AMAÇ: Harap edici yaralanmalarda otolog sinir grefti onarýmýnýn gecikmiþ olarak yapýlmasý kaçýnýlmaz olur. Gecikmiþ veya uzamýþ onarým zamanla-rýnýn sinir greftleri üzerinde zarar verici etkileri vardýr. Sýçan uzun sinir defekti modelinde, özellikle doku kaybý olan yaralanmalarda kullanýlabilecek halka sinir grefti prefabrikasyonu ile sinir grefti onarým sürecini iyileþtirmeyi ve hýzlandýrmayý amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Yirmi dört Sprague-Dawley sýçan üç gruba ayrýldý. 1.5 cm uzunluðunda peroneal sinir segmenti eksize edildikten sonra ters çevrilerek otolog sinir grefti olarak kullanýldý. Konvansiyonel interpozisyonel sinir grefti grubunda (grup 1) sinir defektleri tek seferde ona-rýldý. Halka sinir grefti prefabrikasyonu grubunda (grup 2), greftler proksimal peroneal sinir güdüðüne uç uca dikildi. Greftlerin distal uçlarý ise, ilk aþamada peroneal sinir güdüðünün uç uca onarým yapýlan bölgesinin 5 mm proksimaline uç yan dikildi. Ýkinci aþamada prefabrike greftlerin distal uçlarý transpoze edilerek defektin distal sinir güdüðüne dikildi. Aþamalý konvansiyonel interpozisyonel sinir grefti grubunda ise (grup 3), ilk aþamada greftler proksimal peroneal sinir güdüðüne uç uca dikildi. Greftlerin distal uçlarý ve sinir güdükleri birbirlerine dikilmeden ikinci aþamada yapýlacak nihai onarýma kadar çevre kaslara tutturuldu. Takip süreleri grup 2 ve 3’te her bir aþama için dörder hafta, grup 1’de ise sekiz haftaydý. Sekiz haftanýn sonunda peroneal fonksiyon indeksi (PFI), elektrofizyoloji ve histolojik deðerlendirmeler yapýldý. Ýstatistiksel analizde p<0.05 anlamlý olarak kabul edildi.
BULGULAR: Grup 1 (-22.75±5.76) ve 2 (-22.08±6) PFI sonuçlarý istatistiksel bir fark göstermedi (p>0.05). Grup 3 (-33.64±6.4) ise diðer gruplarla kýyaslandýðýnda istatistiksel bir fark gösterdi (p<0.05). Elektrofizyoloji sonuçlarý açýsýndan grup 1 (16.19±2.15 mV/1.16±0.21 ms) ve 2 (15.95±2.82 mV/1.17±0.16 ms) arasýnda istatistiksel bir fark görülmezken (p>0.05), bu iki grup grup 3 (10.44±1.96 mV/1.51±0.15 ms) ile kýyaslandýðýnda istatistiksel bir fark gözlendi (p<0.05). Akson sayýlarý grup 1 (2227±260.4) ve 3 (2194±201.1) arasýnda istatistiksel bir fark göstermezken (p>0.05), bu iki grubun, grup 2’ye (2531±91.18) kýyasla anlamlý düzeyde daha düþük akson sayýsýna sahip olduðu görüldü (p<0.05).
TARTIÞMA: Halka sinir grefti prefabrikasyonu, aksonal rejenerasyonu gecikme olmadan iyileþtirmiþtir. Halka prefabrikasyonu, gecikmiþ dönemde sinir onarýmý yapýlacak yaralanmalarda, uzamýþ rejenerasyon zamanýný kýsaltabilir. Halka sinir prefabrikasyonu ile elde edilen yüksek akson sayýlarý bu metodun ileri çalýþmalarda akut uzun sinir defekti onarýmlarýnda araþtýrýlmasýný teþvik edebilecek niteliktedir.

AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý, asetabulumun anterior kolon posterior hemitransvers (AKPHT) kýrýk tipinin oluþturulduðu hemipelvis modelinde; arka ve ön kolon vidalarý ile desteklenmiþ infrapektineal tespit yöntemi, suprapektineal tespit yöntemi ve suprapektineal ile birlikte infrapektineal çift plak tespit yöntemlerinin biyomekanik olarak karþýlaþtýrýlmasýdýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmada poliüretan köpükten özel olarak üretilmiþ 21 adet sol hemipelvis modelleri üç ayrý gruba ayrýldýktan sonra Leto-urnel-Judet sýnýflandýrmasýna göre anterior kolon posterior hemitransvers asetabulum kýrýðý oluþturuldu. Grup 1; suprapektineal yerleþimli 3.5 mm rekonstrüksiyon plak/vida tespiti ve plak üzerinden iki adet arka kolon ve bir adet ön kolon vidasý uygulamasý, Grup 2; infrapektineal yerleþimli 3.5 mm rekonstrüksiyon plak/vida tespiti ve suprapektineal alandan serbest olarak uygulanan iki arka kolon ve bir ön kolon vidasý uygulamasý, Grup 3; suprapektineal ve infrapektineal yerleþimli 3.5 mm rekonstrüksiyon plak/vida tespiti ve suprapektineal plak üzerinden iki adet arka kolon ve bir adet ön kolon vidasý uygulamasý. Çalýþma gruplarýnda uygulanan farklý tespit yöntemleri, biyomekanik olarak otomatik materyal test makinesi kullanýlarak vertikal yüklenme altýnda dayanýklýlýk bakýmýndan test edildi ve elde edilen sonuçlar istatistiksel olarak karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Tüm gruplarda, sýrasý ile implant yetmezliði geliþmesine neden olan ortalama maksimum kuvvet miktarý sýrasýyla 2921 N, 2018 N ve 3658 N olarak belirlendi. Ýmplant yetmezliðine neden olan kuvvet göz önünde bulundurularak dayanýklýlýk karþýlaþtýrýldýðýnda, en dayanýklý tespitin suprapektineal ve infrapektineal tespit yönteminin birlikte uygulandýðýnda saðlandýðý, bunu sýrasýyla suprapektineal tespit ve ön ve arka kolon vidalarý ile destelenmiþ infrapektineal tespit takip ettiði belirlendi.
TARTIÞMA: Bu çalýþmada, asetabulumun AKPHT kýrýklarýnda, suprapektineal ve infrapektineal tespit yönteminin birlikte uygulanmasýnýn en stabil tespiti saðladýðýný, dayanýklýlýk açýsýndan bunu suprapektineal tespitin takip ettiðini ve arka ve ön kolon vida uygulamasý ile desteklenmiþ infrapektineal tespit’in tek baþýna yetersiz olduðunu belirledik. Asetabulumun anterior kolon posterior hemitransvers kýrýklarýnda limitli kombine yaklaþým ile uygulanan anterior ve posterior kolon vidalarý ile desteklenmiþ infrapektineal tespit hastalar için daha az invaziv olsa da yeterli stabiliteyi saðlamak için suprapektineal tespit, mutlaka cerrahi tedavi yöntemine dahil edilmelidir.

AMAÇ: Karaciðer cerrahisinde etkili bir kanama kontrolünün saðlanamamasý ve transfüzyona baðlý problemler ameliyat sonrasý mortalite ve morbiditenin en önemli nedenleridir. Bu amaçla topikal hemostatik ajanlarý da içeren birçok kanama durdurma yöntemi uygulanmaktadýr. Bu çalýþmada, sýçanlar üzerinde oluþturulan karaciðer laserasyon modeli üzerinde Hatay’da halk arasýnda geleneksel olarak kanama durdurucu ve antiseptik olarak kullanýlan Inula viscosa ve Capsella bursa-pastoris bitkilerinin karýþýmýnýn kanama durdurucu özelliðinin araþtýrmasý amaçlandý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmada 30 sýçan, 10’arlý üç gruba ayrýldý ve bütün sýçanlardan ameliyat öncesi hemoglobin ölçümü için kan alýndý. Daha sonra sýçanlara standart karaciðer rezeksiyon modeli uygulandý. Rezeksiyon bölgesine 1. grupta spanç, 2. grupta Ankaferd ve 3. grupta Inula viscosa ve Capsella bursa-pastoris bitkilerinin ekstre karýþýmý üç dakika süreyle uygulandý. Ameliyat sonrasý beþinci gün bütün sýçanlarýn karaciðer örnekleri enflamasyon ve nekroz yoðunluðu açýsýndan deðerlendirildi.
BULGULAR: Ameliyat sonrasý Hb deðerleri spanç grubunda 11.0±1.1 g/dL, Ankaferd grubunda 11.9±2.0 g/dL, Ýnula grubunda 14.1±1.2 g/dL olarak saptanmýþtýr (p<0.001). Yapýlan histopatolojik incelemede Ýnula grubunda diðer gruplara göre daha az nekroz gözlenmiþ (p=0.001), spanç ve Ankaferd gruplarý arasýnda istatistiksel olarak anlamlý bir fark bulunamamýþtýr. Ýnula grubunda diðer gruplara göre daha az enflamasyon izlenirken Ankaferd grubunda diðer gruplara göre daha fazla enflamasyon izlenmiþtir (p<0.001).
TARTIÞMA: Bu çalýþmada oluþturulan sýçan karaciðer rezeksiyon modelinde Ýnula viscosa ve Capsella bursa-pastoris ekstre karýþýmýnýn Ankaferd ve spanç grubuna kýyasla daha az hemoglobin düþüþüne neden olduðu ve diðer gruplara kýyasla daha az enflamasyon ve nekroz oluþturduðu bulundu.

AMAÇ: Otolog kemik greftleri, kemik defekti olan olgularda kemik iyileþmesini baþlatmak ve kolaylaþtýrmak için altýn standart olarak hala kullanýl-maktadýr. Otolog kemik greftlerinin bazý dezavantajlarý nedeniyle yeni biyokompozit greftler araþtýrýlmýþtýr. Bu çalýþmanýn amacý, bir biyokompozit iskeleye yüklenen kemik iliðinden türetilen mezenkimal kök hücrelerin (BM-MSC’ler) kemik rejenerasyonunu artýrýp artýrmadýðýný araþtýrmaktý. GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmamýzda sekiz adet tavþanýn sað ve sol ulnar kemiðin orta kýsmýnda 10 mm’lik osteoperiosteal segmental kemik defekti oluþturuldu. Tavþanlarýn sað ulnar defektleri (Grup 1) bir biyokompozit iskeleye (Plexur PTM, Osteotech, Eatontown, NJ, ABD) yüklenmiþ BM-MSC’ler ile tedavi edilirken, ayný tavþanlarýn sol ulnar kemiklerine (grup II) sadece biyokompozit greft ile tedavi uygulandý. Altýncý haftanýn sonunda ameliyat sonrasý olarak her bir ön ayaðýn radyografileri çekildi. Daha sonra tavþanlara histopatolojik deðerlendirme için farmakolojik olarak ötenazi yapýldý. Sonuçlar, modifiye Lane ve Sandhu puanlama sistemi kullanýlarak puanlandý.
BULGULAR: Her iki grupta da tüm defektler iyileþti. Radyolojik ve histolojik toplam skorlar grup I’de daha iyiydi, ancak istatistiksel olarak altýncý haftanýn sonunda radyolojik ve histolojik olarak iki grup arasýnda anlamlý bir farklýlýk gözlenmedi (p>0.05).
TARTIÞMA: Çalýþmamýzýn sonuçlarý, tavþan ulnar segmental kemik defekt modelinin, BM-MSC’ler içeren veya içermeyen biyokompozit greft kullanýlarak tatmin edici bir rejenerasyon elde edildiðini göstermiþtir.

AMAÇ: Travmaya baðlý geliþen akut kalp kontüzyonu yüksek mortalite ve morbiditesi ile bilinir. Patofizyolojisinde oksidatif stres ve enflamasyonun rol oynamasý, cerrahi dýþý tedavide antioksidan ve antienflamatuvar özellikli maddelerin araþtýrýlmasýna yol açmýþtýr. Bu çalýþmada, sözkonusu iki özelliðe sahip olan rutinin akut kalp kontüzyonu üzerine etkileri araþtýrýlmýþtýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Albino Wistar türü 30 adet erkek sýçan, saðlýklý (HG), kontüzyon (CG) ve rutin+kontüzyon (rutin+CG) olmak üzere üç eþit gruba ayrýldý. Ýntraperitoneal yolla 60 mg/kg ketamin verilerek ve uygun aralýklarla ksilazin koklatýlarak saðlanan anestezi yoluyla CG (n=10) ve rutin+CG (n=10) grubu hayvanlarýn toraks ön duvarý üzerine 1 metre yükseklikten 200 gram aðýrlýk düþürülerek kalp kontüzyonu oluþturuldu. Kon-tüzyon iþlemi uygulandýktan 30 dakika sonra rutin+CG grubu hayvanlara oral yoldan 50 mg/kg dozunda rutin, gavajla mideye verildi. Rutin günde bir defa olmak üzere iki gün kullanýldý. Sýçanlar 48 saatin sonunda öldürüldü. Kalp dokularý çýkarýlarak biyokimyasal ve histopatolojik olarak incelendi. Sýçanlar öldürülmeden hemen önce kuyruk venlerinden alýnan kan örneklerinde troponin I (TP I) ve kreatin kinaz MB (CK-MB) ölçümü yapýldý. BULGULAR: Kontüzyon grubunda saðlýklý gruba kýyasla TP I, CK-MB, malondialdehit (MDA), total oksidan status (TOS), nükleer faktör-kappa B (NF-κB) düzeyleri artmýþ ve rutin uygulamasý bu artýþý engellemiþ; total glutatyon (tGSH) ve total antioksidan status (TAS) düzeyleri azalmýþ ve rutin uygulamasý bu azalmayý engellenmiþtir. Histopatolojik bulgular da bu bulgularý desteklemektedir.
TARTIÞMA: Rutin, kalp dokusu üzerine koruyucu etki göstermiþtir.

AMAÇ: Travmatik beyin hasarý (TBH) olan hastalarda ciddi kan kaybý ölümcül olabilir. Þiddetli travma hastalarýnda masif transfüzyonu (MT) öngör-mek için, yaralanma þiddeti skoru (ISS), revize travma skoru (RTS), þok indeksi (SI) ve modifiye erken uyarý skoru (MEWS)’nun prognostik perfor-manslarýný analiz etmeyi ve karþýlaþtýrmayý amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu geriye dönük gözlemsel çalýþmaya Ocak 2018–Aralýk 2020 tarihleri arasýnda acil servisimize baþvuran TBH’li aðýr travma hastalarý dahil edildi. Kýsa travma ölçeði 3 veya daha yüksek olduðunda TBH kabul edildi. Birincil sonuç MT idi.
BULGULAR: Toplam 1.108 hasta dahil edildi ve 92 (%8.3) hastaya MT uygulandý. MT’yi öngörmek için ISS, RTS, SI ve MEWS’nin doðruluðunu deðer-lendirmek üzere alýcý iþletim karakteristik analizleri yapýldý. ISS, SI, RTS ve MEWS’nin MT’yi tahmin etmek üzere eðri altýnda kalan alanlarý (AUC’ler) sýrasýyla 0.725 (%95 güven aralýðý [CI], 0.698–0.751), 0.676 (%95 CI, 0.648–0.704), 0.769 (%95 CI, 0.743–0.793) ve 0.808 (%95 CI, 0.784-0.831) idi. MEWS’nin AUC’si, ISS ve SI’nin AUC’lerinden önemli ölçüde farklýydý, ancak MT’yi tahmin etmek için RTS’nin AUC’sinden farklý deðildi. Çok deðiþkenli bir analizde, Glasgow Koma Skalasý (Odds oraný [OR], 0.856; %95 CI, 0.803–0.911), vücut ýsýsý (OR, 0.596; %95 CI, 0.386–0.920) ve taze donmuþ plazma (OR, 2.031; %95 CI, 1.794–2.299) baðýmsýz olarak MT ile iliþkiliydi. MEWS (OR, 1.425; %95 CI, 1.256–1.618), araya giren faktörler için ayarlama yapýldýktan sonra baðýmsýz olarak MT ile iliþkili bulundu.
TARTIÞMA: MEWS, TBH’li ciddi travma hastalarýnda MT’yi öngörmek için yararlý bir araç olabilir.

AMAÇ: Travmatik beyin hasarý özellikle geri kalmýþ ve geliþmekte olan ülkelerde önemli bir mortalite nedenidir. Serebral dokunun etkilenmesi etkilenmesi nedeniyle, kafa içi basýnç artýþý ve yaygýn ödem sonucu ciddi nörolojik disfonksiyonlarla kendini gösteren bu tabloda, dekompresif krani-yektomi cerrahi tedavi modalitesi olarak kullanýlmaktadýr. Bu çalýþmanýn amacý, travmatik beyin hasarý nedeniyle kliniðimize baþvuran ve dekompresif kraniyektomi yapýlan olgularýn ameliyat sonrasý mortalite ve morbidite oranlarýný deðerlendirmektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Farklý nedenlere baðlý olarak travmatik beyin hasarý geliþen 57 olgu incelendi. Olgularýn 25’i (%43.8) kadýn, 32’si (%56.1) erkek’ti. Olgularda ortalama yaþ 54.5’di (1–82). Olgularýn 14’ü (%24.5) subdural hematom, beþi (%8.7) epidural hematom, 18’i (%31.5) intrasereb-ral hematom, 13’ü (% 22.8) subaraknoid kanama ve yedisi (%2.2) de tanýmlanamayan radyolojik bulgular ile baþvurmuþtu.
BULGULAR: Elli yedi olgunun tamamýna baþvuru sonrasý en kýsa sürede dekompresif kraniyektomi yapýldý. Ameliyat sonrasý ilk üç günde 12 (%21.1), ameliyat sonrasý 3–15. günler arasýnda ise yedi (%12.2) hasta ilerleyici serebral hasar ve sekonder enfeksiyonlar nedeniyle kaybedildi. Altý (%10.5) olgu tamamen iyileþerek taburcu edildi. Ýyileþen olgularýn 32’si (%56.1) palyatif bakým klinikleri ve fizik tedavi kliniklerine nakil edildi.
TARTIÞMA: Travmatik beyin hasarýnýn tedavisinde hastanýn baþvuru anýndaki nörolojik durumunun iyiliði ve intraserebral etkilenme derecesinin yanýsýra erken dönemde yapýlan dekompresif kraniyektominin etkinliði yüksektir. Daha erken süreçte dekompresif kraniektomi yapýlan olgularda ameliyat sonrasý sonuçlar daha yüz güldürücüdür.

AMAÇ: Çocuklarda en sýk cerrahi acillerden biri apandisittir. Bu geriye dönük klinik çalýþmada COVID-19 pandemi sürecinin, çocuk apandisit olgu-larýn da hastaneye baþvuru süresi ve hastanede yatýþ süresi üzerine olan etkilerini belirlemeye çalýþtýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Türkiye de ilk COVID-19 olgusunun rapor edildiði tarihten normalleþme sürecinin baþlangýcý olarak kabul edilen 01 Hazi-ran 2020 tarihine kadar yapýlan pediatrik açýk cerrahi apendektomileri; ayný gün sayýsýnda pandemi öncesi dönem çocuk apendektomilerle geriye dönük olarak yaþ, cinsiyet, hastaneye baþvuru süresi, hastane kalýþ süresi, ebeveyn eðitim düzeyi, laboratuvar deðerleri ve histopatolojik bulgularla karþýlaþtýrdýk.
BULGULAR: Çocuk apandisit hastalarýnda COVID-19 döneminde semptomlarýn baþlamasýyla hastaneye baþvuru arasýnda geçen sürede ortalama iki günlük bir artýþ mevcuttur (p=0.001). Diðer taraftan C-reaktif protein (CRP) deðeri COVID-19 döneminde istatiksel olarak anlamlý þekilde yüksek bulunmuþtur (p=0.018). Yatýþ sürelerine bakýldýðýnda ise, pandemi öncesi dönemde ortalama beþ gün iken COVID-19 döneminde ortalama dört gün olarak hesaplanmýþtýr, bu fark istatistiksel olarak önemsizdir (p=0.273). Histopatolojik bulgular açýsýndan da gruplar arasýnda anlamlý farklýlýk saptanmamýþtýr (p=0.176). Ebeveyn eðitim düzeyinin baþvuru süresi üzerinde etkisi yoktur.
TARTIÞMA: COVID-19 pandemisinde çocuk apandisitlerinde hastaneye baþvuru süreleri anlamlý þekilde uzamýþ olup bu uzamanýn etkisi histopato-lojik olarak saptanmamýþtýr. Pandemi sürecinde “evde kal” döneminde acil tedavi edilmesi gereken hastalarýn da saðlýklarýna kavuþmalarýný olumsuz yönde etkilenmiþtir. Buna karþýn hastanede kalýþ sürelerinde artýþýn olmamasý hem ailelerin hem de hekimlerin mümkün olduðunca hastanedede kalýþ süresini kýsa tutmak isteklerinden kaynaklanabileceðini düþünmekteyiz.

AMAÇ: Kitlesel travma olayý, hasta sayýsýnýn saðlýk personelinin en uygun bakýmý saðlama kapasitesini geçici olarak aþtýðý bir olaydýr. Global terörizm indeksine bakýldýðýnda Ortadoðu’da terörizmden en çok etkilenen ülkelerin baþýnda Suriye gelmektedir ve kitlesel travmalara neden olabilecek terör riski devam etmektedir. Kitlesel travmaya yaklaþým denilince hasar kontrol yaklaþýmý son yýllarda öne çýkmaktadýr. Biz de çalýþmamýzda terör saldýrýlarý ve toplumsal olaylar nedeniyle kitlesel travmalarýn çok görüldüðü Suriye’nin kuzeybatýsýnda, acil ve cerrahi branþ hekimlerinin hasar kontrol cerrahisi ve resüsitasyonu konularýnda farkýndalýðýný ve eðitim etkinliðini deðerlendirmeyi amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Suriye’nin kuzeybatýsýndaki Çobanbey Hastanesi’nde bir travma ekibi tarafýndan “Hasar kontrol cerrahisi ve resüsitasyonu” konularýnda eðitim verildi. Bu eðitime katýlan Suriyeli hekimlere eðitim öncesi ve sonrasý hasar kontrol cerrahisi ve resüsitasyonu açýsýndan farkýndalýk anketi yapýldý.
BULGULAR: Çalýþmaya toplam 43 kiþi dahil edildi ve yaþ ortalamalarý 44.04±9.01 yýldý. Eðitime katýlan hekimlerin çoðunluðu Elbab (%23.3), Afrin (%23.3) ve Çobanbey’den (%20.9) gelmiþti. Hekimlerin ortalama mesleki tecrübesi 14 yýldý ve son bir yýlda elektif olmayan ameliyat sayýsý median 47.5’ti. Eðitim öncesi öntest toplam puan ortalamasý 67 iken, eðitim sonrasý sontest toplam puan ortalamasý 72’ye yükselmiþti ve bu farklýlýk anlam-lýydý (p=0.008). Ýntratorasik klemp yara kelepçesi yerleþtirme ve travma laporotomisi eðitimi alan ve uygulamayý yapmýþ olanlarýn ön test ve son test puanlarý eðitimi almamýþ ve uygulamamýþ olanlara göre anlamlý olarak fazla iken (p<0.05), eðitimi almayan ve uygulamayanlarýn ön test son test puanlarý arasýndaki farklýlýk anlamlýydý (p<0.05).
TARTIÞMA: Suriye’nin kuzeybatýsýnda 10 yýldan uzun süredir iç karýþýklýk ve terör eylemlerinin mevcut olduðu bilinmektedir. Bu bölgedeki hekimler için hasar kontrol stratejilerinin bilinmesi önem arz etmektedir. Bu baðlamda verdiðimiz hasar kontrol cerrahisi ve resüsitasyonu eðitimi ile hekim-lerde farkýndalýðýn arttýðý görülmüþtür. Ýnsani yardým amaçlý açýlan hastanelerde bu tarz ve benzeri ileri düzey eðitimlerin faydalý ve hayat kurtarýcý olacaðýný düþünmekteyiz.

AMAÇ: Týbbi uygulama hatasý, doktorun standart uygulama veya bakýmdan sapmasý sonucunda hastada hasar oluþmasý durumunda ortaya çýkar. Tüm týp dallarýnda olduðu gibi göðüs cerrahlarý da týbbi uygulama hatasý iddialarýyla karþý karþýya kalabilirler.
GEREÇ VE YÖNTEM: Ýstanbul Adli Týp Kurumu Birinci Ýhtisas Dairesi tarafýndan 01/01/2010 -21/12/2015 tarihleri arasýnda karara baðlanan dosyalar arasýnda, göðüs cerrahlarý hakkýnda malpraktis iddiasý bulunan olgular geriye dönük olarak analiz edilmiþtir.
BULGULAR: Ogularýn 59’u erkek (%72.8), 22’si kadýndý (%27.2). Ortalama yaþ 51.13±18.97 ve en yaygýn yaþ aralýðý 60’ýn üzerindedir (n=35, %43.2). Týbbi uygulama hatasý 11 (%13.6) olguda doðrulanmýþtýr. Taný hatasý en yaygýn hata nedeniydi (n=7, %63.6) ve taný hatasýnýn en yaygýn nedeni zamanýnda taný koyamamaktý (n=4, %36.4). En sýk taný “travmaya baðlý yaralanmalar” (n=54, %66.7), ardýndan akciðer kanseri (n=9, %11.1) idi. Doktorlarýn %80.2’si (n=65) hastaya konsültan olarak müdahale etti. Olgularýn 48’inde (%59.3) komplikasyon geliþti. En sýk görülen komplikasyon pnömoniydi (n=7, %14.6).
TARTIÞMA: Çalýþmamýz göðüs cerrahlarý ile ilgili týbbi malpraktis iddialarýný içeren Türkiye’deki ilk çalýþmadýr. Týbbi uygulama hatasý iddialarý olan ol-gularýn incelenmesinin, hekimlere yalnýzca yanlýþ uygulama iddialarýnýn özelliklerini daha iyi anlamalarýna deðil, ayný zamanda yanlýþ uygulama iddialarýný önlemek için stratejiler geliþtirmelerine de yardýmcý olacaðýný düþünüyoruz.

AMAÇ: Trafik kazalarý en sýk ölüm nedenleri arasýndadýr. Suda boðulmalarýn ise küçük bir kýsmýnýn trafik kazalarý ile iliþki bulunmaktadýr. Çalýþmanýn yapýldýðý Doðu Karadeniz Bölgesi’ndeki karayollarý deniz, akarsu ve göletlere oldukça yakýn mesafededir. Çalýþmada; 2009–2016 yýllarý arasýnda trafik kazasý sonrasýnda otopsileri yapýlan ve suda boðulma sonucu öldüðü tespit edilen olgularýn deðerlendirilmesi amaçlanmýþtýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: 2009–2016 yýllarý arasýnda yapýlmýþ otopsilerin raporlarý geriye dönük olarak incelendi.
BULGULAR: Adli kayýtlarýn incelenmesi sonucunda 2009–2016 yýllarý arasýnda merkezimizde otopsisi yapýlan 7124 olgudan 41’inin (%0.57) ölümü-nün suda boðulma ile sonuçlanan trafik kazasý sebebiyle gerçekleþtiði görüldü. Kazaya karýþan araçlarýn %73.2’si (n=30) akarsudan, %17.1’i gölden (n=7) ve %9.7’si denizden (n=4) çýkartýldý. Otuz dokuz olgunun tamamýnda primer ölüm sebebinin “suda boðulmaya baðlý asfiksi” olduðu tespit edildi. Yedi olguda (%17.1) ölüme etki eden diðer sebepler travmatik intrakraniyal kanamalar, dört olguda (%9.7) medulla spinalis hasarý, iki olguda (%4.9) akciðer yaralanmasýydý.
TARTIÞMA: Çalýþmada trafik kazasý sonrasýnda travma ile suda boðulmanýn tipik otopsi bulgularýnýn bir arada bulunabildiði tespit edildi. Bu tip olay-larda, trafik kazasý gibi travmatik bir köken olsa da; suda boðulmalarýn tek baþýna ölüm nedeni olabileceði görüldü. Ýnceleme aþamasýnda travmatik bulgularýn yanýnda kimyasal ve mikroskobik incelemelerin, olay yeri bulgularý ve tanýk ifadeleri ile birlikte ele alýnmasýnýn gerekliliði ortaya konuldu.

AMAÇ: Depremler doðal olaylardýr ancak sebep olduklarý tahribat oldukça fazladýr. Bir depremi önlemek mümkün olmadýðý için deprem konusunda bilinçli ve duyarlý bireyler yetiþtirmek ve çözüm aramak gerekir. 2020 Elazýð depreminde kullanýlan triyaj, sarf malzemeleri, sývýlar ve ilaçlarýn sunul-masý amaçlandý.
GEREÇ VE YÖNTEM: 24 Ocak 2020 tarihinde merkez üssü Sivrice/Elazýð olan depremden sonra, etkilenen tüm maðdurlar, hastane öncesi triyaj durumu, hastanede yatýþ sýrasýnda acil durum ve diðer yatan hasta hizmetlerinin yönetimi, ameliyatlar dahil týbbi müdahaleler, sarf malzemeleri, sývýlar ve ilaçlar ilk 24 saatteki verilerle geriye dönük olarak deðerlendirildi.
BULGULAR: Elazýð’da rihter ölçeðine göre 6.6 büyüklüðünde ve 22 saniye süren depremin ardýndan toplam yaralý sayýsý 974 oldu. Otuz yedi (%3.7) kiþi hayatýný kaybederken, 18’i (%1.8) kadýndý. Enkazda 34, acil serviste üç kiþi hayatýný kaybederken, yaþ ortalamalarý 46.0±12.5 yýl idi. Ýlk 24 saatte 654 hasta kayýt altýna alýnýrken, bunlardan 30’u 112 Komuta Kontrol Merkezi’nde, 624’ü ayakta tedavi gördü. Üç yüz yirmi kiþiye kimlik bilgileri olmadýðý için geçici kayýt yaptýrýldý.
TARTIÞMA: Deprem öncesi hazýrlýklý ve organize olmak ve erken müdahale etmek afetzedelerin hayatta kalmasýnda önemli baþarý saðlayacaktýr.

AMAÇ: Bu çalýþmada yüksek morbidite ve mortalite ile seyreden ve acil cerrahi giriþim gerektiren Fournier gangreninde mortaliteye etki eden risk faktörlerini belirlemeyi amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: 2010–2020 yýllarý arasýnda anorektal orijinli Fournier gangreni nedeniyle kliniðimizde ameliyat edilen 150 hasta geriye dönük olarak incelendi. Olgular hayatta kalan ve ölen olarak iki gruba ayrýldý. Demografik, klinik, laboratuvar, tedavi verileri ve Fournier gangreni Severity Index (FGSI), simplified FGSI (SFGSI) skorlarý analiz edildi.
BULGULAR: Otuz günlük mortalite oraný %15.3 idi. Ölenlerin olduðu grupta; sigara, diyabetes mellitus, malignite ve diðer kronik hastalýklarýn oraný; ortalama yaþ, baþvuruya kadar geçen süre, debridman sayýsý, SFGSI, FGSI, lökosit ve kreatinin anlamlý ölçüde yüksek; hematokrit, serum potasyum ve albumin düzeyleri ise anlamlý ölçüde düþük bulunmuþtur (p<0.05). Bu faktörlerden yaþ (OR=1.147, CI=1.019–1.291; p=0.023), sigara (OR=0.09, CI=0.023–0.418; p=0.002), malignite (OR=0.038, CI=0.008–0.186; p=0.001) ve serum potasyum düzeyi (OR=0.141, CI=0.022–0.910; p=0.04) Fournier gangreninde mortalite ile iliþkili risk faktörleri olarak tespit edilmiþtir.
TARTIÞMA: Fournier gangreni halen yüksek mortalite ile seyreden fatal bir fasiittir. Ýleri yaþ, sigara, malignite ve hipopotasemi Fournier gangreninde mortalite için baðýmsýz prediktif risk faktörlerdir.

AMAÇ: Anstabil tibial kýrýklarýn yönetimi, proksimal ve distal metafizer bölgenin geniþ olmasý, yumuþak doku problemleri ve zayýf damarlanma nedeniyle zor olabilir. Kullanýlmýþ tübüler eksternal fiksatör sistemleri ile oluþturulan yeni tibial ortopedik redüksiyon desteði (TORS) çerçevesinin redüksiyon ve kýrýk iyileþmesinin kalitesi açýsýndan etkisini manuel traksiyon tekniði ile karþýlaþtýrmayý amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Anstabil tibial kýrýk ile baþvuran ve intramedüller çivileme yapýlan toplam 65 hasta deðerlendirildi; 43 hastaya manuel traksiyon tekniði, 22 hastaya TORS tekniði uygulandý. Ýlk ameliyat sonrasý radyografilerde sagital ve koronal düzlem açýlanmalarý deðerlendirildi ve takip röntgenlerinde tibia kýrýklarý için radyolojik kaynama skorlarý (RUST) karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Hastalarýn ortalama yaþý manuel traksiyon grubunda 43.49±19.09, TORS grubunda 43.41±16.8 yýl idi. Manuel traksiyon grubunda ortalama koronal düzlem açýlanmasý 1.84±3.16, TORS grubunda ise 1.86±4.21 idi. Manuel traksiyon grubunda ortalama sagital düzlem açýlanmasý 1.19±1.93 ve TORS grubunda 0.32±0.65 idi. Manuel traksiyon grubunda koronal ve sagital düzlem açýlanmasý >5° olanlarýn sayýsý TORS grubuna göre daha yüksekti. 6., 9. ve 12. ay kontrollerindeki ortalama RUST skorlarý TORS grubunda manuel traksiyon grubuna göre anlamlý olarak daha yüksekti. 9. ve 12. ay kontrollerinde TORS grubunda kaynama oranlarý daha yüksekti.
TARTIÞMA: TORS çerçevesi basit ve ucuz bir tekniktir ve stabil olmayan tibial kýrýklarýn intramedüller çivileme ile tedavisinde redüksiyon desteði olarak düþünülmelidir.

AMAÇ: Beþinci metakarpal kýrýklarýn, özellikle Kirschner teli teknikleri kullanýlarak cerrahi tedavisi, erken el hareketini saðladýðý için son zamanlarda popüler hale gelmiþtir. Kýrýðýn baþarýlý anatomik redüksiyonu genellikle cerrahi ile saðlanmakla birlikte; anatomik bir redüksiyon her zaman elde edilemez ve 30° oblik grafilerde, kýrýk 40°’nin altýndaki dorsal açýlanma ile sabitlenir. Bu çalýþmanýn amacý, ameliyat sonrasý bu tür kýrýklarýn stabilitesini deðerlendirmek ve el ve bileðin erken hareket etmesini saðlayan iki farklý açýlanma seçeneðini karþýlaþtýrmaktý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Beþinci metakarpal boyun kýrýðýnýn 30 ardýþýk olgusu bir Kirschner teli ile intramedüller olarak tedavi edildi. Olgular iki gruba ayrýldý: Biri anatomik redüksiyonla sabitlendi (grup 1) ve diðeri (grup 2) 30° oblik radyografiye göre apeks dorsal açýlanmada 40°’nin altýnda sabitlen-di. Quick DASH skorlarý ve kavrama kuvvetleri olarak açýlanma, kýsalma ve fonksiyonel sonuç altýncý ayda deðerlendirildi.
BULGULAR: Grup 1 için ortalama düzeltme açýsý 56.6° (30° ile 110° arasýnda) ve rezidüel açý 0° idi. Grup 2 için ortalama düzeltme açýsý 42.4° (20° ile 75° arasýnda) ve rezidüel açý 23.6° (10° ile 45° arasýnda) idi. Ortalama Quick DASH skorlarý grup 1 için 1.9 (SS: 1.7) ve grup 2 için 5.67 (SS: 2.93) idi (p<0.05). Kavrama gücü deðerleri her iki grup için benzerdi. Ortalama 4. haftada (SS: 1.4) (daðýlým, 2–6 hafta) tüm hastalar herhangi bir sýnýrlama olmaksýzýn önceki mesleklerine döndüler. Redüksiyon kaybý veya kýsalma gibi komplikasyonlar tespit edilmedi. Fizik muayenede rotasyon tespit edilmedi.
TARTIÞMA: Araþtýrmamýz, kýrýðýn kýsalmasý veya rotasyon riski olmadýðýný ortaya koydu; hastalar günlük aktivitelerine hýzla geri dönebildi.

AMAÇ: Ön çapraz bað (ÖÇB) rekonstrüksiyonuyla eþzamanlý kronik menisküs onarýmý yapýlan hastalarýn spora dönüþ oraný belirsizliðini korumaktadýr. Özellikle spora dönüþü deðerlendirme için iyi tanýmlanmýþ kriterler bulunmamaktadýr. Bu geriye dönük çalýþmanýn amacý, eþlik eden ÖÇB rekonstrüksiyonu ile kronik kilitli kova saplý menisküs yýrtýðý (BHMT) onarýmýnýn spora dönüþ baþarýsýný belirlemekti.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu çalýþma, en az altý haftalýk kova sapý menisküs yýrtýðý olan ve kronik ACL kopuklu 51 hastayý içermektedir. Bu olgular 2017–2020 yýllarý arasýnda artroskopik BHMT onarýmý ve ÖÇB rekonstrüksiyonu ile tedavi edildi. Spora dönüþ ile iliþkili hasta demografisi, kroniklik, preoperatif ve intraoperatif cerrahi deðiþkenler tanýmlandý. BHMT, all-inside menisküs onarýmý ve/veya kombine onarým prosedürü ile onarýldý, ardýndan femoral fiksasyon için bir süspansiyon cihazý kullanýlarak anatomik dýþtan içe ACL rekonstrüksiyonu uygulandý. Hastalara yaklaþýk dört-sekiz ayda spora dönüþ hedefi ile ayný rehabilitasyon programý uygulandý. Bu çalýþmada deðiþtirilmiþ bir spora dönüþ kriteri(SDK) uygulanmýþtýr. BULGULAR: Ortalama yaþý 27.4 (daðýlým, 18–48 yaþ) olan 51 hasta alýndý. Kilitli diz semptomlarýnýn ortaya çýkmasýndan ameliyata kadar geçen ortalama süre 10.5±4.4 haftaydý. Ortalama takip süresi 25.3±4.5 ay idi. Baþlangýçtan son takibe kadar hasta tarafýndan bildirilen tüm sonuçlarda önemli iyileþme gözlendi. Ortalama modifiye Lysholm diz skoru son takipte 45.5 puandan 91.5’e yükseldi (p<0.001). Elli bir hastanýn 43’ü (%84.3) eðlence aktivitelerine (amatör sporlara) geri dönmüþtü. Spora dönüþ süresi ortalama 5.9±0.8 (5–8) aydý.
TARTIÞMA: BHMT onarýmý ile ÖÇB rekonstrüksiyonu yapýlan hastalarýn çoðu sekiz ayda ameliyat öncesi aktivite seviyelerine döner. Kronik ÖÇB rüptürü ile birlikte tüm ihmal edilmiþ BHMT’ler, cerrahi zamandaki gecikmeye bakýlmaksýzýn menisküsün yarý düzlem-içbükey þekli korunmuþsa, tek aþamalý bir ameliyatta tamir edilmelidir.

AMAÇ: Bu çalýþmada, eksternal fiksatör ve kilitli volar plak ile tedavi edilen distal radius kýrýklý hastalarda klinik ve izokinetik sonuçlarý karþýlaþtýrmayý amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: AO tip C1/C2/C3 olan 50 hasta çalýþmaya alýndý. Bunlardan 23 hastaya eksternal fiksatör, 27 hastaya volar kiliti plak uygula-masý yapýldý. Kýrýk tipleri AO sýnýflandýrma sistemine göre sýnýflandýrýldý, hastalar eksternal fiksatör ve volar kilitli plak uygulamasýna göre iki guruba ayrýldý. Tüm hastalar minimum 12 ay takip edildi ve ortalama takip süresi 13.5±1.02 (12–15) ay idi. Fonksiyonel sonuçlar eklem hareket açýklýðý (ROM) ve kavrama gücü ile ölçüldü. Radyografik parametreler (radial inklinasyon, radial yükseklik, radial tilt) ve izokinetik deðerlendirmeler ameliyattan altý ay ve bir yýl sonra ölçüldü. Elbilek skorlarý DASH puanlama sistemine göre yapýldý. Tüm verilerin analizi SPSS Windows 15.0 sistemi üzerinden yapýldý. Niteliksel verilerin analizi için ki-kare testi, eþleþtirilmiþ t-test kullanýldý ve anlamlýlýk p<0.05 düzeyinde deðerlendirildi.
BULGULAR: Her iki gurup arasýnda DASH Skoru, palmarfleksiyon ve kavrama gücü gibi fonksiyonel parametrelerde altýncý ayda anlamlý fark bulunurken (p<0.05), birinci yýl sonunda fark bulunamadý (p=0.79). Ýzokinetik deðerlendirmelerde volar plaklama yapýlan hastalarda eksternal fiksatör yapýlan hastalara göre altýncý ayda pik pronasyon tork ve total work daha iyiyken (p<0.05), birinci yýl sonunda fark bulunamadý (p=0.11). TARTIÞMA: Sonuç olarak, eksternal fiksatör ve volar plaklama uyguladýðýmýz bu ileriye yönelik çalýþmada, volar plaklama yapýlan hastalarda altýncý ayda eklem hareket açýklýðý ve izokinetik deðerlendirmeler daha iyi iken birinci yýl sonunda iki grup arasýnda anlamlý fark bulunamadý. Çalýþmamýzda birinci yýl sonunda bir gurubun diðerine üstünlüðü bulunamadý.

AMAÇ: Pertrokanterik femur kýrýklarý, yaþlý popülasyonda giderek artan prevalansý ile ciddi bir saðlýk sorunudur. Muhtemel ameliyat sonrasý yoðun bakým ihtiyacý, hastalarýn daha donanýmlý hastanelere sevk edilmek zorunda kalmasýnýn yaný sýra, rezerve bir yoðun bakým yataðý ayarlanamamasý nedeniyle ameliyat zamanlamasýnda gecikmelere yol açmaktadýr. Bu çalýþmanýn amacý, pertrokanterik femur kýrýðý sonrasý cerrahi uygulanan geriatrik hastalarda ameliyat öncesi nötrofil-lenfosit oranýnýn (NLO) ameliyat sonrasý yoðun bakým ihtiyacý açýsýndan prediktif deðeri olup olmadýðýný araþtýrmaktýr. GEREÇ VE YÖNTEM: 2017–2020 yýllarý arasýnda acil servise baþvuran 65 yaþ ve üzeri 535 kalça kýrýðý tanýlý hasta retrospektif olarak tarandý. Beþ yüz otuz beþ hastadan dahil etme ve dýþlama kriterlerini karþýlayan ASA 3 skorlu 317 hasta çalýþmaya alýndý. Taranan hasta popülasyonu ameliyat sonrasý yoðun bakým ünitesinde (YBÜ) ve ortopedi ve travmatoloji servisinde takip edilenler olarak iki gruba ayrýldý.
BULGULAR: Ameliyat sonrasý ortopedi ve travmatoloji servisinde takip edilen 190 hasta (%59.9) ve ameliyat sonrasý yoðun bakýmda takip edilen 127 hasta (%40.1) mevcuttu. Tüm hastalarda ortalama ameliyat öncesi NLO 6.57 iken, ameliyat sonrasý ortopedi ve travmatoloji servisinde takip edilen has-talarýn ortalama ameliyat öncesi NLO deðeri 5.85, YBÜ’de izlenenlerin ortalama NLO deðeri 7.65 olarak bulundu. YBÜ grubu hastalarýnýn baþvuru NLO deðerlerinin ortopedi servisi grubuna göre anlamlý derecede yüksek olduðu saptandý (p<0.001). Ayrýca NLO için kestirim deðeri 6.14 olarak hesaplandý. TARTIÞMA: Yoðun bakým ihtiyacý tam olarak belirsiz olan pertrokanterik kýrýklý ortogeriatrik ASA 3 hastalar için bulduðumuz bu objektif, basit, uygun maliyetli ve hýzlý belirtecin baþka belirteçlerle kombine edilmesinin yoðun bakým ihtiyacýný öngörmede yardýmcý olabileceðine ve böylece rezerve YBÜ yataðýnýn bulunmamasý nedeniyle oluþan cerrahi gecikmelerin önlenebileceðine, dolayýsýyla bu gecikmelerden kaynaklanan mortalite ve morbiditenin azaltýlabileceðine inanýyoruz.

AMAÇ: Çalýþmanýn amacý, konservatif ve cerrahi olarak tedavi edilen deplase asetabulum kýrýklý hastalarýn fonksiyonel ve radyolojik sonuçlarýný karþýlaþtýrmaktý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmaya, 2000–2014 yýllarý arasýnda asetabulum kýrýklarý nedeniyle konservatif veya cerrahi olarak tedavi edilen 18 yaþ üstü yer deðiþtirmiþ asetabulum kýrýðý olan 61 hasta alýndý. Hastalar tedavi þekline göre iki gruba ayrýldý. Grup 1, 2000–2010 yýllarý arasýnda konservatif tedavi gören 31 hastadan, grup 2 ise 2010–2014 yýllarý arasýnda cerrahi tedavi gören 30 hastadan oluþuyordu. Kýrýklar Judet ve Letournel sýnýflandýrmasýna göre sýnýflandýrýldý. Hastalarýn klinik deðerlendirmesi Modifiye Merle D’Aubigne Skoru, SF-36 ve Harris Kalça Skoruna göre yapýldý. Radyolojik deðerlendirme Matta’nýn Radyolojik Deðerlendirme Kriterlerine göre deðerlendirildi. Ýstatistiksel analiz için Kolmogorov Smirnov, t-testi, Mann-Whitney U-testi ve iki Wilcoxon eþleþtirilmiþ örnek testi kullanýldý. Anlamlýlýk sýnýrý p<0.05 olarak seçildi.
BULGULAR: Ortalama takip süresi konservatif grup için 10 yýl, cerrahi grup için 5.5 yýldý. Her iki grup arasýnda fonksiyonel skorlarda istatistiksel olarak anlamlý fark yoktu (p>0.05), ameliyat edilen grupta Matta’nýn radyolojik evreleme skoru anlamlý olarak yüksekti (p=0.023).
TARTIÞMA: Radyolojik skorlar, fonksiyonel kapasite ile doðrudan iliþkili deðildir. Cerrahi grupta iyi radyolojik ve fonksiyonel skorlar elde ettik, mutlak endikasyonlar mevcut olduðunda cerrahi tedavi düþünülmelidir. Konservatif olarak yönetilen kýrýklarýn sonucu kasvetli deðildir. Yer deðiþtirmiþ asetabular kýrýklarda cerrahi tedaviye bir alternatif olduðunu ve seçilmiþ olgularda benzer fonksiyonel sonuçlarýn alýnabileceðini düþünüyoruz.

AMAÇ: Açýk tibia kýrýklarý sonrasý izlenen kaynamama çok ciddi bir komplikasyondur. Bu çalýþmada açýk tibia kýrýðý sonrasý kaynamama geliþen hastalarýn tedavisinde uygulanan indükte membran tekniðinin etkinliði incelenmiþtir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Açýk tibia kýrýðý sonrasý kaynamama izlenen on bir erkek hasta çalýþmaya alýndý. Hastalarýn ortalama yaþý 40.7 (25–63) idi. Tüm hastalara Masquelet tarafýndan tanýmlanan indükte membran tekniði ile kemik rekonstrüksiyonu uygulandý. Ameliyatta öncelikle kemik defektler polimetilmetakrilat çimento spacer ile dolduruldu. Ameliyat sonrasý ortalama 7.3 (6–10) haftada spacer çýkarýlarak kemik graftleme uygulandý. Kaynama zamaný, tam yük verme zamaný ve oluþan komplikasyonlar deðerlendirildi.
BULGULAR: Hastalarýn ortalama takip süresi ikinci aþamadan sonra 24.6 (13–40) aydý. Radikal debridman sonrasý kemik defektlerinin ortalama uzunluðu 51 mm (25–98) idi. Dokuz hastada (%81) kýrýk iyileþmesi görüldü. Cerrahinin ikinci aþamasýndan sonra kemik kaynamasýnýn iyileþmesi için gereken ortalama süre 8.1 (8–12) hafta idi. Hastalarýn, 12 haftada tolere edebildiði þekilde tam yük vermesine izin verildi. Ýki hastada kemik kaynamasý ve enfeksiyon kontrolü saðlanamadý. Ýnatçý enfeksiyon nedeniyle bir hastada diz altý amputasyon uygulandý. Diðer hastada ise kemik kaynamamasý nedeniyle vaskülarize kemik grefti yapýldý.
TARTIÞMA: Ýndüklenmiþ membran tekniði, baþarýsýz açýk kýrýk tedavisi sonrasý oluþan tibial kaynamamalarýnýn tedavisinde güvenilir ve tekrarlanabilir bir tedavi yöntemidir. Buna raðmen büyük kemik defekti olan enfektif kaynamamýþ kemik kýrýklarýnda kaynama ve enfeksiyon kontrolü öngörülemeyebilir.

AMAÇ: Groove (oluk) pankreatit (GP) kronik pankreatitin daha az karþýlaþýlaþýlan ve multimodel görüntüleme yöntemleriyle yeni yeni farkýndalýðý artmakta olan nadir bir formudur. Amacýmýz GP tanýsý almýþ hastalarýn farklý tedavi yaklaþýmlarýyla orta-uzun dönem sonuçlarýný analiz etmektir. GEREÇ VE YÖNTEM: Mayýs 2013–Haziran 2019 tarihleri arasýnda elektronik hasta kayýt veri tabanýndan “groove”, “paraduodenal” anahtar kelime-leri ile bilgisayar ortamýnda arama yapýldý. GP tanýsý konulan 25 hastanýn klinik, radyolojik ve patolojik verileri elde edildi.
BULGULAR: GP hasta grubunda median yaþ 55 (25–87) ve %80 erkek cinsiyet hakimdi. Alkol ve sigara kullanýmý %40 idi. En sýk semptomlar sýrasýyla üst karýn aðrýsý(%84) ve bulantý-kusma (%40) idi. Mide çýkýþ yolu obstrüksiyonu 4 (%16) hastada görüldü. BT ve EUS hastalarýn büyük bir çoðunluðunda uygulandý. (sýrasýyla, %96 ve %92). 25 hastanýn 14’üne EUS-FNA yapýldý. Patoloji sonuçlarý sýrasýyla iki hastada atipi (%8), iki hastada adenoCA (%8) ve on hastada benign (%40) olarak geldi. EUS-FNA iþlemi ilk radyolojik deðerlendirmesi GP olarak yorumlanan iki pankreas baþý malignitesinin nihayi tanýsýnýn konulmasýnda yardýmcý oldu. Ortalama takip süresi 29 (3–71) aydý. Konservatif yaklaþým aðýrlýklý olarak tercih edilen tedavi yöntemiydi (%56). Konservatif yöntemin dýþýnda diðer tedavi stratejileri arasýnda, ERCP ile bilier stentleme, sfinkterotomi, wirsung stentleme, kolesistektomi vb. endoskopik/cerrahi giriþimler yer aldý. Tüm tedavi modaliteleri göz önünde bulundurulduðunda, groove pankreatitli 12 (%48) hastada semptomlarda iyileþme görülürken, 7 (%28) hasta tekrarlayan pankreatit ataklarýyla seyretti.
TARTIÞMA: GP, pankreatitin daha az bilinen bir formu olmasýndan ötürü taný ve tedavide klinisyenler için çeþitli zorluklarý beraberinde taþýr. Bilhassa pankreas malignitesini taklit edebilen bu form mutlaka karsinomdan ayýrt edilmelidir. EUS(±FNA), radyolojik incelemeleri tamamlayan kullanýþlý bir taný aracýdýr. Konservatif yaklaþým çoðu hastada hala ilk seçenek olarak yerini korumakla beraber, klinisyen gerekli özel durumlarda invazif endosko-pik iþlemler ve cerrahi seçenekleri göz önünde bulundurmalýdýr.

Otomatik çivi tabancasýnýn neden olduðu el yaralanmalarý, bu makinelerin inþaatlarda kullanýlmasýyla yaygýn olarak ortaya çýkar. Bununla birlikte, kardiyotorasik bölge yaralanmalarý atipiktir. Bu yazýda, bir çiviyi çýkarýrken yanlýþlýkla sternumdan kalbe ulaþýlan acil cerrahi müdahale olgusunu sunmaktayýz. Yirmi dört yaþýndaki bir erkek, bir þantiyede dar bir alanda çalýþýrken, otomatik havalý çivi tabancasýnýn hava hortumuna takýlýp düþtü. Alet kiþiye doðru bakarken yanlýþlýkla tetik çekilmiþ ve sternuma bir çivi girmiþ. Göðsünde aðrý hisseden hasta, yakýndaki bir ortopedi kliniðine yürü-müþ ve ardýndan tedavi için hastanemize sevk edildi. Muayenede çivi prekordiyal göðüs orta hattýna tamamen gömülüydü. Akciðer grafisi ve toraks bilgisayarlý tomografi görüntülerinde prekordiyal bölgeden sternuma giren ve anterior mediastene ulaþan çubuk þeklinde bir çivi görüldü. Çivi ucu pulmoner arter ve aort arasýnda durmaktaydý; pulmoner arterin ana gövdesine dokunuyordu. Masif kanama ve enfeksiyon olasýlýðý düþünülerek ayný gün, 45 mm uzunluðundaki (2 mm çapýnda) çivinin çýkarýlmasý için acil cerrahi uygulandý. Yardýmcý dolaþým sistemi kullanýlmadý ve intraoperatif kan transfüzyonu gerekmedi. Hasta ayný gün ekstübe edildi. Ameliyat sonrasý yedinci günde çekilen bilgisayarlý tomografi, endiþe verici bir durum olma-dýðýný ve enfeksiyon belirtisi olmadýðýný doðruladý. Hasta ameliyat sonrasý sekizinci gün taburcu edildi ve yürüyerek evine döndü. Hasta poliklinikte altý ay takip edildi; enfeksiyon durumu veya anormal hemodinamik bulgu saptanmadý. Bu olgu, baþlangýçta önemsiz görünebilecek çivi tabancasý yaralanmalarýnýn dikkatli bir þekilde deðerlendirilmesi gerektiðini göstermektedir.

De Garengeot Herni femoral herni içerisinde apendiks olmasýyla prezente olan nadir bir herni türüdür. Genellikle 7. dekatta, büyük çoðunlukta kadýn olgularda ortaya çýkan acil cerrahi gereksinimi olan klinik antitedir. Bu yazýda, 73 yaþýnda femoral herni kesesi içerisinde akut apandisit tablosu ile baþvuran olgu sunuldu.

On dört yaþýnda bir erkek çocukta dirsek çýkýðý olmaksýzýn deplase medial epikondil kýrýðýna baðlý median sinir tuzaklanmasý tespit edildi. Median sinirin tuzaklanmasý, sunumda nörolojik defisit olmasa bile, yer deðiþtirmiþ medial epikondil kýrýðýnýn potansiyel bir sonucudur. Bu durum, perkütan tedavi veya nonoperatif tedavi yerine, bu tip kýrýklarýn açýk redüksiyonu için gerekçe saðlamaktadýr. Tuzaklanan bir median sinirin erken tanýmlanmasý ve tedavisi, çocuklarda üst ekstremite sinir felcinin katastrofik sonuçlarýný önlemek ve kýrýk iyileþmesini ve geliþimini optimize etmek için zorunludur.