadýndý. Motorlu taþýt kazalarý %51.4 oranýyla en sýk görülen travma mekanizmasýydý. Hastalarýn yaþ ortalamasý 52±12 (18–91) yýl idi. Hemotoraks ile toraks dýþý ek organ yaralanmalarý arasýnda anlamlý iliþki olduðunu tespit ettik (p=0.024). Pnömotorakslar ile ek organ yaralanmalarý arasýnda anlamlý iliþki yoktu (p=0.067). Hemotoraks olanlar ve olmayan olgularýn kýrýk kaburga sayýsý anlamlý olarak farklýydý (p<0.001). Pnömotoraks olan ve olmayan olgularýn da kýrýk kaburga sayýlarý anlamlý olarak farklý bulundu (p<0.039). Torakotomi yapýlan olgularla yapýlmayan olgular arasýnda hastanede yatýþ günü olarak anlamlý fark vardý (p<0.001). Kaburga kýrýðý sayýsý ile hastanede yatýþ süresi arasýnda pozitif yönde anlamlý iliþki mevcuttu (r=320, p<0.001).
TARTIÞMA: Künt toraks travmalarýnda artmýþ kot fraktürü sayýsý morbiditeyi ve hastanede yatýþ süresini arttýrýr.

AMAÇ: Bu çalýþmayý yapmaktaki amacýmýz, 112 ambulans servislerinde çalýþan ve ilk müdaheleyi yapýp olay yerinden hastanelere transferlerini saðlayan saðlýk personelinin (doktor, hemþire, paramedik ve acil týp teknikerleri) çocuk yanýklarý olgularýna ilk müdahale ve transfer ile ilgili bilgilerini deðerlendirmektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmaya Ankara ilindeki 112 ambulans servislerinde çalýþan 373 saðlýk çalýþaný dahil edildi. Katýlýmcýlara çocuk yanýklarýna yaklaþým hakkýnda 17 soru soru soruldu. Çalýþmanýn verileri Statistical Package for Social Sciences (SPSS) 21.0 programý ile analiz edildi. BULGULAR: Katýlýmcýlarýn (n=373) 26’sý (%7) doktor, 25’i (%6.7) hemþire, 180’i (%48.3) acil týp teknikeri ve 142’si (%35.3) paramedik idi. Katýlýmcý-lardan 118’i çocuk yanýk olgularýnda yanýk yüzey alanlarýný her zaman hesapladýklarýný belirtirken, yanýk yüzey alanlarýný hangi yöntemle hesapadýklarý sorusuna ise sadece beþ kiþi (%1.3) çocuklar için doðru seçenek olan Lund-Browder þemasý seçeneðini iþaretledi. Katýlýmcýlardan 121’i (%32.4) transfer esnasýnda verilecek sývý miktarýný hesaplamada Parkland formülünü kullandýklarýný belirtirken sadece yedi kiþi (%1.9) çocuklar için daha uygun seçenek olan Galveston formülünü kullandýklarýný belirtti. Olay yerinde ve transfer esnasýnda hangi sývýyý veriyorsunuz sorusunu 56 kiþi (%15) doðru seçenek olan laktatlý ringer solüsyonu olarak yanýtladý. Ýnhalasyon hasarýný tanýmak için sorulan senaryo sorusuna 153 katýlýmcý (%41) doðru cevap verirken, inhalasyon hasarý kliniði anlatýlan soruyu sadece 138 kiþi (%37) doðru seçenek olan “hemen entübe ederim” þeklinde cevapladý. Üç yüz yetmiþ üç katýlýmcýdan sadece biri (%0.3) %50 sýcak sývý yanýðý olan hastaya ilk müdahale ve transfer sýrasýnda yapýlacaklarý doðru þekilde iþaretledi. Katýlýmcýlarýn topikal lidokain kullanýmý oraný yüksek olarak (%70.8) bulundu. Katýlýmcýlardan sadece 33’ü (%8.8) kendilerini çocuk yanýk olgularýna ilk müdahale ve transfer konularýnda yeterli hissederken, 333’ü (%89.3) konuyla ilgili bir eðitim düzenlenirse katýlmak istediklerini belirttiler. TARTIÞMA: Çocuk yanýk hastalarýný olay yerinde ilk gören ve ilk müdahaleyi yapan 112 ambulans çalýþanlarýnýn konuyla ilgili bilgilerinin yeterli dü-zeyde olmasý beklenir. Ancak anket sonuçlarýmýz bilgilerinin yeterli düzeyde olmadýðýný göstermektedir. Bunun için 112 çalýþanlarýna konuyla ilgili eðitimlerin verilmesi ve bu eðitimlerin periyodik aralýklarla tekrarlanmasý gereklidir.

AMAÇ: Motorlu araç kazalarý (MAK), pediatrik yaþ grubunda bir numaralý ölüm nedenidir. Bu çalýþmanýn amacý, çocuk yoðun bakým ünitesinde (ÇYBÜ) takip edilen hastalarda MAK ile diðer travma mekanizmalarý (DTM) arasýndaki farklýlýklarý belirlemektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: 2014–2018 yýllarý arasýnda üçüncü düzey ÇYBÜ’de yatan pediatrik travma hastalarýnýn veriler geriye dönük olarak kayýt edildi. Hastalar MAK ve DTM olarak iki gruba ayrýldý. Demografik veriler, yoðun bakým öncesi yapýlan müdahaleler (kardiyopulmoner resüsitasyon, entü-basyon, yaralanma þiddeti skorlarý, yoðun bakýma ulaþana kadar geçen süre), yoðun bakým müdahaleleri (invaziv mekanik ventilasyon, non-invaziv mekanik ventilasyon, ameliyat ihtiyacý, ameliyat türü, transfüzyon ihtiyacý ve inotrop tedavisi) iki grup arasýnda karþýlaþtýrýldý. Sonuçlar saðkalým, hastaneden taburcu olma, taburculukta Pediatrik Serebral Performans Kategorisi (PSPK) ile deðerlendirildi.
BULGULAR: Beþ yýllýk çalýþma süresi boyunca, 135 hasta travma nedeniyle hastaneye kaldýrýldý. Yaralanan vücut bölgeleri baþ ve boyun (%61.5), karýn ve bel omurgasý (%39.4) ve ekstremiteler ve pelvis (%36.3) idi. Çoklu travma en çok MAK travma grubunda görüldü (p=0.001). Motorlu araç kaza-larý grubunda invaziv mekanik ventilasyon ve inotrop tedavi ihtiyacý daha fazlaydý (sýrasýyla, p=0,002, 0,001). Yüz yirmi üç hasta (%91.1) hayatta kaldý. Mortalite oraný MAK grubunda daha yüksekti (p=0.026). Pediatrik Serebral Performans Kategorisi sonuçlarý DTM grubunda daha iyiydi (p=0.017). TARTIÞMA: Motorlu araç kazalarý, DTM’lerden daha fazla çoklu travma olgusuna yol açar. Ýnvaziv mekanik ventilasyon, inotroplar ve diðer yoðun bakým müdahaleleri, MAK hastalarýnda DTM hastalarýna göre çok daha sýk gerekliydi.

AMAÇ: Priapizm çocukluk çaðýnda çok nadir görülen bir hastalýktýr. Hasta sayýsýnýn azlýðý nedeniyle tedavi algoritmasý da halen literatürde netleþme-miþtir. Bu çalýþmada, priapizmli sekiz çocuk hasta ve kliniðimizde uyguladýðýmýz basamaklý tedavi yaklaþýmýmýz literatür ýþýðýnda sunulmaktadýr. GEREÇ VE YÖNTEM: Uyguladýðýmýz tedavi beþ basamaktan oluþmaktadýr: 1. basamak; etiyoloji deðerlendirmesi yapýlýrken soðuk kompres ve anal-jezi uygulamasý. 2. basamak; korpus kavernozuma korporal aspirasyon ve adrenalin infüzyonu. 3. basamak; Modifiye Winter þunt. 4. basamak; ame-liyathanede ketamin infüzyonu ve kaudal blok uygulamasý. 5. basamak; safeno-kavernöz (Grayhack) þunt. Düþük akýmlý priapizmi olan sekiz hastanýn verileri geriye dönük olarak ele alýndý. Baþvuru þekli, tumesans süresi, yaþý, yapýlan müdahaleler ve hangi basamakta detumesans saðlandýðý kaydedildi. BULGULAR: Yaþ ortalamasý 8.5 (1–17) yýl idi. Baþvuru öncesindeki ortanca tumesans süresi 15 saat (4–165) idi. Üç hastada etiyolojik faktörler; orak hücreli anemi, kronik böbrek yetersizliði nedeniyle yapýlan hemodiyaliz ve faktör V Leiden mutasyonu idi. Bir hastada ikinci basamakta detumesans saðlandý. 3, 4, 5. basamakalarda detumesans saðlanan 2’þer hasta oldu. Uzun dönem kontrolünde bir hastada kavernöz cisim rijiditesi görüldü. TARTIÞMA: Düþük akýmlý priapizm ürolojik bir acildir ve erektil disfonksiyona neden olabilir. Tedavi seçenekleri, zaman kaybýný ve gereksiz invaziv iþlemleri engellemek için bir algoritma veya bir tedavi protokolü ile uygulanmalýdýr. Kliniðimizde uygulanan tedavi protokolü basit ve daha az invaziv iþlemden daha invaziv iþleme doðru gitmektedir ve düþük akýmlý priapizm tedavisinde iyi bir alternatif olabilir.

AMAÇ: Akut kolesistit, bazý durumlarda acil ameliyat gerektiren ciddi bir hastalýktýr. Konservatif yaklaþým ve komplikasyon riskini belirlemek için uygun hastalarý belirlemede için uygun maliyetli ve güvenilir bir markera ihtiyaç vardýr. Beyaz kan hücresi, C-reaktif protein gibi diðer parametrelerle birlikte sistemik inflamatuvar belirteçlerin kullanýlmasý, uygun tedavi seçeneðine karar vermede yardýmcý olabilir. Bu çalýþma, komplike akut kolesistit riskini belirlemede nötrofil lenfosit oraný (NLO) ve trombosit lenfosit oranýnýn (PLO) tanýsal deðerini deðerlendirmeyi ve intraoperatif ve patolojik bulgularla karþýlaþtýrmayý amaçlamaktadýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu çalýþmaya akut kolesistit nedeniyle ameliyat edilen toplam 229 hasta alýndý. Ýntraoperatif ve patolojik olarak komplike 78 olgu ve kontrol grubu 151 olgu idi. Ýki grup iltihap belirteçleri açýsýndan karþýlaþtýrýldý. Daha sonra, kolesistitin ciddiyetine iliþkin NLO ve PLO’nun optimal deðeri belirlemek için ROC karakteristik eðri analizini kullanýldý. NLO ve PLO için kesme deðerine göre klinik semptomlardaki farklýlýklar araþtýrýldý.
BULGULAR: NLO ve PLO düzeyleri komplike grupta anlamlý olarak yüksek bulundu (sýrasýyla, 4.18±4.53 ve 15.23±20.99, 145.34±87.58 ve 251.92±245.93, p<0.01). NLO ve PLO için en iyi kesme deðeri sýrasýyla 5.5 ve 146,90 idi. NLR için duyarlýlýk %80, özgüllük %80.1 idi. PLR için duyarlýlýk %66.7 ve özgüllük %66.2 olarak bulundu.
TARTIÞMA: Sistemik enflamasyon belirteçleri, komplike akut kolesistit riskini tahmin etmek için kullanýlabilir. Özellikle kaynak kýtlýðý olan ortamlarda cerrahi kararlar almak için kullanýlabilecek ucuz araçlardýr.

AMAÇ: Covid-19 salgýný bugüne kadar dünyada 1.75 milyondan fazla ölüme neden oldu. Mortalitenin önde gelen nedenleri solunum bozukluklarý ve tromboembolik patolojiler olmakla birlikte, diðer nadir patolojiler de mortalite ve morbiditeyi artýrabilir. Çalýþmamýzda Covid-19 hastalarýnda hayatý tehdit eden hematomlarý, risk faktörlerini ve yönetimini incelemeyi amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Kurumsal merkez (üçüncü düzey pandemi merkezi) veri tabanýnda, 11 Mart 2020 ve 17 Aralýk 2020 tarihleri arasýndaki 10 aylýk dönemde Covid-19 nedeniyle hastaneye yatýrýlan hastalarýn verileri geriye dönük olarak tarandý. Kanama semptomlarý/bulgularý olan hastalar tespit edildi. Gastrointestinal sistem kanamasý olan hastalar çalýþma dýþý býrakýldý. Hematom tespit edilen hastalar dahil edildi.
BULGULAR: Toplam 5484 hastanýn 11’inde hematom vardý (%0.2). Medyan yaþ 76 idi (min-maks: 56–90). Hastalarýn yedisi (%63.6) erkek, dördü (%36.4) kadýndý. Tüm hastalarýn en az bir komorbiditesi vardý, tüm hastalarýn ciddi veya kritik Covid-19 hastalýðý vardý ve tamamý tedavi dozunda düþük moleküler aðýrlýklý heparin kullanýyordu. Yedi retroperitoneal hematom, iki rektus kýlýf hematomu, bir meme hematomu ve bir hastada meme ve retroperitoneal hematom birlikte saptandý. Beþ (%45.5) hastaya anjiyografik arteriyel embolizasyon uygulandý. Kanama komplikasyonlarý olan hastalarda genel mortalite oraný %54.5 (n=6) ve erkek/kadýn oraný %66.7 (n=4) ve %33.3 (n=2) idi.
TARTIÞMA: Hematomlar nadir, ancak Covid-19 hastalarýnda mortaliteyi artýran fenomenlerdir. Yaþ, erkek cinsiyet, þiddetli veya kritik düzeyde Covid-19 hastalýðý, komorbiditeler, tedavi dozu düþük moleküler aðýrlýklý heparin risk faktörleri olabilir. Yeni baþlayan karýn/sýrt aðrýsý ve ekimotik deri lezyonlarý bu hasta grubunda kanama belirtileri olabilir. Hematomun erken teþhisi ve giriþimsel yöntemlerin kullanýlmasý ile mortalite azaltýlabilir.

AMAÇ: Hipofizer apopleksi, uygun þekilde tedavi edilmezse, hipofiz adenomalarýnýn acil ve potansiyel olarak yaþamý tehdit eden bir komplikasyonudur. Çalýþmamýzýn amacý, hipofiz adenomalarý çalýþmamýzý sunmak ve bu nadir komplikasyonun klinik, radyolojik ve cerrahi özelliklerine odaklanmaktýr. GEREÇ VE YÖNTEM: Bu çalýþmada 2016–2018 yýllarý arasýnda toplam 143 hipofiz adenomalý hastaya cerrahi tedavi uygulandý. Tüm hastalar endos-kopik endonazal transsfenoidal (EET) teknik ile ameliyat edildi. Hipofizer apopleksi olgularýnýn verileri kaydedildi. Hipofizer apopleksi hastalarýnýn rezeksiyon oranlarý, hormonal sonuçlarý ve vizüel sonuçlarý deðerlendirildi.
BULGULAR: Yüz kýrk üç hastanýn sekizinde (%5.59) hipofizer apopleksi semptomlarý ve radyolojik bulgularý vardý. Ortalama yaþ 26.75 olup dördü (%50) erkek, dördü ise kadýndý. Ameliyat öncesi ortalama Knosp derecelendirme skoru 2.1 idi. Sekiz hastanýn hepsine acil cerrahi giriþim uygulandý ve apopleksi hastalarýnýn %75’inde total rezeksiyon saðlandý. Hormon düzeyleri ameliyat sonrasý prolaktin dýþýnda anlamlý olarak azaldý (p<0.05). Bir hastada beyin omurilik sývýsý sýzýntýsý meydana geldi. Hipofizer apopleksi hastalarýnýn hiçbirisi ölmedi.
TARTIÞMA: Hipofizer apopleksi, hipofiz adenomalarýnýn önemli bir komplikasyonudur. Erken taný ve cerrahi müdahale mükemmel oftalmolojik ve hormonal sonuçlar saðlar. Acil EET yaklaþým, oftalmolojik bulgularý ve makroadenomlarý olan hastalar için çok önemlidir.

AMAÇ: Fournier gangreniyle iliþkili birçok prediktif faktör ve puanlama sistemi öne sürülmüþtür. Bu sistemler, hastalarýn ek hastalýklarý, vital bulgularý, biyokimyasal ve hematolojik parametreleri ve demografik özelliklerini ele almýþtýr. Bu çalýþma, bu faktörleri daha bütüncül bir bakýþ açýsýyla ve daha geniþ bir hasta popülasyonunda deðerlendirerek oluþturulan puanlama sistemlerinin güçlü yönlerini ve eksikliklerini belirlemeyi amaçlamaktadýr. GEREÇ VE YÖNTEM: Hasta popülasyonu 21’i ölen 144 hastadan oluþmaktadýr. Yaþ, biyokimyasal ve hematolojik parametreler, Uludað Fournier’s Gangrene Severity Index (UFGSI), Fournier’s Gangrene Severity Index (FGSI) ve Age-Adjusted Charlson Comorbidity Index (ACCI) skorlarý parametrik olmayan daðýlýmlarý nedeniyle Mann-Whitney U testi ile analiz edildi. Hastalarýn komorbiditeleri, cinsiyet, inotrop ihtiyacý, diversiyon ostomi durumu ve UFGSI derecelendirme durumu gibi kategorik veriler ki-kare testi ile analiz edilmiþ ve tek deðiþkenli ve çok deðiþkenli lojistik regresyon analizi ile anlamlý verilerden baðýmsýz risk faktörleri belirlenmiþtir. FGSI, UFGSI ve ACCI skorlarýnýn güçlü yönleri lojistik regresyon analizi ile belirlenerek oluþturulan model (Fournier Gangren Mortalite Tahmin Modeli: FGMPM) ile diðer skorlama sistemleri ROC analizi ile karþýlaþtýrýldý. BULGULAR: Ýstatistiksel analizlerin sonuçlarý, albüminin (p<0.001) ve inotropik destek ihtiyacýnýn (p<0.001) mortalite için baðýmsýz risk faktörleri olduðunu gösterdi. Ayrýca ROC analizi sonuçlarýna göre, regresyon modeli ile oluþturulan FGMPM skorlama sistemi (AUC: 0.995), FGSI (AUC: 0.874), UFGSI (0.893) ve ACCI (0.788) skorlama sistemlerinden daha güçlü bir model olduðu görülmüþtür.
TARTIÞMA: Çalýþma sonuçlarý hipoalbüminemi ve inotropik destek ihtiyacý geliþiminin mortalite için baðýmsýz risk faktörleri olduðunu ortaya koy-muþtur. Hastalarda bu iki parametrenin belirlenmesinin, mortaliteyi UFGSI ve FGSI’de kullanýlan parametrelerden daha pratik bir þekilde tahmin etmek için kullanýlabileceði düþünülmektedir.

AMAÇ: Laparoskopik cerrahi sýrasýnda pnömoperitoneum ve Trendelenburg pozisyonuna baðlý göz içi basýncý (GÝB) artar. Ketamin ve süksameton-yum dýþýnda, anestezik ajanlar genellikle GÝB’yi çeþitli oranlarda azaltýr. Bu çalýþmada, laparoskopik jinekolojik cerrahi sýrasýnda dört anestezik ajan kombinasyonunun GÝB üzerindeki etkileri araþtýrýldý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Hastalar (n=100) dört gruptan birine ayrýldý: grup 1 (n=25; pentotal indüksiyon + desfluran/remifentanil idame), grup 2 (n=25; propofol indüksiyon + sevofluran/remifentanil idame), grup 3 (n=25; propofol indüksiyonu + desfluran/remifentanil idamesi) ve grup 4 (n=25; pentotal indüksiyon + sevofluran/remifentanil idamesi). Anestezi indüksiyonu öncesi, entübasyon sonrasý, karbondioksit üfleme sonrasý, Trendelenburg pozisyonunda ve ekstübasyon sonrasý kaydedilen GÝB’ler gruplar arasýnda karþýlaþtýrýldý. Hemodinamik parametreler de deðerlendirildi. BULGULAR: Grup 2 ve grup 3’te indüksiyon propofol kullandý. Trendelenburg pozisyonundaki GÝB ile indüksiyon öncesi GÝB karþýlaþtýrýldýðýnda, 2. ve 3. gruplarda istatistiksel olarak anlamlý bir fark yoktu (p>0.05). Grup 1 ve 4’te indüksiyon için pentotal kullanýldý. Grup 1 ve 4’teki GÝB, Trende-lenburg pozisyonunda indüksiyon öncesine göre istatistiksel olarak anlamlý þekilde daha yüksekti (0.027–0.001).
TARTIÞMA: Laparoskopik jinekolojik ameliyatlar sýrasýnda Trendelenburg pozisyonundaki GÝB’deki varyasyonu en aza indirmek için, desfluran veya sevofluran kullanýmýndan baðýmsýz olarak indüksiyon için propofol kullanýlmasýný öneriyoruz.

AMAÇ: Laparoskopik kolesistektomi akut kolesistit tedavisinde standart tedavi olmasýna raðmen optimal zamaný hala tartýþmalýdýr. Bu çalýþmadaki amacýmýz, tekrarlayan akut kolesistit tablosuyla baþvuran hastalarda acil ve elektif kolesistektominin sonuçlarýný karþýlaþtýrarak uygun kolesistektomi zamanýný belirlemektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Ocak 2019 ile Ocak 2022 tarihleri arasýnda geç kolesistektomi planlanan ve bekleme sürecinde tekrarlayan kolesistit ataklarý ile hastanemize baþvuran 434 hastanýn verileri geriye dönük olarak incelendi. Hastalarýn demografik verileri, Tokyo Guidelines 2018’e göre evresi, ameliyat öncesi ve sonrasý hastanede kalýþ süresi, ameliyat süresi, açýða geçiþ oraný, dren kullanýmý, içi boþ organ yaralanmasý, safra yolu yaralanmasý, kanama, yara yeri enfeksiyonu, ameliyat sonrasý koleksiyon ve mortalite oranlarý deðerlendirildi.
BULGULAR: Tekrarlayan kolesistit ataðý ile baþvuran toplam 434 hastanýn 176’sýna (%40.5) acil laparoskopik kolesistektomi (grup 1), 258’ine (%59.5) elektif laparoskopik kolesistektomi (grup 2) uygulandý. Ameliyat öncesi hastanede yatýþ süresi grup 2’de, ortalama ameliyat süresi grup 1’de anlamlý olarak daha uzun idi (sýrasýyla, p=0.001 ve p=0.035). Her iki grupta mide veya baðýrsak yaralanmasý, safra yolu yaralanmasý, yara yeri enfeksiyonu ve mortalite saptanmadý. Gruplar arasýnda açýða geçiþ ve ameliyat sonrasý koleksiyon oranlarýnda anlamlý bir fark yoktu (p>0.05). TARTIÞMA: Hepatobiliyer cerrahide deneyimli merkezlerde, tekrarlayan akut kolesistit ataklarýnda semptom süresi ve atak sayýsýndan baðýmsýz olarak laparoskopik kolesistektomi güvenle yapýlabilir.

AMAÇ: Distal kilitlemenin zorluðuyla baþa çýkmak için distal talon açýlýmýna sahip yeni tasarýmlý bir femoral çivi (Talon-FÇ) piyasaya çýkmýþtýr. Bu çalýþmada, femoral þaft kýrýklarýnýn (FÞK) tedavisinde Talon-FÇ’nin radyolojik ve fonksiyonel sonuçlarýnýn konvansiyonel bir femoral çivi (Kon-FÇ) ile karþýlaþtýrýlmasý amaçlandý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu geriye dönük çalýþmaya, Ekim 2014–2018 arasý, FÞK (AO tip 32-A ve B) nedeniyle ameliyat edilen 85 hasta (57 erkek, 28 kadýn; ortalama yaþ: 46.8±23.9 yýl, Talon-FÇ: 41 hasta, Kon-FÇ: 44 hasta) alýndý. Fonksiyonel deðerlendirme için, Diz Yaralanmasý ve Osteoartrit Sonuç Skoru Fiziksel Fonksiyon Kýsa Formu, Kalça Yaralanmasý ve Osteoartrit Sonuç Skoru Fiziksel Fonksiyon Kýsa Formu, Kýsa Kas-Ýskelet Fonksiyon Deðerlendirmesi Rahatsýzlýk ve Disfonksiyon Ýndeksleri kullanýldý.
BULGULAR: Ortalama takip süresi 25.8±6.7 aydý. Talon-FÇ ve Kon-FÇ için komplikasyon oranlarý sýrasýyla %19.6 ve %20.5 idi (p=0.92). Malunion, iki çivi tipi için de en yaygýn komplikasyondu (Talon-FÇ: %9.8, Kon-FÇ: %9.1). Talon-FÇ grubunun tüm malunionlarý aksiyeldi (kýsalýk ve malrotasyon) ve zaman içinde kademeli olarak gerçekleþti. Buna karþýlýk, Kon-FÇ grubunun tüm malunionlarý angülerdi (varus ve valgus) ve malredüksiyon kaynaklý idi. Talon-FÇ grubunun kýsalýðý olan iki hastasýnda (%4.9) AO 32-B tipi kýrýk, malrotasyonu olan diðer ikisinde (%4.9) AO 32-A3 tipi kýrýk vardý ve bu dört kýrýðýn tamamý da femoral istmusun distalinde lokalize idi. Ameliyat sonrasý fonksiyonel sonuçlar gruplar arasýnda benzerdi (tümü p>0.05). Ortalama operasyon/floroskopi süresi ve ortalama kan kaybý Talon-FÇ grubunda daha düþükken, ortalama kaynama süresi Con-FN grubunda daha kýsaydý (tümü p<0.01). Her iki grupta da nonunion görülmedi. Reoperasyon oranlarý iki grupta da yaklaþýk %5 olmak üzere benzerdi (p=0.95). TARTIÞMA: Çalýþma sonuçlarýmýz, Kon-FÇ ile benzer fonksiyonel sonuçlara sahip olan Talon-FÇ’nin ameliyat/floroskopi süresini kýsalttýðýný ve intra-operatif kan kaybýný azalttýðýný ortaya koymuþtur. Bununla birlikte, Kon-FÇ, daha kýsa bir kemik kaynama süresi ile aksiyel maluniona karþý daha stabil bir yapý sunmaktadýr. Talon-FÇ, femoral istmusun distalindeki kýsalýk ve malrotasyona açýk bazý FÞK tiplerinde kullanýlmamalýdýr.

AMAÇ: Cerrahi planlama, apandisit tanýsýndan sonra devam eden tedavi ve hastalýðýn seyrinin prognozu için kritik öneme sahiptir. Ýskemi ile modifiye edilmiþ albümin (IMA), geçmiþte çeþitli iskemi ile iliþkili bozukluklar için bir biyobelirteç olarak kullanýlmýþtýr. Bu çalýþmanýn amacý, AA’lý hastalarda iskemi modifiye albümin düzeyini belirlemek ve prediktif önemini deðerlendirmektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Araþtýrmaya toplam 139 katýlýmcý alýndý. Tanýdan sonra ve ameliyattan önce plazma IMA miktarý test edildi. Grup 1’de (n=97) apandisit tanýsý alan hastalar ile grup 2’de (n=42) apandisit tanýsý almayan gönüllü cerrahi hastalar son taný kriteri olarak karþýlaþtýrýldý. BULGULAR: Yaþ ortalamasý 36.15 olan 139 hastanýn verileri istatistiksel olarak deðerlendirildi. IMA deðerleri her iki grupta da analiz edildi. Tüm hastalarýn ortalama IMA’sý 0.74±0.16 AbsU idi. Ýki grup karþýlaþtýrýldýðýnda, grup 1’de IMA’nýn kontrol grubuna göre istatistiksel olarak daha yüksek olduðu görüldü. IMA için eðrinin altýnda kalan alan 0.670 iken, 0.715 cut-off deðeri için duyarlýlýk %68, özgüllük %62 idi.
TARTIÞMA: Çalýþmamýz ÝMA deðerlerinin akut apandisit öngörmede anlamlý sonuçlar saðladýðýný göstermektedir.

AMAÇ: Çocuklarda künt travma sonrasý yaralanmalarý tanýmada kullanýlan abdominal bilgisayarlý tomografiye (BT) baðlý gereksiz radyasyon ma-ruziyetini azaltmak için The Pediatric Emergency Care Applied Research Network (PECARN) grubu karýniçi yaralanma için düþük riskli çocuklarý tanýmlamak amacýyla bir klinik karar kuralý tanýmladý. Bu çalýþmanýn amacý; künt gövde travmasý sonrasý karýniçi yaralanma riski düþük olan, bilgisayarlý tomografiden güvenle kaçýnýlabilecek çocuklarý tanýmlamada PECARN klinik karar kuralý ile klinisyen þüphesinin performanslarýný karþýlaþtýrmaktýr. GEREÇ VE YÖNTEM: Bu çalýþmada akademik bir acil servise 2011–2019 yýllarý arasýnda künt gövde travmasý ile baþvuran çocuklar geriye dönük olarak gözden geçirildi. PECARN deðiþkenlerinden herhangi birinin varlýðý pozitif olarak kabul edildi. Klinisyen þüphesi de doktorun abdominal BT istemesi olarak tanýmlandý. Çalýþmanýn birincil sonlaným ölçütü giriþim gerektiren intraabdominal yaralanma, sekonder sonlaným ölçütü de herhangi bir karýniçi yaralanma varlýðý idi.
BULGULAR: Analiz edilen 768 çocuðun 21’inin (%2.73) akut giriþim gerektirdiði 48’inde (%6.25) karýniçi yaralanma mevcuttu. Çocuklarýn 453’üne (%59) abdominal BT çekildi. PECARN klinik karar kuralý uygulansaydý 232 çocuða BT çekilecekti. PECARN kuralý giriþim gerektiren karýniçi yaralan-ma için %90.48 (%95 GA = %68.17–%98.33) ve herhangi bir yaralanma varlýðý için %81.25 (%95 GA = %66.9–%90.56) duyarlýlýk gösterdi. Klinisyen þüphesi ise sýrasýyla giriþim gerektiren yaralanmayý ve herhangi bir yaralanma varlýðýný öngörme için %100 (%95 GA = %80.76–%100) ve %93.75 (%95 GA = %81.79–%98.37) duyarlýlýkta idi. Karar kuralý ve klinisyen þüphesinin karýniçi yaralanma için düþük riskli çocuklarý öngörme performanslarý giriþim gerektiren yaralanmalarda (p=0.5) ve yaralanma varlýðýnda (p=0.146) istatistiksel olarak benzerdi.
TARTIÞMA: Bu çalýþmada PECARN karýn kuralý ve klinisyen þüphesi, acil servisteki künt gövde travmalý çocuklardaki karýniçi yaralanmalarý öngör-mede benzer performans gösterdiler. Bununla birlikte, çalýþmamýz bu çocuklarda gereksiz abdominal BT çekilmesini sýnýrlandýrmak için klinik yargýya ek olarak PECARN klinik karar kuralýnýn kullanýmýný desteklemektedir.

Aktinomikoz nadir görülen, zor taný konulan, semptomlarý ve bulgularý spesifik olmayan kronik granülomatöz bir hastalýktýr. Rahim içi araç ve im-münsupresif ilaç kullanýmý kolaylaþtýrýcý etmenler arasýnda yer alýr. Klinik ve radyolojik bulgularý; tümör, enflamatuvar baðýrsak hastalýklarý veya akut divertikülit ile karýþabilmektedir. Bu yazýda nadir bir akut karýn nedeni olan ve kolon tümörünü taklit eden rahim içi araç kullanýmýna sekonder geliþen kolonik aktinomiçes enfeksiyonu olgusunu ve literatür derlemesini sunmayý amaçladýk. Antibiyotik ile tedavi edilebilecek granülomatöz enfeksiyöz hastalýklara doðru taný konulmasý ile gereksiz cerrahiden kaçýnýlabilir.

Hem subürotelyal kanama hemde intestinal mural hemoraji oldukça nadir karþýlaþýlan karýn aðrýsý ve gros hematüri nedenleridir. Her iki tanýda da bilgisayarlý tomografi (BT) oldukça deðerlidir. Biz mitral kapak replasmaný nedeniyle kumadin kullanan olguda sol subürotelyal kanama ve intestinal mural hemoraji olgusunu BT görüntüleri eþliðinde sunuyoruz.

Dirsek çýkýðý yaralanmalarý güreþ sporunda çocuk sporcunun genellikle tüm sezonu kaçýrmasýna neden olabilecek düzeyde ciddi yaralanmalar olarak kabul edilir. Çocuk güreþçilerde dirsek çýkýðý sonrasý spora dönüþün 6–12 ay arasýnda olduðu bildirilmiþtir. Bazý durumlarda, altta yatan hiperlaksitenin, herhangi bir ligament hasarý olmadan izole dirsek çýkýðý oluþumunda önemli bir rolü olabilir. Bu yazýda, güreþ müsabakasý sýrasýnda uzanmýþ elinin üzerine düþtükten sonra izole dirsek çýkýðý geliþen 10 yaþýnda erkek hasta sunuldu. Hastanýn fizik muayene bulgularý hiperlaksitenin varlýðýný gösterdiðinden hasta kapalý redüksiyon, kýsa süreli immobilizasyon ve dinamik stabilizatörlerin erken güçlendirilmesi ile tedavi edildi. Bu olgu sunumunun bulgularý, bu spesifik hasta grubunda hiperlaksite varlýðýnýn saptanmasýnýn çok önemli olduðunu, çünkü bu hasta grubunun hiperlaksitesi olmayan hastalarýn aksine yaralanmadan altý hafta sonra müsabakalara dönme potansiyeline sahip olduklarýný göstermektedir.

Genellikle kýrsal bölgelerde hayvan ýsýrýklarýna baðlý yumuþak doku yaralanmalarýna zaman zaman rastlanmaktadýr. Özellikle köpek, kurt, at, eþek, kedi gibi hayvanlarýn herhangi bir nedenle saldýrmasý sonucunda bu yaralanmalar karþýmýza çýkabilmektedir. Sýklýkla yüz, baþ-boyun, burun, kulak, el, bacak gibi vücut bölgeleri, etkilenen alanlar arasýndadýr. Eksternal genital organlarýn hayvan ýsýrýðý sonrasý travmaya maruz kalmasý, oldukça nadir gözlenen bir durumdur. Bu bölgedeki köpek ýsýrýðý yaralanmalarý, hem köpeðin aðýz florasýndaki bakteri yoðunluðu, hem de genital bölgedeki bakteriyel floranýn enfeksiyona zemin hazýrlama potansiyeli nedeniyle, iyi yönetilmesi gereken klinik durumlardan biridir. Genital bölgede oluþan köpek ýsýrýklarýna baðlý doku defektleri, majör enfeksiyon oluþmasý halinde yüksek morbidite riski taþýr, hatta hayatý tehdit edebilen problemlere yol açabilir. Hayvan ýsýrýðý nedeniyle oluþan yumuþak doku defektlerinin tedavisinde klasik tedavi prensipleri; yaranýn irrigasyonu, debridman, tetanoz ile kuduz immünoprofilaksisi, antibiyotik tedavisi ve enfeksiyon elimine edildikten sonra rekonstrüksiyonu içermektedir. Ancak günümüzde erken akut yaklaþým, geleneksel geç dönem tedavinin yerini almýþ gibi görünmektedir. Son çalýþmalarda cerrahi onarýmýn mümkün ise erken dönemde yapýlmasý önerilmektedir. Bu çalýþmada, nadir görülen bir skrotal defekt etiyolojisi, ayrýntýlý literatür verileri ýþýðýnda deðerlendirilmeye alýnmýþtýr. Çalýþmamýzda, olgunun hastaneye baþvurmasýndan kýsa bir süre sonra yara temizliði ve bakýmý, debridman ve profilaktik antibiyotik kullanýmý ile erken dönemde onarým uygulanmýþtýr. Takip döneminde lokal ya da sistemik herhangi bir enfeksiyon bulgusu saptanmamýþtýr. Ameliyat sonrasý dönemde herhangi bir problem gözlenmemiþ ve tatmin edici sonuçlar elde edilmiþtir. Klinik tecrübemize dayanarak, hayvan ýsýrýðý sonrasýnda oluþan genital defektlerde erken dönemde profilaktik antibiyoterapi eþliðinde uygulanacak rekonstrüksiyonun tatmin edici sonuçlar saðlayacaðý kanaatindeyiz.

Akut apandisit, dünya çapýnda en sýk görülen acil abdominal cerrahi iþlemlerindendir. Çoðu zaman öykü ve klinik muayene tanýya büyük ölçüde katký saðlamaktadýr, ancak taný belirsizse görüntüleme yöntemleri gerekli olabilir. Akut apandisit için apendektomi, çoðunlukla laparoskopik yaklaþým, bugüne kadar halen altýn standart tedavi olmaya devam etmektedir. Patofizyolojisinde genellikle apendikolit veya lenfoid hiperplazi ile lümen obs-trüksiyonu ve nadiren paraziter enfeksiyonlarý içerir. Bu olgu sunumunda, bipolar bozukluk tanýlý trikofaji öyküsü olan ve akut apandisite apendiks lümeninde trikobezoar oluþumu ile yol açan çok nadir bir olguyu sunmaktayýz.

Safra kesesinin yerleþim yeri, þekil ve sayýsýna dair anatomik varyasyonlarýna ve doðumsal anomalilerine rutin görüntüleme yöntemleri ve cerrahi sýrasýnda sýklýkla rastlanmaktadýr. Pek çoðunun klinik bir önemi bulunmamasýna karþýn bilinmeleri önem taþýmaktadýr. Çünkü bunlar safra kesesi hastalýklarýna yatkýnlýk oluþturabilirler, radyologlar ve cerrahlar için kafa karýþýklýðý ve tanýsal hatalar için muhtemel bir zemin yaratabilirler ve safra yollarý cerrahisi veya giriþimleri sýrasýnda istenmeyen yaralanma riskini artýrabilirler. Biz 65 yaþýnda erkek bir hastada akut taþlý kolesistit tanýsýyla ko-lesistektomi yapýldýðý sýrada beklenmedik bir biçimde mezokolon içine gömülü bir safra kesesiyle karþýlaþtýk. Ameliyat öncesi dönemde çekilen karýn ultrasonografisi ve bilgisayarlý tomografide safra kesesi yerleþim yeri anomalisi rapor edilmemiþti. Hastanýn daha önceden baþka hastanede geçirdiði ameliyatta, safra kesesinin yeri tam olarak belirlenemediði için biz de eksploratif laparatomi yapmaya karar verdik. Operasyonda safra kesesinin nor-mal yerinde olmadýðý görüldü. Safra kesesinin transvers mezokolonun proksimal bölümü içinde derinde gömülü olduðu tespit edildi ve safra kesesi baþarýlý bir þekilde eksize edildi. Biz de böylelikle mezokolik pozisyonda ektopik safra kesesi tanýsýný koymuþ olduk.