AMAÇ: Travma sonrasý omurilik yaralanmalarýnda “ikincil hasar” olarak tanýmlanan süreçte N-metil-D-aspartik asit reseptör antagonisti riluzole ve apoptozisin temel efektörü olan kaspazlarýn genel inhibitörü Q-VD-OPh’nýn ayrý ayrý ve birlikte kullanýmlarýnýn ikincil hasar geliþimi üzerine olan etkilerinin incelemesi amaçlandý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu çalýþmada Sprague-Dawley türünden saðlýklý 45 adet erkek sýçan kullanýldý. Omurilik travmasý dorsal 7, 8, 9 laminektomi sonrasý klip kompresyon yöntemi kullanýlarak gerçekleþtirildi. Ýlaçlar travmadan hemen sonra baþlamak üzere beþ gün boyunca intraperitoneal olarak uygulandý. Travma sonrasý denekler Tarlov skalasý ve eðik düzlem testi ile deðerlendirildi. Beþ gün sonra alýnan omurilik örnekler hemotoksilen - eozin ve TUNEL boyama yöntemi kullanýlarak histolojik incelemesi yapýldý.
BULGULAR: Histolojik inceleme sonrasý enflamatuvar yanýt, nekroz ve apoptoz riluzole ve kombine ilaç kullanýlan grupta diðer gruplara göre istatiksel olarak anlamlý iyi sonuçlar elde edildi. Deneklerin klinik motor fonksiyon deðerlendirilmesinde Q-VD-OPh kullanýlan grupta diðer gruplara göre istatistiksel olarak anlamlý iyi sonuçlar elde edildi.
TARTIÞMA: Q-VD-OPh ve riluzole-Q-VD-OPh kombinasyonun travmada ikincil hasarýn sýnýrlandýrýlmasýnda istatistiksel olarak iyi klinik ve histolojik sonuçlar elde edildi. Spinal travma sonrasý ikincil hasarýn etkisinin ortadan kaldýrýlmasý veya sýnýrlanmasý için laboratuvar çalýþmalarý daha kapsamlý yapýlmalýdýr.

AMAÇ: Aðýr ve çoklu travma hastalarýnda, hayat kurtarýcý prosedürlerin erken uygulanmasý artmýþ sað kalým ile iliþkilidir. Gece yapýlan savaþ senaryosunda bu hayat kurtarýcý giriþimlerin gece görüþ gözlüðü (GGG) yardýmýyla uygulanabilirliðini deneysel olarak saptamaya çalýþtýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Göðüs tüp torakostomi (GTT), acil krikotroidotomi (AK) ve iðne torakostomi (IT) giriþimleri 10 adet askeri saðlýk personeli tarafýndan gerçekleþtirildi. Çalýþmada giriþimlerin baþarý ve süreleri incelendi. Prosedürler, hazýrlanan maket/model üzerinde gündüz aydýnlýk odada ve GGG yardýmý ile karanlýk odada yaptýrýldý. Operatörler giriþimlerin kolaylýðýný derecelendirdi.
BULGULAR: Tüm giriþimler baþarýlý bulundu. Operatörler, gece yapýlan GTT ve AK giriþimlerini gündüz saatlerinde yapýlan giriþimlere göre zor buldu (p<0.05). Ýðne torakostomi gruplarý arasýnda zorluk açýsýndan anlamlý fark yoktu. Giriþimlerin tamamlanma süreleri açýsýndan karþýlaþtýrýldýðýnda, gündüz ve gece senaryolarý arasýnda fark yoktu.
TARTIÞMA: Gece görüþ gözlüðü kullanan operatörler, taktik ve medikal aktivitelerini yaparken gece görüþ gözlüklerini çýkarmalarýna ve ekstra ýþýk kaynaðý kullanmalarýna gerek olmadýðý konusunda uyanýk olmalýdýrlar.

AMAÇ: Yanýk yaralanmalarý, koruyucu cilt bariyerinin sürekliliðini bozmakla kalmayýp ayný zamanda sistemik etkiler yoluyla invaziv enfeksiyonlarý ve sepsisi de kolaylaþtýrýr. Yanýk sahasý, kan ve idrar örnekleri, patojen ajaný belirlemek için sýklýkla kullanýlanýlýr. Bu çalýþmanýn amacý, hastane Enfeksiyon Kontrol Komitesi tarafýndan ‘enfeksiyon açýsýndan pozitif’ olarak onaylanan hastalarýn kültüründeki üremeleri analiz etmek ve bu üremelerin klinik etkilerini deðerlendirmektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmaya %10’dan fazla yanýk yüzey alaný olan ve Enfeksiyon Kontrol Komitesi tarafýndan “enfeksiyon varlýðý” olan yatan hastalar dahil edilidi. Hastalar yaþ, cinsiyet, yanýk etiyolojisi, toplam yanýk vücut alaný (TYVA), inhalasyon hasarý varlýðý, sepsis, pozitif kültürler, yara-kan-idrar numunelerinden alýnan mikroorganizmalar ve septik odak açýsýndan deðerlendirildi.
BULGULAR: Toplam 36 (%10.3) “enfeksiyon pozitif” hastanýn 26’sý (%72.2) erkek, yaþ ortalamasý 44±21 idi. Tüm grupta ortalama TYVA %45.58±23.1 idi. Acinetobacter baumannii, yara kültürlerinde en fazla izole edilen organizma idi. Enfeksiyon varlýðý doðrulanan hastalarda, idrar kültürlerinde izolasyon ile mortalite oranlarý arasýnda bir korelasyon vardý (p=0.023). Yirmi üçünde (%63.9) sepsis tespit edildi; bunlardan 21’inde inhalasyon yaralanmasý vardý. Ýnhalasyon hasarý ile sepsis arasýnda anlamlý bir iliþki vardý (p=0.015) ve hem sepsis hem de inhalasyon yaralanmasýnýn mortaliteyi artýrdýðý görüldü (sýrasýyla, p=0.027 ve p=0.009).
TARTIÞMA: Çalýþmanýn verilerine göre, yanýklý hastalarda toplam yanýklý vücut yüzey alaný mortalitede daha büyük öneme sahipken, sepsis ve/veya idrar yolu enfeksiyonu varlýðý da mortalite nedeni olarak iþaret edilmelidir.

AMAÇ: Ranson skoru akut pankreatitin (AP) þiddetinde en yaygýn kullanýlan prognostik model olmasýna karþýn, iskemi modifiye albümin (ÝMA) son yýllarda çeþitli iskemi temelli hastalýklar için yeni bir belirteç olarak bildirilmiþtir. Amaç AP hastalarýnda Ranson skoru ve ÝMA arasýndaki korelasyonu araþtýrmaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Kýrk üç AP hastasý çalýþmaya dahil edildi. Tüm hastalar hafif ve þiddetli AP olarak sýnýflandýrýldý. Plazma ÝMA seviyesi tanýdan sonra ve tedaviden öncesi ölçüldü. Ýskemi modifiye albümin düzeyi ile amilaz düzeyi, Ranson skoru ve hastalýðýn þiddeti arasýndaki iliþki deðerlendirildi.
BULGULAR: Yirmi dokuz (%67.4) hastaya hafif AP tanýsý konarken, 14 (%32.6) hasta orta þiddetli veya þiddetli hastalýk formuna sahipti ve þiddetli AP olarak sýnýflandýrýldý. Hasta gruplarý arasýnda ÝMA düzeylerinde anlamlý bir fark yoktu (p=0.737). Ýskemi modifiye albümin düzeyleri ile amilaz düzeyleri (p=0.470), Ranson skoru (p=0.664) ve hastalýk þiddeti (p=0.741) arasýnda korelasyon saptanmadý.
TARTIÞMA: Çalýþmadan elde edilen sonuçlara göre, ÝMA AP’de hastalýk þiddetinin erken tahmininde yararlý bir belirteç olarak görünmemektedir. Önemli dezavantajlarýna raðmen, Ranson skoru hastalýðýn þiddetini daha doðru göstermektedir.

AMAÇ: Bu çalýþmada enflamatvuar belirteçlerin negatif apendektomi oranýný düþürmedeki rolünün, akut apandisitin (AA) bilgisayarlý tomografi (BT) bulgularýna dayanarak araþtýrýlmasý amaçlandý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Akut apandisit ön tanýsýyla BT incelemesi yapýlan 92 hastanýn bilgileri geriye dönük olarak tarandý. Enflamatvuar belirteçler ile BT bulgularý arasýndaki iliþki araþtýrýlarak, ROC analizi ile enflamatvuar belirteçler ve BT bulgularýna ait kesim deðerleri belirlendi. Apendektomi yapýlan olgular, bu kesim deðerlerine göre yeniden deðerlendirilerek negatif apendektomi oraný yeniden hesaplandý. Gerçek negatif apendektomi oraný ile yeniden hesaplanan negatif apendektomi oraný arasýndaki fark ki-kare testi kullanýlarak analiz edildi.
BULGULAR: Apendiks çapý, apendiks duvar kalýnlýðý ve çekum duvar kalýnlýðý için kesim deðerleri sýrasýyla, 7.9 mm, 2 mm ve 2.3 mm olarak bulundu. Beyaz küre sayýmý, nötrofil/lenfosit oraný ve C-reaktif protein için kesim deðerleri sýrasýyla, 7.47, 4.06 ve 13 olarak bulundu. Gerçek negatif apendektomi oraný ile kesim deðerlerine göre yeniden hesaplanan negatif apendektomi oraný arasýndaki istatistiksel fark neredeyse anlamlý idi (p=0.058).
TARTIÞMA: Enflamatvuar belirteçler AA kesin tanýsý için tek baþlarýna yetersizdir. Ancak, çalýþmamýzda bulunan kesim deðerleri, özellikle arada kalýnan olgularda, kesin taný için faydalý olarak negatif apendektomi oranýnýn düþürülmesine katký saðlayabilir.

AMAÇ: Bu yazýda kardiyak patoloji nedeniyle kardiyoloji ve kalp damar cerrahisi kliniklerinde antikoagülan ve antiagregan tedavisi altýnda spontan geliþen rektus kýlýf hematomunun mortalite ile iliþkisi sunuldu.
GEREÇ VE YÖNTEM: Ocak 2010 ve Aralýk 2015 tarihleri arasýnda Kartal Koþuyolu Yüksek Ýhtisas Eðitim ve Araþtýrma Hastanesi’nde spontan rektus kýlýf hematom tanýlý 27 hasta geriye dönük olarak deðerlendirildi.
BULGULAR: Hastalarýn 19’u (%70.4) kadýn, sekizi (%29.6) erkek olup yaþ ortalamalarý 63±12 (daðýlým, 32- 84) yýldý. Hastalarýn tamamýnda en az bir olmak üzere takip gerektiren ek hastalýk mevcuttu. Hastalarýn 14’ü sadece antikoagülan tedavi, sekizi sadece antiagregan tedavi ve geri kalan beþ hasta ise hem antikoagülan hem de antiagregan tedavi almaktaydý. Fizik muayenede olgularýn tümünde karýn alt kadranlarýnda aðrýlý palpabl kitle vardý. Bilgisayarlý tomografideki boyut ve lokalizasyona göre tiplendirildiðinde olgularýn yedisi Tip 1, altýsý Tip 2, 14’ünün ise Tip 3 olduðu saptandý. Olgularýn 23’üne týbbi tedavi uygulanýrken geriye kalan dört hastayada cerrahi tedavi uygulandý. Sekiz (%29.6) hastada mortalite izlendi.
TARTIÞMA: Sonuç olarak, rektus kýlýf hematomu nadir olup kardiyak nedenlerle antikoagülan ve antiagregan alan hastalarda sýklýðý artmaktadýr. Kardiyak nedenlerle hastane yatýþý esnasýnda rektus kýlýf hematomu geliþen, ek hastalýklarý olan ve hastanede kalýþ süresinin uzamasý nedeniyle ek komplikasyonlar geliþen hastalarda mortalite önemli ölçüde artmaktadýr.

AMAÇ: Primer epiploik apandisit (PEA) nadir görülen bir hastalýktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu yazýda PEA tanýsý alan 45 hastanýn klinik verileri ve bilgisayarlý tomografi (BT) bulgularý geriye dönük olarak deðerlendirildi.
BULGULAR: Fizik muayene bulgularý ve aðrýnýn lokalizasyonuna göre hastalar akut apandisit (n=13), akut kolesistit (n=2), akut diverkülit (n=19), renal kolik (n=7) ve over patolojisi (n=4) öntanýlarýný aldýlar. Bu hastalara BT incelemesi sonucunda PEA tanýsý konuldu.
TARTIÞMA: Primer epiploik apandisit patogonomik olmayan klinik ve laboratuvar bulgularýna sahiptir ve akut karýn hastalýklarýnýn deðerlendirilmesinde akýlda tutulmasý gereken bir klinik antitedir.

AMAÇ: Bu geriye dönük çalýþmamýzda akut biliyer pankreatitli hastalarda erken ve geç laparoskopik kolesistektomi sonuçlarýmýzý karþýlaþtýrarak, erken kolesistektominin güvenilirliðini, tekrarlayan biliyer pankreatit riskini, yatýþ günü ve morbidite üzerindeki etkilerini araþtýrmayý amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Okmeydaný Eðitim ve Araþtýrma Hastanesinde Ocak 2009 – Aralýk 2012 arasýnda akut biliyer pankreatitli 131 hasta çalýþmaya alýndý. Hastalarýn demografik özellikleri, þikayetlerinin süresi, ilk geliþteki biyokimya ve hemogram deðerleri, Ranson skoru, atak sayýsý, görüntülemeler, ameliyat türü ve süresi, ilk ataktan ameliyata kadar geçen gün sayýsý, yatýþ günü ve komplikasyonlar kaydedildi. Ameliyatlarýný ilk iki haftada olanlar erken (Grup 1), iki haftadan sonrakiler geç (Grup 2) olarak deðerlendirildi.
BULGULAR: Grup 1’deki 47, Grup 2’deki 84 hastaya laparoskopik kolesistektomi yapýldý. Hiçbir olguda açýk ameliyata geçilmedi, koledok yaralanmasý olmadý ve mortalite geliþmedi. Yatýþ günü ortalamasý, Grup 1’de 7.6±3.0 gün, Grup 2’de 10.7±8.3 gün idi ve gruplar arasýnda istatistiksel anlamlý fark bulundu (p=0.006). Ýki ve üzerinde atak sayýsý Grup 2’deki hastalarýn 15’inde (%18) saptandý ve istatistiksel anlamlý fark bulundu (p=0.000).
TARTIÞMA: Ranson ≤3 biliyer pankreatitlerde erken laparoskopik kolesistektomi, operasyon süresi ve morbiditeyi artýrmadýðýndan ve diseksiyon güçlüðü yaratmadýðýndan güvenle uygulanabilir. Geç kolesistektomiler tekrarlayan ataklar, yatýþ günü ve tedavi maliyetlerinde artýþa neden olmaktadýr. Randomize kontrollü çalýþmalarla hafif ve orta biliyer pankreatitlerde erken kolesistektominin etkinliði ve güvenilirliði doðrulanmalýdýr.

AMAÇ: Akut kolesistitin (AC) baþlýca sebebi safra taþlarýdýr. Yaþlý hastalarda safra taþý insidansý artmaktadýr. Bu çalýþmada, akut kolesistitli yaþlý hastalarda erken kolesistektomi öncesi perkütan kolesistostominin (PK) etkinliðinin araþtýrýlmasý amaçlandý.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu geriye dönük çalýþma konvansiyonel veya laparoskopik kolesistektomiye (LC) giden 85 erken evre akut taþlý kolesistitli hasta içermektedir. Tüm hastalar 65 yaþ üzerindedir.
BULGULAR: Hastalar iki gruba ayrýldý. Grup I; PK+erken kolesistektomi ve Grup II; yalnýzca kolesistektomi. Çalýþmamýzda yaþ, cinsiyet, cerrahi öncesi PK durumu, ameliyat sonrasý komplikasyon, ameliyat sonrasý mortalite, cerrahi yöntem ve ameliyat sonrasý hastanede kalýþ süresi kaydedildi. Ortalama yaþ 75.7±7.5 ve 73.7±7.2 idi. Ýki grup arasýnda anlamlý fark yoktu (p=0.041). Ameliyat sonrasý komplikasyon oraný PK uygulanmayan grupta iki kat iken, PK ile kolesistektomi yapýlan grupta az komplikasyon mevcuttu (p=0.032). Ameliyat sonrasý mortalite bariz þekilde PK sonrasý kolesistektomi uygulanan hastalarda düþüktü (p=0.017). Ortalama hastane yatýþ süresi grup I’de 5.6±2.4 gün ve Grup 2’de 11.2±7.7 gündü (p<0.001).
TARTIÞMA: Akut taþlý kolesistitte acil laparoskopik kolesistektomi hala en iyi cerrahi yöntemdir. Ayrýca çalýþmamýza göre, geriatrik hastalarda perkütan kolesistostomi geçiþ tedavisi ameliyat sonrasý komplikasyon oranlarýný azaltmada faydalý olabilir.

AMAÇ: Kapitellar kýrýklar seyrek görülen dirsek yaralanmalarý olup uygun biçimde tedavi edilmediðinde aðýr fonksiyonel kýsýtlamaya neden olabilirler. Erkenden mobilizasyona olanak saðlayan stabil bir eklem durumunu gerçekleþtirmek için kapalý redüksiyon ve alçýyla tespitten açýk redüksiyon ve internal fiksasyona (ARÝF) kadar sayýsýz tedavi geliþtirilmiþtir. Geniþ bir lateral yaklaþým yoluyla Herbert vidalarý ve ARÝF yöntemi kullanarak bu kýrýklarý tedavi etmenin fonksiyonel sonuçlarýný belirledik.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu geriye dönük çalýþmaya kapitellar kýrýklarý olan 15 hasta dahil edildi. Ýyi çekilmiþ bir radyografi önemli olduðundan her hastada bu husus vurgulandý. Beþ yýllýk çalýþma dönemi boyunca tüm kýrýklar geniþ bir lateral ekspozürle açýk redüksiyon ve Herbert vidalarý kullanýlarak internal fiksasyonla tedavi edildi. Ortalama 3.6 yýllýk (daðýlým, 1.5–6 yýl) takipte klinik, radyografik bulgular ve Mayo Dirsek Performans Ýndeksine göre deðerlendirmeler yapýldý.
BULGULAR: Bryan ve Morrey sýnýflandýrma sistemi kullanýlarak 9, tip I ve 6 tip IV kapitellar kýrýk tespit edildi. Kemiðin kaynamasýna kadar ortalama 12 hafta (daðýlým, 8–16 hafta) geçmiþ, tüm kýrýklar kaynadý. Ortalama fleksiyon geniþliði 130° (daðýlým, 125°–135°) idi. Hastalarýn tümünde fonksiyonel hareket aralýðý saðlandý; ortalama ekstansör hareket açýklýðý 10° (daðýlým, 0°-30°) idi. Son takipte bir olguda osteoartrit görüldü, herhangi bir avasküler nekroz veya heterotrofik osifikasyon gözlenmedi. Ýki hastada vidalarýn çýkartýlmasý gerekti. On hastada mükemmel ve beþ hastada iyi sonuçlar elde edildi.
TARTIÞMA: Herbert vidasýyla fiksasyon kapitellar kýrýklarda stabil bir tespit saðladýðý gibi geniþletilmiþ lateral açýnýmla bu kompleks kýrýklarýn internal fiksasyonu ardýndan dirsek hareketliliðinde iyi-mükemmel sonuçlar elde edilebilir.

Ateþli silah yaralanmalarý, bacak distal bölgesinde kýrýk eþlik eden kemik, tendon gibi önemli yapýlarýn ekspoze olduðu yumuþak doku defektlerine yol açan travmalardan biridir. Bu bölgenin yeterli yumuþak doku desteðine sahip olmamasý nedeniyle lokal flep seçenekleri oldukça sýnýrlýdýr. Günümüzde bu bölgenin rekonstrüksiyonu için en uygun seçenekler serbest flepler ve perforator flepler olmasýna raðmen bu tür yüksek enerjili travmalar nedeniyle mevcut lokal flepler daha uygun hale gelmektedir. Bipediküllü flepler, çok çeþitli avantajlarý olmasý sebebiyle küçük ve orta boyutlu alt ekstremite defeklerinin rekonstrüksiyonunda sýkça kullanýlmaktadýr. Bu çalýþmanýn amacý, bacak distalindeki geniþ yumuþak doku defektlerinin rekonstrüksiyonu için daha önce literatürde tanýmlanmayan gecikmeli bipediküllü flebin kullanýmý ve hasta sonuçlarý üzerinden mevcut literatür gözden geçirilerek flebin kullanýmý tartýþýldý.

Pankreas psödokisti tanýsý alan 11 yaþýndaki erkek çocuðun ince iðne aspirasyon biyopsisi sonrasýnda takipte birinci ayda tekrarladýðý izlendi. Endosonografi yardýmlý endoskopik drenaj ve üç yýllýk takipte herhangi bir problem olmayan hastanýn kontrol bilgisayarlý tomografsinde kist izlenmedi. Çocuklarda pankreatik psödokist yönetiminde endoskopik drenaj ve kistoduodenostomi minimal invaziv, güvenli ve etkin bir yöntemdir.

Eldiven tarzý avulsiyon yaralanmalarý el cerrahlarý çözülmesi zor problem oluþturur. Çünkü özellikle çoklu parmak yaralanmasýnda, rekonstrüktif mikrocerrahi, zaman sýnýrlamasý gibi nedenlerle zorluklar taþýr. Biz çoklu parmak “degloivng” yaralanmasý olan olgular için yeni bir metod öneriyoruz. Bu teknik iki aþamalý olarak distal bazlý radiyal ön kol flebi ile, yaralanmýþ tüm parmaklarýn sarýlmasý ve üçüncü hafta flep pedikülünün kesilmesini içeriyor. Erken yoðun fizik tedavi ile, el bileði ve parmak eklemlerinde oluþacak sertlikler önlenecektir.