AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý, hamile kadýnlarda akut apandisit tanýsýnda manyetik rezonans görüntülemenin (MRG) tanýsal doðruluðunun sistematik bir derlemesini ve meta-analizini sunmaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: PubMed, Ovid MEDLINE, EMBASE ve Cochrane Library veritabanlarý kullanýlarak bir literatür taramasý gerçekleþtirildi. Çalýþmaya alýnma kriterleri, hamile kadýnlarda akut apandisit için bir taný protokolü olarak MRI kullanýmý ve duyarlýlýk ve özgüllük gibi tanýsal parametrelerin varlýðý idi. Seçilen her çalýþmadan, duyarlýlýk, özgüllük ve pozitif ve negatif prediktif deðerler gibi tanýsal doðruluk ölçüleri ve temel demografik bilgiler çýkarýldý. Hamilelik sýrasýnda akut apandisitte MRG’nin tanýsal doðruluðu için Forest grafikleri ve özet alýcý çalýþma karakteristik eðrileri (SROC) de elde edildi.
BULGULAR: Toplam 22 çalýþma ve 2.392 hastanýn verileri analiz edildi. 0.18, 0.5 ve 0.6 duyarlýlýða sahip birkaç çalýþma dýþýnda, çoðu çalýþma yüksek duyarlýlýða sahipti. Özgüllük açýsýndan, çoðu sonuç 1.0’a yakýndý ve en düþük sonuç 0.92 idi. SROC eðrileri, bir eðri altýndaki alanýn deðeri olan 0.9922 tarafýndan kanýtlandýðý üzere, yüksek düzeyde doðruluk göstermiþtir.
TARTIÞMA: Manyetik rezonans görüntüleme, hamile kadýnlarda akut apandisit tanýsý için genel olarak yüksek doðruluk göstermiþtir. Bu nedenle hamile kadýnlarda apandisit þüphesi için birinci basamak görüntüleme yöntemi olarak iyi bir taný aracýdýr.

AMAÇ: Akut mezenterik iskemi (AMÝ), göreceli olarak nadir, ancak sýklýkla erken taný konulamamasý nedeniyle yüksek mortaliteye (%60–80) sahip olan acil bir durumdur. Bu deneysel çalýþmadaki amacýmýz, superior mezenterik arteri (SMA) baðlayarak akut mezenter iskemi modeli oluþturduðumuz sýçanlarda, serum intestinal yað asidi baðlayýcý protein (I-FABP) düzeylerinde zamanla oluþan deðiþiklikleri belirlemek ve kontrol grubundaki serum I-FABP düzeyleri ile karþýlaþtýrmaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Yirmi sýçan, randomize þekilde iki gruba ayýrýldý. Kontrol ve iskemi grubu. Bazal serum I-FABP düzeyleri belirlendi. Tüm sýçanlara laparotomi uygulandý ve SMA izole edildi. Ýskemi grubunda SMA baðlandý ve intestinal iskemi oluþturuldu. Her iki gruptaki tüm sýçanlardan serum I-FABP düzeylerini belirlemek için 30., 60. ve 90. dakikalarda kan örnekleri alýndý. Kan sonuçlarý, iki grup arasýnda ve her grup içinde zamana göre deðiþiklikler açýsýndan karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Mezenter iskemi grubunda, 30., 60. ve 90. dakikalardaki serum I-FABP düzeyleri kontrol grubuna göre anlamlý olarak yüksekti (p<0.01). Ameliyat sonrasý 30., 60. ve 90. dakikalardaki serum I-FABP düzeyleri ile ameliyat öncesi düzeyler karþýlaþtýrýldýðýnda iskemi grubunda anlamlý yükseklikler saptanýrken (p<0.01), kontrol grubunda deðiþiklik olmadýðý görüldü. Ýskemi grubundaki serum I-FABP düzeylerindeki yükseliþler iskeminin zamaný ile doðrudan korele idi.
TARTIÞMA: Serum I-FABP düzeyleri, intestinal iskemide anlamlý derecede artmýþtýr ve bu düzeyler iskemi zamaný ilerledikçe daha fazla yükselmiþtir. Serum I-FABP, akut mezenter iskeminin erken tanýsý için yararlý ve umut verici bir biyomarker olabilir.

AMAÇ: Bu deneysel sýçan modelinde, borik asidin anti-enflamatuvar ve antioksidan özellikleri ile ameliyat sonrasý abdominal adezyon oluþumuna karþý olasý koruyucu etkisini araþtýrmayý amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Kýrk adet saðlýklý erkek albino sýçan rastgele ve eþit olarak taþýyýcý, hiyaluronik asit bazlý (HA-b) materyal, borik asit 50 (BA50), borik asit 100 (BA100) ve kontrol gruplarý olarak ayrýldý. Karýn içi adezyonlar mekanik çekal abrazyon ile indüklendi. Adezyonlarýn makroskopik ve patolojik deðerlendirmesi yapýldý ve doku tümör nekroz faktörü-α (TNF-α) ve transforme edici büyüme faktörü-1 (TGF-β1) seviyeleri ölçüldü.
BULGULAR: Toplam abdominal adezyon skorlarý araç, HA-b, BA50, BA100 ve kontrol gruplarý için sýrasýyla 129.7, 91.07, 53.77, 90.07 ve 140.5 idi ve en yüksek skor daha ciddi adezyonlara iþaret ediyordu. Hem BA50 hem de BA100 ile kontrol grubu arasýnda fibrozis skorlarýnda anlamlý bir fark olduðu görüldü (p=0.018). Objektif parametreler incelendiðinde, TNF-α seviyeleri BA50 grubunda kontrol, BA100 ve araç gruplarýndan anlamlý olarak düþüktü (sýrasýyla, p=0.01, 0.019 ve 0.03). TGF-β1 düzeyleri BA50 grubunda kontrol, BA100 ve araç gruplarýndan anlamlý olarak düþüktü (sýrasýyla p=0.013, 0.016 ve 0.05). BA50 grubu ve HA-b grubu arasýnda herhangi bir parametre için fark gözlenmedi.
TARTIÞMA: Sonuç olarak, sýçan modelimizde ameliyat sonrasý abdominal adezyonlarýný önlemede 50 mg/kg dozunda topikal borik asit güvenli ve hiyaluronik asit bazlý ajan kadar etkili bulunmuþtur.

AMAÇ: Bu çalýþma, travma hastalarýnda acil ve erken tam kan sayýmýna dayalý skorlar ile prognoz arasýndaki iliþkiyi incelemeyi amaçlamaktadýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu geriye dönük gözlemsel çalýþma, Ocak 2014 ile Aralýk 2018 arasýnda aðýr travma nedeniyle hastaneye baþvuran yetiþkin hastalarý içermektedir. Nötrofil-lenfosit oraný (NLR), lenfosit-monosit oraný (LMR) ve trombosit-lenfosit oraný (PLR) ve hastane içi mortalite arasýndaki iliþkiyi deðerlendirmek için çok deðiþkenli lojistik regresyon analizi yapýldý.
BULGULAR: Çalýþmaya alýnan 288 hastada, hastane içi mortalite %26.4 (n=76) idi. Acil servise getirildikten hemen sonra, hayatta kalmayanlarda hayatta kalanlara göre daha düþük NLR (3.28’e karþý 4.73) ve PLR (55.73’e 87.21) ve daha yüksek LMR (4.91’e karþý 3.91) saptandý. Acil servise ulaþtýktan altý saat sonra, hayatta kalmayanlar hayatta kalanlara göre daha düþük NLR (4.98’e karþý 8.37) ve PLR (58.23’e karþý 123.74) ve daha yüksek LMR (2.88’e karþý 1.69) deðerine sahipti. Çok deðiþkenli regresyon analizinin sonuçlarý, acil servise geliþten altý saat sonraki NLR (Odds oraný [OR], 0.926; %95 Güven Aralýðý [GA], 0.881–0.973) ve PLR (OR, 0.994; %95 GA, 0.990–0.998) deðerlerinin hastane içi mortalite ile baðýmsýz olarak iliþkili olduðunu ortaya koymuþtur.
TARTIÞMA: Þiddetli travma olgularýnda acil servise geldikten altý saat sonraki düþük NLR ve PLR deðerleri, hastane içi mortalite ile iliþkilendirildi.

AMAÇ: Akut taþlý kolesistit (ATK) ve COVID-19 tanýlý yüksek komorbiditesi olan yaþlý hastalarda perkütan kolesistostominin (PK) etkinliðini, güvenilirliðini ve sonuçlarýný gözden geçirmeyi amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Mart 2020–Haziran 2020 tarihleri arasýnda ATK ve COVID-19 tanýsý alan ve giriþimsel radyoloji ünitesinde PK tedavi iþlemi yapýlan 65 yaþ üstü hastalarýn verileri hastane kayýt sistemi taranarak incelendi.
BULGULAR: COVID-19 ile birlikte ATK tanýsý alan toplam 18 hastaya PK iþlemi yapýldý. Hastalarýn 14’ü (%78) erkek ve dördü (%22) kadýn; ortalama yaþ 73.4 (daðýlým, 67–81 yýl). Hastalarýn 17’sinde (%94) 48–72 saat içerisinde akut kolesistit ile iliþkili semptomlar gerilemiþ ve klinik olarak düzelmiþtir. Perkütan kolesistostomi uygulamasýnýn baþarý oraný %100 olup herhangi bir komplikasyon geliþmemiþtir. Üç (%16.6) hasta iþlem sonrasý yoðun bakýmda entübe olarak izlenmekte iken COVID-19 iliþkili organize pnömoni ve sonrasýnda geliþen akut respiratuvar distres sendromu (ARDS) nedeniyle hayatýný kaybetti. Hastalarýn 15’i (%83.4) elektif kolesistektomi planý yapýlarak taburcu edildi.
TARTIÞMA: Dünya genelinde sýklýðý giderek artan COVID-19 salgýný özellikle 65 yaþ üstü hastalarda ek komorbidit hastalýklardan dolayý ölümcül olabilmektedir. Bu hasta grubunda ATK tedavisinde PK, minimal invaziv ve lokal anestezi altýnda yapýlabilir alternatif tedavi seçeneðidir. Ayrýca bu süreç yönetiminde PK elektif cerrahiye geçiþte köprü görevi görebilir.

AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý, bir üniversite hastanesi acil servisindeki saðlýk çalýþanlarýna FAST eðitimi verilmesinde ultrason simülatörlerinin etkinliði incelenmesidir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu çalýþma, Selçuk Üniversitesi Týp Fakültesi Hastanesi Acil Týp Kliniði’nde çalýþan acil týp asistaný, stajyer doktor ve paramedikler üzerinde ileriye yönelik olarak yapýldý. Katýlýmcýlara SonoSim® USG simülatörü ile teorik ve pratik FAST eðitimi verildi. Eðitim tamamlandýktan sonra tüm katýlýmcýlara sýrayla simülatör içeriðinde yer alan önceden seçilmiþ beþ hasta senaryosu için FAST uygulamasý, her bir hasta için ideal tanýsal pencereyi bulmasý ve tanýyý söylenmesi istenmiþtir.
BULGULAR: Çalýþmamýza, herbiri 20 kiþiden oluþan acil týp asistanlarý, stajyer doktorlar ve paramedik gruplarýnýn yer aldýðý 60 katýlýmcý alýndý. Asistan doktorlar için doðru görüntüyü elde etme oraný %99.5, doðru taný koyma oraný %94 olarak hesaplandý. Stajyer doktorlar için doðru görüntüyü elde etme oraný %98.5, doðru taný koyma oraný %88 olarak, paramedikler için ise doðru görüntüyü elde etme oraný %98, doðru taný koyma oraný %81.5 olarak hesaplandý.
TARTIÞMA: Kursiyerlerin teorik bilgi düzeyinin simülatörde doðru görüntüyü elde etme becerilerini etkilemediði görülmüþtür. Ancak eðitime katýlan kursiyerlerin teorik bilgi düzeyleriyle, simülatörde FAST uygulayarak doðru taný koyma becerilerinin doðru orantýlý olarak etkilendiði görülmüþtür. Bu çalýþma, kýsa bir teorik eðitim ve arkasýndan yapýlacak simülatör eþliðinde pratik eðitimle saðlýk çalýþanlarýnýn FAST konusunda yeterlilik saðlayabileceklerini göstermiþtir.

AMAÇ: Akut apandisit tedavisinde laparoskopik apendektominin (LA) yalnýzca seçilmiþ olgularda mý yoksa her olguda rutin olarak mý uygulanmasý gerektiði konusunda henüz fikir birliði yoktur. Özellikle laparoskopik ekipman kýsýtlýlýðý olan kýrsal bölge hastanelerinde LA’ya alternatif cerrahi tekniklerin geliþtirilmesi önemlidir. Bu ileriye yönelik çalýþma mini-insizyon açýk apendektomi (MAA) ile laparoskopik apendektomi prosedürlerini karþýlaþtýrmayý amaçlamaktadýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Temmuz 2018–Þubat 2020 tarihleri arasýnda tek cerrah tarafýndan akut apandisit nedeniyle ameliyat edilen ve vücut kitle indeksi (VKÝ) <30 olan 102 hasta çalýþmaya dahil edildi. Hastalarýn 51’i MAA, 51’i ise LA tekniði ile ameliyat edildi. Hastalar hastanede yatýþ süresi, operasyon süresi, ameliyat sonrasý aðrý, ameliyat sonrasý morbidite ve maliyet açýsýndan deðerlendirildi.
BULGULAR: Operasyon süresi MAA grubunda LA grubuna göre daha kýsa idi (p<0.001). Ameliyat sonrasý 12. ve 24. saat VAS skorlarý MAA grubunda LA grubuna göre anlamlý derecede daha düþüktü (p<0.001). MAA grubundaki hastalarýn toplam hastane maliyeti LA grubundan anlamlý derecede daha düþüktü (p<0.001). Hastanede yatýþ süresi ve ameliyat sonrasý enfeksiyöz komplikasyonlar açýsýndan iki grup arasýnda anlamlý bir fark bulunmadý (sýrasýyla, p=0.061 ve p>0.999).
TARTIÞMA: Mini-insizyon açýk apendektomi akut apandisit tanýlý, VKÝ <30 olan hastalarda güvenilir bir yöntem olup operasyon süresi, ameliyat sonrasý aðrý ve maliyet yönünden laparoskopik apendektomiden üstündür.

AMAÇ: Akut apandisit (AAp) ön tanaýsýyla apendektomi yapýlan hastalarýn klinik, biyokimyasal ve histopatolojik özelliklerinin karþýlaþtýrýlmasýdýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Ocak 2006 ve Mart 2014 tarihleri arasýnda AAp ön tanýsýyla apendektomi yapýlan 8206 hastanýn demografik, biyokimyasal ve histopatolojik verileri geriye dönük olarak analiz edildi. Hastalar aþaðýdaki özellikler yönünden karþýlaþtýrýldý: Mevsimsel daðýlým (sonbahar, kýþ, ilkbahar, yaz), çalýþma günlerine göre daðýlým (hafta sonu, hafta içi), histopatolojik bulgulara göre daðýlým (AAp, Apendiks vermiformis [NAp]) ve histopatolojik alt gruplara göre daðýlým (non-perfore AAp, perfore AAp vs NAp).
BULGULAR: Yaþlarý 16 ile 89 arasýnda deðiþen toplam 8206 hastanýn 4763’ü (%58) erkekti. Sezonlara göre apendektomilerin daðýlýmý þöyleydi: Sonbahar (n=1959; %23.9), kýþ (n=2062; %25.1), ilkbahar (n=2061; %25.1) ve yaz (n=2124; %25.9). NAp oraný yaz mevsiminde diðer mevsimlere göre daha yüksekti. WBC ve nötrofil sayýsý sonbahar ve kýþ mevsimlerinde diðer mevsimlere göre anlamlý olarak daha yüksekti. Çalýþma günlerine göre apendektomilerin daðýlýmý þöyleydi: Hafta içi (n=6120; %74.6) ve hafta sonu (n=2086; %25.4). Hafta sonlarý WBC ve nötrofil seviyeleri hafta içi günlere göre anlamlý derecede yüksekti. Apendektomilerin histopatolojik gruplara göre daðýlýmý þöyleydi: AAp (n=7414; %90.3) ve NAp (n=792; %9.7). Apendektomilerin histopatolojik alt gruplara göre daðýlýmý þöyleydi: Non-perfore AAp (n=6966; %84.9), perfore AAp (n=448; %5.5) ve NAp (n=792; %9.7). Perfore ve perfore olmayan apandisit gruplarýndaki WBC, nötrofil ve TBil düzeyleri NAp grubuna göre anlamlý derecede yüksekti. Perfore (%62.1) ve perfore olmayan AAp (%59.6) gruplarýndaki hastalarýn çoðu erkeklerden oluþurken NAp (%58.1) grubundaki hastalarýn çoðu kadýndý. Apendektomi spesimenlerinin 197’sinde (%2.4) parazitik enfeksiyonlar, fibroz obliterasyon, malign veya benign tümör gibi nadir görülen histopatolojik bulgular tespit edildi.
TARTIÞMA: Bu çalýþma AAp hastalarýnda demografik özellikler, histopatolojik bulgular, mevsimler, haftanýn günleri ve çalýþma günleri arasýnda güçlü bir iliþki olduðunu göstermiþtir.

AMAÇ: Akut divertikülit tanýsý ve þiddetinin belirlenmesinde optimum biyokimyasal veya hematolojik belirteç henüz belirlenememiþtir. Bu çalýþmada, akut divertikülit tanýsýnda ve hastalýðýn þiddetinde nötrofil-lenfosit oraný gibi hematolojik parametrelerin etkinliðinin karþýlaþtýrýlmasýný amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Divertiküler hastalýk tanýsý alan 69 hasta (akut divertikülit ve divertiküloz alt gruplarý) ve kontrol grubunda 36 hasta çalýþmaya dahil edildi. Taný anýnda yapýlan biyokimyasal analizler arasýnda beyaz küre sayýsý, ortalama trombosit hacmi, nötrofil sayýsý, trombosit sayýsý ve C-reaktif protein deðerleri çalýþmaya alýndý. Nötrofil-lenfosit oraný ve trombosit-lenfosit oraný hesaplandý. Akut divertikülit grubunda abdominal tomografi bulgularýna dayalý Hinchey sýnýflamasýna göre dört gruba ayrýldý.
BULGULAR: Akut divertikülit ve divertikülozis gruplarýndaki ortalama trombosit-lenfosit oraný, kontrol grubuna göre anlamlý olarak daha düþüktü (p<0.05). Akut divertikülit ve divertikülozis ayrýmýnda en iyi duyarlýlýk ve özgüllük deðerleri nötrofil-lenfosit oraný 2.78 ve üzeri için kestirim (cut-off) deðerinde %63.64 ve %72.22 ve trombosit-lenfosit oraný 87.46 ve üzeri için kestirim deðerinde %30.30 ve %86.11 olarak bulundu. Akut divertikülit ve kontrol grubu ayrýmýnda en iyi duyarlýlýk ve özgüllük deðerleri, nötrofil-lenfosit oraný 11.55 ve üzeri kestirim deðerinde sýrasýyla %100 ve %0 iken trombosit-lenfosit oraný 12.28 ve üzeri kestirim deðerinde ise sýrasýyla %100 ve %100 olarak tespit edildi. Nötrofil-lenfosit oraný Hinchey evre 1’de evre 2 ve 3’e göre anlamlý derecede düþüktü (sýrasýyla, p=0.003, p=0.006).
TARTIÞMA: Nötrofil-lenfosit oraný ve trombosit-lenfosit oraný gibi hematolojik parametreler divertiküloz ve divertikülitin ayýrýcý tanýsý ve divertikülitte prognozu belirlemek için yararlý biyomarker olarak kullanýlabilir.

AMAÇ: Ýlkel teleferik, iki sabit nokta arasýnda; gerilmiþ kalýn bir ana tel üzerindeki makara vasýtasýyla, tele asýlý haldeki bir kabinin baþka bir tel ve motor yardýmýyla hareket ettirilmesi prensibine dayanan basit düzeneðe verilen genel bir isimdir ve “varangel” olarak da bilinir. Bu geriye dönük otopsi çalýþmasýnda, ilkel teleferik sistemlerinin kullanýmý ile iliþkili ölüm mekanizmalarýnýn ve nedenlerinin tartýþýlmasý amaçlanmýþtýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Geriye dönük arþiv çalýþmasýnda; 2007–2016 yýllarý arasýndaki 10 yýllýk otopsi kayýtlarýnýn analizi, ilkel teleferik kazasýndan kaynaklanan sekiz ölüm vakasýný ortaya çýkarmýþtýr.
BULGULAR: Ýlkel teleferikle ilgili ölümlerin esas olarak künt travmalar (kabinin çarpmasý, yüksekten düþme) ve elektrik çarpmasý sonucunda oluþtuðu saptanmýþtýr. Künt travmalar ve yüksekten düþmeler ilkel teleferik kabininden kaynaklanýrken, elektrik çarpmalarý; kabinin asýldýðý kablolara temastan meydana gelmiþtir.
TARTIÞMA: Çalýþma ilkel teleferiklerle ilgili kazalarýn ölümle sonuçlanabileceðini göstermiþtir. Kýsýtlý bir bölgede, yaygýn olarak kullanýlan bu düzeneðin kullaným kurallarýnýn ve periyodik takiplerinin, belirlenecek prosedürlerle kontrol altýna alýnmasý bu konudaki ölümlerin azaltýlmasýnda fayda saðlayabilir.

AMAÇ: Ekstremite hareketlerinde kýsýtlamaya neden olan yanýk kontraktürleri rekonstrükte edilmelidir. Ciddi kontraktür olgularýnda genellikle serbest mikrovasküler fleplere ihtiyaç vardýr. Ýleri derecedeki kontraktürler için ideal serbest flep, büyük deri adasýna ve uzun bir pediküle sahip olmalýdýr. Bu özellikleri karþýlayan anterolateral uyluk flebi (ALT flep) rekonstrüktif cerrahide çeþitli endikasyonlar için yaygýn olarak kullanýlmaktadýr. Yanýk kontraktüründe ALT flep kullanýmý literatürdeki yanýk ve aksiller kontraktürlerde tanýmlanmýþtýr. Bu çalýþmada, farklý anatomik kontraktür bölgelerinde serbest ALT flep kullanýmý sunuldu.
GEREÇ VE YÖNTEM: Yaþ ortalamasý 36.6 olan 14 (12 erkek, 2 kadýn) hastaya 15 serbest ALT flep uygulandý. Boyun, aksilla, popliteal, kübital bölge, plantar ayak ve eldeki yanýk kontraktür defekti ALT flep ile rekonstrükte edildi.
BULGULAR: Tam flep kaybý ile karþýlaþýlmadý. Bir olguda distal flep nekrozu görüldü. Tüm hastalarda hareket açýklýðýnda belirgin düzelme görüldü. Fizik tedavi eksikliði nedeniyle el fleksör kontraktürü olan bir hastada kontraktürde nüks görüldü.
TARTIÞMA: ALT flebi çeþitli anatomik kontraktür bölgelerinde güvenle kullanýlabilir. Boyun, el ve ayakta daha iyi adaptasyon ve hacimli görünümün önlenmesi için flepin suprafasyal plandan kaldýrýlmasý tercih edilebilir.

AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý instabil intertrokanterik kýrýðý olan 65 yaþ üzeri mobil hastalarda kapalý redüksiyon ve proksimal femoral çivileme tedavisinde kullanýlan iki farklý çiviyi radyolojik parametreler açýsýndan karþýlaþtýrmaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Haziran 2013 ve Aðustos 2018 tarihleri arasýnda tek merkezde intertrokanterik kýrýk tanýsý ile kapalý redüksiyon ve internal fiksasyon uygulanan ameliyat öncesi mobil olan 65 yaþý üzerinde 108 olgu çalýþmaya dahil edildi. Olgular kullanýlan proksimal femoral çiviye göre 2 gruba ayrýldý (Intertan (IT) ve Talon Distal Fix Nail/Lag Screw (TDFN)). Gruplar yaþ, cinsiyet, komplikasyon oranlarý ve radyolojik parametrelerine (redüksiyon kalitesi, tip apex distance (TAD), Parker indeksi, kaynama zamaný, cut out oraný, varus kollapsý) göre karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Gruplar arasýnda yaþ, cinsiyet, kaynama zamaný ve postoperatif ilk grafide ölçülen redüksiyon kalitesi, Parker indeksi, kollodiafizyal açý açýsýndan fark yoktu. Postoperatif ilk grafide IT grubunda 12, TDFN grubunda 5 olguda TAD ölçümü 25 mm üzerindeydi. TAD ölçümünün yüksek olduðu hasta sayýsýnýn istatistiksel olarak IT grubunda fazla olmasýna raðmen varus kollapsý ve cut out komplikasyonlarýnýn TDFN çivisinde istatistiksel olarak fazla görüldüðü gözlendi. IT kullanýlan grupta 4 olguda çivi baðýmlý komplikasyona rastlandý. (3 olguda trokanter majör kýrýðý, 1 olguda distal vida yerinden femur kýrýðý) TDFN grubunda çivi dizaynýna baðlý komplikasyona rastlanmadý.
TARTIÞMA: Varus kollapsý ve cut out komplikasyonlarýný önlemekte ve radyolojik parametrelerin kýrýk kaynamasýna kadar devamlýlýðýný saðlamakta intertan çivisinin odi çivisine göre daha üstün olduðu saptandý. Bunun yanýnda intertan çivisi kullanýlan hastalarda komplikasyon oranýnýn daha yüksek olmasý bu çivinin handikapý olarak görüldü.

AMAÇ: Korpusun anterior korteksinin perforasyon riskinin ve önlenebilir büyük vasküler zedelenmelerin azaltýlmasý amacýyla 12. torakal vertebra seviyesinde sol kord uzunluðu, sol pedikül uzunluðu ve uygun vida uzunluðunun cinsiyetler arasý farklýlýklarýný tanýmlamak.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmada 25 yaþýndan büyük (25–40 yýl), spinal travma bulgusu olmayan 60 hastanýn (30 erkek, 30 kadýn) T12 vertebra pediküllerinin torakal aksiyel kemik pencere BT görüntüsü alýnarak morfometrik verileri analiz edildi.
BULGULAR: T12 sol kord uzunluklarý erkek (38.17±2.54 mm) ve kadýnlarda (36.62±2.27 mm) karþýlaþtýrýlarak, istatistiksel anlamlý bir fark bulunmuþtur (p=0.016). Sol kord uzunluðu (37.40±2.51) (32–44 mm) ile yaþ (31.93±3.91) (25–40 yýl) arasýnda istatistiksel olarak anlamlý bir fark ve orta derecede korelasyon görülmüþtür (p=0.002, r=0.401). Sol kord uzunluklarý (37.40±2.51) (32–44 mm) ile sol pedikül uzunluklarý (12.12±1.34) (10.0–15.80 mm) arasýnda istatistiksel açýdan anlamlý farklýlýk ve orta düzeyde korelasyon saptanmýþtýr (p=0.001, r=0.577).
TARTIÞMA: Sol pedikül ve sol kord uzunluðu ile yaþ ve cinsiyet arasýnda anlamlý farklýlýklar ve iliþkiler mevcuttur. Elde edilen bilgiler implant boyutu ve intraoperatif T12 vertebra pedikülünün yönelimi için bir yol gösterici olarak kullanýlabilir.

AMAÇ: Kapalý tendinöz çekiç parmak yaralanmalarýnýn konservatif olarak tedavi edilmesi gerektiðine dair fikir birliði olmasýna raðmen, kullanýlacak en iyi immobilizasyon yöntemi net olarak belirlenmemiþtir ve literatürdeki mevcut veriler kesin bir sonuca varmamaktadýr. Bu çalýþmanýn amacý, tendinöz çekiç parmak yaralanmasýnýn konservatif tedavisinde kullanýlan dört farklý immobilizasyon yönteminin sonuçlarýný karþýlaþtýrmaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Tendinöz çekiç parmak yaralanmasý olan 96 hasta, dört farklý immobilizasyon yöntemi ile (Stack ortez, termoplastik ortez, alüminyum ortez ve K-teli immobilizasyonu) tedavi edildi. Tedaviyi takiben hastalar distal interfalangeal eklem ekstansiyon kaybý, total aktif hareket, kavrama gücü ve Abouna ve Brown kriterleri ile deðerlendirildi.
BULGULAR: Sekiz ve 12. haftalarda ekstansiyon kaybý ve total aktif hareket deðerlerinde, dört farklý immobilizasyon yöntemi arasýnda anlamlý fark bulunmadý. Kavrama gücü deðerlendirmesine göre, Stack ortez grubunda 12. haftada K-teli ve alüminyum ortez gruplarýna göre anlamlý derecede daha iyi sonuçlar elde edildi, ancak fark termoplastik ortez grubuna göre anlamlý deðildi.
TARTIÞMA: Tendinöz çekiç parmak yaralanmasýnýn tedavisinde kullanýlan dört farklý immobilizasyon yöntemi arasýnda çoklu karþýlaþtýrmalar yapan bu ilk çalýþmada, gruplar arasýnda tespit edilen tek anlamlý fark, K-teli ve alüminyum ortez ile karþýlaþtýrýldýðýnda Stack ortez ile daha yüksek kavrama gücü elde edilmesi olmuþtur.

AMAÇ: Benign patolojiler veya majör safra yolu yaralanmasý sonucu ortayan çýkan çoklu safra yolunun yaralandýðý olgularda hepatikojejunostominin güvenle yapýlmasý zor ve kompleks bir iþlemdir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Burada, benign hiler patolojiler nedeniyle yapýlan agressif diseksiyonlar sonucunda ve laparoskopik kolesistektomiler sýrasýnda majör safra yolu yaralanmasý geliþen olgularda uyguladýðýmýz portoenterostomi (PE) olgularýmýzý literatür verileri ýþýðýnda tartýþmayý amaçladýk. Travmatize olmuþ ve birleþtirilemeyen üç veya daha fazla safra kanalý varlýðýnda PE tekniðini uyguladýk. Asendan kolanjit riskini azaltmak amacýyla klasik Roux-N-Y tipi hepatikojejunostomi tekniðini uyguladýk. Anastomozun arka ve ön duvarýný yaparken, ropeway (teleferik sistemi) tekniðiyle, tek-tek (separe) 6–8 dikiþ kullanarak ve düðümü dýþarýda baðlayarak iþlem tamamlandý. Ýnce safra kanallarý (>2 mm) içerisine ince-uzun silikon stentler konularak jejunuma uzatýldý.
BULGULAR: 2015–2019 yýllarý arasýnda altý hastamýzda PE uygulandý. Hastalarýn beþi erkek, biri kadýn olup yaþ ortalamasý 70.33 idi. Safra yolu travmasý geliþen dört olgumuzdan ikisinde hepatikojejunostomi yapýldýðý, ancak geliþen striktürler sonucu endoskopik ve cerrahi revizyon yapýldýðý ve stentlerle safra akýmýnýn düzeltilmeye çalýþýldýðý saptandý. Bu iki olgumuzda agressif hiler diseksiyon sonucu ortaya çýkan multiple safra kanallarýna PE uygulandý. Diðer iki olguda ise majör yaralanma sonucu ortaya çýkan çok sayýda safra kanalý (Strasberg-Bismuth-E4) nedeniyle PE yapýlmýþtýr. Mirizzi sendromu (Tip 4) nedeniyle yapýlan agressif hiler diseksiyonlar sonucunda ortaya çýkan çoklu safra kanallarý için iki olguda da PE yapýlmýþtýr. Hastalarýmýzýn ortalama izlem süresi 20.1 aydýr (11–37 ay).
TARTIÞMA: Portoenterostomi iþlemi çok sayýda safra yolunun ortaya çýktýðý ve hepatikojejunostominin yetersiz kalacaðý durumlarda, kurtarýcý bir iþlem olarak uygulanabilir. PE iþlemi özellikle benign hiler patolojilerde, majör safra yolu travmalarý, yoðun fibrozis ve enflamasyonun olduðu durumlarda, frajil doku ve ince kanallarýn olduðu durumlarda uygulanabilir. PE iþlemi hepatobiliyer cerrahi konusunda deneyimli cerrahlarýn olduðu merkezlerde uygulanmalýdýr. Bununla beraber, PE etkinliðini saptayabilmek için çok merkezli, daha geniþ ve daha uzun süreli takibi yapýlan çalýþmalara ihtiyaç vardýr.

Pediatrik hasta grubunda diz eklemindeki osteokondral kýrýk sýklýðý kesin olarak bilinmemektedir. Fragman fiksasyonu akut olgularda ideal tedavi yöntemi olarak kabul edilse de, ihmal edilmiþ ve/veya geç taný konmuþ olgulardaki geç fiksasyon sonuçlarýna ait bilgi son derece kýsýtlýdýr. Bu yazýnýn amacý, pediatrik bir olguda lateral femoral kondildeki geç taný konulmuþ büyük bir osteokondral kýrýðýn fiksasyon sonuçlarýný bildirmektir.

Yüz bölgesinde görülen cilt altý amfizem, oral ve maksillofasiyal travmatik yaralanmanýn iyi bilinen bir sonucudur. Bazý nadir durumlarda, cilt altý hava koleksiyonu retrofaringeal ve paralatero-servikal boþluklara yayýlabilir ve mediastene ulaþabilir. Elli beþ yaþýnda erkek, kamyon lastiðini deðiþtirmeye çalýþtýðý sýrada lastiðin patlamasý ile oluþan yaralanma sonrasý acil servise getirildi. Göðüs radyografisinde þüpheli pnömomediastinum ve pnömotoraks tespit edildi. Boyun ve toraks bilgisayarlý tomografi taramasý ile torasik duvar boyunca mediastene uzanan yaygýn cerrahi amfizemi tespit edildi. Hasta ameliyat sonrasý göðüs cerrahisi bölümünde izlendi ve konservatif yöntemlerle tedavi edildi. Hastaneden taburcu olduktan sonra klinik takibinde herhangi bir komplikasyon tespit edilmedi. Sonuç olarak, oral veya maksillofasiyal travma sonrasý pnömomediastinum geliþimi nadirdir. Bununla birlikte, geliþebilecek ölümcül komplikasyonlar göz önüne alýndýðýnda, klinisyenler ayýrýcý tanýda pnömomediastinumu akýlda tutmalýdýr.

Sindirim sisteminin koroziv madde ile yaralanmasý iyi bilinen klinik bir tablo olmakla beraber, kritik olarak hayatý tehdit eden hava yolu hasarý açýk bir þekilde dökümante edilmemiþtir. Koroziv asit madde içilmesi ile ortaya çýkan trakeal stenoz çok nadirdir. Biz, isimsiz þiþede saklanan asidik temizleme ajanýnýn, kaza ile içilmesinden üç hafta sonra acil kliniðine baþvuran dört yaþýndaki kýz çocuðu olgusunu rapor ettik. Rijit bronkoskopi stenoz varlýðýný gösterdi. Olgu tekrarlayýcý dilatasyon, trakeal yaralanmanýn onarýlmasý ve geçici poliüretan ile kaplý nitinol stentin yerleþtirilmesiyle tedavi edildi. Sunduðumuz olguda olduðu gibi dikkatli ve doðru stentin yerleþirilmesi, anlamlý ve hayat kurtarýcý hava yolu iyleþmesi saðlayabilir.